Antwerp, Belgium ที่ที่ฉันได้มาใช้...ช่วงเวลา...ของชีวิต

ฉันมักจะเลือก...ที่จะเดินออกจากหอพักนักศึกษานานาชาติ
บนถนนสายเล็กเล็ก Sint-Rochusstraat 21
ที่พักพิงของการกลับมาเป็นนักเรียนรู้ในห้องเรียนอีกครั้ง...ของฉัน

ในเวลาที่อีกหลายคนยังคงฝันดีอยู่บนเตียงอุ่นอุ่น
ฉันเลือกเดินออกมานั่งรับลมเย็นเย็นของฤดูร้อน...ที่สวนสาธารณะใกล้ใกล้
พร้อมจิบชาอุ่นอุ่นที่ชงใส่กระบอกเก็บความร้อน ที่ไม่เคยลืมหยิบติดเป้มาด้วยทุกเช้า

...นั่งลง...
เพื่อที่จะได้ "คิดถึง" ใครหลายคน
และ ...คุณ... อยู่ในความคิดถึงนั้นด้วยเสมอ


ใจฉันได้ยินชัดเจน เสียงเพลงที่ดังจากหูฟังเล็กเล็ก เจื้อยแจ้ว
...ไม่รู้ต้องเดินทางอีกไกลแค่ไหน ถึงจะลืม ลืมเธอเสียที...

ยิ้มให้ตัวเอง...ก่อนออกเดินอีกครั้ง
ขาป้อมป้อมพาฉัน ค่อยค่อยลัดเลาะบนถนนสายเล็กเล็กจากสวนสาธารณะไปมหาวิทยาลัย
เหลือบมองจักรยานคันเล็กที่จอดอยู่ระหว่างทาง...หรือฉันจะเลือกเจ้าตัวเล็กมือสองสักคัน
มาเป็นเพื่อนเดินทางดีนะ...เพื่อนร่วมเดินทาง...ฉันยิ้มและเดินต่อไป

มหาวิทยาลัยในฤดูร้อน...เงียบเชียบ มีเฉพาะนักศึกษาที่ต้องผ่านบางรายวิชา
และนักศึกษานานาชาติคงแก่เรียนแบบพวกเรา ที่ต้องมาเรียนรู้แลกเปลี่ยนบางอย่าง ก่อนเริ่มต้น...
รอยยิ้มของฉันเบิกกว้างอีกครั้ง เมื่อได้ยินเสียงเรียกชื่อด้วยสำเนียงแปลกหู
แต่เต็มไปด้วยมิตรภาพที่ไม่เคยทำให้หายแปลกใจ...ว่าทำให้ฉัน
"อุ่นใจ" ได้เพียงไหน เมื่อไกล "บ้าน"

หลังเลิกเรียนบางวัน...ฉันมักจะเดินเอื่อยเอื่อย เพื่อไปทรุดตัวนั่งลง
ที่ร้านเล็กเล็กหลัง Cathedral of Our Lady, Antwerp
เลือกเบียร์หวานหวาน เบียร์ผลไม้ จากพันกว่าชนิดของเบียร์ Belgium
ที่เพื่อนชาวเจ้าบ้านมักค่อนขอดฉันเสมอว่าเป็น...น้ำผลไม้ของเด็ก...

ฉันได้แต่หัวเราะและบอกกับพวกเขาว่า...ก็ฉันยังเป็นเด็ก...
...ที่หัดเป็น "ผู้ใหญ่" บ้างบางวัน

ชาหอมหอมยามเช้า เบียร์หวานหวานยามบ่าย...การเดินทางของช่วงเวลา...ไกลบ้าน

สำหรับฉัน...ไม่ว่าจะไกลแค่ไหน...นานแค่ไหน...
ช่วงเวลาใด...ก็ยังคงเป็นช่วงเวลาของความ...คิดถึง...
ที่ไม่เคยจางไปจากใจ ไม่ใช่ด้วยความทรมาน
หากแต่...เป็นยิ้มเล็กเล็ก เมื่อได้...คิดถึง นึกถึง...

น่าแปลกนะที่กับใครบางคน...เราไม่เคยต้องจำ ไม่เคยได้รักกัน ไม่เคยได้รับความหวัง
แค่เป็นเพียงช่วงเวลาสั้นสั้น...ที่คุณผ่านเข้ามา
หากแต่เป็นช่วงเวลาที่ฉัน

...ไม่เคยลืม...