HHR 13 - โงรงโงโร อึวัวที่นี่โชคดีชะมัด : Micheal Cox
โงรงโงโร อึวัวที่นี่โชคดีชะมัด
Micheal Cox : เขียน
เสาวรส มิตราปิยานุรักษ์ : แปล
สำนักพิมพ์นานมีบุ๊คส์
พิมพ์ครั้งแรก ตุลาคม 2547
127 หน้า 98 บาท== ปกหลัง ==
หวัดดีเพื่อน !
ฉันชื่อคริสโตเฟอร์ โอเล เนเรนโต
อาศัยอยู่ในที่ที่เรียกว่าโงรงโงโร ในประเทศแทนซาเนีย ทวีปแอฟริกา
ฉันอยากจะเป็นเพื่อนทางจดหมายกับเธอ นี่คือปึกจดหมายเล่าเหตุการณ์น่าตื่นเต้น
ที่ต้องไม่พลาดเพราะเธอจะได้
- รู้จักครอบครัวรวมทั้งแม่ทั้งสี่คนของฉัน
- รู้ว่าทำไมเผ่าของฉันถึงคิดว่าอึวัวเป็นเรื่องโชคดีเอามากๆ
- ไปท่องซาฟารีและพบหน้าค่าตาสัตว์ป่าอันตรายมากมายแต่ไม่ต้องห่วง
ฉันมีคำแนะนำพิเศษเพื่อความปลอดภัยมาให้ด้วย เธอจะต้องสนุกกับการอ่านเรื่องราวของฉันแน่นอน
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
เล่มนี้เป็นหนึ่งในหนังสือชุดเกี่ยวกับประเทศที่น่าตื่นตาตื่นใจต่างๆทั่วโลก
รูปแบบของหนังสือชุดนี้จะเป็นจดหมายทั้งหมด
ซึ่งโงรงโงโร อึวัวที่นี่โชคดีชะมัด - เป็นเรื่องราวของทวีปแอฟริกา
เล่าผ่านจดหมายของคริสโตเฟอร์ โอเล เนเรนโต เด็กชายอายุ 10 ชนเผ่ามาไซ
อาศัยอยู่ในแทนซาเนีย คริสโตเฟอร์มีโครงการติดต่อกับเพื่อนทางจดหมายเป็นเวลา 1 ปี
บอกเล่าอธิบายเรื่องราวของเค้าผ่านจดหมายทั้งความเชื่อพิธีกรรมของเผ่า ภาษา สถานที่ท่องเที่ยว
สิงสาราสัตว์ ความเป็นอยู่ และเรื่องราวทั่วไปที่น่ารู้ในดินแดนแอฟริกา
สอดแทรกด้วยมุกน่ารักๆ พอให้หัวเราะได้กับความทะเล้นของเด็กชายคนนี้
ภาษาในการเขียนลื่นไหล (ไม่แน่ใจเพราะผู้เขียนหรือคนแปล แต่ขอยกความดีให้ทั้งคู่)
เพราะฉะนั้นขอแนะนำบอกต่อสำหรับคอวรรณกรรมเยาวชนครับ
(บางส่วน - ทดลองอ่าน)
วัวเป็นทุกสิ่งทุกอย่างสำหรับเรา ชาวมาไซมักพูดว่า "พระเจ้ามอบวัวและหญ้าให้เรา ถ้าไม่มีหญ้าก็ไม่มีวัว
ถ้าไม่มีวัวไม่มีชาวมาไซ" ตอนนี้เธอคงรู้แล้วสินะว่าทำไมงานของฉันถึงได้สำคัญนัก
ก็อย่างที่เธอเห็นนั่นแหล่ะ ฉันมีวัวที่ต้องดูแลตั้งเยอะแยะ มันก็เลยดีกว่าถ้าฉันจะรู้จักชื่อและจำหน้าวัวทุกตัวได้
ฉันต้องตรวจนับพวกมันอยู่บ่อยๆเหมือนที่ครูของเธอเช็กชื่อนักเรียนในห้องตอนไปทัศนศึกษาในป่านั่นแหล่ะ"
** มีฉบับนึงที่คริสโตเฟอร์เล่าให้ฟังว่าปู่เข้าไปขโมยวัวของคนอื่น
เพราะปู่บอกว่าพระเจ้ามอบวัวทุกตัวบนโลกนี้ให้ชาวมาไซจึงทึกทักเอาว่าวัวตัวนั้นเป็นของตน
แต่ขี้เกียจเปิดหาอิอิ **
อีกสักตอน
เธอเห็นกระดิ่งของมบิเลียไหม (เป็นชื่อวัวของคริสโตเฟอร์ ในจดหมายคริสโตเฟอร์จะวาดภาพประกอบลงไปด้วย)
วัวของเราทุกตัวจะห้อยกระดิ่งที่มีเสียงแตกต่างกันแบบนี้ไว้ที่คอ เผื่อว่าถ้ามันหายไปเราจะได้รู้ว่าจะไปตามหาได้ที่ไหน
- หาวัวนะ ไม่ใช่หากระดิ่ง - แล้วเราก็จะทำเครื่องหมายบนตัววัวด้วยเพื่อบอกให้รู้ว่าวัวตัวนี้เป็นของเรา
วันที่: 6 มิถุนายน 2553 เวลา:23:20:24 น.
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [