=i= โอ้!! อลิซ : Annonymous =i=
โอ้ อลิซ [ Go Ask Alice ]
Annonymous เขียน
โรจนา นาเจริญ แปล
สนพ.มติชน ; 202 หน้า

เรื่องจริง ! บันทึกก่อนตายของเหยื่อยาเสพติด

อลิซ เด็กสาววัย 15 ปี มีครอบครัวที่อบอุ่น
ได้รับความรักจากพ่อแม่ น้อง และ ตายาย
แต่ด้วยวัยอยากรู้อยากลองทำให้เธอก้าวเข้าสู่วังวนของการเสพยา

เริ่มต้นจากบุหรี่ เป็นกัญชา สู่เฮโรอีนและสิ่งเหล้านี้ล้วนแล้วทำให้เธอพบกับประสบการณ์การมีเซ็กซ์ครั้งแรกพร้อมทั้งการก้าวเข้าสู่วังวนของการเป็นผู้ค้าซะเอง

แต่เมื่อเธอขายยาให้กับเด็กประถมต้น ด้วยความรู้สึกผิด
เธอจึงหนีไปพร้อมกับเพื่อนสนิทและตั้งหน้าตั้งตาหาเงินสร้างตัว
และทั้งสองได้ปฏิญานกันว่าจะไม่ข้องเกี่ยวกับยาเสพติดอีก

แต่แล้วเธอทั้งสองก็เพลี่ยงพล้ำก้าวล้ำเข้าสู่งานปาร์ตี้ไฮโซ
โดยหารู้ไม่ว่านั่นเป็นเพียงมายาที่พาเธอก้าวสู่สิ่งโสมม
... เธอทั้งสองกลับไปเสพยาและโดนข่มขืน !!!!

จากบาดแผลและความเสียใจเธอทั้งสองจึงได้ตกลงหนีจากไปอีกครั้ง
พร้อมความมานะพยายาม..จนทำให้เธอทั้งสองมีร้านเล็กๆเป็นของตัวเอง

และเพียงไม่นานเธอทั้งสองตัดสินใจติดต่อกับครอบครัวอีกครั้ง
และกลับมาเริ่มต้นชีวิตใหม่ในครอบครัวที่แสนอบอุ่นอีกครั้ง

เมื่อเธอกลับไปเรียน แต่สิ่งที่ตามมาหลอกหลอนคือการหวาดระแวง
ไม่ให้พาตัวเองให้ไปข้องแวะกับสิ่งเหล่านั้นอีก
แต่เธอก็แพ้ใจตัวเอง เธอกลับไปเสพยาอีกครั้งและเริ่มต้นหนีออกจากบ้านอีกที

หนีไปด้วยเงินเพียงไม่กี่เหรียญ เสื้อผ้าชุดเดียวที่ใส่อยู่
ไม่มีแม้กระทั้งผ้าอนามัยและใช้ชีวิตตามยถากรรม

ไดอารี่ของเธอมี 2 เล่ม และตามเศษกระดาษต่างๆที่หาได้
ไม่เว้นแม้แต่ซองบุหรี่ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นไดอารี่หมดลงก่อนที่เธอจะเสียชีวิตเพียง 3 สัปดาห์

3 สัปดาห์นั้นไม่รู้ว่ามีเรื่องราวอะไรเกิดขึ้นกับเธออีกบ้าง
แต่ที่พอจะรู้คืออลิซที่นอนเสียชีวิตด้วยเหตุเพราะกินยาเกินขนาดหรือจงใจกินเพื่อฆ่าตัวตาย

---------------------------------------------------------------------------------------

อ่านแล้วสะเทือนใจและย้อนกลับมาคิดว่าเรื่องราวที่คิดว่าอยู่ไกลตัว
ที่จริงแล้วมันอาจอยู่ใกล้มากกว่าที่เราคิด
วัยรุ่น วัยลอง ถือเป็นช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อที่เราต้องทำความเข้าใจให้มากที่สุด
ต้องปรับตัวให้เข้ากับเขาได้ รองรับอารมณ์ความต้องการของเขาได้
แต่ในเวลาเดียวกันเราก็ต้องควบคุมเขาได้เช่นกัน
ถือว่าเป็นโจทย์ที่ยากสำหรับพ่อแม่ผู้ปกครองในทุกยุคทุกสมัย
การดูแลเอาใจใส่ต้องไม่มากไป ไม่น้อยไป แต่มันดูแลกันยากเหลือเกิน
สำหรับคนที่มีลูกคงต้องคิดอย่างนี้เช่นเดียวกัน
อ่านไว้เป็นอุทาหรณ์สอนใจ ให้ตื่นตัวกับปัญหาสังคมใกล้ตัว




Create Date : 04 ตุลาคม 2552
Last Update : 23 พฤศจิกายน 2553 1:01:49 น.
Counter : 545 Pageviews.

6 comments
  
เคยซื้ออ่านน่าจะซักสิบกว่าปีได้แล้ว ชอบมากคิดไว้ว่าถ้าลูกสาวเป็นวัยรุ่นจะให้อ่าน..ถึงเวลาแล้วสิ
โดย: Lelo IP: 10.218.229.142, 202.149.25.201 วันที่: 4 ตุลาคม 2552 เวลา:2:21:00 น.
  
ผมได้อ่านไดอารีเรื่องนี้นานมาแล้ว จนถึงทุกวันนี้ปัญหายาเสพติดก็ยังไม่ได้ลดน้อยลง กลับจะมากขึ้นเสียด้วยซ้ำ น่าเสียดายอนาคตของเยาวชน ที่พลัดหลงเข้าไปในวงวลนี้ ทำลายตัวเอง ทำลายผู้อื่น...

โดย: p_pyai วันที่: 4 ตุลาคม 2552 เวลา:11:31:04 น.
  
อ่านแล้ว เศร้า สะเทือนใจค่ะ
คิดเหมือนคนที่เขียนคำนิยมหลาย ๆ คนที่บอกว่าอยากให้เด็ก ๆ ได้ใช้อ่านเป็นหนังสืออ่านนอกเวลา

และอยากให้คนเป็นพ่อเป็นแม่ได้อ่าน เพื่อเตรียมรับสถานการณ์หากวันใดวันหนึ่ง บุตรหลานของพวกเขาอาจจะพลัดหลงเข้าไปในวังวนแบบนี้บ้าง
โดย: แม่ไก่ วันที่: 5 ตุลาคม 2552 เวลา:15:27:02 น.
  
เราได้อ่านก็ตอนเล่นเกม RRR นั่นแหละ
เรื่องยาเสพติด ...จะกำจัดให้หมดไป
ก็คงต้องอาศัยครอบครัวที่มีความเข้าใจและเอาใจใส่ซึ่งกันและกันเป็นหลักอ่่ะนะ

ยังคงอยากเป็นหนังสื่อที่ควร "ต้อง" อ่าน
โดย: นัทธ์ วันที่: 5 ตุลาคม 2552 เวลา:21:47:03 น.
  
ท่าจะเศร้าแฮะเล่มนี้
ช่วงนี้ไม่ค่อยมีอารมณ์อ่านอะไรที่เศร้าๆเท่าไหร่
เดี๋ยวทำใจไม่ไหว ร้องไห้ขึ้นมา ฮ่าๆ


ปล.ขอบคุณสำหรับความห่วงใยที่มีให้นะครับ
โดย: ไอซ์คุง (ปีศาจความฝัน ) วันที่: 5 ตุลาคม 2552 เวลา:23:03:33 น.
  
สะเทือนใจจริง ๆ ค่ะเรื่องนี้
โดย: หวานเย็นผสมโซดา วันที่: 9 ตุลาคม 2552 เวลา:15:47:54 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Ptonzprinzz.BlogGang.com

PTNCenter
Location :
สงขลา  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]

บทความทั้งหมด