เกลียดหยุด คือ หยุดเกลียด แบมเกลียดลูกนก ลูกนกที่หัวโล้นๆ ไม่มีขน เห็นแต่หนัง แค่คิดก็ขนลุกแล้ว พักนี้ลูกนกเข้าใกล้ชีวิตแบมมากขึ้นทุกที ล่าสุดครอบครัวนกมาทำลังแถวๆ ที่วางคอมเพรสเซอร์แอร์ห้องนอนแบม คลอดลูกกันสนุกสนานไปหลายล็อต ตอนนอนได้ยินเสียงจุ๊บจิ๊บๆๆ ตลอดเวลา แบมอยู่ใกล้สิ่งที่เกลียดแค่ผนังกั้นทุกวันโดยไม่ได้ทำอะไรสักอย่าง คิดในใจว่าก็ดี ถือเป็นเครื่องมือในการบริหารความเกลียด เกลียดกันก็จริง แต่ไม่จำเป็นต้องทำลายล้างกัน วันนี้เปิดหน้าต่างรับลมเย็นๆ จากสวน ก็ถึงกับช็อค ที่เห็นความเกลียดมาอยู่ตรงหน้า ก็เจ้าลูกนกวัยใกล้บินได้แล้ว ดันตกลงมาจากรังนอนนิ่งอยู่ที่พื้น ขยับตัวไม่ได้ ได้แต่ส่ายหัวอันไร้ขน หง่อกแหง่ก ไปมา ยืนมองเนิ่นนานแบบความคิดเวียนวน ชั้นเกลียดเธออ่ะ เธอเจ็บไหม แต่ชั้นไม่สามารถช่วยนะ ชั้นใกล้เธอไม่ได้ แต่เธอจะรอดไหม.... ทำไงดีฟะ.... กลับมานั่งเทส้มตำที่เพิ่งซื้อมาใส่จาน นั่งทำใจอยู่นาน ก็ยังกินไม่ลง เอาฟะ เอาไงเอากัน เลยเอาขนมปังนิ่มๆ ทำเป็นชิ้นป่นๆ กับ เอาน้ำใส่ถาดพลาสติก เดินขาสั่นๆ ไปให้กิน อันนี้เต็มที่แล้วจริงๆ ขอให้เข้าใจอารมณ์ความรู้สึกของคนที่เกลียดสิ่งนี้จริงๆ ยิ่งเข้าไปใกล้ๆ ยิ่งแบบ อ๊ากกกกกกกกกกซ์ ต้องประคองสติมากมาย เพราะต้องเอาขนมปังกับน้ำไปจ่อใกล้ปากเค้า เค้าก็กลัวเราแต่ขยับไม่ได้ เราก็เกลียดเข้าแต่ต้องเข้าไปใกล้ๆ กลั้นหายใจจนจัดการแล้วเสร็จ ก็รีบวิ่งจู๊ดกลับเข้าบ้าน ไปซุ่มรอดู ภาวนาให้เค้าฝืนกิน จะได้มีแรง บินๆ ไปซะ กลัวนะเฟ้ยยย ความรู้สึกแรก ตอนเห็นเค้ากิน ทำไมเรายิ้มก็ไม่รู้ ลุ้นยิ่งกว่าดูบอลโลก เธอกินขนมปังเสร็จ ก็ยังนั่งพักซักครู่ จิบน้ำนิดหน่อย แล้วเธอก็ลุกขึ้นได้ !!! แม่เจ้า ! ยูเรก้า ! เธอยืนสักพัก แล้วเธอก็ก้าวเข้าไปยืนในถาดน้ำ -_-' เธอทำไปทำไม ทำเพื่ออะไร หรือเธอหวังจะให้วารีบำบัดขาเธอ เธอแช่อยู่อย่างนั้นนานพอดู แล้วเธอก็ค่อยๆ เดินออกจากถาด เดินต้วมเตี้ยมไปมา คงอยู่ระหว่างกายภาพบำบัด แบบเซ็งตัวเองว่า วันหลังชั้นจะไม่ซนจนตกลงมาอีกแล้ว  แบมกลับมานั่งกินส้มตำสบายใจ พลางคิดที่แม่สอนไว้ว่า ถ้าเราเกลียดใคร หรือแม้แต่ใครเกลียดเรา ความเกลียดนั้นหยุดได้ เมื่อเราหยุดเกลียด ฟังไปก็แบบว่าไม่เข้าใจ ยังไงเนี่ย แม่หมู พูดจางงๆ แม่เลยต้องแปลภาษาไทย เป็นภาษาไทย ให้ลูกที่เข้าไม่ถึงสัจธรรมฟังว่า ความรู้สึกเกลียดมันเกิดจากขยะในใจเราเอง ขยะที่มาจากการจดจำภาพแย่ คำพูดแย่ๆ ในอดีตในปัจจุบัน สะสมบ่มเน่ากันอยู่ตรงนั้น ใจเน่าๆ มันก็สร้างความรู้สึกที่เน่าหนอนพอกัน ถ้าหยุดความเน่าในใจได้ ใจมันก็ไม่รู้จักวิธีสร้างความรู้สึกเกลียด ตกลงคือ เลิกเก็บ เลิกสะสม ภาพเน่าๆ คำพูดเน่าๆ จากคนเน่าๆ ที่ไม่สร้างสรรค์จิตใจ ความรู้สึกเกลียดชัง ก็จะหยุดลง ในชีวิตทำงานแค่เปิดประตูห้องทำงาน ก็เจอแต่ความรู้สึกเน่าๆ จากคนเน่าๆ มากมาย มันก็ปกติของโลกต่างตอบแทน ประโยชน์ขององค์กร ประโยชน์ของหน่วยงาน ประโยชน์ของทีมงาน บางทีมันก็ไหลไปทิศทางเดียวกัน แต่บางทีมันก็ไหลเป็นกากบาทขัดแย้งกัน โลกแห่งการทำงานแบบ dark side จึงเต็มไปด้วยคนเน่าๆ ที่ยิ้มกับเราเสมอ ทั้งที่ในใจเต็มไปด้วยความคิดเน่าๆ สมองคิดแต่เรื่องเน่าๆ และ ปากก็เชือดเฉือนคนอื่นด้วยคำพูดเน่าๆ เกลียดหยุด คือ หยุดเกลียด หยุดเกลียดผู้คนเน่าๆ ด้วยการไม่รับทุกสิ่งเน่าจากพวกเขา เข้าไปในใจเรา สุขภาพจิตที่ดี จะเอื้อให้เราสามารถสร้างงานดีดี เมื่องานเราดี เราจะได้รับโอกาสให้ได้หนีไกลคนเน่าๆ เหล่านั้น ไปอยู่ที่สูงขึ้น สูงขึ้น และสูงขึ้น จิตเราสบาย ไม่ทำร้ายผู้ใด แต่จะมีใครอกแตกตายเพราะเราไม่เห็นเค้าอยู่ในสายตาไหม อันนี้เห็นจะรับผิดชอบไม่ไหวจริงๆ
|
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [
ถ้าหยุดความเน่าในใจได้ ใจมันก็ไม่รู้จักวิธีสร้างความรู้สึกเกลียด
...
หนอนอยากจะเอาวิกซอลฟิ้งมาจัดการความเน่าในใจมั่ง...
ราดไปทีเดียว สะอาดหมดจด
เอ๊ะ หรือเอาเป็ดโปรดี เท่กว่า...