ปกหลัง :

ผู้คนมากมายต่างขวนขวายเพื่อให้ได้มาซึ่งทรัพย์สมบัติและอำนาจ

แต่หญิงสาวชาวกรุงผู้เพียบพร้อมอย่างพรนับพัน กลับต้องการเพียงแค่ความรัก ความอบอุ่น

ความเข้าใจและการให้อภัยจากบิดามารดาที่เธอรักเพียงเท่านั้น

สิ่งที่เธอปรารถนาจะได้มาอย่างไรและต้องใช้เวลานานแค่ไหนเมื่อเธอต้องระหกระเหิน

ไปใช้ชีวิตท่ามกลางป่าเขาลำเนาไพรผจญทั้งความสุข ความเศร้า ได้รับรอยยิ้ม เสียงหัวเราะ คราบน้ำตา

และได้เรียนรู้ที่จะใช้ชีวิตอย่างมีค่า รวมทั้งได้พบรักกับ พันตรีแสนคมนายทหารหนุ่มผู้มีฝีปากคมสมชื่อ

เจ้าของวลีเด็ด "ชีพมอบแด่ชาติวิญญาณมอบแด่ผืนป่า หัวใจรักมอบไว้ในมือเธอ"

นางเอกของท้องเรื่อง พรนับพัน หรือน้องขิม สาวสวย รวย การศึกษาดี เป็นสาวสวยเมืองหลวงที่เจอได้ทั่วไปที่วันหนึ่งกลับจะต้องทะเลาะกับมารดาแล้วทำให้เธอเกิดทิฐิหนีออกมาจากมุ่งหน้าไปหมู่บ้านท่าม่วง สวนผึ้ง เพื่อไปหาป้าพวงพี่เลี้ยงที่เลี้ยงเธอมาตั้งแต่เด็กเท่านั้นเองที่เธอต้องการแต่แล้วก็เกิดเหตุที่ทำให้เธอจะต้องเจอกับ ผู้พันแสนคม และนั่นเป็นครั้งแรกที่ทั้งสองคนได้ก้าวไปสู่การทำความรู้จักกัน

ผู้พันแสนคมทหารในสังกัดกองพลพัฒนาที่ 1 ของกองทัพบกซึ่งปฏิบัติงานด้านการพัฒนาประเทศและภารกิจสำคัญด้านการพัฒนาตามโครงการอันสืบเนื่องมาจากพระราชดำริที่นี่ผู้พันได้เป็นบุคคลตัวอย่างที่ปฏิบัติหน้าที่ด้วยความรับผิดชอบซื่อสัตย์ และด้วยเพราะเป็นคนตรงนี่เองที่ทำให้คนทำผิดกฏหมายเกลียดเข้าไส้ทั้งๆที่พยายามจะเสนอเงื่อนไขต่างๆ เพื่อแลกเปลี่ยนแต่ผู้พันแสนคมก็ไม่สนใจแต่เขามุ่งมั่นทำงานด้วยความซื่อตรงเพื่อประเทศชาติเท่านั้น เมื่อสาวเมืองกรุงอย่างพรนับพันได้ก้าวเข้ามาอยู่เป็นประชาชนคนหนึ่งในหมู่บ้านล็กๆสังคมคนไทยและสังคมชาวกะเหรี่ยงกลุ่มน้อยที่มีความเป็นอยู่แบบพอเพียงนั่นหมายถึงมันก็คงเป็นความยากแท้ที่ผู้พันแสนคมยินดีในการดูแลและให้ความช่วยเหลือ พร้อมทั้งให้ความรู้กับความเป็นอยู่แบบพอเพียงที่เขาได้อยู่เจอ กับมันทุกวัน

นอกเหนือจากความเด่นสองพระ-นางที่นำเสนอในเรื่องแล้วยังมีตัวละครอีกหลายตัวเลยที่สร้างสีสันให้เรื่องราว ซึ่งบอกได้ว่าสนุกสนานค่ะ และใครที่ว่าเรื่องราวจะเครียดนั้น ไม่เลยค่ะอย่าได้ห่วง เพราะเรื่องนี้ไมมีเรื่องเครียดใดๆ เพราะมีแต่ความบันเทิงที่สอดแทรกความรู้ให้เราได้เรื่อยๆ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของป่าไม้ ยูคาลิปตัส การทำงานฝีมือ การปักผ้างานในศูนย์ศิลปาชีพ ซึ่งข้อมูลที่สอดแทรกเข้ามานั้นอ่านแล้วได้อารมณ์พอเหมาะพอดี ไม่มากเกินเหมือนดั่งอ่านสารคดีแต่มันมาแทรกได้ในช่วงเวลางามๆที่เราอ่านสนุกไปกับมันแถมยังได้ความรู้ไปพร้อมกันอีกด้วยนะค่ะ

ฉันอ่านเรื่องนี้ด้วยใจอิ่มเอมและทำให้เราได้คิดตามเหมือนกันว่า คนบางคนพอเพียงเมื่อเขาไม่ต้องการสิ่งใดนอกเหนือจากความต้องการแค่ขั้นพื้นฐาน แต่คนบางคนมุ่งมั่นอยากได้อยากมี แม้กระทั่งทำผิดกฏหมายมุ่งมั่นจะเอาในสิ่งที่ไม่ใช่ของตัวเองโดยไม่ได้คิดถึงคนอื่น และสุดท้ายแล้วนั่นล่ะทุกสิ่งทุกอย่างที่มันไม่ถูกต้องมันก็ส่งผลให้ชีวิตสุดท้ายถือเป็นความ “ผิดพลาด” อันมากมายที่ไม่สามารถกลับไปแก้ไขได้อีกแล้ว และนั่นก็คงเรียกว่า “ ผลกรรม “ ทำดีได้ดีนั่นล่ะค่ะดีที่สุด