เมื่อมิเตอร์น้ำที่บ้านหาย .. ใจไหว ใจ(ไม่)รู้
สวัสดีครับ เหลือเวลาอยู่ที่นี่อีกหนึ่งสัปดาห์ ถามว่าตื่นเต้นมั้ย ก็ไม่ครับ
ผมค่อนข้างชินกับการพลัดพราก เปลี่ยนที่อยู่ไปเรื่อยตั้งแต่เด็กแล้ว
จะไม่สบายใจก็แค่เรื่องเดียว คือยังไม่ได้เอาของลงกระเป๋าเลย คนอื่นจัดกันเสร็จแล้ว - -"
คิดว่าต้องเริ่มเสียที ก่อนที่จะลืมโน่นลืมนี่ ใครอยากได้ของฝากอะไร เมล์มาบอกนะครับ
ถ้าแพงมาก กรุณาส่งเงินมาด้วย 555 ไม่งั้นผมมีหวังกินแกลบแน่ อิอิ
- - - - -

เมื่อมีเหตุการณ์เกิดขึ้นกับคนกลุ่มหนึ่ง แต่ละคนในกลุ่มนั้นจะแสดงปฏิกิริยาโต้ตอบต่างกัน
วันนี้ ผมตื่นตี 5 ตามความเคยชิน (ช่วงปฏิบัติธรรมตื่นตี 4 กลับมาบ้านแล้วก็ยังชินอยู่)
สวดมนต์เสร็จแล้ว ท้องฟ้ากำลังส่งแสงอาทิตย์ออกมาทักทาย ผมย้อนนึกถึงเหตุการณ์ในอดีต
ที่ยามรุ่งอรุณเคยช่วยกระชากม่านมืดมน ผมมองเห็นว่ารอบตัวเราช่างสวยงาม
แต่ใจที่หมกมุ่นทำให้ตามืดบอด มองไม่เห็นความมหัศจรรย์รอบข้าง ความคิดปรุงแต่งหยุด
ลงเพียงเท่านั้น ผมลงมาเดินจงกรมที่ชั้นล่าง และใช้ชีวิตประจำวันตามปกติ

ดูเหมือนว่า ผมจะเป็นคนสุดท้ายที่รู้ว่ามิเตอร์น้ำที่บ้านได้หายไปตั้งแต่ราวตี 1
ผมแอบคิดโทษตัวเองว่า เพราะเมื่อวานมัวแต่ฟุ้งซ่าน บวกกับเพลียจากการตะลอนทั้งวันรึเปล่า
ทำให้เราไม่ได้สวดมนต์ พอไม่ได้สวด เหตุการณ์นี้เลยเกิดขึ้น อืม.. แต่ช่างมันเถอะ
ผ่านไปแล้ว คิดไปก็เอามิเตอร์อันนั้นคืนมาไม่ได้ ของใดที่มันอยู่กับเราตอนนี้ ใช่ว่าต้องอยู่ตลอดไป
คิดมากปวดหัว อยู่กับปัจจุบันดีกว่า

ครับ.. เรื่องมิเตอร์น้ำเข้ามาอยู่ในหัวผมได้เพียงเท่านี้ แต่.. มันยังไม่จบครับ เพราะสมาชิกอีก 3 คน ไม่ได้คิดอย่างนั้น

พี่สาวถามผมว่า เพราะกรรมเก่าที่เราเคยขโมยมิเตอร์น้ำรึเปล่า ก็เลยโดนเอาคืน
ผมตอบเท่าที่รู้ คือเมื่อเราเคยเอาของเขามาก่อน ก็ไม่แปลกที่เขาจะเอาคืน พวกเราทั้ง 4 คนอาจเคยขโมยอะไรด้วยกัน
หรือขโมยกันต่างวาระ แต่กรรมย้อนมาให้ผลพร้อมกัน พี่พยักหน้า ไม่ได้ใส่ใจกับเรื่องนี้นัก เพราะต้องเดินทางไปจีนเย็นนี้

พ่อผมค่อนข้างอารมณ์เสียในตอนแรก เพราะต้องไปแจ้งความ โทรหาการประปา แต่เท่าที่เห็นพ่อขับรถออกไป คิดว่าน่าจะสงบลงบ้างแล้ว

คนที่น่าเป็นห่วงที่สุดคือแม่ผม แม่ปรารภว่า ทำไมคนเราที่มีธรรมะ ถึงต้องเจอเรื่องแบบนี้ด้วย ผมเลยเล่าเปรียบว่า
ขนาดพระพุทธเจ้า ยังเคยถูกพระเทวทัตกลิ้งหินจากยอดเขา ทำให้พระองค์บาดเจ็บ นับประสาอะไรกับคนธรรมดาอย่างเรา
อดีตผ่านไปแล้ว เอาคืนไม่ได้ ถึงแม่จะรู้ว่าขโมยขับรถกระบะมา หมาที่บ้านและบ้านตรงข้ามเห่าอย่างผิดปกติ
แต่.. ถ้าแม่ออกไปตอนนั้น จะเกิดอะไรขึ้น ถ้ามันร้ายแรงกว่าแค่เสียมิเตอร์น้ำล่ะ..

เหตุการณ์นี้ทำให้ผมเข้าใจหลายสิ่งหลายอย่างมากขึ้น แท้จริงแล้วเรามีสิทธิ์เลือกเองได้
เมื่อใจสั่นไหว ทางเลือกมีแค่สอง คือเราสั่นไหวไปกับมัน และรับผลคือการทอดสะเทือนไม่สิ้นสุด
ส่วนอีกทาง คือแค่เรารู้ รู้ว่าใจสั่นไหว เพียงเท่านี้ ความสุขสงบก็บังเกิดแล้ว..

ปล. เมื่อวันที่ 19-26 ส.ค. ที่ผ่านมา ผมได้ไปปฏิบัติธรรมที่ฉะเชิงเทรา
ขอให้ผลบุญจากศีล 5 และศีล 8 ที่ตั้งใจรักษา รวมทั้งการปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐาน จงส่งไปถึงผู้อ่านทุกท่าน
ขอให้มีความสุข ปราศจากความทุกข์ คิดสิ่งใดที่ชอบที่ควรทั้งในโลกและทางธรรม จงประสบความสำเร็จด้วยเถิด
อย่าลืมอนุโมทนานะครับ



Create Date : 30 สิงหาคม 2550
Last Update : 30 สิงหาคม 2550 9:28:47 น.
Counter : 883 Pageviews.

9 comments
แพ้เนื้อจากการโดนเห็บกัด alpha-gal allergy สวยสุดซอย
(17 เม.ย. 2567 14:07:10 น.)
»FFF#94« "กินเพลินเกินห้ามใจ" ผัดหมี่เส้นจันท์ nonnoiGiwGiw
(16 เม.ย. 2567 15:00:28 น.)
15/04/67 สมาชิกหมายเลข 4675166
(15 เม.ย. 2567 09:46:52 น.)
คุณปู่ผู้อยู่นิ่งไม่เป็น สวยสุดซอย
(11 เม.ย. 2567 15:42:02 น.)
  
สาธุ สาธุ
แถวบ้านผม โดนเกือบตลอดซอยเลยครับ
ตำรวจต้องมาสำรวจ
แต่ยังจับไม่ได้ ต้องคอยระวังกันเอง
เช่นเช้ามืดฝนตกหนัก อะไรปานนั้น หรือกลางคืนฝนตก
รู้สึกว่ามันมักจะย่องมาประมาณตี 3 ตี 4 ตัดแล้วก็เอาไปเลย ปล่อยให้น้ำรั่วนองไปหมด
โดย: N.C.kit (N.C.kit ) วันที่: 30 สิงหาคม 2550 เวลา:11:47:58 น.
  
เวลาของหายนี่คงต้องทำอย่างเดียวค่ะ .. ทำใจ ^^;;
เคยไปปฏิบัติธรรมมาเหมือนกัน เลยเข้าใจ
ว่าเมื่อก่อนเราอาจจะเคยเอาของเค้ามา
เวลาของหาย หรือโดนขโมยของ เราเลยไม่ค่อยจะโกรธเท่าไหร่ แต่ก็ต้องเตือนตัวเองละนะ ว่าให้คราวหน้าให้ระวังมากกว่านี้
โดย: Run (รัญจน์ ) วันที่: 30 สิงหาคม 2550 เวลา:15:17:23 น.
  
สวัสดีพี่บิว คิดถึงจัง
โดย: N'GET IP: 202.28.27.6 วันที่: 30 สิงหาคม 2550 เวลา:16:10:18 น.
  
อนุโมทนาบุญด้วยค่ะ สิ่งที่ต้องเกิด มันก็ได้เกิดขึ้นแล้ว อยู่ที่เราจะใช้ชีวิตต่อไปดีกว่าค่ะ
โดย: pansupinya วันที่: 31 สิงหาคม 2550 เวลา:9:47:40 น.
  
อนุโมทนาบุญด้วยค่ะ
เวลาแห่งการพลัดพรากใกล้เข้ามาทุกทีแล้ว
ใจหาย...
โดย: พี่เตย IP: 202.29.77.2 วันที่: 31 สิงหาคม 2550 เวลา:21:39:01 น.
  
ทำใจ แล้ว เจ็บแปลบ สุด ๆ ค้าบ . .



แต่ก็ต้องเตือน "ตัวเอง" ให้ระวัง ๆ ไว้หน่ะดีค้าบ
โดย: WaN-r-Tit (WaN-r-Tit ) วันที่: 7 กันยายน 2550 เวลา:16:39:33 น.
  
คนเดี๋ยวนี้ทำได้ขนาดนี้ เศร้า
โดย: Aisha วันที่: 8 กันยายน 2550 เวลา:21:25:28 น.
  
"แท้จริงแล้วเรามีสิทธิ์เลือกเองได้
เมื่อใจสั่นไหว ทางเลือกมีแค่สอง คือเราสั่นไหวไปกับมัน และรับผลคือการทอดสะเทือนไม่สิ้นสุด"

เราเห็นด้วยกับประโยคนี้มากเลยจ้ะบิว
อนุโมทนาบุญด้วยจ้า

ปล* คิดถึงนะจ้ะ
โดย: a r i t s u m e m o o n IP: 58.11.30.119 วันที่: 14 กันยายน 2550 เวลา:19:55:23 น.
  
โชคดีครับ มอเตอร์บ้านผมมันอยู่ตรงที่คนเขาไม่สังเกตุกัน
(บางทีผมยังหาเองไม่เจอเลยครัย 555+ )
โดย: AtomKit วันที่: 27 เมษายน 2551 เวลา:20:06:16 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Mintada.BlogGang.com

Mint@da{-"-}
Location :
  

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]

บทความทั้งหมด