❤++++++❤ สาวไกด์ฯ ตะลุยสิงคโปร์ ตอนจบ– เมอไลอ้อนพ่นน้ำ,อาหรับสตรีท,ไอศกรีมวาซาบิ ❤++++++❤

สวัสดีค่า


จากตอนที่หนึ่ง ว่าด้วยการเดินทางจากสนามบินไปออร์ชาร์ดและกบหม้อดิน

ตอนที่สอง สวนนกจูร่ง


ตอนที่๒/๒ สวนจีนและผู้เฒ่าเต่า


ตอนที่๒/๒ อาหารอินเดียและไนท์ซาฟารี

ตอนที่ ๓ ไซเอนซ์เซนเตอร์ เอสกิบาร์และซันเทค


และ ตอนที่ ๔ ไชน่าทาวน์ เกาะเซ็นโตซ่าและคล้ากคีย์



วันนี้จะพาไปเที่ยวเมอไลอ้อนพ่นน้ำกะอาหรับสตรีตค่ะ (วันนี้บล็อกสั้นๆ ค่าไม่ต้องกลัวอ่านไม่จบนะคะ)


สำหรับรายละเอียดการเดินทางไปแต่ละที่ ดูรายละเอียดด้านล่างนะคะ
(คำเตือน - รูปประกอบบล็อกคราวนี้ จขบ.จะอืดระยะสุดท้ายมากๆ ค่ะ )



สำหรับวันนี้เราก็ยังคงคอนเซปต์เดิมคือ ตื่นสายเช่นเคย (อาหารเช้าโรงแรมก็ไม่ได้กินอีกแล้ว) เก็บเสื้อผ้าเช็คเอ้าท์ออกมาแล้วก็ทำการฝากกระเป๋าไว้ที่เค้าน์เตอร์เบลล์ โดยบอกเค้าว่าบ่ายสองจะมารับนะค้า เค้าก็ให้เบอร์รับฝากมา (อันนี้เป็นบริการของทุกโรงแรมในสิงคโปร์นะคะ สามารถใช้บริการได้ จะได้ไม่ต้องหอบหิ้วข้าวของไปเที่ยวด้วย เพียงแต่ต้องเสียเวลากลับมาเอาของที่โรงแรมอีกทีอะค่ะ)



จากนั้นก็เดินทางด้วย MRT (มันแน่นอนอยู่แล้ว) ไปยังสถานี Raffle Place จากนั้นก็เดินๆๆๆๆ ตามแผนที่นำทางไปยังเมอไลอ้อนพ่นน้ำใกล้ๆ กับอลิซาเบธวอล์ค ซึ่งเมอไลอ้อนพ่นน้ำนี่เพิ่งเปิดวันนี้เป็นวันแรกหลังจากอาบน้ำขัดสีฉวีวรรณมาราวๆ เดือนหนึ่งอะค่ะ (อันนี้ก็ได้ข่าวจากห้อง Blueplanet ล่ะค่ะ ไม่งั้นก็ไม่ทราบเหมือนกันว่ามันจะเปิดวันนี้)



โอ้พระเจ้าแดดร้อนมั่กกกกกกกกกก จนคนที่ไปด้วยหงุดหงิด ตาหยี แสบตา เลยต้องสละแว่นกันแดดให้เค้าไปจะได้เลิกงอแงซะที (นินทาๆ สามสหายอย่าไปบอกนะว่านินทาไว้ที่บล็อกน่ะ )



พอไปถึงปุ๊บก็เจอคนมากมายมหาศาลค่ะ โดยเฉพาะอย่างยิ่งตรงด้านหน้าของเมอไลอ้อน เราก็เลยเก็บๆ รูปแถวๆ ด้านข้างแทน (แต่อ้วนอืดเกินจะเอ่ยและเอามาเผยได้ ) แล้วก็เลยข้ามไปอีกฝั่งที่แทบไม่มีคนเล้ยยยยยยยยย (ไม่รู้ทำไม) ทั้งที่มุมนี้เนี่ยจะทำให้เห็นทั้งเมอไลอ้อน และตึกหนามทุเรียนด้วย



(เห็นมะ อ้วนอืดดดดดดสุดๆ เลย เหอๆ เจริญอาหารจัด )




หลังจากถ่ายรูปกันจนสะใจแล้ว ก็เดินกลับไปที่ใต้สะพาน (ตอนขามาข้ามถนนจากข้างบนสะพานเอาค่ะ) ไปซื้อเครื่องดื่มมานั่งพักกันค่ะ เจอครอบครัวชาวไทยเด็กตรึมๆๆ ด้วยครอบครัวหนึ่ง เราก็ได้แต่ไปยิ้มให้ เพราะเด็กทำหน้าเฉยๆ ก็เลยไม่ได้ชวนคุย หลังจากนั้นก็เดินไปลงที่สถานีเดิมเพื่อไปยัง Bugis Station ไปยังอาหรับสตรีท ไปถ่ายรูปที่หน้าวังสุลต่าน (หรือเปล่าหว่า?) หนึ่งรูปแล้วก็มาเดินที่ห้าง Seiyu ค่ะ แต่ไม่ได้อะไรเลย จนกำลังลงบันไดเลื่อนมาชั้นใต้ดินเพื่อจะไป MRT นี่แหละถึงได้ของ – จะมีใครถ่ายถูกมั้ยเนี่ยว่าข้าพเจ้าจะซื้ออะไร





เราช้อปผลไม้เมืองนอกกันค่ะ (เพื่ออะไรเนี่ยยยยย เห็นของกินเป็นไม่ได้เลยง่ะ ) ก็ซื้อราสเบอรี่ บลูเบอรี่แล้วก็ลูกแพร์มากินกัน สรุปแล้วลูกแพร์อร่อยสุดค่ะ (ซื้อกลับมากินที่บ้านนะ) แต่พอจ่ายตังค์ที่ซุปเปอร์เสร็จออกมาก็เจอนี่เลยค่ะ






กรี๊ดดดดดด มีรสวาซาบิด้วย อยากกินๆๆๆๆๆๆ ๓.๕ เหรียญเป็นเงินไทยก็ราวๆ เอ่อ..แปดสิบกว่าบาท แต่อยากกินง่า คราวนี้คนไปด้วยไม่ขัดใจเหมือนหมูแผ่นค่ะ เพราะตัวเค้าเองก็ชอบกินวาซาบิ ก็เลยสมใจ ได้ไอศกรีมวาซาบิมากิน



(หย่อยๆๆๆๆๆๆ)


อาการกินไอศกรีมวาซาบินี่ มันมีกลิ่นนะคะ กลิ่นแบบวาซาบิเลย แต่กินแรกๆ จะไม่ขึ้นจมูกอะค่ะ ถ้าอยากให้ขึ้นจมูกต้องกินแบบต่อเนื่องๆๆๆ ซัก ๕ คำติดต่อกัน โอ้โห..รับรองเหมือนกินวาซาบิเลยค่ะ อร่อยๆ แต่ต้องรีบกินให้หมด เพราะ MRT เค้าห้ามเอาของกินใดๆ เข้าไปอะค่ะ แหะๆ





จากนั้นเราสองคนก็ตาลีตาเหลือกกลับมาที่ที่พัก รับกระเป๋าคืนแล้วก็รีบใช้บริการ MRT เพื่อจะไปสนามบิน ชางฮีค่ะ (ต้องไปเปลี่ยนที่สถานีเดิม) ไอ้เราก็เห็นบัตรเหลือเกินมูลค่า (เพราะจะกลับนี่เหลือแค่ ๔ เหรียญ – จริงๆ มัน ๓ เหรียญกว่าก็พอแล้ว) ก็เลยไปซื้อของที่เซเว่นกัน แต่ปรากฏว่าของอีกคนนี่เค้าจำยอดคงเหลือผิด เลยเหลือมูลค่าไม่ถึง ๓ เหรียญอะค่ะ ก็เลยตัดสินใจให้ไปซื้อของเซเว่นให้หมดมูลค่า แล้วก็ค่อยเอาบัตรไปคืน (จะได้เฉพาะค่ามัดจำบัตรมา ๓ เหรียญค่ะ) แล้วก็ซื้อตั๋วแบบเที่ยวเดียวแทน



จากนั้นเมื่อไปถึงก็แยกย้ายเทอร์มินัลเช่นเดิม เราก็นั่งรถไฟจากเทอร์มินอล ๒ ไป ๑ ส่วนอีกคนเค้าก็ไป Budget Terminal





หลังแยกจากกันเราก็เลยไปสำรวจๆ ที่ดิวตี้ฟรีสิงคโปร์ แล้วผลก็ปรากฏว่า แป้งแม็คของดิวตี้ฟรีที่นี่ถูกกว่าดิวตี้ฟรีที่เมืองไทยอะค่ะ จริงๆ ถ้าแม็คที่ดิวตี้ฟรีเมืองไทยใช้บัตร King Power ลดได้ก็จะไม่ต่างกันค่ะ แต่ช็อปแจ้งว่าบู๊ทแม็คลดไม่ได้ ก็เลยกลายเป็นแพงกว่าที่สิงคโปร์ซะงั้น


ด้วยความเจ็บใจก็เลยซื้อมาเลยอีกชุดหนึ่ง





สรุปสำหรับการไปสิงคโปร์ครั้งนี้ มีหลายๆ ที่ที่เราได้เที่ยวเพิ่มค่ะ ได้แก่ การกินโจ๊กกบและกบหม้อดิน สวนจีนและแหล่งเต่า อาหารอินเดียที่ Banana Leaf Apollo, Science Center, Eski Bar, น้ำพุที่ Suntec (ตอนมาครั้งที่แล้วไปช้อปอย่างเดียว) ไชน่าทาวน์ แล้วก็คล้ากคีย์ค่ะ


หรืออย่างบางที่ที่เคยไปก็ได้อะไรเพิ่มเติม เช่น สวนนกจูร่งก็ได้ลงรถไฟที่กรงนกใหญ่ด้วย (ปกตินั่งรวดเดียวจบ-แค่ให้รู้ว่าได้นั่งน่ะค่ะ) หรือที่เซ็นโตซ่า ก็เป็นครั้งแรกที่ได้เข้า Image of Singapore (เพราะมันเพิ่งสร้างเสร็จไม่นาน) กับได้เล่น Luge


แล้วก็บางที่ทำให้รู้ว่า มากับทัวร์แล้วเค้าแมเนจอย่างนั้นได้ประโยชน์อย่างไร เช่น ไนท์ซาฟารี (เข้าใจแล้วว่าทำไมต้องรีบเข้าตั้งแต่รอบแรก)


แต่ขณะเดียวกัน แม้ว่าจะไปนอนถึง 4 คืนแล้ว ก็มีบางเรื่องที่พลาดไปอย่างน่าเสียดาย เช่น พิพิธภัณฑ์เอเชีย (Asian Civiliazation Musuem) การกินสะเต๊ะ (ยังไม่วายพ้นเรื่องกิน ) การกินปูยักษ์ผัดพริก (แล้วก็ยังเป็นเรื่องกินอีก ) การช้อปปิ้งออร์ชาร์ด (แต่..นะไม่ได้เป็นประเด็นสำคัญของการเที่ยวครั้งนี้อยู่แล้วก็เลยไม่สนใจเท่าไหร่) การไปพิสูจน์ของถูกที่ห้างมุสตาฟา (ก็ถ้าแกไม่ตื่นสายกันก็ได้ไปแล้ว ) การไปดูร้านหนังสือและห้องสมุดอันแสนอลังการของเค้า (อันนี้เสียดายอะค่ะ) ฯลฯ





ก็ถือว่าเป็นการเรียนรู้เพิ่มเติมที่ได้จากการเที่ยวเองค่ะ ก็เลยทำให้ติดใจจะเที่ยวเองอีก แต่ก็อาจจะเป็นประเทศที่เราเคยๆ ไปก่อน (เน้นพาอีกคนไปเที่ยวเป็นหลัก)


แต่ก็รู้สึกว่าไปเที่ยวครั้งนี้นี่มีโชคช่วยหลายๆ อย่างมากๆ รู้สึกว่า มันประจวบเหมาะไปหมดในหลายๆ อย่าง ทำให้หลายๆ ที่เราได้ถ่ายรูปตอนไม่มีคนเลย ได้นั่งรถเมล์เที่ยวสุดท้ายพอดี ฯลฯ ซึ่งแสดงว่าเลือก “ฤกษ์” ได้ดี รวมทั้งดวงน่าจะส่งเสริมในการเที่ยวกันได้ค่อนข้างโอเค (คือ..ค่อนข้างเชื่อเรื่องนี้อะค่ะ กร๊ากกก ) เพราะงั้นมีโอกาสที่จะได้ไปเที่ยวด้วยกันอีกแน่ๆ (เหอๆ อย่างน้อยก็ต้องมีบอดี้การ์ดไปแหละค่ะ เพราะข้าพเจ้ายังไม่อาจหาญขนาดไปเที่ยวต่างแดนคนเดียวได้ )


ตอนนี้ก็คงเป็นตอนสุดท้ายสำหรับการท่องเที่ยวสิงคโปร์แล้วค่ะ (จะได้อัพบล็อกเรื่องอื่นได้มั่งซะที ) สำหรับการบันทึกเรื่องเดินทางไปสิงคโปร์ครั้งนี้ จะลงรายละเอียดเรื่องการเดินทางไปเป็นหลักนะคะ เพราะตั้งใจไว้ว่า จะได้เอาไว้เป็นลิงค์ตอบให้คนที่มาถามเรื่องสิงคโปร์ด้วยน่ะค่ะ เพราะตอนนี้ที่ห้องบลูแพลเน็ตเวลามีใครถามเรื่องสิงคโปร์จะไม่ค่อยมีคนอยากตอบแล้ว (เพราะกระทู้เก่าๆ ก็มีอยู่เยอะ) แต่เราอยากทำไว้ให้คนที่อยากอ่านโดยละเอียดน่ะค่ะ





การเดินทางไปเมอไลอ้อนพ่นน้ำและอาหรับสตรีท

เมอไลอ้อนพ่นน้ำ
นั่ง MRT ลงที่สถานี Raffle Place จากนั้นเดินไปที่ริมแม่น้ำ (ทางใกล้ๆ ตึก Bank of China) จากนั้นเดินตามแผนที่ไปที่แหลมที่มสัญลักษณ์เมอไลอ้อนพ่นน้ำ


อาหรับสตรีท
นั่ง MRT ลงที่สถานี Bugis (ซึ่งจะมีประตูโผล่ที่ใต้ห้าง Seiyu ด้วยนะคะ) จากนั้นเดินตามแผนที่ไปได้เลยค่ะ


ค่าเข้าชม
ไม่เสียค่าเข้าชมค่ะ




ข้อแนะนำอื่นๆ
ตอนไปถ่ายรูปกับเมอไลอ้อนพ่นน้ำ แนะนำให้เดินมาอีกฟากของเมอไลอ้อน (ตามรูปที่โชว์อยู่) เพราะคนจะน้อยกว่า และทำให้ได้รูปตึกหนามทุเรียนด้วยค่ะ







ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามอ่านมาโดยตลอดนะคะ





สำหรับท่านใดที่แวะมาบ้านสาวไกด์เป็นครั้งแรก
(หรือเคยมาแล้วแต่มีหนังสือกับหนังที่อยากแนะนำเพิ่มเติม)

เรียนเชิญ ที่นี่ค่ะ

Create Date : 04 สิงหาคม 2549 Last Update : 4 สิงหาคม 2549 11:29:34 น. Counter : 4941 Pageviews.		65 comments
Share Tweet

	๏ ... รามคำแหง แรงคำหาม ... ๏ นกโก๊ก (2 ม.ค. 2567 14:22:51 น.)		สวัสดีปีใหม่ Rain_sk (1 ม.ค. 2567 21:38:33 น.)
	สวัสดีปีใหม่ Rain_sk (1 ม.ค. 2567 21:38:33 น.)		No. 1259 สาระเกือบมี (ตอนทำงานที่ใหม่ ถูกลองดี) ไวน์กับสายน้ำ (1 ม.ค. 2567 05:58:05 น.)