 |
 |
 |
 |
 |
|
 |
 |
|
|
| | 1 |
| 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
| 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
| 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
| 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
| 30 | 31 | |
|
|
| |
|
|
| 25 ตุลาคม 2548 |
|
|
 |
|
|
|
|
|
| |
|
 |
 |
 |
 |
|
|
|
|
|
| |
เมื่อกองทัพคางคกจากไป.......เหลือทิ้งไว้เพียงแค่ความทรงจำ
มาต่อเหตุการณ์หลังจากกองทัพคางคกบุกค่ะ หลังจากอาทิตย์ที่ผ่านมา ป้ำ ป้ำ เป๋อ เป๋อ เพราะมึนยาแก้แพ้  (อิอิ ความจริง อุปนิสัยส่วนตัว มันเป๋อ เอ๋อเหรอ อยู่แล้วค่ะ แต่โทษยาไว้ก่อน) มิ้วก็ไม่ได้ทาครีมหรือโบ๊ะหน้าเลย โหย ยิ่งกว่าซอมบู้บี้ ทั้งมัน ทั้งแดง ทั้งหน้าบวม แถมดำอีกต่างหาก โอ้ กรี๊ดดดดดดด  ไปฉายแววความซวย เอ้ย ความสวยที่ไหนไม่ได้เลย ได้แต่ท่องไว้ในใจ นะโม นะโม จงยุบหนอ อย่าพองอีกหนอ แค่นี้น่ะหนอ อย่าเพิ่มมาอีกหนอ หลายตลบเลยค่ะ แต่สงสัยทำบุญมาน้อย สิ่งศักดิ์สิทธ์เลยไม่เห็นใจดวงน้อย น้อย ที่แสนจะปวดร้าว รันทด ทำไม่ถึงทำกับชั้นนนนนนนนนนนนด้ายยยยยยยยยย เลย  แต่รอยคางคกหายไปแล้วค่ะ เหลือทิ้งไว้เพียงแค่ความทรงจำ แต่สิ่งที่ไม่หายแถมเพิ่มขึ้นมาอีก มันคือ มันคือ มันคือ สิวอักเสบเม็ดเป้งเลย ตอนแรกก็เป็นตุ่ม ตุ่ม ธรรมดา ไม่หายสักที รอแล้วรออีก มันก็ยังอักเสบเหมือนเดิม จนทนรอไม่ไหวแล้วค่ะ จัดการเผด็จศึกเลยค่ะ
เริ่มแรกหยิบกระจกวิเศษส่วนตัวมาเลย แหมกระจกบานนี้ใครกันหนออยู่ในกระจก เอียงซ้ายก็เข้าที ส่องทางขวาก็ดูได้ ไหน ไหน ส่องตรง ตรง หน่อยสิ อ่ะจ๊ากกกกกกกกกกกกกกกก  หลอนไปเลย อิอิ แต่เอาน่า ทน ทน หน่อย ชูนิ้วชี้ ขึ้นมาสองนิ้ว กลั้นใจ บีบ บีบ บีบ (คำเตือน อย่าทำเป็นเยี่ยงอย่าง เพราะมันจะทำให้เป็นแผลได้น่ะค่ะ ท่านผู้ชมทุกท่าน แล้วท่านจะเสียใจดังตัวอิชั้น) บีบจนเลือดออกซิป ซิป สงสัยบีบเมามันส์ไปหน่อย เลือดท่วมหน้าจอเลย เหอ เหอ เลยวิ่งจู๊ดไปหยิบยาผงพิเศษ ตราร่มชูชีพ ละลายน้ำหน่อย ให้พอข้น เพื่อครีมเค้กจะได้ฟู เอ้ย เพื่อจะได้ปิดหัวสิวได้หมด ทาทิ้งไว้ทั้งคืนเลยค่ะ เช้ามามันก็ยุบ แต่ยังไว้วางใจไม่ได้ ช่วงนี้ต้องทาก่อนนอนทุกคืนค่ะ แต่สงสัยยาคงหลุดหายทันที ที่มิ้วหลับ เพราะท่านอนนี่ ตีลังกาสามตลบ ยังไม่ตื่น 
ตอนนี้หัวไม่อักเสบแล้วค่ะ เหลือแต่รอยแด๊ง แดง แทนอ่ะ วันนี้อุตสาห์ใส่รองพื้นทับแล้วน่ะ แต่มันก็เห็นอ่ะ แต่ไม่เป็นไร สวยไปอีกแบบ ตามประสา คนชอบหลอกตัวเอง 555555
| Create Date : 25 ตุลาคม 2548 |
| Last Update : 25 ตุลาคม 2548 15:15:40 น. |
|
4 comments
|
| Counter : 808 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: ขอบคุณที่รักกัน (blueberry_cpie  ) วันที่: 25 ตุลาคม 2548 เวลา:16:41:55 น. |
|
|
|
| โดย: ชาบุ วันที่: 27 ตุลาคม 2548 เวลา:8:24:48 น. |
|
|
|
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
(อิอิ ความจริง อุปนิสัยส่วนตัว มันเป๋อ เอ๋อเหรอ อยู่แล้วค่ะ แต่โทษยาไว้ก่อน) มิ้วก็ไม่ได้ทาครีมหรือโบ๊ะหน้าเลย โหย ยิ่งกว่าซอมบู้บี้ ทั้งมัน ทั้งแดง ทั้งหน้าบวม แถมดำอีกต่างหาก โอ้ กรี๊ดดดดดดด 
ไปฉายแววความซวย เอ้ย ความสวยที่ไหนไม่ได้เลย ได้แต่ท่องไว้ในใจ นะโม นะโม
จงยุบหนอ อย่าพองอีกหนอ แค่นี้น่ะหนอ อย่าเพิ่มมาอีกหนอ หลายตลบเลยค่ะ แต่สงสัยทำบุญมาน้อย สิ่งศักดิ์สิทธ์เลยไม่เห็นใจดวงน้อย น้อย ที่แสนจะปวดร้าว รันทด ทำไม่ถึงทำกับชั้นนนนนนนนนนนนด้ายยยยยยยยยย เลย 
แต่รอยคางคกหายไปแล้วค่ะ เหลือทิ้งไว้เพียงแค่ความทรงจำ แต่สิ่งที่ไม่หายแถมเพิ่มขึ้นมาอีก มันคือ มันคือ มันคือ สิวอักเสบเม็ดเป้งเลย ตอนแรกก็เป็นตุ่ม ตุ่ม ธรรมดา ไม่หายสักที รอแล้วรออีก มันก็ยังอักเสบเหมือนเดิม จนทนรอไม่ไหวแล้วค่ะ จัดการเผด็จศึกเลยค่ะ 
หลอนไปเลย อิอิ แต่เอาน่า ทน ทน หน่อย ชูนิ้วชี้ ขึ้นมาสองนิ้ว กลั้นใจ บีบ บีบ บีบ (คำเตือน อย่าทำเป็นเยี่ยงอย่าง เพราะมันจะทำให้เป็นแผลได้น่ะค่ะ ท่านผู้ชมทุกท่าน แล้วท่านจะเสียใจดังตัวอิชั้น) บีบจนเลือดออกซิป ซิป สงสัยบีบเมามันส์ไปหน่อย เลือดท่วมหน้าจอเลย เหอ เหอ เลยวิ่งจู๊ดไปหยิบยาผงพิเศษ ตราร่มชูชีพ ละลายน้ำหน่อย ให้พอข้น เพื่อครีมเค้กจะได้ฟู เอ้ย เพื่อจะได้ปิดหัวสิวได้หมด ทาทิ้งไว้ทั้งคืนเลยค่ะ เช้ามามันก็ยุบ แต่ยังไว้วางใจไม่ได้ ช่วงนี้ต้องทาก่อนนอนทุกคืนค่ะ แต่สงสัยยาคงหลุดหายทันที ที่มิ้วหลับ เพราะท่านอนนี่ ตีลังกาสามตลบ ยังไม่ตื่น 
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
...