เหลาเหลียง .. เกาะที่ไปแล้วคันที่สุด สุขสันต์วันสงกรานต์นะครับทุกท่าน (ช้าไปมั้ยเนี่ย) ปีนี้หยุดยาวถึง 5 วัน แต่ผมก็ใช้ชีวิตวนเวียนระหว่างบ้านและโลตัสเอ็กเพรสหน้าหมู่บ้าน ทำงานตั้งแต่ 8 โมงเช้าถึง 5 โมงเย็น หาเงินไว้กินขนมตอนเรียนที่ UCI (เงินวันละ 200 มันจะกินได้สักกี่มื้อกัน T_T) ผมทำงานที่นี่ช่วงศุกร์ถึงอาทิตย์ ส่วนจันทร์ถึงพุธก็สอนพิเศษเด็กประถมครับ อิอิ บล็อกก่อนทิ้งท้ายว่าจะกลับมาอีกทีพร้อมกับเขียนเรื่องไปเที่ยวเหลาเหลียง มาตามสัญญาแล้วนะครับ ที่ช้าเพราะกว่าจะได้ซีดีรูปรวมนั้นนานเหลือเกิน จนคนรอเหนื่อยไปเลย 555 ความจริงผมก็เอากล้องไปครับ แต่ไม่ได้ถ่าย เพราะฝีมือห่วยเกินคำบรรยาย เลยอาศัยรูปจากผู้มีอุปการะคุณดีกว่า เอาล่ะ ตามมาดูกันเลยครับท่านผู้ชม !! - - - - - ผู้ร่วมชะตากรรมในทริปนี้มีทั้งหมด 13 คน ผมและครอบครัว รวมทั้งเพื่อนพี่อีก 2 คน เดินทางไปโดยรถไฟตู้นอน พอตกลงที่นั่งกันได้เรียบร้อย ก็เหงื่อตกขึ้นมาทันที เนื่องจากผมนอนเตียงบน ส่วนเตียงล่างเป็นคุณยายพร้อมหลานวัยกำลังซน ร้องเสียงดังตลอด กลัวจะต้องฆาตกรรมเด็กกลางรถไฟ 555 แต่พอตอนดึกเสียงก็เงียบดี เลยรอดตัว เหอๆ ตื่นมาก็ใกล้ถึงที่หมายแล้ว ส่วนใหญ่ก็นั่งกันสุดเส้นทาง พอถึงปั๊บ พี่จากบริษัททัวร์ก็มารับ เสียดายเรือออกเร็ว เลยอดทานอาหารเช้าที่ตรัง ที่นี่ขึ้นชื่อเรื่องกาแฟหรือชา ทานกับหมูย่าง ซาลาเปา ติ่มซำ แต่เราก็ซื้อข้าวมันไก่มารองท้องแทน นั่งรถประมาณชั่วโมงกว่าก็ถึงท่าเรือ คนอื่นที่เหลือก็เดินทางมาสมทบกันที่นี่ครับ หากใครเป็นโรคไส้เลื่อน หรือเมาเรือ แนะนำว่าอย่ามาเที่ยวที่นี่ โปรดฟังอีกครั้ง อย่ามาเที่ยวที่นี่ เนื่องจากถ้าคุณต้องนั่งสปีดโบ๊ท ที่กระแทกกับผิวน้ำอย่างแรงประมาณ 30 ครั้งต่อวินาที คุณอาจจะตายคาเรือก่อนถึงเกาะ - -" ระหว่างนั่งเรือมหาโหดนี้ เราก็ถ่ายรูปวิวกันไป บนเรือมีนักท่องเที่ยวอีกกลุ่ม ซึ่งมองเราด้วยสายตาแปลกๆ และคงคิดในใจว่า "พวกนี้มันไม่เคยเห็นทะเลรึไง ถ่ายรูปอยู่ได้" (ฮา) ในที่สุดเราก็มาถึงที่หมาย เกาะเหลาเหลียง จ.ตรัง มีบริษัทที่ได้รับสัมปทานให้สร้างรีสอร์ทบริษัทเดียวคือ X-Zyte ผมเคยมาที่นี่เมื่อ 2-3 ปีก่อน ทุกอย่างยังสวยเหมือนเดิมครับ และนี่คือบรรยากาศหน้าหาด   ที่นี่รองรับนักท่องเที่ยวได้สูงสุดประมาณ 80 คน ด้านซ้ายเป็นเต้นท์ที่พัก หนึ่งเต้นท์นอนได้ 2 คน มีพัดลม ปลั๊กไฟ ห้องนั่งเล่น หลังจากเก็บของ พักเหนื่อยเรียบร้อย ก็เดินไปปีนผากัน (บริเวณภูเขาตรงกลางรูป) ครั้งก่อนปีนไปแล้วแทบลมใส่ แถมคราวนี้เข่าก็ไม่ค่อยดี เลยขอดูคนอื่นปีนดีกว่า หลังจากนั้นพวกเราก็เตรียมตัวดำน้ำ บริเวณเกาะ (ด้านขวาของรูป) ผมกับแม่ลองใช้ฟินเป็นครั้งแรก ซึ่งไม่ประสบความสำเร็จอย่างแรง เพราะไม่ชิน - -" และแล้วก็ถึงที่มาของ "เกาะที่ไปแล้วคันที่สุดในชีวิต" เพราะระหว่างที่ดำน้ำตื้นอยู่นั้น ผมก็รู้สึกเจ็บจี๊ดๆ ไปทั้งแขน แรกๆ ก็ไม่เท่าไหร่ครับ พอตกกลางคืนเท่านั้นล่ะ คันคะเยออย่างรุนแรง ทั้งที่รู้ว่าเกาแล้วจะหายช้า แต่มันอดไม่ได้จริงๆ นี่คือสภาพแขนผมหลังจากเกิดเหตุ 24 ชม. น่ากลัวมาก กรี๊ดดด !!  พักภาพน่าสยองไว้ก่อน หลังจากนอนไม่สงบสุขตลอดคืน ก็มาถึงวันที่สอง วันนี้ออกเที่ยวนอกเกาะทั้งวันครับ ไปดำน้ำหลายที่ เนื่องจากมีทั้งคนดำน้ำตื้นและดำน้ำลึกไปด้วยกัน กลุ่มเราเลยแยกกันเป็นระยะๆ สองเกาะที่ได้ไปเยี่ยมก็คือ เกาะตะเกียงและเกาะเหลาเหลียงพี่ จำไม่ได้ว่าไปเกาะไหนก่อน - -" แต่ภาพต่อไปนี้มาจากเกาะตะเกียงครับ ที่นี่จะเน้นดำน้ำรอบเกาะ แล้วแต่อัธยาศัยเลยครับ   "นี่ๆ เห็นลอบสเตอร์มั้ย" "เธอๆ เจอกุ้งมังกรรึเปล่า" "นู้ดดี้ที่นี่ตัวใหญ่น่ารักมากๆ" พอขึ้นมาจากเรือต่างคนก็ต่างบอกเล่าสิ่งที่ได้เห็นมา ส่วนผมก็ตามมีตามเกิดครับ ดูไปเรื่อย มีการแอบทำสมาธิ นึกอยู่ตลอดว่า "เข้า-ออก" อีกต่างหาก (เผื่อต้องตายใต้น้ำจะได้ไปสู่สุคติ 555) ที่เกาะเหลาเหลียงพี่ เราจะขึ้นชมทัศนียภาพบนเกาะ ริมฝั่งจะมีหมู่บ้านชาวประมง จะขึ้นมาอยู่ที่นี่กันเฉพาะช่วงที่ทำประมงได้ ส่วนเดือนอื่นๆ บ้านก็จะถูกทิ้งร้างไว้ รอการกลับมาครับ ที่ไปเห็นคือแต่ละบ้านกำลังง่วนอยู่กับการนึ่งปู เพื่อจะเอาไปส่งขายต่อไป น่ากินมากครับ แอบขอมาได้ตัวนึงด้วย ของเขาสดแท้อร่อยจริง !!  ส่วนอย่างอื่นที่ติดมาเป็นผลพลอยได้กับการจับปู ก็นำมาแปรรูปกินกันในครัวเรือนครับ เช่น ปลาตากแห้งอันนี้  ขณะที่คนอื่นกำลังง่วนถ่ายรูปหน้าหาด ผมและตากล้องอีกคนก็เดินไปจนสุดหมู่บ้าน เห็นถ้ำก็เลยลองเข้าไปดู อันนี้เป็นภาพมองจากถ้ำออกมา (ความจริงมีรูปเวอร์ชั่นที่มีผมยืนโด่เด่ด้วย แต่ทำให้รัศมีภาพดูตกต่ำไปในทันตา เลยเอาแบบวิวล้วนดีกว่า 55)  ส่วนรูปนี้ถ่ายกันหน้าหาดครับ โพสต์ท่ากันสุดฤทธิ์ ใครโดนยิงแบบนี้มีหวังตายไม่ฟื้นแน่ แต่ขอกระสุนเป็นความรักได้ไหม จะรีบรับไว้ในทันที อิอิ  หลังจากดำน้ำจนได้น้ำเกลือเต็มท้อง เอ้ย !! สนุกกันเต็มที่แล้ว ก็กลับมาที่พัก อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า กินข้าวและพักผ่อน เวลาที่ไม่มีกิจกรรมอะไร ตากล้องซึ่งมีอยู่มากมายในทีมก็กวักมือเรียกนางแบบมาถ่ายรูป ขอนำเสนอพี่สาวผม หลังจากปรับแต่งรูปพองามก็ออกมาเช่นนี้แล .. ปิ๊งๆ  ส่วนผม ยามว่างก็หยิบหนังสือขึ้นมาอ่าน มีคนเคยแซวว่า อยู่ทะเลก็ดูทะเลสิ มัวแต่อ่านหนังสืออยู่ได้ ผมว่าริมหาดทรายนี่ล่ะเหมาะมาก ไม่งั้นคงไม่มีใครบ่นอยากเขียนและอ่านหนังสือริมทะเลหรอก จริงไหม  ตกดึกก็มีสิ่งบันเทิงเริงรมย์พิเศษขึ้นมาหน่อย วันนี้มีโชว์ของเจ้าหน้าที่บนเกาะ ผมเองเคยเห็นการแสดงชุดนี้แล้ว แต่พอเปลี่ยนคนเล่น ลีลาก็ต่างกันไป ดูรอบนี้ก็เลยไม่เบื่อครับ  ค่ำคืนนี้จบไป ค่ำคืนใหม่ก็เวียนมาแทน วันนี้เราพักผ่อนนิดหน่อยตอนเช้า โชคดีที่ผมไม่ออกไปดำน้ำหน้าหาดอีก เพราะคนที่ไปได้ร่องรอยแตนทะเลกลับมากันทุกคน เราบอกลาเกาะแห่งนี้ และเดินทางกลับกรุงเทพ ก่อนกลับแวะบ่อน้ำพุร้อน ความจริงน้ำที่นี่จะออกสีเขียวและไม่มีกลิ่นกำมะถัน อุณหภูมิประมาณ 70 องศา ถ้าหน้าหนาวได้มาอยู่แถวนี้ก็คงดีไม่น้อยครับ  อ่า.. หากเมื่อกี้ยังเห็นหน้าผมไม่ชัด ชมกันอีกรอบนะครับ ภาพนี้ถ่ายที่เกาะตะเกียง พยายามหารูปที่ดูดีที่สุดมาแล้ว ห้ามบอกว่าผมไม่เปิดเผยตัวอีกนะครับ ไม่ยอมไม่ยอม อิอิ  ปล.จากเหตุฝนตกหนัก ทำให้ก้อนหินที่เกาะเหลาเหลียงตกลงมาทับเจ้าหน้าที่ของเกาะเสียชีวิตหนึ่งคน ขอไว้อาลัยไว้ ณ ที่นี้ ขอให้พี่ "อับดุล" ไปสู่สุคติ เราจะจำความเป็นกันเองและความน่ารักของพี่ไว้ในใจ.. ตลอดไป
555+++
มีเรื่องตลกจะเล่าให้ฟังอ่ะบิว ตอนแรกเราได้ยินชื่อเกาะเหลาเหลียง เราก็นึกในใจอืมมม อยู่ในจีนเหรอ... พอเห็นรูปแรก(ยังไม่ได้อ่านเนื้อความ) อืมมม สงสัยคนไทยไปเที่ยวเยอะ มีชื่อบอกเป็นภาษาไทยด้วยแฮะ แต่ด้วยความเอะใจ เลื่อนตาขึ้นไปมอง เอะ...ไปด้วยรถไฟ หรือจะอยู่แถวมาเลฯหว่า . . . พออ่านเรื่อยๆ อ่าว อยู่ที่ตรังเองรึ -*- เซนส์เรื่องสถานที่ท่องเที่ยวของอิชั้นเป็นศูนย์เจ้าค่ะ (อย่ามาถามเชียวว่าระยองมีอะไรเที่ยวบ้าง อยู่ระยองมาจะ 20 ปี ไปเกาะเสม็ดแค่ครั้งเดียวตอนเด็ก - คนกรุงเทพยังรู้จักเสม็ดมากกว่าเราเลย -*-) ปล.เกรดเราออกครบแล้ว ดีกว่าเทอมที่แล้วจึ๋งนึง -*- แค่ยังประคับประคอง ไม่ติด warn ก็โอเคแล้ว บิวเคยเจอรุ่นน้องเราที่ชื่อตี้ป่ะ(น่าจะไม่เคย) มันไปสอย A วิชาปรัชญาการเมืองมาอ่ะ (ตอนก่อนสอบ อ.เกษียร บอกว่าA คือคนที่เขียนตอบมาแล้ว มีอะไรที่สอนอาจารย์ได้...ที่ผ่านมาคนที่ได้ก็มีนะ ตอนนี้เป็นอาจารย์อยู่เสดสาดไปแล้ว -*-) นั่งเรียนข้างกันแท้ๆ ทำไมมัน A แต่เรา C+ ล่ะ -*- โดย: psycho patch
 วันที่: 17 พฤษภาคม 2550 เวลา:21:07:36 น.หน้าที่มีมรสุมเข้าแท้ๆ ฟ้ายังสวย ทะเลยังใสได้ขนาดนี้
ยอดเยี่ยมไปเลยค่ะ อยากไปๆๆๆ อยากไปมากๆ แต่เคยไปดูแพ็คเก็ต เขาบอกว่ามีแต่นอนเต็นท์ใช่ไหมเอ่ย เป็นไงคะ สภาพพอไหวมะ เอิ่ม...ไอ้ที่แขนคันคะเยออ่ะ ตกลงไปถูกพิษอะไรมาเหรอค ะ น่ากลัวจัง  โดย: Hot Vanilla
วันที่: 18 พฤษภาคม 2550 เวลา:0:19:13 น.ฟ้าใสทะเลสวย อยากไปมั่งจังเลย ที่คันๆนั่นเพราะว่าแตนทะเลหรือเปล่าคะ
โดย: Karaked (Pixie@LA
) วันที่: 18 พฤษภาคม 2550 เวลา:0:38:14 น.มาเที่ยวด้วยอ้ะบิว
รู้จักเกาะนี้จากฟอร์เวิร์ดเมล์เต๊นท์ที่นี่น่ะ ที่นี่มีแต่เต๊นท์อย่างเดียวปะ แตนทะเล ที่อื่นก็มีจ้า บิวอาจไปช่วงมันเยอะอะมั้งนะ ได้เห็นหน้าบิวแล้ววุ้ย  โดย: สาวไกด์ใจซื่อ
 วันที่: 18 พฤษภาคม 2550 เวลา:8:24:14 น.ตอบคุณ psycho patch
เรื่องสถานที่ท่องเที่ยวเราก็ไม่ไหวเหมือนกันหมอน แม้แต่เรื่องเส้นทาง ขนาดบ้านอยู่หลักสี่ดอนเมือง แต่พอถามว่าหอวังนนท์อยู่ไหน (เป็นรร.มัธยมที่สามารถไปถึงได้ด้วยมอเตอร์ไซค์ไม่เกิน 15 นาที) เรายังไม่รู้เลย  เรื่องท่องเที่ยวไม่ต้องพูดถึง จำไม่ได้หรอกว่าจังหวัดไหนมีอะไร แบบนี้แสดงว่าเราคงไปเที่ยวกันลำบาก ยกเว้นว่าจะมีไกด์หนุ่มหล่อ  ช่วยพาเราสองคนไปเนอะ อิอิส่วนเรื่องวิชาเรียน เรามักจะได้นั่งใกล้คนเก่งเหมือนกันหมอน ที่สำคัญคือได้รู้ว่าความรู้ไม่สามารถซึมผ่านอากาศจากหัวคนข้างๆ เข้าหัวเราได้ ใครได้ A วิชานี้ไม่ไหวแล้วนะ อยากเห็นหน้าจริงๆ ตอบคุณ Hot Vanilla ที่นี่มีแต่นอนเต้นท์ครับ หลังนึงนอนได้สองคน อย่างที่เขียนไว้ว่าที่นี่จะรับนักท่องเที่ยว ได้เต็มที่ประมาณ 80 คน ก็เลยคาดว่ามีเต้นท์ประมาณ 40 หลัง ในเต้นท์จะกั้นเป็นสองส่วน ส่วนแรกคือที่นอน เป็นฟูก มีหมอนและผ้าห่มให้ มีพัดลมหนึ่งตัว ปลั๊กไฟ โคมไฟ โต๊ะวางของ ผ้าเช็ดตัว ผ้าเช็ดเท้า ประมาณนี้ สรุปคือนอนได้ไม่มีปัญหา สภาพดีเรียกว่าสบายไม่ลำบากนักครับ ส่วนแผลที่คันคะเยอนั้น ได้มาเพราะแตนทะเล อย่าไปเจอเข้าเชียว ไม่งั้นจะแย่แบบผม  ตอบคุณ Karaked (Pixie@LA) เพราะแตนทะเลครับ ถ้าเกิดพลาดพลั้งไปโดนขึ้นมา ควรหาน้ำอุ่นมาล้างตัว หรือแช่ได้จะยิ่งดี หรือจะใช้น้ำส้มสายชูชโลมก็ได้ แต่วิธีแรกจะให้ผลดีกว่าครับ ตอบคุณ สาวไกด์ใจซื่อ ที่นี่มีเต้นท์อย่างเดียวครับ แต่อย่างที่บรรยายไปแล้ว ก็ไม่ถือว่าลำบากแต่อย่างใด ส่วนเรื่องแตนทะเล ที่อื่นก็มีครับ แตนทะเลจะเคลื่อนที่ตามอิทธิพลของกระแสน้ำ เพราะฉะนั้นถ้าเคยเจอที่นี่เมื่อวาน แต่วันนี้อาจจะไม่เจอก็ได้ เพราะกระแสน้ำพัดกันคนละทาง เรียกว่าต้องเสี่ยงดวงเอา สำหรับยิ้มที่ต่อท้ายข้อความ "ได้เห็นหน้าบิวแล้ววุ้ย" จขบ.จะทำการสรุปเอาเองว่าหมายถึง จขบ.หน้าตาใช้ได้ อิอิ โดย: Mint@da{-"-}
วันที่: 18 พฤษภาคม 2550 เวลา:18:45:33 น.แขนน่ากลัวมากอะบิว
ได้เห็นหน้าบิวเต็มๆแล้ว เย้  แล้วนี่ใครถ่ายรูปเนี่ย สวยมากๆ น่าอิจฉาจัง ท่าทางจะสนุก ^^ โดย: ซินเด๋อเหลอหลา
วันที่: 18 พฤษภาคม 2550 เวลา:20:05:05 น.อยากจะบอกว่าตอนแรกคิดว่าเกาะนี้อยู่จีนเหมือนกัน - -"
เวนกำ 5555+ น่าไปมากกกกกกเลยบิว ~~ >_< ปูก็น่ากิน เอ๊ะ ไม่เกี่ยวแระๆ เทอมนี้เราได้เอมาตัวนึงเหมือนกัน (ตัวแรกและตัวสุดท้าย 555+ ม่ายช่ายแระ) เป็น 110 นั่นเอง เรียนจบแล้วชอบอ่ะส่วน 120 ได้บีมา อึ้งมากเพราะว่าตอนไฟนอลทำได้ 2 ข้อถ้วน แบบว่างงเต๊ก พอวันนี้มานั่งอ่าน "ปลาที่ไหว้ในสนามฟุตบอล" ไปเรื่อยๆ รู้สึกขอบคุณมหาลัยมาก ไม่งั้นเราคงอ่านไม่รู้เรื่องหนักกว่านี้อีก - -" เราว่าที่เรียนมาใน 110 120 130 อ่ะมีหมดเรย ปล* ไว้อาลัยด้วยค่ะ ช่วงนี้มีเรื่องน่าเศร้าหลายเรื่องเลย  โดย: a r i t s u m e m o o n
วันที่: 18 พฤษภาคม 2550 เวลา:20:38:26 น.- ชอบรูปยิงกันอ่ะ ธรรมชาติดี แบบว่าฟ้าใสมากก ชอบๆ
- แขนบิวแอบน่ากลัว  ค่อยยังชั่วแล้วใช่ไหมอ่ะจ้ะ โดย: a r i t s u m e m o o n
วันที่: 18 พฤษภาคม 2550 เวลา:20:41:14 น.ชอบท่ายิงนั่นจัง เด๋วเอาไปเลียนแบบสักหน่อย
โดย: อยากเป็นไกด์ ใครช่วยที
วันที่: 18 พฤษภาคม 2550 เวลา:23:00:21 น.น่าจะคันจริง ๆ .....
ปล. ทำไม แขน "ผม" เป็นแขนของผู้หญิงละครับ ... โดย: POL_US
วันที่: 19 พฤษภาคม 2550 เวลา:0:09:05 น.^
^ ^ ^ เพราะ "ผม" เป็นผู้หญิงไงครับพี่พล อิอิอิ --------------------------------------------- บิวเอ๊ยยยยยยยยยย แขนน่ากลัวมากมายยยยยยยยยยยย โดย: Marvellous Boy
วันที่: 21 พฤษภาคม 2550 เวลา:11:38:50 น.รูปสวยๆ ไม่รู้จักเอามาลง ชิชะ
โดย: พี่สาว IP: 124.121.107.42 วันที่: 21 พฤษภาคม 2550 เวลา:21:48:37 น.
น่าไปมากกกกกกกกกก อยากไปทะเลๆๆๆ
คนที่ได้ A เป็นอาจารย์คณะเรา ใครหว่า อยากรู้จักมากมาย โดย: อะ-โล-ฮ่า
วันที่: 23 พฤษภาคม 2550 เวลา:14:25:07 น.เคยจองแพ็คแกจนี้ตอนเปิดตัวแรกๆ...
แต่พอดี..โทต๊อง..ซะก่อน เลยไม่ได้ไป...อิอิ.. โดย: iamorange
วันที่: 23 พฤษภาคม 2550 เวลา:15:14:25 น.กลับมาอ่านอีกรอบ เราเขียนผิดนี่นา
 อายอ่ะ ปล่อยไก่ๆจริงๆมันต้องเป็น "ปลาที่ว่ายในสนามฟุตบอล" นะ เหอๆ อับอายๆ  โดย: a r i t s u m e m o o n IP: 124.121.219.236 วันที่: 1 กรกฎาคม 2550 เวลา:13:49:20 น.
กำลังจะไปเกาะเหลางเหลียง เสาร์-อาทิตย์นี้น่ะครับ เลยมาเก็บข้อมูลไว้ก่อนครับ ขอบคุณครับ
โดย: มดตะนอย IP: 202.12.73.6 วันที่: 16 มีนาคม 2551 เวลา:13:51:39 น.
พอดีเข้ามาอ่านเจออ่ะค่ะ ขอเม้นด้วยคน ตัวที่ทำให้คัน มันคือแตนทะเลค่ะ โดนเหมือนกันค่ะ ต้องเข้ารพ.ครั้งหนึ่งเพราะทนไมไหว เป็นไข้แล้วก็ตุ่มแดงคันแบบนั้นเลย ยังไงเข้าไปดูรายละเอียดได้นะคะ ที่ //Spaces.msn.com/atashiryoko
bye โดย: Ryoko IP: 125.25.96.47 วันที่: 19 กรกฎาคม 2551 เวลา:14:45:43 น.
น่ากลัวแต่อยากไปเอาะย่างไงเนี่ย งานสรุปว่าอยากไปว่างั้น แล้วกลัวไปทำไหมน่ะ แต่ถ้าโดนแล้วคงเจ็บ เอาเปงว่ากลัวววววววววววววววววสุดขีดดดดดดดดด โดย: กิ๊ก IP: 124.121.34.88 วันที่: 10 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:20:38:52 น.
|
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
....
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
เกรดออกเพิ่มอีกหนึ่งตัว เป็น A ครับพ่อแม่พี่น้อง อย่างน้อยก็ช่วยดึงเกรดขึ้นมาได้ รอลุ้นอีกหนึ่ง
ไม่แน่ใจว่าอาจารย์ลืมส่งเกรดวิชานี้รึเปล่า เพราะรอนานแทบขาดใจแล้ว ฮือๆๆ
เมื่อวานเป็นวันแรกพบ นึกถึงวันนี้แล้วมักจะย้อนคิดถึงวันแรกพบเมื่อสองปีก่อน วันนั้นผมกับแฟนเจอกันที่มหาลัย
วันนี้ก็เช่นกัน แต่เรากลายเป็นแฟนเก่าของกันและกันไปแล้ว ผมมีของที่จะให้เขา ซึ่งนานแล้วก็ไม่ได้ให้เสียที ..
ความจริง ผมมีบางอย่างที่อยากจะขอ ผมอยากจับมือเขา เพราะในช่วงที่เราคบกัน ผมไม่เคยได้สัมผัสเขาเลยสักครั้ง
บางครั้งที่หวนกลับไปนึกถึง ความปวดร้าวจะก่อตัวขึ้นภายใน ผมไม่แน่ใจว่าคนคนนี้มีตัวตนอยู่หรือไม่ ทำไมผมถึงไม่เคยสัมผัสเขาได้เลยสักครั้ง ไม่ว่าจะเป็นร่างกายภายนอก หรือแม้กระทั่งข้างในหัวใจ
แต่เอาเถอะ .. ในเมื่ออดีตยังคงเป็นอดีต .. ความหลังก็คงเป็นได้เพียงความหลัง .. หวังว่าเธอจะชอบของที่ฉันให้นะ
ปล.สำหรับแฟนปัจจุบัน อ่านแล้วไม่ต้องขุ่นเคืองหัวใจ ตอนนี้ฉันรักเธอมากแค่ไหน เธอเท่านั้นที่รู้ดี