bloggang.com mainmenu search





14th Oct 2016




าก Boso No Mura and Sushiro ที่อิ่ม ๆ กันแล้ว การท่องเที่ยวเส้นทางสายวัฒนธรรมของเรายังไม่จบ เราไปรับมากิจังจาก รร. แล้วมุ่งหน้าไปย่านวัดนาริตะกัน
ซึ่งก่อนมาเยือนบ้านพี่สาวนั้น เราทิ้งโจทย์ 2 ข้อไว้เป็นที่รบกวน (ขีดเส้นใต้) โจทย์แรกโฮมสเตย์ โจทย์สองคือชุดกิโมโน ซึ่ง จขบ.ทำการบ้านมา และรู้แหล่งมาว่าอยู่ใกล้ ๆ วัดนาริตะที่เราจะไปเยือนนั่นแหล่ะ แต่พิกัดนี่ต้องขอคนในพื้นที่พาลุย พี่สาวก็นะ ... น่ารัก พาไป
ด้วยความที่ว่าร้านเปิดแต่เช้าละ แต่ปิดเร็วบ่าย 3 ก็ต้องเริ่มทะยอยคืนชุดกันแล้ว... กว่ากรุ๊ปเราจะจอดรถ และเดินขาลากมาที่ร้านก็บ่ายแก่ ๆ เข้าให้ละ เราขอร้องกลุ่มแม่บ้านและเจ้าของที่ช่วยดูแล เขาก็ใจดีค่ะ ยืดเวลาให้ถึงบ่าย 3.30 น. จากที่กะไว้ว่าจะเช่าเดินวัด เลยได้เปลี่ยนแผนเช่าเดิน เก็บรูปแถว ๆ นั้นแทน


ร้านนี้ให้เช่ากิโมโนสำหรับนักท่องเที่ยว ซึ่งเราสามารถใส่เดินเล่นย่านนาริตะในเวลา 2 ชั่วโมง ราคา 500 เยน
ซึ่ง 500 เยนที่ว่านี้ ถือว่าถูกมากสำหรับการเช่าชุดกิโมโนนะ การที่เรียกเก็บอย่างนี้ก็เพราะ เก็บเป็นค่าซักทำความสะอาดชุดนั่นเอง

คนที่เขาทำงานที่นี่เป็นอาสาสมัครที่มีความชำนาญในการแต่งชุดกิโมโน ซึ่งอาสาสมัครเองก็แต่งด้วยค่ะ เขาช่วย จขบ.ตั้งแต่การเลือกชุด สี และทำผมค่ะ แต่วันที่ไปเรามีเวลาไม่มาก ทุกอย่างจึงเกิดขึ้นอย่างลวก ๆ 555+ ตามนั้นน่ะ

500 เยน รวม ชุดกิโมโน (ยูกะตะ) โอบิ เกตะ และกระเป๋าถือค่ะ มีอีก ๆ แถมร่ม และดาบซามูไรให้เป็นพร๊อพด้วย จะใจดีไปไหน ???

และคงเป็นอีกสิ่งที่ยืนยันว่า พี่ยุ่นเราเล่น ๆ ไม่เป็นนะค๊า "จริงจัง" ทุกกระบวนการ


ซึ่งเว็บที่ จขบ. ได้ข้อมูลการเช่าชุดกิโมโนราคา 500 เยนมานั้น คือ
เว็บนี้เลยค่ะ
//japantourlist.com/th/transit-tour-narita








.
.
.














รับมากิจัง  จอดรถที่ฝาก 1000 เยน แล้วเดินซอกแซก ลัดเลาะ เข้าซอยโน่น นี่ นั่น คือตอนนี้ให้ไปอีกทีก็จำไม่ได้ละ 555+




























มีความรู้สึกว่า ไม่อยากเข้าวัดแล้วล่ะ 555



ถ้าไม่ติดนั่งเครื่องต่อคงนั่งร้านนี้กัน





จำได้ว่า ... ถ้าหลงตอนนั้นก็จะตามหาวัวแลบลิ้นนี่ให้เจอแหล่ะ ถ้าเจอก็กลับรถถูก ดันไม่หลงน่ะสิ


....


เดินไป เก็บรูปไป




.
.
.

















ในที่สุด Smiley

ก็ถึงร้านที่ตามหาสักที










เราถูกเขาใช้เวลารุมทึ้งแต่งชุดให้ไม่นาน (โครงสร้างอังกฤษ : ประธานเป็นผู้ถูกกระทำ) เพราะรีบเร่ง - อยากเก็บร้าน





เจ้าของที่เป็นลุงผู้ชาย อาสาเป็นตากล้องให้ แล้วพาเราเดินลัดอาคารที่ขายของฝาก รู้สึกจะเป็นของแกนะ... ไปถึงสวนญี่ปุ่นเล็ก ๆ หลังร้านนั้น ซึ่งติดกะบริเวณโรงแรมอะไรสักอย่าง


ที่สวนนี้

...


คุณลุงเล่าว่า
ทุกเช้า แกจะไปตักเอาน้ำศักดิ์สิทธิ์จากวัดนาริตะซัน มาใส่อ่างในรูปข้างล่างนี่ แกทำอย่างนี้มานาน... ทำอยู่ทุกวัน ๆ












คู่กัด


ยอมในความพยายามของมากิจัง




"หนูอยากเป็นนางแบบค่ะ"
มากิกล่าว






16 - 18 องศา กิโมโนหนา ๆ และฮีทเทคอีกตัวทำให้ร้อนได้นะวันนั้น






ใช้เวลาไม่นาน เก็บรูปที่สวนจนหนำใจแล้ว ได้เวลาคืนชุด เราเดินย้อนกลับทางเดิม แต่อ้อมไม่เข้าร้านขายของฝาก เดินเลาะซอยจนทะลุไปหาร้านเช่า เพื่อคืนชุดกัน





จริง ๆ ร้านรวงมากมายเรียงรายให้เข้า แต่ด้วยความที่ถูกจำกัดด้วยเวลา และความเกรงใจ
เราได้แต่เก็บรูป ๆ ๆ ๆ และรีบ ๆ ๆ ลากขา


































ยอมรับว่า... อยากจะจัดอีกสักครั้ง และใช้เวลาเดินชมเมืองกับชุดให้หนำใจกว่านี้













เครื่องออก สองทุุ่ม 15
บ่าย 3 นิด ๆ ตอนนี้ เรายังมีเวลาเดินวัดกันได้อยู่นะ
ไว้มาเที่ยวต่อบล๊อกหน้านะคะ และสัญญาว่า... จะอวสานสักที
จริง ๆ  ^^







ขอบคุณที่แวะมา

Create Date :09 เมษายน 2560 Last Update :9 เมษายน 2560 17:57:09 น. Counter : 4484 Pageviews. Comments :20