เสาร์ที่ ๑๐ เดือนหก ปีวอก

แม่ประไพสุดที่รัก

ช่วงเพลานี้ ฉันอยากจะขอโทษแม่ประไพ และอยากบอกว่าจำเป็นต้องส่งเพลงยาวถึงเธอน้อยลง จนแทบไม่ได้เขียนเล่าเหตุการณ์บ้านเมืองในบางกอก ให้เธอได้ฟังเลยเนื่องจาก เพลานี้กำลังเกิดโรค ระแวง ระไว จนถึงขั้นว่าหูแว่ว แพร่ระบาดไปทั่วในเหล่าขุนนาง อัครเสนาบดี กันทั้งราชสำนัก

ใครไม่เห็นด้วย ใครคิดต่าง ใครอยากเสนอปัญหาและข้อเท็จจริง เหล่าอัครมหาเสนาบดี ก็จะกรีดร้อง ฟูมฟาย ตาขวาง น้ำลายยืด หากขบกัด ไมค์ได้ ท่านก็คงจะกัดไปแล้ว

ระยะหลัง ๆ นี่ ถึงขั้น ไม่รู้สี่รู้แปด ไม่รักษามารยาท พูดเรื่องงานวัด ก็ไปพูดเรื่องดูไบ พูดเรื่องลงทุนก็ไปถึงโกงจำนำข้าว พูดเรื่องสุขภาพ ก็ไปด่า คนอื่นที่ไม่ได้รู้เรื่อง จนขุนนางน้อยใหญ่ เขาสงสัย ซุบซิบกันไปทั่วว่า น่าจะเป็นโรคหูแว่ว กลัวใครมานินทาว่าร้ายแกตลอดเวลา

ขนาด กัมพูชา จะขอขึ้นทะเบียน โขนเป็นมรดกทางวัฒณธรรม แกยังหูแว่ว ไปโทษรัฐบาลที่แล้วได้เลย

แม่ประไพจ๊ะ พอท่านอัครมหาเสนบดี ป่วยหนัก บ้านเมืองเราก็เดือดร้อนไปทุกหย่อมหญ้า เพราะแกไม่เคยพูดอยู่ในร่องในรอย เดิมเลย เดี๋ยวให้เปิด เดี๋ยวเปิดไม่ได้ เดี๋ยวให้จับ เดี๋ยวบอกให้มาช่วยกัน เดี๋ยวบอกมันอคติ เดี๋ยว ๆ ๆ ๆ จนน้ำหนักหรือความน่าเชื่อถือ ของสัตย์วาจา ไม่เหลือแล้ว

ลิ่วล้อก็เลยต้องทำหน้าที่หนัก จนด้วยหลักฐานก็ออกมาถามว่า ทำอะไรเพื่อประเทศชาติมาบ้าง พี่ขุนนี่กลัวใจ เขาจริง ๆ กลัวเขาจะสวนกลับมาว่า แค่ไม่ยึดอำนาจ ทำความวิบัติฉิบหายให้แก่ชาติบ้านเมือง เนี่ยก็ถือว่าทำเพื่อประเทศชาติมากพอแล้วจริง ๆ

เพลานี้ โรคประชามติ กำลังระบาด ขนาดขุนเท้าสอพลอ สวนดุสิต กับคุณหญิงจริตซุบเปอร์โพล ช่วยทำโพลชี้นำสะกดจิต ไพรฟ้ารายวัน ว่าดีแบบนั้น ดีแบบนี้ ใช้เงินท้องพระคลัง ปูพรมลงไปทุกจังหวัด ทุกหัวเมือง หลอกขายยาผีบอก อือ ไม่ใช่สิ อธิบายรัฐธรรมนูญ ท่านอัครเสนาบดี ยังไม่หายป่วยเลย

ยังคงมือไม้สั่น หันรีหันขวาง หายใจฟืดฟาด ออกอาการเวลาให้นักข่าวสัมภาษณ์ เรื่องนี้อยู่เลยว่า หากไพร่ฟ้าประชาชนไม่เอาด้วย จะแสดงความรับผิดชอบอย่างไร

ตอนนี้เข้าสู่ภาษิตไทยแล้วน๊ะจ๊ะแม่ประไพ ไม่ได้ด้วยเล่ห์ ก็เอาด้วยกล ไม่ได้ด้วยมนต์ ก็เอาด้วยคาถา ขุนหอเอียงหน้าปรุ กำลังแสดงฝีมือการรับใช้สุดตัว ทั้งออกข้อห้ามพิลึก จนแปลไม่ออกว่าให้ทำอะไรได้บ้าง ทั้งหาเหตุทะเลาะกับเด็ก

ทั้ง แกล้งมองไม่เห็นฝ่ายหนึ่ง แต่เห็นอีกฝ่ายหนึ่ง อย่างสุดฝีมือ ชนิดประวัติศาสตร์ชาติไทยต้องจารึก กันว่า ก็ตีความมันแบบไปน้ำขุ่น ๆ แบบนี้แหละ มีอะไรมั้ยในเมื่ออำนาจมันอยู่กับฉันนี่

นี่ก็ได้ข่าวว่าจะตั้งหน่วยนิวแซน เกสตาโป ยุวชนคลั่งชาติ เที่ยวได้สอดส่องชาวบ้านใครคิดอะไร ใครเห็นต่างอย่างไร เอามาตีความว่า ผิดหรือไม่ ที่เห็นต่างกับผู้ปกครอง สร้างสภาวะหวาดกลัว เพื่อให้ประชาชนจำยอม โดยอ้างว่าเพื่อความสงบสุข ความเป็นระเบียบเรียบร้อย

บ้านเมืองเราอาเพทมาถึงขีดสุดแล้วหละแม่ประไพ วันนี้ รถไฟรางคู่ รถไฟความเร็วสูง ราคาแพงกว่าเท่าตัวต่อกิโลเมตร พ่อหน้าจิ้งหรีด นิติพงษ์ ห่อนาค แกนั่งนิ่งเป็นพระเห็นหมี ส่วน ขุนหลวงโวหารชำนาญกฏหมาย ที่เคยบอกว่า ถนนลูกรังหมดไปหรือยัง นอกจากจะไม่ถามเรื่องถนนลูกรังแล้ว ยังไปเสนอหน้ารับใช้เป็นขุนนางใกล้ชิด กับคณะทำงาน รถไฟนี้เสียด้วย

ฉันนี้ ได้แต่นั่งทำตาปริบ ๆ ดูบ้านเมืองตกต่ำ ทุกด้านด้วยความเวทนา

จะเขียนมาบอกเล่า ก็กลัวเขาจะแอบดูหาเรื่องเอาผิด จะนิ่งเฉยไม่บอกกล่าวฉันนี่ก็อึดอัดเหลือคณานับ เมื่อไม่กี่วันมานี้ ก็เอาอีกแล้ว เปรียบเปรยตัวเองว่าจะว่ายน่้ำ เอาพวกเราขึ้นฝั่ง ฉันนี้อยากจะขอเกาะหลังไอ้เขาเก( ควายที่เราเลี้ยงไว้ แต่เด็ก ๆ) แทน จริง ๆ จ๊ะ เพราะฉันมั่นใจในสัญชาติญาณ ของไอ้เขาเก ว่ามันเอาตัวรอดได้ดีกว่า ท่านอัครมหาเสนาบดี ยังงัยแม่ประไพ ก็ปิดประตูเรือนลั่นดานเสียให้เรียบร้อยหนาแน่น เพลงยาวที่ฉันเขียน มาทุกฉบับ ให้แอบเอาไปอ่านในที่ลับตาคน แม้แต่แม่ช้อยก็อย่าให้เห็น อ่านเสร็จแล้วก็เอาไปเผาทิ้งเสีย

รักและเป็นห่วงแม่ประไพมาก

ขุนดำเสน่หา

Create Date : 11 มิถุนายน 2559
Last Update : 11 มิถุนายน 2559 13:22:13 น.		1 comments
Counter : 395 Pageviews.
Share Tweet