=i= เข็มทิศชีวิต 2 ตอน กฏของเข็มทิศ : ฐิตินาถ ณ พัทลุง =i= เข็มทิศชีวิต II : กฏแห่งเข็มทิศ ฐิตินาถ ณ พัทลุง ไม่มีใครไม่เคยล้ม แต่ทำไมบางคนล้มแล้วลุกขึ้นยืนใหม่ได้รวดเร็ว มีกฏอะไรในโลกที่คนบางคนรู้ แล้วทำให้ทั้งเหตุการณ์ ดีและร้าย กลายเป็นของขวัญที่ทำให้ชีวิตเขาเติบโต มีความสุขอย่างแท้จริง ภาคต่อจากเข็มทิศชีวิตที่คนไทยนับล้านได้อ่านเยียวยาหัวใจมาแล้ว จากหญิงสู้ชีวิตคนนี้ที่ปลดหนี้ร้อยล้านพร้อมโรคร้ายที่ตัวเองเป็น เธอลุกขึ้นสู้แล้วอยู่เป็นกำลังใจให้คนที่ท้อแท้หวังเพียงประสบการณ์ตรงจากตัวเธอจะสื่อลงไปถึงทุกปัญหาที่คุณได้เจอ จุดเด่นประเด็นหลักที่คุณฐิตินาถอยากบอกคือทุกอย่างเกิดขึ้นที่ใจให้ดับที่ใจ เริ่มต้นแก้ที่เหตุแล้วผลที่ดีจะตามมา ไม่ว่าปัญหาใดๆในโลกใบนี้ล้วนแล้วเกิดจากใจเราเท่านั้นเอง หลับตาแล้วนั่งสำรวจใจ อะไรในชีวิตที่คิดว่าดีและไม่ดีมันก็เริ่มต้นจากตัวเรา ไม่ว่า ชื่อเสียง ลาภ ยศ เงิน ทอง ความรัก ก็เกิดขึ้นเพราะใจเพราะฉะนั้นจะท้อจะสู้อยู่ที่ใจนะครับ ^^ เป็นหนังสือที่ผมคิดว่าอ่านยากสำหรับผม (_ _!) ปกติพวก how-to ไม่ค่อยได้แตะต้อง สำหรับผมแล้ว ผมคิดว่าเป็นสิ่งที่รู้กันดีอยู่แล้วเพียงแต่ว่าสิ่งที่เราบอกว่ารู้...เราจะทำมันรึป่าวแค่นั้นเอง  ** รักแท้ หลายปีมาแล้ว เช้าวันธรรมดาวันหนึ่ง ฝนตกพรำๆ ตั้งแต่เช้ามืด สองแม่ลูกจูงมือกันเพื่อไปส่งลูกน้อยขึ้นเรือไปโรงเรียน ที่โป๊ะเทียบเรือท่าน้ำศิริราช คนเบียดเสียดกันแน่น แม่กับลูกน้อยเบียดคนอยู่บนโป๊ะเพราะดีกว่าเปียกฝนที่เริ่มลงเม็ดหนาตา พอเห็นเรือที่ขาดช่วงไปนานกำลังจะเข้าเทียบท่าคนก็ยิ่งลงมาบนโป๊ะ หลายคนตะโกนให้คนถอยกลับไปเพราะโป๊ะจะรับน้ำหนักไม่ไหว ก่อนที่ใครจะรู้ตัว โป๊ะใหญ่ทรุดตัวลงไปในแม่น้ำท่ามกลางคลื่นลมแรงทุกคนตะเกียกตะกายว่ายน้ำหนีขึ้นฝั่ง แม่ของเด็กน้อยถูกลากขึ้นมา เธอตะโกนร้องช่วยลูกฉันด้วย ช่วยลูกฉันด้วย ลูกฉันว่ายน้ำไม่เป็น ฝนตกหนัก คลื่นลมแรง ทุกคนพยายามเอาชีวิตรอด ไม่มีใครทันสังเกตเห็นหัวเล็กๆ ที่ผลุบๆ โผล่ๆ อยู่กลางน้ำ ก่อนที่ใครจะทันรู้ตัว แม่คนนั้นกระโดดลงไปในแม่น้ำ ตะเกียกตะกายไปคว้าลูกน้อยไว้ ก่อนที่คลื่นจะซัดสองแม่ลูกไกลออกไปจากฝั่งเธอว่ายน้ำไม่เป็น ภาพสุดท้ายที่ทุกคนเห็นคือแม่กอดลูกแนบไว้กับอกก่อนจะค่อยๆจมหายไป..... ***ผมชอบเรื่องนี้เป็นพิเศษอ่านแล้วสะเทือนใจดีจัง !!!!
พ้มอ่านเล่ม 1 แระ .. ใช้เป็นแนวทางในการดำรงชีวิตอยู่ ณ. บัดนาว .. ส่วนเล่ม 2 ท่าทางจะเศร้า ๆๆ .. แล้วจะตัดสินจัย อีกที่ว่าจาซื้อดีมั้ย . ขอบคุณคับ ..ยินดีที่ได้รู้จัก
โดย: pee me satun IP: 124.121.206.202 วันที่: 16 กันยายน 2552 เวลา:15:53:05 น.
สอยมาแล้วทั้งสองเล่มเลยค่ะ
แต่ว่าบริจาคห้องสมุดโรงเรียนมัธยมในบ้านเกิดไปแล้ว เป็นหนังสือดี และคิดว่าน่าจะแบ่งปัน แต่ว่าชอบอ่านของคุณหญิงจำนงศรี หาญเจนลักษณ์ "วิชาตัวเบา" อ่านแล้วรู้สึกดีจังค่ะ โดย: JinnyTent
 วันที่: 16 กันยายน 2552 เวลา:22:32:49 น."หลายปีมาแล้ว เช้าวันธรรมดาวันหนึ่ง ฝนตกพรำๆ ตั้งแต่เช้ามืด สองแม่ลูกจูงมือกันเพื่อไปส่งลูกน้อยขึ้นเรือไปโรงเรียน"
ชอบท่อนนี้ค่ะ นึกภาพตาม อืมมม คิดถึงแม่...  โดย: ดีเจ..เมวิกา หน้าหวาน
วันที่: 16 กันยายน 2552 เวลา:23:40:25 น.ไม่เคยอ่านอ่ะครับ เลยนอคอมเม้นต์
แต่ประโยคที่ยกมาอ่ะ เศร้าจริงๆอ่ะ  ปล.ช่วงนี้ไม่ค่อยได้คุยกันเท่าไหร่ กำลังยุ่งๆอยู่กับชีวิตที่ไม่รู้ว่าจะเดินไปทางไหนต่อดี?  โดย: ไอซ์คุง (ปีศาจความฝัน
) วันที่: 18 กันยายน 2552 เวลา:19:57:30 น. |
บทความทั้งหมด
|
|||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
สำหรับในวันที่เราไม่รักกัน หวานเย็นคงหาซื้อตามร้านหนังสือดีกว่าค่ะ แบบว่า... ไม่ค่อยชอบสั่งซื้อทางเว็บไซต์เท่าไหร่น่ะค่ะ