ปกหลัง...ใครๆก็บอกว่าปิ่นดนยาดีไซเนอร์สาวสวยมาตำบลไม้ขามเพื่อหาแรงบันดาลใจแต่ฤกษ์สรวลมั่นใจว่าต้องมีเงื่อนงำอะไรสักอย่าง! เพราะมาดคุณหนูติดหรูและเย่อหยิ่งฟ้องชัดว่าเธอไม่ได้มาอยู่ที่นี่ด้วยความเต็มใจหนุ่มบ้านไร่อย่างเขาจึงต้องค้นหาคำตอบจากคนร่วมชายคาให้ได้เพื่อจะได้พ้นจากตำแหน่งพี่เลี้ยงจำเป็นเสียที!

ทว่าเมื่อรับรู้ความจริงและแผนการของปิ่นดนยาแถมเธอยังขอร้องให้เขาร่วมมือด้วย นานวัน...ฤกษ์สรวลกลับเป็นฝ่ายร้อนรนทนไม่ได้ซะเองเมื่อสิ่งที่หญิงสาวเอ่ยขอมันสวนทางกับหัวใจ งานนี้หนุ่มมาดโหดเลยออกอาการหวั่นไหวชักอยากเปลี่ยนคนร่วมบ้านที่เคยอยากไล่ให้ไปไกลๆมาเป็นคนรู้ใจที่อยากให้อยู่ใกล้ๆแทนเสียแล้ว

อ่านจบ...จากปกหลังบอกอะไรต่อมิอะไรได้ครบถ้วนเลยค่ะแต่ขอขยายความนิดนึงว่าพอปะหน้ากันปุ๊บแววอริก็มาเลยค่ะนางเอกนี่เธอเป็นประเภทใจร้อน ปากไว และเชื่อในสิ่งที่ตัวเองคิดสุดๆพอมาอยู่บ้านไม้ขามต่อหน้าพระเอกและน้องสาวพระเอกเธอคือนางมารร้ายดีๆนี่เองแต่ต่อหน้าชาวบ้านและพ่อแม่พระเอกเธอคือสาวสวยที่มีความสามารถและมากน้ำใจ

เรื่องนี้...เน้นไปที่นางเอกค่ะเพราะเธอเป็นลูกสาวของอาจารย์ที่มีผู้คนนับหน้าถือตาและยังเป็นนักสังคมสงเคราะห์ตัวเอ้ที่ทำในสิ่งที่เป็นประโยชน์ต่อสังคมมาตลอดชีวิตแต่...ลูกสาวคนเดียวอย่างปิ่นดนยาไม่ได้คิดอย่างนั้นเลย เธอคิดสวนทางกับพ่อตลอดเพราะเธอคิดว่าพ่อมีเวลาใส่ใจชาวบ้าน แต่ไม่มีเวลาใส่ใจเธอ พ่อไปนั่งร่วมวงกินข้าวกับชาวบ้านแต่ไม่มีเวลากินข้าวกับเธอพ่อเธอสอนหนังสือให้คนอื่นแต่ไม่มีเวลาสอนการบ้านเธอทำให้นางเอกไม่ชอบให้ความช่วยเหลือใคร เธอคิดว่าคนเราต้องรู้จักช่วยเหลือตัวเองก่อนเธอคิดว่าคนเหล่านั้นต่างเป็นคนเห็นแก่ตัวที่มาแย่งพ่อของเธอไป...นางเอกเลยกลายเป็นสาวน้อยที่นิสัยไม่ค่อยจะน่ารักสักเท่าไหร่ค่ะแต่ว่าเพราะสิ่งแวดล้อมและเรื่องราวต่างๆที่ผ่านเข้ามาระหว่างอยู่ที่บ้านไม้ขามทำให้ความคิดค่อยๆเปลี่ยนไปทีละนิดๆ

ส่วนพระเอกก็เป็นลูกคนกลางที่ไม่สามารถเลือกทำในสิ่งที่ตัวเองอยากทำได้เพราะภาระหน้าที่ที่ต้องรับดูแลไร่แทนพ่อแม่ และแทนพี่ชายกับน้องสาวภาระที่แบกไว้เต็มบ่าทำให้ความฝันที่มีค่อยๆหดหายไปทีละนิดๆจนกระทั่งได้มาเจอกับนางเอกนั่นแหละเลยกล้าที่จะลองเดินตามความฝันตัวเองอีกสักครั้ง

คือจะว่าเรื่องนี้ดราม่าอย่างเดียวก็ไม่ได้หรอกค่ะแนวฮามันก็ต้องมีบ้าง ตอนช่วงแรกๆที่นางเอกฤทธิ์มากนี่ แสบไม่ใช่เล่นค่ะแบบว่าไม่กินเส้นกับน้องสาวพระเอกก็หาทางกลั่นแกล้งบอกว่าทำกับข้าวไม่เป็นทั้งๆที่ตัวเองทำเป็นก็มี ถึงขนาดลงไม้ลงมือกันก็มี...จริงๆต้องเรียกว่าแสบพอกันทั้งคู่จะเหมาะกว่าค่ะ

“ทำไมต้องให้น้องผมทำข้าวเช้าให้คุณด้วย”

“ก็ฉันทำกับข้าวไม่เป็น”

“แม้แต่ไข่เจียว?”

“อืม” “ทอดทีไร ไม่รู้เป็นไงมันไหม้ทู้กที”

“ไข่ต้มล่ะ”

“อันนี้ยิ่งยาก ต้มทีไร เปลือกแตกทู้กที”

“ไข่ดาว?”

“ไม่ไหวอ่ะ ตอนตอกไข่ลงกระทะทีไร ไข่แดงแตกทู้กที”

“ใครได้คุณเป็นเมียนี่คงซวยน่าดู กะอีแค่ไข่ดาวยังทำไม่ได้”

“อย่ามาว่าสามีในอนาคตฉันนะยะ แล้วคุณล่ะใครเป็นเมียคงซวยน่าดูเหมือนกันนั่นแหละ ปากเสีย”

สรุปเลยแล้วกันค่ะ ว่าเรื่องนี้อ่านสนุก มีทั้งสายฮา และสายดราม่าบางตอนก็น่ารัก บางตอนก็อยากเขกกะโหลกนางเอก 555