ตุ๊กตา : วาณิช จรุงกิจอนันต์
" แม่...แม่จ๋า....หนูอยากกลับบ้านนนนนน"
สำหรับคนที่มีอายุอานาม 25+ ผมคิดว่าน่าจะคุ้น ได้ยินแล้วต้องขนลุกแน่นอน
ละครเขย่าขวัญที่ถูกกล่าวขานเป็นวงกว้างและเท่าที่จำได้ ตุ๊กตาพลาสติกชนิดที่
กระพริบตาได้ต่างถูกโยนทิ้งเพราะกลัวอาถรรพ์ตุ๊กตาผี
เรื่องราวของเด็กหญิงบูรณา เด็กบ้านแตกเพราะพ่อแม่แยกทางกันกลายเป็นเด็กเก็บ
กดไม่ค่อยพูดค่อยจา สดใสร่าเริ่งเหมือนเด็กทั่วไปในวัยเดียวกัน
เกิดถูกชะตาปิ๊งปั๊งกับพี่ตุ๊กตาและซื้อมาครอบครองเป็นเจ้าของ
หลังจากพี่ตุ๊กตาเข้ามาอยู่ในบ้าน ก็เกิดเรื่องราวที่เหนือธรรมชาติเกิดขึ้น
จนต้องตัดสินใจนำตุ๊กตาไปทิ้งแต่ก็ไม่วายที่ตุ๊กตาตัวนั้นจะกลับอีกครั้งพร้อม
ปัญหาที่ต้องได้รับการคลี่คลาย
เด็กหญิงสองคน ที่นั่งคุยกับตุ๊กตาได้เป็นเรื่องเป็นราว
เด็กหญิงทั้งสองคนต่างบอกว่าพี่ตุ๊กตาไม่สบาย
แม่ ที่ได้ยินเสียงเยือกเย็น " นัง ล็อบ ปะเตีย ..... "
เค้า ลุงที่ได้ยินเสียงเหมือนแขกสวด " แม เอิว.... "
เมื่อเหตุการณ์ประหลาดเกิดขึ้นพร้อมกับความสงสัย
การเริ่มต้นขุดค้นหาต้นตอความสยองจึงเกิดขึ้นและแน่นอนสิ่งที่ตามมาด้วยคือ
มิตรภาพความผูกพัน
เด็กมักไม่โกหก เด็กมักจะพูดจริงเสมอ
แล้วคุณเคยเห็นเด็กโดยเฉพาะเด็กหญิง นั่งคุย นั่งเล่นกับตุ๊กตา
แต่งเป็นเรื่องเป็นราว บ้างมั๊ย .....
มีคนเคยพูดว่าเด็กมักมีญานวิเศษที่ผู้ใหญ่อย่างเราๆไม่มีหรือเคยมีแต่พอโตขึ้นมา
มันก็หายไปกับกาลเวลา
สังเกตลูกหลานของคุณให้ดี .... บางทีมันอาจอยู่ใกล้ๆตัวคุณ
" แม่ ... แม่จ๋า ..... หนูอยากกลับบ้านนนนนน "
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [