: : น่านที่น่าฮัก : :
ฉันกลับมาจาก (ทำงานที่) น่านได้หลายวันแล้ว
แต่ความทรงจำดีดีจากเมืองน่านยังอยู่ในใจ
น่าน (ยัง) เป็นเมืองเล็กๆ ที่น่ารัก ไม่จอแจ แออัด และเลอะเทอะ
ผู้คน (ยัง) ยิ้มแย้ม เอื้อเฟื้อ และมีน้ำใจ
อากาศ (ยัง) สดชื่น บริสุทธิ์ เย็นสบาย แม้ในตัวเมือง
บ้านเรือนแบบโบราณ และวัดวาอารามที่มีอยู่มากมายในเมือง
ทำให้ "น่าน" ยังคงความเป็นเมืองน่านที่น่าประทับใจ
ฉันหวังว่าความงามแบบเรียบง่ายเช่นนี้จะคงอยู่คู่เมืองน่านตลอดไป
คงไม่มีนักปกครอง นักพัฒนา นักพาณิชย์ที่ไหนลุกขึ้นมาทำโครงการพัฒนาเมืองน่านแบบยกเครื่อง ...
คงไม่มีใครบ้าจี้มารื้อบ้านไม้เก่าๆ ในเมือง เวนคืนชุมชนเล็กๆ ริมน้ำน่าน
เพื่อตัดถนน ทำสะพาน หรือสร้างอาคาร เปิดห้างสรรพสินค้า หรือบาร์เบียร์
..แม่ค้าขายผักในตลาดเช้าเมืองน่าน.. ยิ้มแย้มทักทายแม้ไม่ซื้อก็ไม่ว่าไร..
ในเมืองน่าน เราตื่นเช้าไปเดินตลาดและชมเมือง
ตลาดเช้ามีของกินขายมากมาย เราไม่ได้ซื้ออะไรนอกจากส้มโลนึง
เพราะต้องเดินทางขึ้นเขาไปอำเภอบ่อเกลือ
ซึ่งอยู่บนเทือกเขาสูงสลับซับซ้อน
ห่างไปจากอำเภอเมืองราวๆ เก้าสิบกิโลเมตรหรือไงเนี่ย
..น้องหมาตัวน้อยกำพร้าแม่นอนอาบแดดยามเช้าอย่างแสนสุข..
..ที่หมู่บ้านนาขาม อำเภอบ่อเกลือ จังหวัดน่าน..
ตอนไปทำงานในหมู่บ้านนาขาม ที่เป็นหมู่บ้านเล็กๆ ของชาวลัวะ
ไปเจอหมาน้อยนอนอยู่ใกล้ๆ เจ้าของ.. อยู่ตามลำพังตัวเดียว
ถามว่าแม่มันไปไหน เขาบอกว่าแม่มันตายแล้ว แต่มันก็อยู่ได้สบายๆ นะ
อาจจะไม่ได้กินดีกินอิ่มนัก..แต่ก็ไม่อดอยากก็แล้วกัน
..ระหว่างทางขากลับจากบ้านห้วยปูด อำเภอเฉลิมพระเกียรติ ไปอำเภอบ่อเกลือ..
วันสุดท้ายของการทำงานที่น่าน เราไปที่อำเภอเฉลิมพระเกียรติ
ติดชายแดนลาวที่ด่านห้วยโก๋นโน้น นั่งรถกันจนเมื่อยแล้วเมื่อยอีก
ทิวทัศน์เทือกเขาสลับซับซ้อน สวยงามเพลินตาจริงๆ
มองไปเบื้องล่าง มีแม่น้ำสายเล็กๆ ไหลลัดเลาะผ่านที่นาไปเรื่อยๆ
น่าจะเป็นแม่น้ำน่าน แต่อาจจะไม่ใช่ก็ได้
เพราะเราเคยเห็นต้นน้ำน่านอยู่ที่อำเภอบ่อเกลือนี่นา
..วิวสวยจากหน้าต่างห้องนอนที่พัก..
ห้องพักของเราบนศูนย์ภูฟ้าพัฒนา อำเภอบ่อเกลือ เป็นอาคารสองชั้น ตั้งอยู่ริมหน้าผา
ภายในห้องกว้างพอสมควร วางเตียงสองเตียงแล้วก็ยังมีที่ว่างเยอะแยะ
มีห้องน้ำ ห้องส้วมแยกกันคนละห้อง (แปลกดีนะ)
ที่ชอบคือวิวจากหน้าต่าง มองออกไปเป็นภูเขารายล้อมรอบด้าน
เห็นพระอาทิตย์ตกก็จากระเบียงหน้าห้องเรานี่เลย
..ออกไปยืนที่ระเบียงห้องนอน ก็ได้เห็นวิวภูเขาอย่างนี้..
น่าเสียดายที่ภูเขาส่วนใหญ่เป็นเขาหัวโล้นไปเสียแล้ว
ป่าที่เคยสวยงามเขียวชอุ่ม ถูกหักร้างถางพงทำเป็นแปลงปลูกพืชไร่กันไปเสียหมด
ทำอย่างไรได้.. ชาวบ้านเขาก็ไม่รู้ว่าจะยังชีพกันอย่างไรนี่นะ
..บันทึกหลังสองยาม..
..๒๐ ธันวาคม ๒๕๕๒..๐๐.๑๑ น.
อีกสิบวันเอง ก็จะเปลี่ยนพอศอใหม่กันอีกแล้ว... ๒๕๕๓ หรือ ๒๐๑๐
ยังไม่ทันได้ทำอะไรๆ ได้ครบตามที่ตั้งเป้าไว้เมื่อปีก่อนเลย
ต้องมาตั้งเป้าหมายสำหรับปีใหม่อีกแล้วหรือนี่
เมื่อวานไปงานสังสันทน์เล็กๆ ระหว่างเพื่อนสมัยเรียนมหา'ลัย
ได้อัพเดทข่าวคราวของเพื่อนๆ หลายอย่าง เช่น
- เพื่อนสาว พ. พร้อมครอบครัวเล็กๆ ที่น่ารัก ย้ายกลับมาอยู่เมืองไทยแล้ว
หลังจากติดตามคุณผู้ชายไปปฏิบัติหน้าที่เพื่อชาติที่อินเดีย
- เพื่อนสาว ด. ยื่นใบลาออกจากที่ทำงานที่ทำมา ๑๙ ปีเศษแล้ว
เพื่อจะไปปฏิบัติธรรม ทำบีแอนด์บีที่เขาใหญ่ และอาจจะเรียนปริญญาเอก..(โฮะๆๆๆ...)
- เพื่อนสาว ก. เปลี่ยนชื่อใหม่เป็นครั้งที่สาม ซื้อที่ที่เขาใหญ่เหมือนกัน
และลูกสองคนก็เพิ่งไปเรียนโทต่อพร้อมๆ กันที่อังกฤษ (ว้าว... ซูเปอร์ โฮะๆๆๆ เลยคนนี้)
..ฯลฯ..
..สุขสันต์วันสีแดงดีกว่าค่ะ..
: : บันทึกเช้าวันอาทิตย์ : :
..๒๐ ธันวาคม ๒๕๕๒..๐๗.๕๑ น...
วันนี้ตื่นสายมาก เกือบเจ็ดโมงเช้า... ลงมาดูต้น "ใบไม้สีทอง" สองเกลอที่หอบผ้าจากบ้านเกิดนราธิวาสตามเรามาอยู่กรุงเทพฯ ... ยอดไม้เลื้อยขึ้นไปถึงหลังคาไม้ระแนงที่เราทำให้แล้วละ แต่ยังไม่เห็นเลื้อยไปตามแนวไม้ระแนงเลย ยังชูยอดชี้โบ๊ชี้เบ๊ขึ้นฟ้าอยู่ ไม่แน่ใจว่าต้องจับเขาให้มาขดๆ ตามระแนงไหม ... ตะกี้นี้เลยไปรดน้ำพรวนดินให้ร่วนซุยมั่ง รากเขาจะได้หายใจได้สบายๆ
เดี๋ยววันนี้เราต้องแพ็คของขวัญให้เสร็จ...ของลูกเหลือไม่กี่อันแล้วละ ... มีครูอีกสองสามคน แต่ต้องมีของขวัญเพิ่มเติมให้เจ้านายชาว "ทาย-วาน" ของคนข้างๆ ไม่ต้องให้อะไรหรูหรามากเพราะเดี๋ยวจะหาว่าประจบสอพลอ ให้เสื้อยืดเหมือนครูของลูกนั่นแหละ ... เจ้านายเราอีกล่ะ ...ว้า...ลืมไปได้ไง... เดี๋ยววันนี้สายๆ ตอนพาลูกไปเรียนเทนนิส ต้องออกไปทำ "คริสต์มาส ช็อปปิ้ง" อีกรอบละซิ...
พรุ่งนี้เช้าวันจันทร์ ก็ต้องไปไปรษณีย์ ส่งการ์ดปีใหม่ไปเมืองนอกด้วย ต๊าย.. อีกสี่วันถึงวันคริสต์มาสแล้ว... จะเหินฟ้าไปทันไหมละเนี่ย... ไม่เป็นไร...ไปถึงช้าไปหน่อย แต่ส่งความจริงใจและปรารถนาดีไปเต็มซองเลยละ... พรุ่งนี้สงสัยจะไม่ได้ทำงานทำการ เพราะตอนเที่ยง เราต้องจรลีไปประชุมกับเจ้านายและผู้จัดการอื่นๆ ที่ออฟฟิศแถวสาทร ...ก็เลยจะเอาของขวัญเล็กๆ น้อยๆ ไปแจกเหมือนกัน เจ้านายให้การ์ดใบเดียวก็พอมั้ง ... เนื้อหนูอย่าไปแปะเนื้อช้างเลย เดี๋ยวจะหาว่าอวดรวย
สรุปว่า ช่วงนี้เป็นเรื่องของการมอบของขวัญกันจริงๆ ... วันก่อนก็ให้ลูกสามคนมอบของขวัญให้ตชด. ๓ จังหวัดชายแดนภาคใต้ไป คนละเล็กละน้อยแต่ก็สื่อถึงน้ำใจจากกันถึงกัน ...
การให้ ไม่จำเป็นต้องเป็นของแพงหรือใหญ่โต เราตั้งอยู่ในความพอประมาณนะ คือพิจารณาแล้วว่า คนที่เราให้ เป็นคนที่เราต้องการจะแสดงความขอบคุณ ความปรารถนาดี หรือความระลึกถึง ในช่วงเวลาของเทศกาลอย่างนี้...
...
..สุขสันต์วันอากาศเย็นๆ สบายๆ ค่ะ..
: : บันทึกวันอังคาร : :
..๒๒ ธันวาคม ๒๕๕๒..๐๘.๑๒ น...
เมื่อวานนี้ออกไปประชุมข้างนอกมาตลอดบ่าย ไม่ได้กลับเข้าออฟฟิศอีกละ... เลยไปรับลูกแล้วก็กลับมาบ้าน กลับมาเปิดคอมฯ นึกว่าจะทำงานซักหน่อย ไปๆ มาๆ ก็มาดูรูป เข้าเน็ตเล่นซะงั้น...
การมีระเบียบวินัยในการจัดเวลาทำงานนี่เป็นเรื่องยากจริงๆ โดยเฉพาะสำหรับคนที่เจ้านายค่อนข้างให้อิสระในการทำงานมากๆ
คือดูเหมือนจะดี ที่นายไม่มายุ่งกับการทำงานมาก ไม่มาล้วงลูก ฯลฯ แต่ในเวลาเดียวกัน เราก็ต้องมีจิตสำนึกในการสร้างสรรค์ผลงานด้วย
..ว่าแล้ว ควรจะไปทำงานดีกว่าเรา..แฮ่ๆ...
...
..สุขสันต์วันสีชมพูค่ะ..
| Create Date : 20 ธันวาคม 2552 |
| Last Update : 22 ธันวาคม 2552 8:22:13 น. |
|
19 comments
|
| Counter : 1164 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 6 คน [
Bonne Nuit !! ค่ะ ^^