ชื่อเรื่อง: แรงตะวัน

นักเขียน: เบญจามินทร์

สนพ.: พิมพ์คำ / กุมภาพันธ์2558

จำนวนหน้า: 575 หน้า

ราคา : 380 บาท

ปกหลัง

เมื่อพี่สะใภ้เสียชีวิตกะทันหันและพี่ชายตกเป็นผู้ต้องสงสัยว่าฆาตกรรมภรรยา ทานตะวัน จึงทิ้งความฝันกลับเมืองไทยเพื่อพิสูจน์ความจริงแต่ไม่คิดว่าคนที่ได้รับสิทธิ์เป็นผู้ปกครองหลานและเป็นผู้จัดการมรดกจะเป็นเจ้าพ่อจอมป่าเถื่อนอย่าง สุริเยนทร์ ซึ่งใช้ศาลเตี้ยตัดสินไปแล้วว่าพี่เขยตัวเองเป็นฆาตกรและประกาศว่าจะไล่ล่าโดยไม่สนใจกฎหมาย ที่สำคัญคือดูอย่างไรเขาก็เข้ากับเด็กไม่ได้กระนั้นเจ้าพ่อก็ยอมให้ดีไซเนอร์สาวปากกล้าตามมาดูแลหลานได้ โดยเธอมีฐานะแค่ตัวประกันใต้เงื้อมมือเขาเพื่อแลกกับชีวิตพี่ชายและเงื่อนไขนั้นมีเพียงเขากับเธอเท่านั้นที่รู้แต่มีหรือที่คนอย่างเธอจะยอมให้ข่มขู่ได้ฝ่ายเดียวทานตะวันอย่างเธอจะเป็นคนต้านพระอาทิตย์บ้าคลั่งอย่างเขาเอง

หลังอ่าน

ถือเป็นเรื่องยาวอีกเรื่องที่ซื้อมาไม่ได้ดองแต่เอาลงโจทย์อิสระไปก่อนเป็นเล่มต้นๆของการอ่านบิงโกรอบนี้ แต่ยินดีมากถ้าจะบอกว่าหนังสือเล่มนี้ใหม่ล่าสุดที่ได้เข้าบ้านมาล่ะค่ะ ต้องรีบอ่านก่อนเพราะว่าเรื่องนี้กำลังจะเป็นละครแล้วและดีใจที่ได้อ่านเพราะแม้เนื้อหาจะหนักหน่วงพอๆกับน้ำหนักและความหนาของหนังสือแต่ด้วยความที่นักเขียนๆได้ลื่นคนอ่านก็อ่านได้คล่องและเพลินความหนาเลยกลายเป็นสิ่งที่อาจจะเรียกได้ว่า“จิ๊บๆ” ไป เพราะว่ายิ่งอ่านยิ่งเพลินและยิ่งเพลินก็ยิ่งมันค่ะ 

เมื่อ สุรีย์ พี่สาวฝาแฝดคนเดียวของ สุริเยนทร์เจ้าของอาณาจักรไร่ภูทับดาวมาเสียชีวิตลงอย่างมีเงื่อนงำเธอได้โทรหาน้องชายอย่างสุริเยนทร์หรือภู ก่อนจะเสียชีวิตเงื่อนขำต่างๆ ของการเสียชีวิตนั้นเลยเข้าไปเกี่ยวข้องกับ นพสามีของเธอและนั่นก็ทำให้น้องชายอย่างสุริเยนทร์แค้นเคืองและตามล่าหาสามีของพี่สาวฝาแฝดแม้ว่าเขากับพี่สาวจะไม่ได้ติดต่อกันนานมากว่า 20 ปี เพราะมันเป็นความหลังที่เขาพยายามจะลืมลืมไปให้หมดว่าเขามีแม่และพี่สาวแม้ว่าทั้งสองพยายามจะติดต่อแต่เขาก็ใจแข็งและไม่ติดต่อกลับเลยไม่ว่าด้วยเหตุใดก็ตามจนเมื่อมีเหตุให้ติดต่อยามนี้และเมื่อเขารู้ว่าพี่สาวมีลูกชายวัย3 ขวบ เขากลายเป็นน้า เขากลายเป็นผู้ต้องรับผิดชอบเรื่องของมรดกของพี่สาว นั่นเขาเลยต้องเข้าไปจัดการพร้อมกับตามล่าพี่เขยที่หลังจากเกิดเหตุก็หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย แต่ไม่เฉพาะสุริเยนทร์เท่านั้นหรอกที่จะต้องมารับผิดชอบกับหลานชายอย่าง น้องพีท เพราะว่าน้องสะใภ้ของเธอ ตะวันวาด ก็ต้องปกป้องหลานชายตัวน้อยของเธอเหมือนกันเพราะเธอไม่อยากให้หลานของตัวเองไปอยู่ในการปกครองของคุณน้าเจ้าพ่อมาเฟียอย่างสุริเยนทร์เลยยิ่งเธอได้เจอฤทธิ์เดชของคุณน้าคนนี้เธอยิ่งบอกได้เลยว่าเธอไม่อยากให้เขาดูแลหลานของเธอเลยยิ่งน้องพีทเป็นเด็กที่ค่อนข้างมีนิสัยแปลกที่จะไม่เอาเลยกับคนแปลกหน้าและสุริเยนทร์เองก็ไม่ได้เป็นคนที่ใครๆก็รักแบบนี้ด้วยแล้วยังนึกไม่ออกเลยว่าเขาจะมาดูแลหลานตัวน้อยของเธอได้อย่างไร 

เรื่องราวของ แรงตะวัน... มีเยอะค่ะเพราะทั้งเรื่องของการตามหาความจริงเรื่องคดีฆาตกรรม เรื่องราวระหว่างพระนางที่ดูเหมือนจะเป็นมวยคู่สูสีเพราะทั้งคู่ต่างก็นเป็นคนที่ค่อนข้างแรงทั้งคู่ มันเลยไม่ง่ายนักในการจะให้ทั้งคู่รอมชอมกันได้ง่ายๆเพราะกว่าจะมาเข้าใจกันได้ก็เรียกว่าเล่นเอาเหนื่อยเพราะจริงๆ แล้วด้วยความเป็นคน “แรง” “แข็ง” “กระด้าง” โดยเฉพาะพระเอกอย่างสุริเยนทร์นั้นเป็นเพราะตัวเขาเองมีปมหลังที่ค่อนข้างละเอียดอ่อนอยู่ในใจซึ่งตรงนี้คนอ่านอย่างฉันบอกได้เลยค่ะว่าเป็นเรื่องยิ่งใหญ่มากสำหรับเรื่องราวบางอย่าง การบาดเจ็บทางร่างกายนั้นเมื่อเวลาผ่านไปแผลได้หายกลายเป็นแผลเป็นแต่ว่าเรื่องของจิตใจนั้นมันค่อนข้างจะปริร้าว แตก และแม้พยายามจะลืมเท่าไหร่ก็เหมือนมันยิ่งจดจำได้เท่านั้น และแม้ว่าจะมีจุดเล็กน้อยสะกิดให้แผลเปิดมันก็เหมือนระเบิดลูกใหญ่ที่ทำให้สิ่งที่ซ่อนเก็บเอาไว้ในซอกหลืบโผล่ขึ้นมาสะกิดจิตใจที่อยากปกปิดเท่านั้น และยิ่งเขามาเจอกับหลานชายตัวน้อยที่เปราะบางเขายิ่งอยากจะดูแลปกป้องแต่คนอย่างสุริเยนทร์ เจ้าพ่อที่ไม่เคยไว้หน้าใครจะแสดงออกซึ่งความรักเขาก็มีวิธีของเขาและนั่นก็ทำให้นางเอกอย่างตะวันวาด คนที่มองเห็นแต่สิ่งดีๆบอกกับตัวเองได้เลยว่าเธอจะไม่ยอมปล่อยให้หลายชายของเธออยู่กับ “เขา” และแม้ว่าทั้งคู่จะไปกันไม่ได้ดีนักแต่เพราะด้วยความรักของหลานด้วยความเป็น “น้า” และ “อา” ก็จะต้องจับมือกันให้ได้ และนั่นก็กลายเป็นสิ่งที่ทั้งคู่ต่างก็จะต้องเรียนรู้กันและกันเพื่อนหลานตัวน้อยๆของเขาและเธอ 

อยากบอกว่าเรื่องนี้โดนใจและเพลินในการอ่านมาก เพราะว่าถึงแม้จะหนาหนักแต่ว่าด้วยสำนวนและการเขียนที่ค่อนข้างต่อเนื่องไปได้ดีทำให้เราอ่านไม่สะดุดอะไร  เพราะรายละเอียดที่ใส่และจับวางค่อนข้างทำได้ดีเลยค่ะ นอกจากพระนางแล้วยังมีคู่รองและก็ตัวประกอบอีกหลายตัวเรียกสีสันให้เรื่องนี้เพิ่มได้มากขึ้นโข แม้ว่าจะมีจุดหนักอยู่บ้างในบางเรื่องอ่านแล้วก็เสียดแทงและคิดไปว่าถ้าเราต้องมีเด็กในปกครองต้องเจอกับคำว่าทารุณกรรม เราจะมีปฏิกิริยายังไงบ้างอันนี้อ่านแล้วส่วนตัวถือว่ามันเป็นจุดดราม่าเลยนะ แต่ว่ามันไม่หนักหน่วงค่ะเพราะมันเป็นส่วนหนึ่งที่ช่วยให้เรื่องดำเนินไป คนดีไม่ได้ดีประเสิร์ฐจนน่ายกย่องเพียงอย่างเดียว เพราะคนที่หน้าตาธรรมดา ชื่อเสียงเลวๆบางทีก็อาจจะเป็นคนดีอย่างที่ไม่มีใครคาดถึงก็ได้นะคะ เมื่ออ่านจบก็ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมเรื่องนี้เอามาสร้างเป็นละครได้เพราะตอนอ่านตัวเองก็คิดว่านี่ล่ะ หนังสือที่เหมาะแล้วกับการนำไปเป็นละครล่ะค่ะเพราะรายละเอียด เนื้อหาจัดเต็มจริงๆ ค่ะ