ย้อนวันวานกับ "พิพิธบางลำพู" @ กรุงเทพฯ วันหยุดสุดสัปดาห์ทุกคนทำอะไรกันบ้างคะ ทำงานบ้าน พักผ่อนหลังจากทำงานหนักมาทั้งวีค หาอะไรอร่อย ๆ ทาน พบปะเพื่อนฝูงอะไรแบบนี้หรือเปล่าคะ ส่วนเราถ้าไม่ได้แบกเป้ตะลอนไปไหน ก็กลิ้งนอนตายบนเตียงค่ะ  เมื่อวานก็เช่นกัน อยู่ ๆ อยากทานโรตี มะตะบะ ที่ถนนพระอาทิตย์ พอบ่าย ๆ ทำงานบ้านเสร็จก็เลยเรียกแท็กซี่ออกไป แท็กซี่นี่เป็นอะไรที่ต้องเล่า เจอเรื่องสนุกอีกแล้ว แต่จะเก็บไว้เล่าตอนท้ายค่ะ ฮ่าๆๆ  มาถึงถนนพระอาทิตย์บ่าย ๆ ค่ะ เดินตรงไป "ร้าน Karim โรตี-มะตะบะ" เลย   สั่ง มัสมั่นไก่ โรตีเปล่า มะตะบะเนื้อ ชามะนาว ทานมาตั้งแต่เรียนอยู่ อร่อยยังไงก็ยังอร่อยอยู่อย่างนั้น แถมราคาไม่ขึ้นพรวดพราดตามค่าเงินเฟ้อ  ทานเสร็จก็เกือบ 4 โมง มองซ้ายขวาว่าจะเดินลัดวัดชนะสงครามไปแถวท่าช้าง แต่ เอ๊ะ... "พิพิธบางลำพู" มันน่าจะมีอะไรน่าสนใจนะ กูเกิ้ลดู เหมือนงง ๆ แต่ช่างเหอะ อยู่ตรงหน้าแล้วก็เข้า ๆ ไปเลยดีกว่าจะได้หายงง  ก้าวเข้าไป ทำไมดูไม่น่าสนใจ ออกดีมั้ย แต่มีคนเดินเข้าไปแฮะ งั้นก็เข้าบ้าง พบว่าเราเป็นคนที่ 82 ของวันนี้ที่เข้าชม และไม่มีค่าเข้าชมค่ะ อ้อ... ที่นี่ถ่ายรูปได้แต่ห้ามถ่ายวีดีโอค่ะ   คร่าว ๆ เนอะ... "พิพิธบางลำพู" เป็นพิพิธภัณฑ์ที่มีรูปแบบในการนำเสนอแบบสมัยใหม่ จัดการโดยกรมธนารักษ์ ตั้งอยู่บนถนนพระสุเมรุ (โรงพิมพ์คุรุสภาเดิม) ใกล้กับป้อมพระสุเมรุค่ะ จัดแสดงนิทรรศการเทิดพระเกียรติของสมเด็จพระราชินีในรัชกาลที่ 9 งานของกรมธนารักษ์ และเรื่องราวของบางลำพูในสมัยก่อนค่ะ การเข้าชมแบ่งเป็นสองส่วน ส่วนที่เป็นนิทรรศการเทิดพระเกียรติของสมเด็จพระราชินีในรัชกาลที่ 9 จะจัดอยู่ด้านล่างของตึกรูปตัว L เห็นเป็นปูนแต่เค้าสร้างขึ้นมาหุ้มอาคารไม้ที่มีอยู่ดั้งเดิมนะคะ อันนี้เข้าชมได้เองโดยอิสระ แต่การจัดแสดงที่จัดเป็นรอบ อันนี้จะมี จนท พาเยี่ยมชมค่ะ จะเป็นวิถีชีวิตของคนในชุมชนบางลำพูในสมัยก่อน เอ๊ะๆๆ... เริ่มสนุกแล้วสิ สิ่งที่น่าสนใจอยู่ตรงนี้นี่แหละ  ตอนที่เราไปถึงพอดีรอบการจัดแสดงที่ จนท พาชมเริ่มพอดี เราเลยรีบตามขึ้นไปชมก่อนค่ะ ส่วนแรกเลยเป็น "นืทรรศการกรมธนารักษ์" ซึ่งจัดแสดงเกี่ยวกับหน้าที่ของกรมธนารักษ์ค่ะ แน่่นอน หน้าที่หลักของกรมธนารักษ์ก็ต้องผลิตเหรียญกษาปณ์ใช่มั้ยคะ (เพิ่งเห็น จนท ที่นำชมเป็นน้องนักศึกษาแฮะ น้องอธิบายได้ดี และพูดจาฉะฉานดีค่ะ ชื่นชม )  แต่กรมธนารักษ์ไม่ได้มีหน้าที่แค่ผลิตเหรียญกษาปณ์นะ ยังมีหน้าที่อื่น ๆ อีกค่ะ เช่น ดูแลทรัพย์สินมีค่าของแผ่นดิน และการเก็บรักษาสมัยก่อนเค้าก็จะเก็บไว้ในหีบไม้แบบนี้ค่ะ  หีบไม้ที่ใช้จริงคือสองใบข้างล่างสุดนะคะ อันอื่นทำขึ้นมาใหม่ค่ะ ถามว่าทรัพย์สินมีค่าของแผ่นดินคืออะไร ก็ตามวิดีทัศน์ไปเลยค่ะ  ก็คือสิ่งของเครื่องใช้สำหรับพระราชอิสริยยศและพระราชอิสริยศักดิ์ที่เกี่ยวเนื่องกับพระมหากษัตริย์ และถ้าคิดว่าก็คือเครื่องราชอิสริยาภรณ์ ไม่ใช่แค่นั้นค่ะ สมัยก่อนกษัตริย์มีการให้ของ (คำราชาศัพท์ว่าไง เง้ออ... ตกภาษาไทยอีกต่างหาก  ) นั่นแหละค่ะ คือให้ของกับคนอื่น ๆ เช่น พระบรมวงศานุวงศ์ ข้าราชบริพาร ของที่ให้ก็อย่างเช่น เงินตรา อาวุธ ข้าวของทุกอย่าง รวมถึงเครื่องอุปโภคต่าง ๆ ผอบ พาน เครื่องใส่สำรับอาหาร เตารีด... เยอะค่ะของบางสิ่งกลายเป็นมรดกตกทอดให้ลูกหลานของตระกูลเก็บรักษา แต่ของบางชิ้นก็กระจายหายไป ซึ่งของเหล่านี้ถือเป็นสมบัติแผ่นดินนะ ทางกรมธนารักษ์ก็จะเก็บรักษาไว้ โดยมีการทำความสะอาด และถ้าเสียก็เอามาซ่อมบูรณะกันอยู่ตลอดเวลาเลยค่ะ มีการจัดแสดงอุปกรณ์ที่ใช้ในการซ่อมแซมรักษาและวิธีคร่าว ๆ ไว้ด้วยค่ะ    หน้าที่อันต่อไป คือ ให้บริการประชาชนและหน่วยงานรัฐบาลเรื่องที่ราชพัสดุและประเมินราคาอสังหาริมทรัพย์ อย่าให้อธิบายเกี่ยวกับที่ราชพัสดุ เอาจริง ๆ มันยาวมาก แต่สรุปสั้น ๆ ง่าย ๆ คือเป็นที่ดินของรัฐ ซึ่งมีทั้งที่รัฐใช้งานเองและปล่อยเช่าค่ะ (เป็นการสรุปที่สั้นมาก เพราะถ้าให้อธิบายมากกว่านี้อาจผิดได้ ฮ่าๆๆ  )รูปข้างล่างเป็นโมเดลจำลองที่ราชพัสดุส่วนหนึ่ง และเป็นเครื่องมือที่ใช้วัดค่ะ    และหลายคนคงเคยไปติดต่อกรมที่ดินเพื่อรังวัดที่และประเมินราคาที่ดินและบ้าน หรือออกโฉนดเนอะ นั่นก็อยู่ในความดูแลของกรมธนารักษ์ สำนักประเมินราคาทรัพย์สิน อันนี้น่าจะทราบกัน  และต่อไป... เป็นสิ่งที่เฝ้ารอ "นิทรรศการบางลำพู" เชิญก้าวเข้าสู่อาคารไม้เพื่อชมวิถีชีวิตของชุมชนชาวบางลำพูในอดีตกันเลยค่ะ  อาคารไม้นี้เป็นอาคารดั้งเดิมที่มีมาแต่เริ่มแรกเลยนะคะ เป็นบ้านของพระยาท่านนึงค่ะ  เข้ามาก็เป็นการเกริ่นถึงความสำคัญของบางลำพู ทราบมั้ยคะว่าทำไมถึงสำคัญ เพราะสมัยก่อนย่านบางลำพูนี่ถือเป็นย่านที่สำคัญมากในด้านเศรษฐกิจ ร้านค้า การประกอบธุรกิจ การค้าขายสำคัญ ๆ อยู่ที่นี่หมดเลย เหมือนเป็นย่านธุรกิจที่ขับเคลื่อนกรุงเทพฯสมัยก่อนเลยค่ะ  ผนังเปิดเราก้าวเข้าไปจุดแรก... เบาะแสจากริมคลอง จะเป็นการเล่าเรื่องตั้งแต่สมัยขุดคลองสร้างชุมชนกันเลยล่ะค่ะ มีหลายชนชาติอาศัยอยู่ที่นี่นะคะ ไทย จีน มอญ แขก เขมร จนกลายเป็นชุมชนใหญ่(มาก)   หลังจากนั้นเราก้าวข้าม สะพานนรรัตน์สถาน เข้าไปชม พระนครเซ็นเตอร์ กันเลยค่ะ สะพานนี้มีอยู่จริงนะคะ เป็นสะพานข้ามคลองรอบกรุงเพื่อเข้าสู่ย่านบางลำพู นัยว่าสร้างขึ้นใหม่สมัยรัชกาลที่ 5 จากสะพานโครงเหล็กเดิม เพราะตอนนั้นบางลำพูเริ่มเฟื่องฟูขึ้นมาแล้ว มีรถรางวิ่งผ่านด้วยนะ   เพราะงั้น พระนครเซ็นเตอร์ จึงเป็นจุดจัดแสดงเกี่ยวกับร้านรวงและสถานบันเทิงต่าง ๆ ที่สมัยบางลำพูเฟื่องฟูค่ะ  เข้ามาก็เห็นน้องมอมแมมแอบดู ละครร้องแม่บุนนาค ที่เป็นละครร้องที่ดังมากในบางลำพูสมัยนั้น มีคนมาชมเยอะแยะ แต่เนื่องจากบางคนอย่างน้องมอมแมมไม่มีเงินมากใช่มั้ยคะ ก็จะแอบดูตามช่องแบบนี้ค่ะ เอ้อ... แล้วใครไปแอบดูกับน้องมอมแมมด้วยล่ะนั่น อยากดูแล้วไม่มีตังสิท่า แหะๆๆ ล้อเล่นนะคะ เค้าให้เราส่องเข้าไปดูได้ มีวีดีโอละครร้องให้ดูจริง ๆ ค่ะในนั้น   โรงหนังบุศยพรรณ เป็นโรงหนังที่ดังมากในบางลำพูเช่นกันสมัยก่อน ฉายเรื่อง เงิน เงิน เงิน อยู่ด้วยนะคะ     ดูลิเกกันหน่อยเป็นไร กับ ลิเกคณะหอมหวล ค่ะ  ธุรกิจบันเทิงบูมซะขนาดนี้ ในไทยเราก็มีห้างขายแผ่นเสียงด้วยนะเออ ห้างแผ่นเสียงตรากระต่าย ไงคะ เคยได้ยินกันไหมเอ่ย ห้างนี้ได้ตราครุฑเพราะได้มีการบริจาคเงินในการทำประโยชน์ให้กับโรงพยาบาลหลายแห่งค่ะ ทำ CSR กันมาตั้งแต่ไหนแต่ไร แต่เดี๋ยวนี้ห้างไม่อยู่แล้วนะคะ  เดินชมกันเหนื่อยหรือยังเอ่ย แวะดื่มกาแฟที่ ร้านกาแฟนันทิยา กันก่อนนะคะ  เหอะๆๆ สตาร์บัคส์หลบไป ร้านกาแฟนันทิยาจะมา ร้านกาแฟร้านนี้ถือเป็นสภากาแฟของผู้คนชิค ๆ คูล ๆ ในยุคนั้นกันเลยค่ะ ใคร ๆ ก็มาแลกเปลี่ยนความรู้ความคิดเห็นกันที่นี่  เห็นนมกระป๋องที่ใช้ใช่มั้ยคะ เป็นนมนำเข้าจากต่างประเทศนะ ยี่ห้อ MILKMAID เนอะ คนไทยก็เอามาเรียกว่า นมแหม่ม ไม่มีหยิบผิดแน่นอน คือผ่านหลายร้านมาก ภัตตาคารอั้นเเฮียงเหลา ร้านรองเท้าแก้วฟ้า ร้านเสื้อนพรัตน์ ที่เป็นร้านชุดนักเรียนดังในสมัยก่อน ซึ่งเราไม่ทันซักกะร้าน ผ่านมาถึงร้านนี้ เรารู้จัก ซึ่งตอนนี้ก็ยังอยู่ค่ะ ห้างตั้งฮั่วเส็ง แหล่งขายอุปกรณ์การฝีมือในวัยเรียน  ในวัยเรานี่ตั้งฮั่วเส็งบางลำพูนี่ ของจะไม่ค่อยแฟชั่นเนอะ แต่สมัยก่อนนี่แฟชั่นมากนะจ๊ะ น้ำหอม 4711 น้ำหอมสุดคูลสมัยนั้นนี่ที่นี่เป็นผู้จัดจำหน่ายนะ  จะจบมั้ย เง้ออ... นี่นั่งเขียนทั้งวัน รู้สึกว่ายาวง่ะ แค่สถานที่เล็ก ๆ ที่เดียว ทำไมเรื่องราวช่างเยอะ แน่นอน เพราะเป็นย่านชุมชนที่ใหญ่ในสมัยนั้นนี่เนอะ บางลำพูไม่ได้มีแค่นี้นะคะ แต่มีอะไรอีกเราเดิน ย่ำตรอกบอกเรื่องเก่า กันดีมั้ยคะ  บางลำพูไม่ได้เป็นศูนย์กลางแค่การค้า ร้านอาหาร ความบันเทิง แต่ยังเป็นจุดศูนย์กลางงานฝีมือของแต่ละชุมชนย่อยในบางลำพูที่เป็นศิลปะวัฒนธรรมไทยที่สำคัญอีกด้วย ช่างฝีมือหลาย ๆ ท่านอยู่ที่นี่ และรวมถึงช่างจากวังหลวงด้วยค่ะ งานฝีมือก็เช่น เช่น การแทงหยวกกล้วย ของชุมชนวัดใหม่อมตรส ที่ใช้ประดับในงานอวมงคลต่าง ๆ  ข้าวต้มน้ำวุ้น ก็มีกำเนิดจากบางลำพูแฮะ เป็นของหวานที่เราชอบมาก แต่เดี๋ยวนี้กลายเป็นข้าวเหนียวนึ่งห่อใบตอง ใส่น้ำเชื่อม ใส่น้ำแข็งกันไปหมดแล้วค่ะ  การปักชุดโขน ของชุมชนตรอกเขียนนิวาสน์-ตรอกไก่แจ้  การทำทองคำเปลวบ้านช่างทอง และการทำธง ของชุมชนบวรรังษี   การทำเครื่องถม ของบ้านพานถม เครื่องถมนี้นอกจากจะเป็นของใช้ยังใช้เป็นเครื่องบรรณาการ ของขวัญ ให้กับประเทศต่าง ๆ อีกด้วยนะคะ  ดนตรีไทย บ้านดุริยประณีต  ร้านลานทอง ที่ผลิตของจากใบลาน เช่น พัด หมวก งงกันใช่มั้ยคะว่าสำคัญตรงไหน อย่าลืมซี่ สมัยจอมพล ป. พิบูลสงคราม ที่มีการรณรงค์ใส่หมวก ร้านนี้เป็นแหล่งผลิตสำคัญเลยค่ะ เครื่องที่เห็นข้างล่างนี้เป็นเครื่องอัดใบลานที่ใช้จริงของร้าน แต่ตอนนี้ร้านไม่มีแล้ว ก็เลยยกเครื่องมือให้กับพิพิธภัณฑ์ค่ะ  และยังมีช่างทองหลวง จากชุมชนตรอกสุเหร่า หรือ ชุมชนม้สยิดจักรพงษ์ ด้วยค่ะ   และถ้าอยากทราบประวัติของคนดังที่ทำประโยชน์ให้บางลำพูเฟื่องฟู ก็มีเล่าที่ ถิ่นคนดีศรีบางลำพู ค่ะ เป็นทำเนียบบุคคลไล่มาตั้งแต่รัชกาลที่ 1 เลยค่ะ  และแน่นอน เมื่อมาถึงบางลำพู จะขาดกิมมิคเก๋ ๆ ของที่นี่อย่างต้นลำพูที่มีหิ่งห้อยส่องแสงระยิบในตอนกลางคืนไปได้อย่างไร... จริงมั้้ยคะ  และปิดท้ายกันต้วย พระพุทธบางลำพูประชานาถ ที่เป็นที่นับถือของชาวบางลำพูค่ะ ศิลปะออกแนวอินเดียเนอะ  เหนื่อยกันหรือยังคะ ชมกันยาวนานมาก คนอ่านน่ะเราไม่ทราบ แต่อัพบล็อกนี้อย่างเหนื่อย ฮ่าๆๆ เพราะต้องเช็คข้อมูลด้วยน่ะค่ะ แต่สนุกดี พอเจออะไรน่าสนใจก็หยุดอ่านก่อน เลยเขียนไม่จบซะที แหะๆๆ นี่ขนาดแค่ส่วนหนึ่งเองนะคะ ไว้ว่าง ๆ จะไปเดินชมตามตรอกในบางลำพูอย่างจริงจังว่ามีอะไรหลงเหลืออยู่บ้าง พิพิธบางลำพู... เข้ามาแบบไม่ตั้งใจ แต่ได้ความรู้และความประทับใจกลับไปเยอะเชียวค่ะ  ยัง... ยังไม่ไปค่ะ แหะๆๆ และเรื่องที่ติดไว้เรื่องพี่แท็กซี่ ขาไปเรียกแท็กซี่ ปกติไปถนนพระอาทิตย์เราจะใช้เส้นรามาฯออกนางเลิ้ง แล้วก็ตรงเข้าบางลำพู เลี้ยวขวาไปพระอาทิตย์ แต่เนื่องจากพี่คนขับเป็นคนกรุงเทพฯ บ้านอยู่บางซื่อ พี่เลยถามว่าจะไปทางสะพานแดง เกียกกาย ผ่านศรีย่านไปบางลำพู แล้วไปพระอาทิตย์ไหม เราไม่ค่อยชอบเส้นนั้น เพราะทางแคบ และรุ้สึกไฟแดงเยอะจัง แล้วจะมาเปลี่ยนเส้นทางเรา เราไม่โอเค ยืนยันไปทางรามาฯ พี่เค้าก็ไม่ได้ว่าอะไร โอเคตามใจผู้โดยสาร เราเปรย ๆ ว่าเกียกกายนี่ดูน่าเบื่อนะเพราะเป็นเขตทหาร แล้วมันไม่มีอะไรให้เจริญหูเจริญตาเลย พี่เค้าก็บอกใช่ ๆ แต่ว่าแต่ก่อนจะสวย ค่ายทหารจะปลูกพู่ระหงษ์เป็นรั้วเพื่อปิดร้้วลวดหนาม จะได้ดูสวยงาม แล้วก็เล่าถึงแถว ๆ นั้นสมัยเกือบ 60 ปีก่อน อย่างที่บอกค่ะ เพราะบ้านพี่อยู่บางซื่อและพี่อายุ 65 ปีแล้ว (ไปรู้อีก แหะๆๆ เท่านั้นแหละค่ะ... เราถามเลย พี่คะ พี่ชื่ออะไรคะ หนูเปลี่ยนใจละ วันนี้หนูอยากไปทางเกียกกายค่ะ พี่จะพาหนูไปได้มั้ยคะ พี่ใจดีบอก... ได้เลยครับ งั้นถือซะว่าจะพาชมแถว ๆ นั้นนะครับท่านผู้โดยสาร ขำตัวเอง... ทำตัวเหมือนว่าง
แล้วพี่ก็พาขับมา รถไม่ติดอ่ะ โอ้ยยย พี่เล่าใหญ่เล้ยย ทางเส้นนี้สมัยอดีต ผ่านสะพานแดงมีปั๊มน้ำมั้น พี่ก็เล่าว่าแต่ก่อนเป็นปั๊มสามทหารนะตรงนี้ (สามทหารเลยทีเดียว หนูไม่ทันอ่ะค่ะพี่
ผ่านแถบสวนอ้อย ซังฮี้ ก็คุยเรื่องร้านรวงสมัยก่อน ผ่านบางลำพูพี่ก็เล่าย้อนไปสมัยต้องมาซื้อชุดนักเรียนที่นี่ สมัยไม่มีคอนโดผุดขึ้นเป็นดอกเห็ด ไม่มีห้างใหญ่เซ็นทรัลเวิลด์ พารากอน เอ็มควอเทียร์ จะไปห้างต้องนิวเวิลด์ เล่าถึงสมัยที่สาว ๆ ต้องมาซื้อผ้าพาหุรัดตัดเสื้อแถวบางลำพู ฟินมากค่ะ เป็นครั้งแรกในชีวิตที่นั่งแท็กซี่สนุก คือบางเรื่องก็ทราบกันอยู่แล้วแหละ บางเรื่องเราก็ทัน บางเรื่องก็ไม่เห็น แต่ด้วยความที่พี่เค้าอยู่ในสมัยนั้น พี่เค้าเลยเล่าจากประสบการณ์ เราเลยฟังอย่างเพลิน ขำตัวเองมีโมเม้นคุยไปเรื่อยแบบนี้ในกรุงเทพฯ แล้วคือบนถนนกรุงเทพฯที่ผู้คนต่างเร่งรีบ ไม่สนใจคนรอบข้าง เราว่าเราโชคดีนะที่เจอเรื่องให้มีรอยยิ้มอยู่เกือบตลอดเวลา ขอบคุณพี่คนขับมาก ๆ เลยค่ะ อืมม... กรุงเทพฯ นี่ก็สนุกดีเหมือนกันนะ ฮ่าๆๆ แก้ไข 24.9.18 / 12.03 - ชื่อบล็อกเป็นภาษาไทย กับชื่อสถานที่ที่พิมพ์ผิดค่ะ
สวัสดียามเช้าครับ อิ่มท้อง อิ่มตา อิ่มใจ ได้ครบเลยนะครับในทริปเดียว สงสัยนิดๆว่าทำไมถ่ายภาพได้แต่ถ่ายวีดีโอไม่ได้ ส่วนใหญ่ถ้าห้ามก็จะห้ามทั้งสองอย่างเลยครับ 555 แท็กซี่ที่คุยเก่งน่ารักก็มีเยอะจริงๆครับ ผมเคยคุยเรื่องการเมืองกับแท็กซี่สองชั่วโมงครึ่ง คุยกันออกรสชาติมากๆ 555 โหวตครับ  โดย: กะว่าก๋า
  วันที่: 24 กันยายน 2561 เวลา:6:37:37 น.ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับ
ปกติถ้าห้ามถ่ายภาพและวีดีโอ จะนึกถึงเรื่องของความปลอดภัยก่อนเลยครับ ของเก่าในหลายประเทศถูกทำเลียนแบบ แล้วเอามาเปลี่ยนแทนของจริงครับ และบางที่แฟลชจากกล้องก็ทำลายวัตถุโบราณ การเมืองที่อึมครึม ก็สร้างบรรยากาศการค้าขายที่อึมครึมครับ 555   โดย: กะว่าก๋า
วันที่: 24 กันยายน 2561 เวลา:14:04:35 น.ตามมาด้วยคนค่ะ น่าสนุกและน่าสนใจนะคะ
เมื่อสักหกเจ็ดสิบปีก่อนก็เพ่นพ่านอยู่แถวนั้น กับคุณแม่เช่นกันค่ะ ซื้ออะไรก็ไปที่นี่แหละ ได้ครบโดยเฉพาะอาหารสดในตลาด ขอบคุณที่แวะไปทักทายและโหวตให้นะคะ  โดย: ภาวิดา (คนบ้านป่า
 ) วันที่: 24 กันยายน 2561 เวลา:17:33:06 น.ตามมาเที่ยวพิพิธบางลำพูด้วยครับ
โรตีมะตะบะ ร้าน Karim ถ้ามีโอกาสมากทม.ต้องแวะไปทานบ้างครับ ขอบคุณสำหรับโหวตครับ  โดย: สองแผ่นดิน
 วันที่: 24 กันยายน 2561 เวลา:23:27:32 น.เราชอบกล้วยไม้หวายแคระค่ะ ราคาถูก
และออกดอกง่าย มีดอกให้ชมตลอดเลย สมัยนี้มีดอกแบบสวยๆใหม่ๆ ออกมาขายเยอะเลยค่ะ เห็นแล้วอยากได้ไปหมด^^ ขอบคุณที่แวะชมด้วยกันค่ะ โดย: mambymam
 วันที่: 25 กันยายน 2561 เวลา:6:24:14 น.สวัสดียามเช้าครับ ความเงียบในความหมายของท่านกฤษณมูรติ คล้ายการทำสมาธิครับ แต่สมาธิของท่านไม่ใช่การนั่งหลับตาในความมืด แต่เป็นการมองเห็นความจริงเบื้องหน้าอยู่ตลอดเวลาครับ โดย: กะว่าก๋า
วันที่: 26 กันยายน 2561 เวลา:6:29:51 น.ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับ
ธรรมะที่แท้จริง ไม่ต้องไปหาที่วัดไหนเลยครับ เพราะอยู่ที่วัดในใจเรานี่เอง โดย: กะว่าก๋า
วันที่: 29 กันยายน 2561 เวลา:18:27:53 น.สวัสดีในวันหยุดเช่นกันค่ะ
ดอกโบตํั๋นเธอขี้อายค่ะ เลยบานตอนดึกๆ อิอิ แต่ก็ไม่พลาดที่แอบชมเธอ เพราะเธอสวยมากๆค่ะ ขอบคุณที่แวะชมด้วยกันนะคะ และขอบคุณที่แวะเยี่ยมเยียนกันเสมอๆค่ะ^^ โดย: mambymam
วันที่: 29 กันยายน 2561 เวลา:19:04:00 น.ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับ
มีทุกข์บางอย่าง ที่ผมเองเก็บมันไว้กับตัวตั้งหลายปีครับ 555 พอวางมันลงได้ ถึงได้นั่งขำว่าไปแบกมันไว้ทำไมตั้งหลายปี  โดย: กะว่าก๋า
วันที่: 30 กันยายน 2561 เวลา:22:38:42 น.ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับ
ผิดเป็นครูจริงๆครับ และจริงๆผมว่าคนเราเรียนรู้จากความล้มเหลว ความผิดหวังและความทุกข์มากกว่าเรียนรู้จากความสุขด้วยนะครับ โดย: กะว่าก๋า
วันที่: 1 ตุลาคม 2561 เวลา:23:02:49 น.ขอบคุณเช่นกันค่ะ
ชอบที่นี่มากๆ เลย หวังว่าสักวันคงได้มีโอกาสไปเยือนบ้าง ขอบคุณที่เก็บภาพบรรยากาศมาฝากนะคะ โดย: Rananrin
วันที่: 2 ตุลาคม 2561 เวลา:6:46:03 น.หลงหูหล่งตาเอนทรี่นี้ไปอย่างไรไม่รู้ค่ะ
วันนี้ได้มาตามอ่าน ผ่านที่น่าสนใจไปมากมาย แต่ที่สนใจมากเลยคือปั๊มสามทหาร เง้ออออ ไม่เจอแล้วเลยตั้งแต่เค้าเลิกไปนานแล้ว เมื่อก่อนในกรุงเทพฯเนี่ยมีหลายแห่งเลยนะคะ พี่รู่จักจิคะ ก็แก่กว่าอิตาแท็กซี่นั่นตั้ง 16 ปี 55 ไว้กลับมาอ่านต่ออีกค่ะ อ่านผ่านๆไปเยอะ ต้องกลับมาละเลียด โดย: ภาวิดา (คนบ้านป่า
) วันที่: 2 ตุลาคม 2561 เวลา:14:06:29 น.ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับ
เวลาพระท่านสอน ท่านสอนว่ามี "ผู้สร้าง" กับ "สิ่งที่ถูกสร้าง" ผู้สร้างถาวร ไม่แปรเปลี่ยน แต่สิ่งที่ถูกสร้างแปรปรวนไปตามเหตุและปัจจัย ไม่คงทนถาวรตลอดไป เช่น คน สัตว์ สิ่งของ เกิดมาแล้วก็ตายไป ตายไปแล้วก็เกิดใหม่ สรรพสิ่งบนโลกนี้ จึงเป็นเพียงสิ่งสมมติขึ้นชั่วคราว มีระยะเวลาให้ดำรงอยู่ ก่อนที่จะเสื่อมสลายไป ด้วยวิธีคิดเช่นนี้ ผมว่าทำให้เรารู้สึกว่าตัวเราเล็กลงนะครับ ไม่ใช่เล็กโดยรู้สึกไร้ค่า แต่เล็กลงเพราะอัตตาหรือการยึดมั่นถือมั่นลดลง พอคนเรารู้แล้วว่าเกิดมาแล้วก็ต้องตาย ความโลภ โกรธ หลง มันก็ควรจะลดลงตามไปด้วย พอรู้สึกว่าตัวเราเล็ก ทุกข์ในใจก็มีขนาดเล็กลงตามไปด้วย อัตตาก็ลดขนาดลงไปด้วย คนที่คิดว่าตัวเองยิ่งใหญ่ ครอบครองทุกอย่าง เขายังไม่เห็นความจริง คนเช่นนี้ก็จะทุกข์หนักมากเวลาต้องสูญเสียครับ โดย: กะว่าก๋า
วันที่: 2 ตุลาคม 2561 เวลา:22:38:21 น.ราชาวดีน่าปลูกค่ะ
ปลูกลงกระถางก็ได้ ดอกหอมชื่นใจทั้งวัน กลางคืนก็หอมมาก ออกดอกเก่งด้วยค่ะ ปลูกก็ง่าย เป็นไม้ที่ทนพอสมควรเลย ลองให้คุณแม่ชม ท่านอาจถูกใจก็ได้นะคะ ขอบคุณที่แวะชมด้วยกันค่ะ โดย: mambymam
วันที่: 3 ตุลาคม 2561 เวลา:7:44:26 น.พี่อายุ 80 เต็มเมื่อวันไปไหว้พระพุทธบาทนั่นแหละค่ะ
แต่ขอน้องๆอย่าเรียกป้าน้ายายย่าเพราะพี่จะจำไม่ได้ ว่าใครเรียกอะไร เรียก พี่ภาดีแล้วค่ะ เป็นกันเอง ดีด้วยนะคะ กลับมาส่งกำลังใจค่ะ ขอบคุณที่ให้พี่ด้วยค่ะ โดย: ภาวิดา (คนบ้านป่า
) วันที่: 3 ตุลาคม 2561 เวลา:8:13:32 น.ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับ
การระลึกถึงความตายไว้บ้าง ทำให้เราไม่ประมาทจริงๆครับ บางครั้งเราเพลินกับการใช้ชีวิต จนลืมไปว่า วันหนึ่งเราก็ต้องตาย โดย: กะว่าก๋า
วันที่: 5 ตุลาคม 2561 เวลา:20:38:57 น.สวัสดีค่ะ
แวะมาส่งยิ้มทักทาย ช่วงนี้เดินทางอยู่หรือเปล่าคะ โดย: mambymam
วันที่: 9 ตุลาคม 2561 เวลา:9:06:34 น.กดโหวตไปแล้ว ไม่เป็นไรค่ะ
ที่เขียนว่าโนโหวต คืออัพแค่วันเดียว พรุ่งนี้ก็เปลี่ยนบล็อกใหม่ เลยเกรงใจเพื่อนๆค่ะ ขอบคุณที่แวะชมด้วยกันนะคะ หลับฝันดีค่ะ โดย: mambymam
วันที่: 11 ตุลาคม 2561 เวลา:21:10:17 น.ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับ
ผมโชคดีครับ ที่สนใจศาสนาแบบไม่มีข้อกำหนดให้ตัวเอง คือ อ่านคำสอนของศาสนาใดก็ได้ โดยไม่เคยนึกขัดแย้งในใจ ผมเลยมองเห็นจุดเหมือนจุดต่างของแต่ละศาสนา แล้วเลือกนำข้อดีที่ตัวเองชอบ มาปรับใช้กับตัวเองครับ  โดย: กะว่าก๋า
วันที่: 11 ตุลาคม 2561 เวลา:21:40:03 น. |
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [
ได้ยินมาว่าเส้นถนนพระอาทิตย์มีของกินอร่อยๆหลายร้านเหมือนกัน
พิพิธบางลำพู รวบรวมเรื่องราวที่น่าสนใจไว้เยอะเลย
ไว้มีโอกาสผ่านไปแถวนั้นต้องเข้าไปชมบ้างแล้ว
ชอบอะไรที่เป็นเรื่องราวในอดีตมากค่ะ ชมแล้วทำให้นึกถึงบรรยากาศสมัยรุ่นๆ
ไม่น่าเชื่อว่าสมัยก่อนบางลำภูจะมีหิ่งห้อยส่องแสงระยิบให้ชมนะคะ
เป็นเรื่องที่เซอร์ไพร้ส์จริงๆ
โชคดีเจอพี่แท๊กซี่น่ารักมีน้ำใจ แถมรู็เรื่องราวในอดีตของละแวกเกียกกาย
เพิ่งรู้ที่มาของชื่อบางกระบือว่าแต่ก่อนเป็นท่าขนควายไปวัดไผ่ตัน นี่เอง