วิถีของมือปืนรับจ้าง

เค้าว่ากันว่า ทุกชีวิตต่างก็มีวิถีของตัวเอง มีเลี้ยวซ้าย เลี้ยวขวา เลี้ยวหักมุม เลาะหน้าผา มีสุข มีทุกข์ คละกันไป บางทีเมื่อเหลียวมองกลับหลัง ก็ยิ้มกับคำตอบที่ได้ อ้อ..นะ มันเป็นวิถีของมัน

วิถีของมือปืนรับจ้างอย่างเรา นี่มันเป็นยังไงกัน ได้รู้ ได้เห็น ได้นั่งฟังคนรอบข้าง บางทีก็ตลก ดูเหมือนทุกคนจะเชี่ยวชาญในการวิพากษ์วิถีของคนอื่น แล้ววิถีของตัวเองเล่า บางทีตลกกว่า เพราะเรามักจะบอกกับตัวเอง เมื่อต้องเผชิญเหตุการณ์ใดๆ ว่า เป็น "สิ่งที่นึกไม่ถึง" เอ..หรือจะเป็นเพราะเราไม่เคยนึกถึงกันแน่ หรือจะเป็นเพราะเราไม่เคยเหลียวมองและเรียนรู้เพื่อที่จะรู้จักวิถีของเรา

คนตั้งชื่อ "มือปืนรับจ้าง" นี่เก่ง เข้าใจตั้ง เหมาะสมด้วยประการทั้งปวงสำหรับชีวิตคนรับเงินเดือน ลองมาศึกษาวิถีของมือปืนรับจ้างกัน

Job Description ของมือปืนรับจ้างนี่วันๆ ทำอะไรบ้าง รับงานจากผู้จ้างวานที่กำหนดเป้าหมายให้รู้ ว่าให้ไปยิงใคร ตกลงรับงานจากเค้าแล้วนี่ แปลว่าต้องชัวร์แก่ใจ เรายิงได้ไม่พลาดแหงๆ ตกปากรับคำกับเค้าเค้าก็กำหนดค่าจ้างมาให้ ก็ออกเดินทางกันไปมือจับอาวุธมุ่งสู่เป้าหมาย ถึงเป้าหมาย ยิ่งเปรี้ยงทีเดียวจอด! โอ๊ว...ฝีมือยอด แล้วยังไง? ก็จบงานซิ แล้วยังไง? ถ้าผู้จ้างวานติดใจฝีมือ แล้วบังเอิญมีเป้าหมายใหม่ อาจได้รับการจ้างวานต่อ แต่ถ้าไม่มีเป้าหมายใหม่ ก็จบกันไป ออกโบยบิน พกประวัติยิงเป้าหมายดีเด่น หาผู้จ้างวานรายใหม่ต่อไป....

เออ นี่มันวิถีของพวกเราโดยแท้ ทุกอย่างแฟร์ รับเป้าหมายรับเงิน ทำงาน จบงาน บรรลุวัตถุประสงค์ของทั้งผู้จ้างวานและตัวมือปืน

เมื่อย้อนมองวิถี
ไม่เห็นมีตรงไหน ที่บอกว่า ผู้จ้างวานมีหน้าที่เลี้ยงดูมือปืนจนแก่เฒ่า
ไม่เห็นมีตรงไหน ที่บอกว่า ผู้จ้างวานต้องให้อภัยมือปืนที่ยิงเป้าหมายพลาด
ไม่เห็นมีตรงไหน ที่บอกว่า ผู้จ้างวานต้องมีหน้าที่อดทนรอมือปืนที่ผลัดผ่อนการยิงเป้าหมายไปเรื่อย

เมื่อคนเราได้รับการตอบรับให้เข้าทำงานในองค์กรหนึ่งๆ อารามดีใจ บางทีลืมไปว่า เราเป็นมือปืนรับจ้าง องค์กรคือผู้จ้างวาน เค้าจ้างเราไปยิงเป้าหมาย เค้าไม่ได้เซ็นต์สัญญารับเลี้ยงดูเราตลอดชีวิต

เมื่อเราไม่ลืมวิถีของเรา อาการตระหนักตนก็คงเกิด เราอยู่ที่นี่ ได้อย่างไร เพื่ออะไร และถึงเมื่อไร คงเป็นคำถามที่เราต้องตอบอยู่ในใจทุกๆ วัน

แล้วทุกๆ วันจะสุขเมื่อรู้วิถี ทุกอย่างมันมีวิถีของมัน

เมื่อรู้วิถี พรุ่งนี้เราอาจเริ่มเก็บโต๊ะทำงาน รวบรวมประวัติการยิงเป้าหมายดีเด่นของเรา เพื่อเสนอตัวเป็นมือปืนรับจ้างแก่ผู้จ้างวานรายใหม่ เพราะเราเมื่อเราย้อนกลับไปดูวิถี เราตระหนักแล้วว่า เรายิงเป้าหมายนับรายไม่ถ้วนให้กับผู้จ้างวานรายนี้ ประวัติเราสุดยอด แต่ค่าจ้างวานที่เราได้รับ กระดึ๊บ กระดึ๊บ เอ้า..ผู้จ้างวานเพลินไปหน่อย ลืมไปว่าเราเป็นมือปืนหัวเห็ด จะนั่งซึมเศร้า งอน น้อยใจใครไปใย ก็ไอ้เรามันเป็น มือปืนรับจ้างอยู่แล้ว... หาผู้จ้างวานรายใหม่ซิ...

เมื่อรู้วิถี พรุ่งนี้เราอาจเริ่มต้นทำงานด้วยความมุ่งมั่นสู่เป้าหมายมากขึ้น เพราะเมื่อเราย้อนกลับไปดูวิถี เราตระหนักแล้วว่า ไอ้เรานี่โชคดี ละเลยเป้าหมายมาแรมปี ผู้จ้างวานช่างเอื้อเฟื้อ ทำเป็นหลับหูหลับตา ไม่เลิกจ้างเราเสียที เค้าช่างใจดี ให้โอกาสเราสำนึกตน ว่าเค้าจ้างเรามายิงเป้าหมาย ขอโทษที ผู้จ้างวานที่รัก...ขอเริ่มต้นใหม่ได้ไหม

เขียนมายืดยาว แค่หวังให้เราจำวิถีของเราได้ วันนี้แบมก็ยังคงเดินไปยิงเป้าหมายของแบมต่อไป ยังคงนำเสนอเป้าหมายใหม่ๆ ให้ผู้จ้างวานเรื่อยๆ คนนี้น่ายิง คนโน้นยิ่งน่ายิง เค้าจะได้จ้างวานแบมต่อไปเรื่อยๆ นะ 5555 ที่เขียน เพราะ ไม่นานที่ผ่านมา มีเหตุอันน่าตระหนัก

พี่น้องผู้ใกล้ชิด นั่งอยู่บนบัลลังก์มาแรมปี ลมคงเย็น ก็เลยเพลิน วันรุ่งขึ้น ผู้จ้างวานเชิญเก็บข้าวของ คำพูดหนึ่งที่ได้ยินแล้วฝังใจคือ "พี่นึกไม่ถึง".... แบมรู้สึกในใจ พี่นึกไม่ถึงไม่ได้ เพราะมันคือวิถีของเรา เมื่อพี่ลืมว่าเค้าจ้างเรามายิงเป้าหมาย เราก็ไม่มีสิทธิโกรธใครเลย ถ้าผู้จ้างวานจะตัดสินใจเลิกจ้าง... แบมไม่ได้พูดออกไป แต่เก็บเรื่องราวไว้เป็นบทเรียนสอนตัวเองต่อไป

วิถีของเพื่อนๆ เป็นอย่างไรกันบ้าง วิถีคนอย่างแบมเรียก มือปืนรับจ้าง แล้วคนอื่นเรียกวิถีของตัวเองว่าอะไร

จากคุณ : bam_ka@ - [ 16 ส.ค. 47 02:31:21 ]

Create Date : 19 ธันวาคม 2551 Last Update : 19 ธันวาคม 2551 17:56:22 น. Counter : 13523 Pageviews.		234 comments
Share Tweet

	»FFF#94« "กินเพลินเกินห้ามใจ" ผัดหมี่เส้นจันท์ nonnoiGiwGiw (16 เม.ย. 2567 15:00:28 น.)		คุย โอพีย์ (13 เม.ย. 2567 21:51:16 น.)
	Bangsaen 21 The Finest Running Event Ever 2023 บางแสน แมวเซาผู้น่าสงสาร (12 เม.ย. 2567 10:20:55 น.)		หาอะไรดับร้อนกับน้องถั่วแดงที่ร้านเย็น เย็น หวานเย็น สาขาMRTท่าพระ นายแว่นขยันเที่ยว (12 เม.ย. 2567 00:32:31 น.)