13th Oct 2016



หายหัวไปหลายวัน ร่วม 2 สัปดาห์ได้มั้งคะ กลับมาละนะ.. พร้อมคำแก้ตัวมากมาย ถ้าจะฟังให้ขึ้นสุดคืองานยุ่งมาก และมันก็เป็นเรื่องจริงซะด้วยสิคะ

เข้าเรื่องกันเนาะ... จาก ฮิตาชิ ซีไซด์ พาร์ค ตอน 1 และ 2 ที่ส่วนใหญ่เล่าผ่านภาพซะมาก และทุกตอนก็คงเป็นอย่างนั้น คือมีแต่ภาพและเนื้อแบบเน้น ๆ ไม่ค่อยจะมีน้ำเท่าไหร่ 555
รูปเซตนี้คงเป็นชั่วโมงสุดท้ายที่เที่ยวที่นั่น คือเดินขาลากกันแล้ว แต่โมเสสอยากไปโซนของเล่น ไปม้าหมุน ไปนั่งชิงช้า ฯลฯ มนุษย์แม่ก็ตามใจ คือไปถึงที่แล้ว..



ว่าแล้วก็ได้เวลากางแผนที่ ... แล้วตาม ๆ ไป โดยมีชิงช้าเป็นเข็มทิศให้เดินตามไป คือมันกว้างอ่า... สมแล้วที่มี จกย.ให้เช่าปั่น ให้เดินก็นะ ขาลาก เจ็บเอวไปกันใหญ่ ชิงช้าที่เห็นเหมือนจะไม่ไกลนะ... แต่พอได้เดินจริง ๆ มารู้ตัวที่ไทยว่า น้ำหนักหายไป 2 โลจากทริปนี้ ... ถ้ารวมฮิตาชิ ฯ ด้วยแล้วน่าจะประมาณ 1 กิโลเพราะเดินเยอะมาก หลายโลได้ ^^














เดินขาลากต่อไป... ศรัทธาคุณแม่ญี่ปุ่นมาก เดินเก่ง
เรารีบเดินแข่งกับเวลาที่เหลืออยู่ไม่มาก
ทีมที่เหลือ ... หายหัวไปไหนกันหมด มองไม่เห็นซักกะคน

















มีเครื่องเล่นหลายอย่างที่โมเสสอยากเล่น แต่พ่อไม่สบาย และแม่ไม่เล่น
ดูอายุแล้วโมเสสเล่นเองก็ไม่น่าจะได้ ได้แต่มอง ๆ หา ๆ ที่ ๆ เด็กจะเล่นเองได้อย่างปลอดภัย


















โมเสสมีความรบเร้าจะเล่นเครื่องนี้ แม่สายหน้า พ่อตาลายไม่สบายจะตายอยู่แล้ว ถอดใจ
 และ มาลงกับเจ้าสิ่งนี้ ...











ยิ้ม หน้าบาน
.
.
.




ดูเวลาที่เหลือไม่มาก และกระชั้นชิดนั้น เราลากขาเมื่อย ๆ และหลังเจ็บ ๆ มาหารถกัน แต่ไปไม่ถึงไหน เพื่อนสนิทต่างวัยอย่างแนทที้ขอนั่งพัก ไม่ไหวข้อเข่าเสื่อม จขบ.ได้ที เอนหลัง ... คือมันสบายที่สุดละ ผลพลอยได้จากการเอนหลังคือภาพพวกนี้ 555+











.
.
.




ที่ทางออก... โมเสสเห็นสิ่งนี้เข้าให้ ผลาญเวลาไปอีก 15 นาทีกว่าจะได้ขึ้นรถ
ทีมรอ.. หนาวนอกรถ สงสารทีมอ่า
สำนึกผิดแป๊บ


















ได้น้องสาวต่างแดนมาอีกคนนึง.... คุยกันคนละภาษา แต่เข้าใจกัน




ลาด้วยรอยยิ้มเด็ก ๆ นะคะ
.
.
.







ขอบคุณที่แวะมา Hitachi seaside park บล๊อกหน้าไป JAXA กันเนาะ