...ระหว่างทาง... เรียนรู้...ระหว่างทางเดินของชีวิต... งาน การเดินทาง เด็กเด็ก และผู้คน ดูจะเป็นสิ่งที่ฉันใช้เวลาในชีวิตส่วนใหญ่ ไปกับพวกเขาและสิ่งเหล่านี้เสมอ ฉันชอบที่จะนั่งอยู่ท่ามกลางผู้คน พูดคุยหรือแค่ฟังเท่านั้น ...ฉันก็มีความสุข ค่อยค่อยเก็บเกี่ยวความสุข และเรียนรู้จาก การแลกเปลี่ยน แบ่งปันเสมอ... เด็กเด็กทำให้ฉันอยากเป็น เป็นคนทำความดี เป็นตัวอย่างที่ดี เพื่อที่จะหัวเราะได้กว้างกว้าง และหัวใจพองโต ผู้คนทำให้ฉันเปิดโลกภายในได้กว้างขึ้น ยอมรับ เชื่อในความแตกต่าง เชื่อในภูมิปัญญา เคารพ อย่างเท่าเทียม การเดินทางทำให้ฉันได้เปิดโลกภายนอกตน มองเห็นโลกกว้าง มองเห็นความยิ่งใหญ่ของธรรมชาติ ผู้ให้และผู้รับ งานทำให้ฉันได้ร้อยเรียงสิ่งเหล่านั้นเข้าด้วยกัน อย่างมีความรับผิดชอบ และสอนให้ฉันก้าวข้ามสู่งานพัฒนา ขอบคุณทุกชีวิต โดยเฉพาะเด็กเด็กที่เปิดโอกาส เปิดใจ...ให้ฉันได้เข้าไปเรียนรู้ รู้จัก ได้รับและให้ ขอบคุณหน้าที่ ที่ทำให้ฉันมีโอกาสได้พัฒนาตัวเอง หล่อหลอมความเป็นตัวตน สร้างหัวใจให้แกร่ง ขอบคุณการเดินทาง ที่เปิดโอกาสให้ฉัน ได้ฝึกฝน เผชิญ แก้ไข ปรับตัว และยอมรับเข้าใจ ชีวิตได้ง่ายขึ้น ...ขอบคุณพลังจากทุกคน ทุกสิ่งที่ได้เรียนรู้และเกี่ยวข้อง... ทุกคน ทุกสิ่งมีค่าต่อชีวิตผู้หญิงคนนี้มากจริงจริง มีค่าต่อการก้าวไปแต่ละก้าวของชีวิต มีค่าต่อการดำเนินชีวิต มีค่าต่อการเห็นค่าของคน รวมทั้งตัวเอง จริงจริงในอีกด้าน หรือหลายหลายด้านในชีวิต มีหลายต่อหลายเรื่องราวที่ทำให้ต้องมีน้ำตา ที่ทำให้ล้มแล้วล้มเล่า ที่ทำให้ต้องขอโอกาสพิสูจน์ตัวเองอีกครั้งและอีกครั้ง หรือบางทีความเป็นตัวของตัวเอง ความหลงระเริง ก็ทำร้าย ทำลายหลายต่อหลายสิ่ง มีเรื่องราวหรือข้อจำกัดบางอย่างที่ทำให้ ทุกคนที่เกี่ยวข้องพอใจอย่างที่ต้องการ ได้ทุกครั้งเสมอไป โดยเฉพาะงาน หรือสิ่งที่ทำอยู่ เป็นสิ่งที่เกี่ยวข้องแวดล้อมด้วยเรื่องราว อีกด้านของรอยยิ้ม ของเด็กตัวเล็กเล็ก เมื่อไหร่ก็ตาม ที่ฉันยิ่งตามความเจ็บปวด วนอยู่ในความทุกข์ มองด้วยความรู้สึกสงสาร...วิ่งวนไปด้วยกัน แทนที่ชวนจับมือ ให้ลุกขึ้น ด้วยสองขาของเขาเอง คอยชี้ชวน ให้คิดและพิจารณา มองเห็นสิ่งที่ดีที่มีอยู่ เติมสิ่งที่ขาดหาย ซึ่งพวกเขามองเห็นด้วย ก้าวและแก้ไขไปด้วยกัน สิ่งที่ทำอยู่ก็จะไร้ค่า ไร้ความหมาย เพราะแค่มองสิ่งที่เกี่ยวข้องอย่าง รู้จักคุณค่า เครารพสิ่งที่เป็นอยู่ หรือมองอย่างผู้ช่วยเหลือ เพราะนั่นคือมองว่าตัวเองมีแรง มีกำลัง เป็นผู้ช่วยเหลือ เป็นผู้ให้ มิใช่มองความเป็นคน ที่มีศักดิ๋ศรีในความเป็นคนที่เท่ากัน มีภูมิปัญญา ที่ไม่ใช่แค่เรื่องระดับการศึกษา ไม่เชื่อมั่นและศรัทธาในผู้คน ว่าจะลุกขึ้นได้ด้วยสองขาของตนเอง การยืนขึ้นที่มาจากการพึ่งพิง ลองคิดภาพดูเองว่าจะเป็นเช่นไร ...และที่สำคัญ ข้างใน ใจ จะแข่งแกร่งพอหรือไม่... หากมองที่ตัวเรา ใจเรา เมื่อไหร่ก็ตามที่เราเองจับผิด มากกว่าจับถูก มองเห็นแต่ด้านลบของเรื่องราวนั้น หัวใจและความรู้สึกก็คงไม่พ้น ความเหน็ดเหนื่อย ท้อแท้อ่อนล้า น้ำตาที่ไม่มีทางขาดสายจากสองตา แล้วเราจะเอาแรงที่ไหนไปทำงาน ไปทำสิ่งที่เรารัก ไปสร้างรอยยิ้มให้แก่เพื่อนตัวน้อย เราจึงเลือกที่จะมองอีกด้านของปัญหา มองข้อดีที่มีอยู่ นำมาเป็นแรงผลักดันให้เดินไปข้างหน้า แต่ฉันไม่ได้มองข้ามด้านลบ แต่มองตามความเป็นจริง แล้วชวนมาทำให้ดีขึ้น ...ทำด้วยกัน ดีขึ้นมากน้อยอยู่ที่ทุกคน มิใช่แค่เรา...นั่นคือสิ่งที่ฉันเลือกที่จะเชื่อและทำ ไม่ได้ไม่ร้องไห้ ไม่ได้ไม่มองเห็นเรื่องลบลบ ไม่ได้ไม่เคยทำผิดทำพลาด หากแต่เชื่อในการให้โอกาส ได้รับโอกาส และทำอย่างมีส่วนร่วม "Live in the FAITH that the whole world is on your side so LONG as you are true to the BEST that is in you." ............................................................................ ทักทายตอนเย็นคร้า^^
โดย: หาแฟนตัวเป็นเกลียว วันที่: 27 มีนาคม 2553 เวลา:16:36:22 น.
หาแฟนตัวเป็นเกลียว เราไปตอบกลับที่ blog ของหาแฟนไม่ได้ ทักทายตอบจากตรงนี้เลยก็แล้วกันนะจ๊ะ สวัสดีค่ะ...
โดย: chance (changnon ) วันที่: 27 มีนาคม 2553 เวลา:18:27:27 น.
God is the way
The Truth and The Life when your life need miracal Ask form him.. Then you will be impress by its result as I do~! what is the truth if u ask me then I will tell u that it is GOD โดย: da IP: 124.122.120.163 วันที่: 27 มีนาคม 2553 เวลา:21:58:34 น.
สะท้อนถึงวิถีชีวิตที่เรียบง่ายของชุมชน ซึ่งบ่งบอกความเป็นไปของสังคมทุกวันนี้ เป็นกำลังใจให้คนทำดีเสมอค่ะ สู้ๆ สู้ต่อไปเน๊าะ โดย: อุ้มสี วันที่: 27 มีนาคม 2553 เวลา:22:00:01 น.
"ทุกสิ่งมีค่าเสมอ...เพียงแต่ว่าจะมีใครเห็นสิ่งที่มีค่าสิ่งนั้นมากกว่ากัน"
โดย: aenew วันที่: 27 มีนาคม 2553 เวลา:22:52:00 น.
da : Many Thanks for your comment. I respect in your believe and faith. I hope you will be happy in your way of living. Cheerfuls.
โดย: chance (changnon ) วันที่: 27 มีนาคม 2553 เวลา:22:56:44 น.
เอ้....เพื่อนเราเขียนซะอึ่งเลยวันนี้
เครียดกับงาน...เครียดกับสิ่งที่คาดหวัง แต่เราเชื่อว่าเพื่อนเราไม่ท้ออยู่แล้ว...ใช่ไหม ก็กำลังใจที่ชานซ์มี...เยอะเชียวละ ได้จากครอบครัว ได้จากเพื่อน ๆ ได้จากเราด้วย... อยากตามไปด้วยจัง...ไม่ใช่ไปเที่ยวนะ อยากตามไปช่วยงานบ้าง...งานเพื่อสังคม ไม่เกี่ยงอยู่แล้ว ไปเดินมาหลายที่มาก เดินนะค่ะย้ำ...ไปไกลถึงเยาวราช ก็เลยกินก๋วยจั๊บเจ้าอร่อยที่เยาวราชซะเลย...หมูกรอบอร่อย อิอิ โดย: aenew วันที่: 27 มีนาคม 2553 เวลา:22:58:13 น.
ยังไม่นอนค่ะ...นอนเร็ว ไม่ค่อยมีอ่ะ
ต้องใกล้ ๆ เที่ยงคืนถึงจะง่วง... ยิ่งแก่ยิ่งนอนดึก...เมื่อก่อนเป็นเด็กไม่ต้องคิดอะไรมาก นอนเร็ว เล่นเหนื่อย พอกินข้าวล้างจานเสร็จก็เตรียมตัวหลับ.... นอนหลับฝันดีน่ะชานซ์...... "เพื่อนอยู่ที่ไหน เราก็นึกถึงเพื่อนเสมอนะ ส่งความห่วงใยผ่านสายลม ผ่านสายฝน ผ่านอากาศไปหา" โดย: aenew วันที่: 27 มีนาคม 2553 เวลา:23:39:51 น.
ระหว่างทาง... "แม้นเธอปวดร้าว..ก็ขอเพียงสู้ ฉันยังยืนอยู่ ข้างเธอมิแหนงหน่าย หากเธออยากถามว่าฉันเป็นใคร... ฉันคือหัวใจศรัทราของปวงชน" โดย: aenew วันที่: 27 มีนาคม 2553 เวลา:23:46:27 น.
ขออภัยที่อัพ blog ช้านะครับ เพราะมัวแต่ดูฟุตบอล อิอิ
โดย: Bluejade วันที่: 28 มีนาคม 2553 เวลา:0:14:57 น.
หาอะไรกินหรือยังค่ะ... แสงดาวแห่งศรัทธา เราชอบนะ ช่วงนั้นพงษ์เทพนำมาร้อง เมื่อปีที่แล้ว เราก็เลยนำมาลง mp3 ด้วยละ ฟังทุกครั้งหายเหนื่อยและมีแรงใจสู้ต่อ... วันนี้ตอนช่วงเย็นก็คงหายออกไปข้างนอกอีกรอบ ช่วงนี้จะหายไปเป็นระยะ... วันนี้ตื่นสายเลยนะ ไม่ได้ตื่นสายแบบนี้นานแล้ว ตื่นมาก็หิวทันที...หุ หุ สวัสดีตอนเที่ยงค่ะเพื่อน... โดย: aenew วันที่: 28 มีนาคม 2553 เวลา:11:54:48 น.
ไปเยี่ยมโครงการที่ไหนนะชานซ์...
ใกล้ ๆ แถวนีมีโครงการด้วยเหรอ... หรือว่าออก ตจว. เราไปงานหนังสือเมื่อวันแรกเลยค่ะ ของแบบนี้ไม่พลาด ได้หนังสือมานิดหน่อย และยังมีหนังสืออีกเยอะที่ไม่ได้เข้าไปถอยออกมา อดทนค่ะ...ถ้าถอยมาเยอะ...ตอนย้ายห้อง น่าจะหนาวเพราะของเก่ายังตั้งกองอยู่ในห้องเลย เราก็นั่งฟังนะเมื่อช่วงเย็น รัฐบาลกับอีกฝ่าย ฟังครึ่งชั่วโมงก็ปิดค่ะ......ยังไม่รู้ว่าเป็นอย่างไรบ้าง พรุ่งนี้ค่อยติดตามข่าวอีกรอบ เก็บของหมดหรือยัง.....ไปช่วยไหม ทีวีดูท่าจะขนไม่ไหวนะ แถมยังมีเครื่องเสียงอีก ที่นอนก็ดูจะ 6 ฟุต โต๊ะกินข้าวก็ชุดใหญ่ ชานซ์จะขนอย่างไรนะ โดย: aenew วันที่: 28 มีนาคม 2553 เวลา:23:08:04 น.
กำลังจะแว๊บไปอ่านหนังสือค่ะ... อ่านวันละนิดจิตแจ่มใส ไปข้างนอกเพิ่งกลับมา 22.00 น. นี้เองค่ะ นอนหลับฝันดีนะค่ะ โดย: aenew วันที่: 28 มีนาคม 2553 เวลา:23:20:50 น.
เตียงเราไม่ใหญ่...แต่เราจะบอกว่า เราเหมือนกันอีกอย่างแล้วนะ นอกจากเกิดเดือนเดียวกัน... เป็นลูกคนเดียวเหมือนกัน... หมอนเราก็เยอะเหมือนกันนะ...อยู่บนเตียงมี 4 ใบ ทำไมเรามีหมอนเยอะแบบนี้ไม่รู้ รู้แต่ว่าเดิมทีมี 2 ใบ อีก 2 ใบ จับรางวัลปีใหม่ได้เมื่อปีที่แล้ว เราก็เลยแกะมากอดทั้งหมดเลย มีแต่หมอนหนุน ไม่มีหมอนข้างค่ะ เราจำได้ชานซ์เคยเขียนไว้ว่าเตียงใหญ่และหมอนหลายใบ จากบล็อกที่เรารู้จักชานซ์ครั้งแรกงัย... ไปนอนก่อนน่ะค่ะ...ชานซ์ โดย: aenew วันที่: 28 มีนาคม 2553 เวลา:23:52:50 น.
จริงอ่ะ...หมอนเท่ากันเลย....สมกับเป็นสาวเดือน มี.ค.
เราต้องอ่านหนังสือก่อนนอนทุกคืน ติดซะแล้ว อ่านสักนิดก็ได้ หลังจากไหว้พระเสร็จ ขอจับหนังสือสักนิดก็หลับล่ะ...(หนังสืออะไรก็ได้ แต่ส่วนมากเป็นการ์ตูนน่ะ) เมื่อคืนตกลงนอนดึกไหมเอ่ย... ช่วงนี้นอนดึก สิวขึ้นหน้าอีกแล้วอ่ะ....+ สวัสดีตอนเที่ยงค่ะ เมื่อเช้าดื่มกาแฟเอสเปรสโซเข้าไปมึนหัวเลยค่ะ....แรงไปร่างกายรับไม่ค่อยไหว... โดย: aenew วันที่: 29 มีนาคม 2553 เวลา:11:28:30 น.
นอนหลับไปพร้อมสายฝนหรือเปล่าค่ะ... อากาศเย็นสบายขึ้นมาทันที...ว่าแล้วก็จะไปอาบน้ำนอนบ้างแล้วนะค่ะ ขอพระคุ้มครองชานซ์ให้นอนหลับฝันดีค่ะ ปีนี้ยังไม่เห็นชานซ์มีกำหนดการไปเที่ยวไหนเลยนะ --นึกขึ้นได้ไปรษณีย์บัตรของชานซ์ เพื่อนยังไม่ได้รับเลยนะ คงจะหายไประหว่างทาง... โดย: aenew วันที่: 29 มีนาคม 2553 เวลา:23:02:12 น.
ไปรษณีย์บัตรหายไปแล้วจริง จริง
ไปทานข้าวข้างนอกบ้านมาเหรอ เมื่อวานเราไปกินแถวหลังสวน "ครัวในบ้าน" มีโปรแกรมเที่ยวไว้แล้วเหรอค่ะ ส่วนเราคงท่องเที่ยวทั่วไทย เสียดายเมื่อวันที่ 27 มี.ค. ที่ผ่านมา แม่ได้ตั๋วเรือและที่พักไปเที่ยวเกาะลิปง จ.ตรัง 3 วัน 2 คืน แต่เราลางานไม่ได้ แม่ก็เลยยกให้คนอื่นไปแทน ไม่อย่างนั้นได้ไปเที่ยวทะเลแล้วละชานซ์ 3-4 เม.ย. ไปชะอำกับเพื่อนในกลุ่ม 4 คน 13-18 เม.ย. ไปเชียงใหม่ 24-25 เม.ย. ไปขึ้นบ้านใหม่เพื่อนที่เชียงใหม่ 1-3 พ.ค. ไปพังงากลับบ้านค่ะ แหมตัวเองเดินทางไกลไปเมืองนอกเชียวน้า... คนเก่งภาษานี้ดีนะ ไปได้หลายแห่ง เราคงได้แต่เหนือและใต้จ๊ะ วันนี้งดกาแฟเหลือแก้วเดียวคะ เพราะวันนี้ดื่มโออิชิแทน โดย: aenew วันที่: 30 มีนาคม 2553 เวลา:13:52:28 น.
อ้อ...เมื่อคืนไฟดับตอนช่วงห้าทุ่มกว่า เกือบแย่ ร้อนมาก...
แต่โชคยังดีที่ฝนตก.... เสียดายความคิดถึงจากเพื่อนที่ลาว รอ รอ รออยู่เสมอ... โดย: aenew วันที่: 30 มีนาคม 2553 เวลา:13:54:22 น.
ตอนที่กำลังเขียนเรื่องนี้ คนเขียนอยู่ในอารมณ์ไหนหรือครับ อ่านแล้วก็เศร้าๆ นะครับ
โดย: ชายพจน์ (ครีมโซดาซ่า ) วันที่: 30 มีนาคม 2553 เวลา:20:17:28 น.
ทำงานทั้งคืนจนตาแดง...เขียนหนังสือตอนกลางคืนต้องสวมแว่นด้วยไหมค่ะ เพราะว่ากลัวแสงสว่างจะไม่พอ จะยิ่งปวดตา วันนี้จ้องคอมฯ จนปวดหัวอีกสักครู่ก็จะกลับแล้ว กลับไปเดินทางหาห้องต่อนะค่ะ...หลีกลี้หนีภัยห้องข้างบนด้วย โดย: aenew วันที่: 31 มีนาคม 2553 เวลา:17:32:42 น.
ไม่ได้แวะมาทักทายเลย
สบายดีนะคะ น่าอิจฉาจังได้เดินทางและเที่ยวแบบนี้ โดย: Petite Elisa วันที่: 31 มีนาคม 2553 เวลา:20:42:05 น.
มีกำลังใจที่ดีขึ้นหรือยังครับ
บางทีมันคงต้องใช้เวลากับความเข้าใจน่ะ พยายามเข้าใจกับอะไรหลายๆ ที่เกิดขึ้นกับเรา และก็เรียนรู้มันไป ในแง่บวก สู้ๆ น้า โดย: ชายพจน์ (ครีมโซดาซ่า ) วันที่: 31 มีนาคม 2553 เวลา:21:20:05 น.
ชานซ์สวัสดียามดึกค่ะ... วันนี้ไปเดินงานกาชาดมาค่ะ ไม่มีอะไรทำ แถมรถติดตั้ง 2 ชั่วโมง แต่ยังดันทุรังไปจนถึง เดี๋ยวนี้ออกเดินทางทุกวันในตอนเย็น ทำตัวเหมือนคนไม่มีอะไรทำ คนเยอะเอาการ และได้ stamps กลับมาจร้า เดินหลงไปได้อย่างไรไม่รู้ รู้แต่ว่าไปเล่น บิงโกดีกว่า แต่เจอคนเยอะ ก็เลยไม่ได้เข้าไป .. ได้ stamps จ่ายไป 2,033 บาท เอาซะให้หายบ้า...จ่ายไปได้อย่างไรไม่รู้ คิดอย่างเดียว ซื้อของขวัญในวันเกิดให้ตัวเราเอง และก็เลือกแสตม์ที่อยากได้ เลือกและเขียนไปเรื่อย ๆ ว่าอยากได้รหัสไหนบ้าง พอรวมเงิน ลมแทบจับ...แต่อยากได้อ่ะ ตัดกิเลสไม่ได้แล้ว ไปจ่ายเงินเลยแล้วกัน วันนี้จะกอด stamps นอนล่ะ ต้องเอาให้คุ้ม... เรามีแว่นสองอัน แต่ใส่ได้แค่อันเดียว ใส่หลายอันปวดหัวค่ะ...แต่คอนเทคเลนส์ มีสำรองอีก 3 คู่ ซื้อครั้งละแพค... ร่วมสร้างสถิติโลก ร่วมดำน้ำ 3,000 คน ณ เขาลำปี หาดท้ายเหมือง จ.พังงา วันที่ 3 เม.ย.53 น่าสนใจไหม เสียดายดำน้ำไม่เป็น ไม่อย่างนั้นจะไปร่วมลงทะเบียนดำน้ำด้วย อย่าว่าแต่ดำน้ำ เป็นที่รู้กันว่า ขนาดไหว้น้ำยังไม่เป็นเลย เสียชื่อสาวใต้หมด โดย: aenew วันที่: 1 เมษายน 2553 เวลา:0:03:24 น.
ชานซ์...วันนี้ไปถึงเสาชิงช้าค่ะ ทำไมช่วงนี้เราเดินสายจังเลยนะเลยรู้สึกว่าร่างกายมันล้า ๆ อย่างไรไม่รู้ วันนี้พี่เค้าพาไปเลี้ยงที่เยาวราชค่ะ และไปกินต่อที่ มนต์นมสด น้ำหนักคงขึ้นแน่ช่วงนี้ เดินสายกิน เราไม่ได้สะสมแสตมป์จริงจังนะชานซ์ แต่เราซื้อเก็บเฉพาะดวงที่อยากได้เท่านั้น บังเอิญว่าเมื่อวานอยากได้อยู่หลายดวง.... ประชุมจนเปื่อยแล้วยุยเลยเหรอ...มุกนี้ล้ำลึกนัก ปลายเดือนหน้ามีอาหารเหนือด้วยเหรอ...ฉลองห้องใหม่ โดย: aenew วันที่: 1 เมษายน 2553 เวลา:23:24:07 น.
ง่วงนอนแล้วจร้า... อยากเดินทางไปกับชานซ์จังเลย ชีวิตทุกวันนี้เดินทางแบบเคว้ง ๆ แฮะ รู้สึกว่าสิ่งที่ทำอยู่มันยังไม่ใช่ทางเรา หรือเป็นเพราะว่าเราไม่พอดีกับมันนะ ย้ายห้องเสร็จหรือยังค่ะ...เหนื่อยไหม หอบหนังสือหลายรอบนะ เราแอบเห็น... โดย: aenew วันที่: 2 เมษายน 2553 เวลา:13:22:16 น.
มาทักทายครับ
กำลังทำอะไรอยู่เอ่ย แล้วทานข้าวยังครับ โดย: ชายพจน์ (ครีมโซดาซ่า ) วันที่: 3 เมษายน 2553 เวลา:20:13:13 น.
ชานซ์...สวัสดียามค่ำค่ะ... อากาศร้อนจนดำทั้งตัว ครีมกันแดด spf 40 เอาไม่อยู่อ่ะ ดำเป็นขอบ ๆ เมื่อคืนนั่งจั๋ว เฮ้ย...นั่งนับเลขกันดึกดื่น ตอนเช้ามาก็เลยไม่ได้ไปดูพระอาทิตย์ขึ้น...นาน ๆ เจอเพื่อนที ก็เลยคุยกันซะดึกดื่น แถมตอนกลางคืน นอนไม่หลับเพราะแต่ละคนนอนผิดที่ ผิดทาง นอนกันหลายคนยังกลัวกันอีกน่ะ...555 การได้ไปชาร์ตแบตฯ แบบนี้ดีจัง...หายเหนื่อยไปครึ่งหนึ่งเลย พรุ่งนี้ได้งานเพิ่มมาอีก 1 เพราะน้องคนที่ช่วยงานออกไปแล้ว ภาระหนักจึงตกถึงเราคนนี้...ดีดี เราจะได้ขยันมากขึ้น โดย: aenew วันที่: 4 เมษายน 2553 เวลา:20:20:47 น.
สวัสดีจ๊ะ :)
หายหน้าหายตาจากเพื่อนไปนานเลย คิดถึง คิดถึง และคิดถึง เป็นกำลังอีกครั้ง สำหรับงานที่ถึงแม้จะเหนื่อย แต่เต็มไปด้วยความสุขนะจ๊ะ โดย: BooBoo IP: 122.109.115.231 วันที่: 29 เมษายน 2553 เวลา:21:32:03 น.
BooBoo ดีใจมากมาก ที่เพื่อนยังคงคิดถึงกันอยู่เสมอ เราเองก็ไม่ต่างกัน คิดถึงมิตรภาพของเพื่อนไม่ว่าเมื่อไหร่
แล้ว BooBoo เป็นยังไงบ้างสบายดีใช่ไหม เป็นสุขดีคือสิ่งที่เพื่อนอยากให้เป็น มีสุขทุกวันในชีวิตนะ ขอบคุณนะเพื่อนสำหรับกำลังใจ ก้าวต่อได้ด้วยแรงใจจากเพื่อนได้อีก คิดถึง คิดถึง โดย: chance (changnon ) วันที่: 9 พฤษภาคม 2553 เวลา:11:33:18 น.
|
บทความทั้งหมด
|