He loves me, He loves me not .. ฝันลวงในรักจริง

สวัสดีครับ นับถอยหลังการเดินทางแล้ว เริ่มคิดถึงหลายสิ่งหลายอย่าง ทั้งที่ตัวยังอยู่ในบ้านเกิด
คาดว่าไปแล้วความคิดถึงคงเพิ่มทวีหลายเท่า T_T อยู่ทางนี้ก็คิดถึงกันบ้างนะครับ
อย่างน้อย ผมจะได้ไม่รู้สึกเหงาเกินไป ช่วงนี้ฝนตกบ่อย รักษาสุขภาพด้วยละกันครับ
- - - - -



หมายเหตุ - ตัวเอียง อ้างอิงจาก พุทธโอวาท


แองเจลิค จิตรกรสาวผู้หลงใหลการสร้างศิลปะและความโรแมนติก
โลอิก หมอโรคหัวใจที่กำลังจะเป็นพ่อคน คนทั้งสองอยู่ใกล้กันแค่เอื้อม แต่เพราะฝ่ายชายมีพันธะอยู่ก่อนแล้ว
ฝ่ายหญิงจึงได้แต่หวังว่าจะได้เขามาครองสักวันหนึ่ง จากสายตาของเธอ หมอโลอิกช่างโลเล
เธอทำทุกอย่างเพื่อให้เขาพอใจ แต่ผลตอบแทนคือความว่างเปล่า
เมื่อความอดทนถึงขีดสุด บวกกับความหวังแสนริบหรี่ได้ดับมอด เธอจึงตัดสินใจฆ่าตัวตาย


ความรักเป็นความร้าย ความรักเป็นสิ่งทารุณ และเป็นเครื่องทำลายความสุขของปวงชน
ทุกคนต้องการความสมหวังในชีวิตรัก แต่ความรักไม่เคยให้ความสมหวังแก่ใครถึงครึ่งหนึ่งแห่งความต้องการ


หนังฉายภาพย้อนกลับไปตอนต้นเรื่องอีกครั้ง โดยเล่าผ่านสายตาของฝ่ายชาย เรื่องราวเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง
ความรักและเรื่องราวแสนหวานที่แองเจลิคเข้าใจ แท้จริงเป็นเพียงมโนภาพลวงที่เธอคิดฝันไปคนเดียวเท่านั้น


ยิ่งความรักที่ฉาบทาด้วยความเสน่หาด้วยแล้ว ก็เป็นพิษแก่จิตใจ ทำให้ทุรนทุรายดิ้นรนไม่รู้จักจบสิ้น
ความสุขที่เกิดจากความรักนั้น เหมือนความสบายของคนป่วยที่ได้กินของแสลง


ใจจริงแล้ว ผมอยากให้หนังเรื่องนี้จบลง ด้วยความตายของแองเจลิค แต่หนังก็ถ่ายทอดเรื่องราวต่อจากนั้น
ซึ่งน่าขนลุกขนพอง จนไม่อยากเชื่อว่า เมื่อใช้คำว่า "รัก" กับใครคนหนึ่งแล้ว เราจะสามารถทำสิ่งเลวร้ายไม่จบสิ้นกับเขาได้

ชีวิตที่เงียบสงบมากขึ้น การมองพิจารณาสิ่งรอบข้างอย่างถ้วนถี่ ทำให้เพิ่งตระหนักแก่ใจว่า ผมรักตัวเองมากกว่ารักคนรัก ผมอยากได้เขา เพราะเขาทำให้ผมมีความสุข ทำให้อบอุ่น คอยห่วงใย เอาใจใส่ ผมห่วงแต่ความสุขของตัวเอง โดยไม่สนใจเลยว่า เขาต้องอดทนกับสิ่งที่ผมเรียกร้อง
อาจดีแล้วที่เขาเลือกจากไป ไปหาความรักที่ดีกว่า ซึ่งอาจรอเขาอยู่ข้างหน้า ที่ใดที่หนึ่ง ในวันใดวันหนึ่ง


วิสาขาเอย
ผู้ใดมีสิ่งที่รักร้อยสิ่ง ผู้นั้นก็ทุกข์ร้อย
ผู้ใดมีสิ่งที่รักเก้าสิบ ผู้นั้นก็ทุกข์เก้าสิบ
ผู้ใดมีสิ่งที่รักแปดสิบ ผู้นั้นก็ทุกข์แปดสิบ
ผู้ใดมีสิ่งที่รักเพียงหนึ่ง ผู้นั้นก็ทุกข์หนึ่ง
ผู้ใดไม่มีสิ่งที่รัก ผู้นั้นก็ไม่มีทุกข์
ไม่มีโศก ไม่มีความคับแค้นใจ (เพราะความรัก)




ถึงที่รัก

เรื่องราวระหว่างเรา เขียนมากมายอย่างไร ใช้ถ้อยคำหมดเปลืองเท่าใด คงไม่มีวันบอกเล่าได้จบสิ้น
แม้อนาคต ฉันจะไม่พูดถึงเธออีก ก็ใช่ว่า เธอจะเลือนหายไปจากใจฉัน ฉันจะยินดี เมื่อเธอได้พบความสุขที่ค้นหา
หากเธอจะคิดถึงฉันบ้าง ขอให้ระลึกถึงกัน ในนามของผู้ที่ปรารถนาดีต่อเธอ เท่านี้.. ก็เป็นความอิ่มเอมอย่างยิ่งแล้ว

รักเธอเสมอ
ฉันเอง

Create Date : 25 กรกฎาคม 2550 Last Update : 25 กรกฎาคม 2550 12:37:21 น. Counter : 1356 Pageviews.		18 comments
Share Tweet