11th Oct 2016



จากโกเทมบะ เอาท์เลท การช๊อปเยียวยาอาการหงุดหงิดจากคนกลับคำได้ชะงัก เราบ่ายหน้าไปเมืองฟูจิโยชิดะ ที่ ๆ เราหมายมั่นว่า "ฟูจิซังกับเจดีย์ 5 ชั้น ที่เห็นจนชินตากับมุมมหาชน ทั้งในเน็ต หรือบนโปสการ์ด วันนี้เราจะได้เห็นกะตาบ้าง"
ทันทีที่รถวิ่งออกนอกเมืองไปเรื่อย ๆ ธรรมชาติ และดอกหญ้า 2 ข้างทางก็ทำให้อดล้วงกล้องมาเก็บรูปไม่ได้ นี่สินะ คำตอบของการมาญี่ปุ่น

จากโกเทมบะ เอาท์เลท รถวิ่งไม่เกินชั่วโมง
รู้สึกจะเสียค่าทางด่วนครั้งเดียวนะ

















รู้สึกจะเสียไม่เกิน 500 เยนนะ ถ้าจำไม่ผิด 200 กว่าเยนด้วยซ้ำ ยิ่งออกนอกเมือง ยิ่งถูก - และยิ่งห่างเมืองใหญ่ ก็จะเป็นตู้ยอดเหรียญ หรือธนบัตรแทน ที่ Amazing มากก็คือ ยอดอะไรไปการทอนเงิน รวดเร็วมากกกกกก ไม่ผิดด้วย



จากโกเทมบะที่อุณหภูมิ 18 องศา เมื่อเข้าเขตเมืองฟูจิโยชิดะ ซึ้งแม้จะใกล้กันขนาดนี้เราก็ยังไม่เห็นแม้แต่เงาของฟูจิซัง ณ เวลานั้น ตอนนั้นอุณหภูมิลดลดฮวบ 12 องศา(เครื่องวัดอุณฯที่ห้องเครื่องรถบอก)



และใบไม้ที่เริ่มเปลี่ยนสี (ความพยายามสูงมาก รถก็วิ่งเร็ว นิ่งก็ไม่นิ่ง ยังจะยิงอีกเนาะ)



ด้วยความที่หลายคนยังไม่ได้กินข้าว เพราะมัวแต่เดินช๊อปเราได้แวะเซเวน ให้ไกด์ กับหลาย ๆ คนได้กินข้าวได้เข้าห้องน้ำ จขบ.ก็ลงไปเข้าห้องน้ำกะเขาด้วย ซึ่งเซเว่นญี่ปุ่นทุกที่มีบริการห้องน้ำ ต่างจากบ้านเรา - ปั๊มน้ำมัน (บ้านเขาไม่บริการ)



ยามานาชิ - มากี่ทีก็หนาวเสมอ วันที่เยือนนั้น 11 องศา จขบ.สั่นหนาวรื้อกระเป๋าหาถุงเท้า และเสื้อเพิ่มอีกชั้นระหว่างที่ชาวบ้านเขาวุ่น ๆ หาข้าวกินกัน


วิวหนาว ๆ ในเมืองหนาว ๆ ฟูจิโยชิดะ
.
.
.

ทีมเราไม่ได้แวะไหว้ศาลเจ้าที่เชิงเขาด้านล่าง เพราะไกด์เอารถขึ้น ใช่ค่ะ รถตู้นี่แหล่ะ ห่ามพาขับขึ้น ทางชัน แคบ และโค้งหักศอก ขึ้นมาได้สักพัก ทุกคนได้ลงเดิน เพราะล้อฟรี เอาเป็นว่าใครไม่ลง จขบ.ลงก่อนละกันนะ กลัวตายก่อนได้เที่ยวค่ะ งานนี้นอกจากจะอดขึ้นบันได 400 ขั้นแล้ว ยังเกือบได้ล้อแตก แหกโค้งรถตกเขาตายค่ะ


 เหตุเกิดที่โค้งนี้ โค้งประวัติศาสตร์ คือทางชัน แคบ คนแน่นรถ หญ้าและดินที่ไหล่ทางลื่น รถตู้คันใหญ่เหวี่ยงไม่พ้นรัศมีแคบ ทำให้ล้อรถฟรีตรงไหล่ทางโค้งพอดิบ พอดี กลับไม่ได้ ไปไม่ถึง มันระทึกตรงที่รถเก๋งสีน้ำเงินข้างหน้าก็มา แต่เขาถอยหลบมุมตรงโค้งด้านบนให้  สักพักกลิ่นยางไหม้ก็เข้ามาในรถ และเสียงเบิ้ลรถ ที่เบิ้ลยังไงรถก็ไม่ขยับ จขบ.นำทีม "ลงรถ" สีคะ รออะไร อกจะแตก  ในจังหวะหน้าสิ่วหน้าขวานที่กลัวยางไหม้ ยางแตกไกด์เร่งเครื่องและขอแรงผู้ชายในรถไปดันรถด้านหลังให้  โมเสสก็จะวิ่งไปช่วยเขาอีก งานนี้มนุษย์แม่ปรี๊ดแตก  นึกแล้วก็ยังเสียใจอยู่ แต่ก็น่ะ ห่วงไง



ในความซวย มีความสวย ซ่อนอยู่

ขอบคุณ... ที่ได้ลงเดิน เพราะถ้าไม่เกิดเหตุการณ์อย่างนั้นขึ้น ก็คงอดเดินบนทางสวย ๆ อย่างนี้  ดีแล้วที่ปลอดภัย






สีหน้าคนโดนแม่ดุ



.
.
.



ยิ่งสูง ยิ่งหนาว และ ยิ่งสูง ก็ยิ่งสวย

ข้างล่างเมืองฟูจิโยชิดะ

แต่เราก็ยังไม่เห็นฟูจิซังกันเลยอ่า







400 ขั้น ที่ไม่ทันได้พยายาม



มาเป็นทีมก็จริง ด้วยความเป็นคนอยู่ที่ไหนก็มักแตกแถว รู้สึกเราจะย้อนทางขึ้นเขาน่ะ ปล่อยคนอื่น ๆ ไปทางโน้น เราขึ้นกันทางนี้ คือทางลง นี่ตรูฉลาดหรือเปล่าหว่าเนี่ย





 และนี่คือเหตุผลของคนใจร้อน รู้ทั้งรู้ว่า ไม่เห็นหรอกฟูจิซังเนี่ยก็ยังจะรีบใช้ทางลัดมาเอามุมนี้...


และก็เลือกมุมถ่ายผิดอีก



ซึ่ง ณ เวลานั้น และท้องฟ้าอย่างนี้ จขบ.ที่ งง ๆ เรื่องทิศอยู่แล้ว เดาไม่ออกเลยว่า ทิศไหนคือทิศไหน จับแสงไม่ได้ ถ่ายรูปมาหน้าคนดำไปหมด

วันนั้นเราเจอคนจีนด้วยค่ะ เขามากันเป็นคู่ มากันสองคนน่ารักเชียว ดูดีมีมารยาทกว่าที่เดิน ๆ อยู่หน้าบ้าน จขบ. ที่บ่น ๆ เพราะเอาขยะมาทิ้งหน้าบ้านประจำน่ะคะ
เข้าเรื่อง คู่รักจีนมองหน้า จขบ.เหมือนรู้ใจ ขอให้ถ่ายรูปคู่ให้หน่อย
เห็นใจจังเลย หัวอกเดียวกัน อุตส่าห์ดั้นด้นมา แต่ไม่เจอฟูจิซังเนาะ

สลับกันถ่ายรูปคู่ และครอบครัวกันไป เกิดมิตรภาพเล็ก ๆ น้อย ๆ ระหว่างทาง ว่าแล้วก็ทำไมรู้สึกดีก็ไม่รู้เนาะ












ถ้ามองต่ำจะเจอป้ายใส่ใจของคนญี่ปุ่น เล็ก ๆ น้อย ๆ ก็ใส่ใจแนะจำว่ายืนตรงนี้ได้มุมนี้นะ ...
.
.
.






หนำใจกับเจดีย์ 5 ชั้นและมุมมหาชน ที่ไร้เงาฟูจิซัง
เราบ่ายหน้าเดินลงทางขึ้น อิ อิ คือย้อนศรคนอื่นเขา เดินไปก็สตั้นกับวิวข้างหน้าไป 5 วิ "งาม" อ่า อยากเป็นประชากรเมืองนี้จุงเบย "เมืองเหงาอาบหนาว"



โอบด้วยเขา - เหงาปนหนาว















เส้นทางศึกษาธรรมชาติที่น่าไปมาก แต่เวลาไม่พอ เพราะที่ไปต่ออีกเยอะอ่า เที่ยวแข่งกับเวลาที่เสียไปมากกกกกกก












สองสิ่งที่ตามหา... ฟูจิซัง และใบไม้แดง  "ทริปวันนี้ยืนยันว่า... ไม่เจอ"










แต่ก็ใช่ว่า จะไม่เจออะไร....











ลาด้วยรูปนี้ค่ะ แม่ - ลูก คู่กัด
.
.
.





ขอบคุณที่แวะมาอ่านทริปโกีะ ๆ ของเรา