14th Oct 2017




จาก Boso No Mura ที่ทั้งกรุ๊ปมีอาหารหิว ๆ ๆ ๆ และ หิวมากกกกก แล้ว เราตกลงกันว่า อยากกินซูชิราง สักครั้งในญี่ปุ่น งานนี้ได้ 2 เด้งคือ ผู้ใหญ่ได้กินซูชิ และโมเสสที่อยากเห็นว่าซูชิรางของจริงเป็นยังไง เพราะก่อนเดินทางมาที่ญี่ปุ่นเราดูสาระคดีอาหารญี่ปุ่น และมีนวัตกรรมการใช้รางในการเสริฟซูชิในร้านอาหารที่ญี่ปุ่นด้วย เป็นที่มาของมื้อนี้ที่ลงตัวอย่างว่า...  โมเสสเรียก Robot Sushi
ซึ่งร้านที่พี่สาวพามานั้น เป็นร้านประจำของแก แกบอกคนแน่นทุกวัน แต่วันนี้น่าจะแวะได้เพราะยังไม่ใช่เวลาเที่ยง ใช่ค่ะ เราไปก่อนเวลา 30 นาที ซึ่งจำได้ว่า วันนี้นเดินเยอะ หิวมาก และหิวเร็ว 555+

.
.
.








โมเสสได้เห็นซูชิรางสมใจเด็กดอยละ  ตื่นเต้นใหญ่ ไม่กงไม่กิน ได้แต่นั่งจ้อง ๆ ๆ ๆ
สีของจานจะเป็นตัวกำหนดราคาค่ะ แต่ก็จำไม่ได้ละว่าราคาอะไรยังไงเท่าไหร่ รู้แต่ว่าอะไรมา หยิบหมด 555 แคร์ที่ไหน

เมนูเด็ก กับอาหารเมนูพิเศษ ต้องสั่งเองในคอมฯ เพราะไม่ได้ทำไว้ทีละเยอะ ๆ เรียกว่าสั่งถึงจะทำสด ๆ ตอนนั้น





รออาหารต่อไปนะโม










ชาเขียวที่ชง หรือ เติมเองได้ตลอด

และก็ได้เวลากิน ๆ ๆ และ กิน จนลืมลูกลืมเต้า 555+
















































เปรม ?











.....

และแล้วเมนูเด็กก็มานะฮับ





















หลักฐานของความหิว




.
.
.







ควักเงินให้พี่สาวจัดการ










อิ่ม จ่ายเสร็จสรรพ จำได้ว่าราคาไม่แพงเลย 2,500 yen / 2,500 บาท นี่แหล่ะจำไม่ได้ จำได้แต่อร่อยและคุ้มมาก  ก่อนกลับโมเสสได้ปิกกาจูสมใจฮีด้วยล่ะ



.
.
.

















จริง ๆ ที่นาริตะจะมีซากุระยามะ เนินเขาที่เลื่องชื่อเรื่องการดูเครื่องบิน เพราะอยู่ใกล้ ๆ สนามบินนาริตะ เครื่องบินขึ้น ลง ที่นี่นับพัน ตากล้องส่วนใหญ่จะไปกันที่นั่น แต่ด้วยเวลาที่ค่อนข้างจำกัด หลังจากจุก ๆ จากซูชิโร่กันแล้ว เราไม่ได้ไปที่นั่น แต่เบนเข็มมาที่ ๆ คล้าย ๆ กัน ที่มีเพียงคนในพื้นที่เท่านั้นมากัน เพราะไม่พลุกพล่าน นาริตะ กรีน ก็ตอบโจทย์เด็กน้อย ดูเครื่องบิน ขึ้น ลงได้ดีนะคะ



ที่นี่ก็มีตากล้องมาเหมือนกัน แม้ไม่มากแต่ก็มีให้เห็นอยู่ตลอด ๆ
บนเดินแม้ไม่สูง แต่ 17 18 องศาวันนั้น ลมมาทีก็สะท้านได้อยู่นะ




























ใกล้ ๆ ระยะเดินได้สบาย ๆ มีศาลเจ้าอะไรสักอย่างที่พี่สาวอธิบายให้ฟังละ ดันลืม จำได้ว่าใครมีลูกยากมาขอที่นี่แล้วจะได้อะไรประมาณนั้น









เล็ก ๆ สงบ ๆ กับต้นซากุระที่เรียงราย ถ้ามาช่วงซากุระบานก็คงสวยดีที่นี่






.
.
.






ก่อนไปรับมากิจัง เพียงผ่าน เมืองเก่าอย่างซาวาระ ที่เห็นหลายคนในห้องบูลรีวิวไว้ล่อต่อม จขบ. ให้อยากไป เราผ่านคลองน้ำที่มีคนพายเรือ เราไม่ได้เดินซอกแซกเข้าซอยโน่น นี่ นั่น เราเห็นต้นหลิวที่ริมคลองโน้มกิ่งคลอตลิ่งก็ว่าสวยดี แต่เรามีเวลาไม่มากนัก ได้แต่ขับผ่าน ๆ ให้หายคาใจ "Boso No Mura" ตอบโจทย์ได้ดีกว่าที่นี่ไปเสียแล้ว คิดใจในลอย ๆ เบา ๆ มีใครได้ยินบ้าง 555+






















.
.
.







ขอบคุณที่แวะมาเที่ยวเก็บแต้มด้วยกันนะคะ
ไว้แวะมาดูครอบครัวแต่งกิโมโนบล๊อกหน้านะคะ
ขอบคุณค่ะ