ปัจจัยสำคัญประการที่ 3 ที่ส่งผลต่อพัฒนาการของเด็ก นอกเหนือจากปัจจัยเรื่องพันธุกรรมและสิ่งแวดล้อมดังที่ได้กล่าวไปในบทความก่อนหน้านี้แล้วนั้น คือ ปัจจัยเรื่อง "บุคลิกลักษณะของเด็ก" หรือ Personality

บุคลิกลักษณะของเด็กนั้น แบ่งออกเป็น 2 ส่วน ซึ่งส่งอิทธิพลไม่มากก็น้อยต่อกัน นั่นคือ ส่วนที่ 1 ที่เรียกว่า "ลักษณะอารมณ์และนิสัย " หรือ Temperament ซึ่งหมายถึง ลักษณะและอารมณ์ของความเป็นเด็กคนนั้นตั้งแต่เกิด และส่วนที่ 2 คือ ""บุคลิกลักษณะของเด็ก" หรือ Personality ซึ่งหมายถึง ลักษณะของเด็กคนหนึ่งๆ ทั้งที่เป็นโดยธรรมชาติ และถูกสั่งสอนให้เป็น หรือแสดงออก 

แน่นอนว่า เราไม่สามารถเปลี่ยนแปลงลักษณะของความเป็นเด็กคนหนึ่ง หรือ ความเป็นตัวตนของเขาได้ทั้งหมด แต่ในฐานะพ่อแม่ เราสามารถใช้เครื่องมือที่เรียกว่า "การศึกษา" หรือ Education สร้างและปรับปรุง หรือลดอิทธิพลแง่ลบของบุคลิกและตัวตนบางอย่างของเด็กๆ รวมถึงสร้างความเข้มแข็งให้กับจุดอ่อน และเสริมความแข็งแกร่งให้กับจุดแข็งและความเป็นอัจฉริยภาพในบางเรื่องของพวกเขาได้

การศึกษา หรือ Education ในที่นี้ ไม่ได้หมายถึง การไปโรงเรียนเท่านั้น แม้ว่า การไปโรงเรียนจะเป็นกลไกสำคัญของการศึกษา แต่ต้องไม่ลืมว่า การศึกษานั้น เริ่มต้นแล้วที่บ้าน และยุทธศาสตร์เดียวที่จะช่วยพัฒนาและเปลี่ยนแปลงบุคลิกภาพในเด็ก คือ การสร้างสิ่งแวดล้อมของการศึกษาที่ถูกต้องและชาญฉลาดให้แก่เด็กๆ ในบ้าน 

หน้าที่หลักของพ่อและแม่ในการให้การศึกษาที่ดีเพื่อเสริมสร้างบุคลิกที่ถูกต้อง มีดังนี้ คือ การสอนเกี่ยวกับศีลธรรม ความถูกต้อง และเป็นแบบอย่างที่ดีในเรื่องนี้ และการสอนเรื่องการดูแลสุขภาพอย่างถูกต้อง รวมถึงการสอนพวกเขาในเรื่องทักษะต่างๆ ในการดำเนินชีวิต

ลองทบทวนบทความนี้ดูและเขียนสิ่งที่เพื่อนๆ อยากทีจะเปลี่ยนแปลงหรือลงมือทำเพื่อเสริมสร้างบุคลิกลักษณะของลูกน้อยให้ไปสู่ความดีและความสำเร็จที่ยั่งยืนกันนะคะ (สรุปความจากหนังสือเรื่อง On Becoming Todder Wise Gary Ezzo, M.A. & Robert Bucknam, M.D.)

Have a nice day!