Bloggang.com : ผมนี่เทใจให้เลย : "ดอนหวายและอัมพวา are my inspiration."

"ดอนหวายและอัมพวา are my inspiration."

ดอนหวาย...ช่วยคลายสงสัย
เมื่อครั้งตอนเป็นมนุษย์เงินเดือน (2533-2546) ได้มีโอกาสไปเยือนดอนหวายหลายต่อหลายครั้ง เรียกได้ว่าแพร้านอาหารทุกร้านเคยมีรอยเท้าของผมอยู่แน่นอน อย่างหนึ่งที่ไปแล้วต้องซื้อติดมือกลับมาชนิดขาดไม่ได้คือ "ข้าวแช่แม่เล็ก เมืองเพชรบุรี" คุณภรรยาเธอติดใจขนุนพันธุ์ "เหลืองบางเตย" ส่วนลูกชายขาดไม่ได้คือ "การล่องเรือชมแม่น้ำ" และด้วยเหตุที่ได้ล่องเรือชมทัศนียภาพแม่น้ำอยู่บ่อย ๆ จึงได้รับรู้วิถีชิวิตของชาวดอนหวายไปในตัว มีประโยคหนึ่งของมัคคุเทศก์บนเรือซึ่งยังคงดังในความทรงจำคือ "ชาวดอนหวายปลูกผักเก็บหญ้า ส่งลูกเรียนจบปริญญากันมาหลายรุ่นแล้ว"นั่นเป็นคำตอบที่ผมได้รับเพราะมีความสงสัยในใจว่า "ผักราคาถูกจัง แล้วชาวสวนเขาจะมีกำไรพอที่จะเลี้ยงตัวเอง และครอบครัวหรือเปล่า"

ด้วยวิถีชีวิตที่เรียบง่ายใกล้ธรรมชาติ ไม่รีบร้อน ไม่วุ่นวาย ไม่ฟุ้งเฟ้อและพอเพียง ชาวดอนหวายหลายครอบครัวจึงร่ำรวยแบบเงียบ ๆ (ลองล่องเรือชมบ้านริมน้ำดูสิครับแล้วจะเห็นอะไรหลายอย่าง)
สัจธรรมที่ได้ก็คือ กินอยู่แบบเรียบง่าย ความสุขก็เกิดได้ ภายใต้ความพอเพียง

ไปอัมพวา...ปัญญาเกิด
เมื่อตอนสิ้นปีที่แล้ว (31 ธ.ค. 2551) มีโอกาสไปเที่ยวตลาดน้ำอัมพวา ด้วยความที่เป็นครอบครัวตัวกินครับ พอมีโอกาสได้เที่ยวก็ต้องพาลิ้นไปหาประสบการณ์กับอาหารต่างถิ่นด้วย อย่างที่เห็นในภาพกว่าจะข้ามไปได้ใช้เวลาเกือบ 20 กว่านาที (ถ้าไม่มีคนแล้วเราเดินเร็ว ๆ ก็คงไม่ถึง 5 นาทีด้วยซ้ำครับ) ปุจฉาอีกแล้วครับท่าน "มาทำไมเนี่ย" วิสัชนาเกิดทันที
1. อยากหนีความทันสมัยที่วุ่นวาย สับสน รวดเร็ว
2. อยากกลับสู่อดีตที่เคยรู้สึกสงบ ร่มเย็นและเป็นมิตร
3. การได้พาตัวเองมาอยู่ในสถานที่ ที่ดูเหมือนได้ย้อนเวลากลับไปมันทำให้เราเกิดความรู้สึกกลับไปเป็นเด็กอีกครั้ง เห็นโน่น นั่น นี่ ความคิดเก่า ๆก็พรั่งพรูออกมาพาฝันถึงวันเก่า (แก่..นั่นแหละครับ) แล้วมันก็สุขลึก ๆ
แค่ 3 ข้อนี้ เชื่อไหมครับว่าต่อไปธุรกิจที่เกี่ยวกับการย้อนยุคทำเงินแน่นอน และ "เพลินวาน" ที่หัวหิน กำลังเป็นเป้าหมายของผม

เมื่อเห็นคนจากหลายจังหวัดเดินทางมาที่อัมพวามากมายขนาดนี้ พาลให้เกิดปัญญาคิดไปว่า "ไม่ต้องให้คนทั้งประเทศไทยมาเป็นลูกค้าร้านผมทั้งหมดหรอกครับ แค่เขตลาดพร้าวทั้งเขตถ้าทยอยกันมาสั่งกาแฟชนิดบ้านเว้นบ้านเอาแค่บ้านละแก้ว ผมก็ทำไม่ทันแล้ว พอคิดได้ความโลภก็ลดลงทันที
ดังนั้นไม่ว่าธุรกิจอะไร ถ้ามีใจกว้าง มองออกไปไกล ๆ แบ่งกันขาย แบ่งกันกิน แบ่งกันใช้ สังคมเล็ก ๆ ก็น่าอยู่ไม่ต้องไปไกลถึงอัมพวาเราก็มีความสุขได้
ข้อคิดดี ๆ นำมาฝากครับ
น้ำในกาละมังถ้าเราเอามือกวักเข้าหาตัวตรงกลางกาละมัง สายน้ำจะไหลวนออกจากตัวเราเป็น 2 สาย (ยิ่งกอบโกย ยิ่งสูญเสีย)
แต่ถ้าเราปัดน้ำออกจากตัวตรงกลางกาละมัง สายน้ำจะไหลวนเข้ามาหาตัวเราเป็น 2 สาย
(ยิ่งแบ่งปัน ยิ่งเพิ่มพูน)

Create Date : 07 กันยายน 2552

Last Update : 16 มกราคม 2553 14:59:28 น.

2 comments

Counter : 1187 Pageviews.

-อัมพวา คนเยอะมากจริงๆค่ะ
ตอนเปิ้ลไปเดินแทบเบียดกันตาย แต่ก็สนุกดีนะคะ
ได้บรรยากาศแบบตลาดๆๆดีค่ะ
ชอบค่ะ
-คราวที่แล้ว เปิ้ลเล่ารึยังคะ ว่าร้านกาแฟที่รพ.ที่เล่าให้ฟัง มีคนไป post ใน webboard คณะด้วยค่ะ
หุ หุ

โดย: fondakelly IP: 172.29.9.160, 203.170.234.21 วันที่: 7 กันยายน 2552 เวลา:21:53:11 น.

ยังไ่ม่เคยได้มีโอกาสไปตลาดดอนหวาย คนมากมายจัง นี่แหละมั้งค่ะ สีสัน ของตลาด ^^

โดย: *ตู้-แดง* IP: 125.27.194.147 วันที่: 8 กันยายน 2552 เวลา:12:38:04 น.