Bloggang.com : ลูกแม่ดอกบัว : กลับจากเมืองไทยแล้วจ้า

กลับจากเมืองไทยแล้วจ้า

กลับมาจากเมืองไทยได้เดือนกว่าๆแล้ว เพิ่งจะมีเวลา อัพบลอกนะคะ แค่อยากจะเอารูปมาให้ดูว่าไปทำอะไรบ้าง
กลับถึงเมืองไทยคืนวันเสาร์ที่ 29 ธ.ค.ค่ะ วันอาทิตย์ก็ได้พักผ่อนวันนึง ตอนบ่ายก็ได้ไปดูการ์ตูน “พระพุทธเจ้า” กับครอบครัว ดีใจจัง กำลังกลัวอยู่เลยว่าหนังจะออกไปก่อน แต่ก็ต้องไปดูที่โรงหนังไกลๆ(ที่ไหนจำไม่ได้แล้ว) แต่ก็มีสารถีเป็นน้องสาวแสนสวยนี่เองค่ะ อิ อิ

วันส่งท้ายปีเก่าก็ไปสวนสันติธรรมนะคะ ดีใจมากๆเลย รอวันนี้มานานแล้ว เราได้มีโอกาสถามคำถามหลวงพ่อปราโมทย์ด้วย เสียดายที่ลืมเอาเทปอัดไป อุตส่าห์แบกมาจากอเมริกาด้วยพอถึงเวลาจะใช้งานดันลืมซะนี่ เพราะว่าข้างในเค้าไม่ให้ถ่ายรูปก็เลยถ่ายรูปกับรูปปั้นหลวงปู่ดูลย์ข้างนอกนี่ แม่ดอกบัวก็ดีใจขอถ่ายกะเค้ามั่ง

วันปีใหม่ไปทับกวางค่ะ ไปรับพ่อออกจากกรรมฐาน ลมแรงมากไม่นึกว่าในเมืองไทยจะมีที่ที่ลมแรงขนาดนี้ พ่อก็ดีใจใหญ่ลูกมารับกันพร้อมหน้า เราก็ได้มีโอกาสไปกราบพระอาจารย์มหาเหล็กด้วย ท่านเป็นอาจารย์ทางธรรมในช่วงแรกๆของการปฏิบัติของเราเลยค่ะ เราไม่เคยมาปฏิบัติที่ทับกวางนะ สมัยนั้นไปปฏิบัติที่ศูนย์สองล่ะ

ดีจังกลับบ้านช่วงปีใหม่น้องเราก็หยุดไม่ต้องไปทำงานการก็เลยได้ใช้เวลากันเต็มที่ หลังปีใหม่ก็เป็นเวลาของเรากะพี่ต้นล่ะ พี่ต้นพาไปนอนที่หัวหินคืนนึง คุณพ่อคุณแม่พี่ต้นมีคอนโดนที่หัวหินค่ะ อยู่ริมหาดเลย สบายมากๆ แบบว่านอนตรงระเบียงก็จะเห็นหาดเลย มีความสุขมาก ไม่ต้องคิดถึงอะไร นอนอ่านแมกกาซีน อ่านหนังสือธรรมะไป เสียดายมีเวลาน้อย ครั้งหน้าจะอยู่ให้นานๆนะ ไปเดินเล่นในเมือง ตกใจเหมือนกันนะ มีแต่ฝรั่ง คิดแล้วก็เศร้า อะไรสวยๆดีๆของบ้านเรากลายเป็นของคนต่างชาติซะหมด เพราะมันแพงเกินกว่าที่คนไทย(ธรรมดาๆ)จะมีปัญญาซื้อ

รูปนี้ถ่ายที่สระว่ายน้ำค่ะ มันหันออกไปทะเลเลย อยากไปอีกจัง

หลังจากนั้นก็กลับมาช้อปปิ้งแหละ แล้วก็ไม่กี่วันพี่ต้นก็กลับอเมริกา ส่วนเรายังอยู่เมืองไทยต่ออีกอาทิตย์นึง ก็เลยเข้ากรรมฐานดีกว่า ตอนแรกอุตส่าห์ให้แม่ไปจองให้ที่สวนสันติธรรม ออกจากบ้านกันตีห้า ไปถึงก็มีคนเยอะแยะแล้วจองไม่ทันคุ่ะ สงสารแม่จัง เพราะแม่รู้สึกไม่ดีที่จองให้เราไม่ได้ ป้ากี้ก็ช่วยปลอบนะ แต่เราไม่คิดอะไรมากหรอก คือ อยากฝึกกับท่านแต่ก็ไม่อยากไปอยู่ไกลๆเพราะมันต้องเสียเวลาเดินทางเยอะ เลยครั้งนี้ปฏิบัติกับบ้านดีกว่า มีเวลาแค่่สี่วันสามคืนนะ แล้วจะเล่าประสบการณ์การปฏิบัติครั้งนี้ให้ฟังทีหลังนะคะ วันศุกร์ออกมาก็รีบทำโน่นทำนี่ วันเสาร์ก็มีนัดกับเพื่อนๆในห้องโต๊ะเครื่องแป้ง ดีใจอ่ะ ได้เจอหลายคนที่อยากเจอนะ พี่ซันก็อุตส่าห์มาจากสิงคโปร์ น้องเป๋อก็แว่บจากการอ่านหนังสือสอบ เราก็ลากป้ากี้ ป้ากี้ก็ลากคุงนุทมาด้วย ก็ได้เจอพี่หญิงเจ้าเก่า น้องสึมิเระสีฟ้า ป้าจะอิ๊บ และน้องเจ๋แจนซ่ากะเค้าด้วย สนุกดีนะ เสียดายเราต้องรีบกลับบ้าน เพราะเหลือเวลาอีกไม่มากแล้ว

วันอาทิตย์วันสุดท้าย.. ป้ากี้เคยเล่าเรื่องหลวงพ่อมนตรี ศิษย์ผู้พี่ของหลวงพ่อปราโมทย์ให้ฟังว่าโอกาสจะได้เฝ้าท่านยากมากๆ อยู่ดีๆ เพื่อนของน้องสาวเค้ามาเยี่ยมที่บ้านแล้วก็มาชวนเราไปกราบท่านกัน เราทั้งแปลกใจและดีใจ มันไกลด้วยนะ ประจวบแน่ะเค้าจะไปกันวันสุดท้ายที่เราอยู่เมืองไทย เลื่อนวันก็ไม่ได้ด้วย เราก็เลยไปก็ไป อยู่ดีๆ สองสามวันก่อนไป น้องเค้ามาบอกว่ามีคน cancel ก็เลยมีที่ว่างที่นึง เราจะไปคิดถึงใครได้นอกจากป้ากิโลสุดที่รัก เรารีบไปชวนเลยนะ ป้ากี้ก็ตกลงไปด้วย ต้องไปกันแต่เช้าค่ะ รถตู้ออกตีสี่ ไปแล้วดีมากๆเลยนะ เราน่ะตอนนั้นไม่คิดอะไรแล้ว มัวแต่หมกมุ่นกับการที่ต้องกลับอเมริกา การจะกลับแต่ละครั้งมันยากขึ้นทุกที เพราะเห็นพ่อแม่ที่แก่ตัวลงแล้วเราไม่ได้อยู่ดูแลใกล้ๆ มันเจ็บปวดนะ เราได้ถามคำถามกับหลวงพ่อมนตรี คำถามเรางี่เง่าจัง ท่านก็ตอบคำถามให้เป็นอย่างดี ตอนนี้กิเลสที่มาเล่นงานเราอยู่ เป็นตัวที่หนักที่สุดของเราเลยล่ะ สิ่งที่เรากลัวที่สุดในชิวิต.. กลัวกับสิ่งที่ต้องมาถึงแน่ๆในวันหนึ่ง

กลัวว่าพ่อแม่จะตาย

อย่างน้อยสิ่งที่ได้กลับมาคือการวางใจของเราเผื่อวันนั้นในวันข้างหน้า ป้ากี้บอกกับเราก่อนมาว่าจะไ่ม่ถามอะไรท่าน แต่มันมีเวลาเยอะัจัง ไม่ค่อยมีคนถามป้ากี้ก็เลยได้ถามคำถามที่ดีมากๆกับหลวงพ่อ เป็นวันส่งท้ายที่ดีจริงเลย เสียดายที่สวนพุทธธรรม ป่าละอู ไม่ให้ถ่ายรูป ขากลับ รถตู้ของเราแวะวัดห้วยมงคล ได้นมัสการหลวงปู่ทวดเหยียบน้ำทะเลจืดองค์ใหญ่ที่สุดในโลก ได้ถ่ายรูปกับครอบครัวและป้ากี้ด้วย ..แหม..ตัวเราอ้วนจัง สมบูรณ์พูนสุขมากไปหน่อยนะ

เช้าวันจันทร์ ..ได้เวลากลับอเมริกาแล้วล่ะ พ่อกับแม่ไปส่งเพราะน้องเราต้องไปทำงาน อยากจะร้องไห้ แต่พยายามไม่ร้องเพราะไม่อยากจะให้พ่อกับแม่เป็นห่วงนะคะ รักพ่อกับแม่ที่สุดในโลกเลยค่ะ

Create Date : 18 กุมภาพันธ์ 2551

Last Update : 18 กุมภาพันธ์ 2551 23:50:20 น.

3 comments

Counter : 974 Pageviews.

... อนุโมทนาบุญ กับคุณลูกแม่ดอกบัวจ๊ะ
สมแล้วที่เป็นดอกบัว ที่พ้นจากน้ำ (◡‿◡❀)
（●＾o＾●） ดีใจนะที่ได้อยู่ท่ามกลางครอบครัวที่ปฏิบัติธรรม
อยู่ใกล้ คนที่่ใจสงบ จิตใจมันร่มเย็น ดีใจนะ ที่ได้มีโอกาสไปทำบุญกะที่บ้านปุ้มจ๊ะ
คำถาม ของปุ้ม เป็นสิ่งที่ช่วยสะกิด คน "ประมาท" อย่างกี้ ให้ ตื่นนะ
ขอบคุณนำ สำหรับคำถาม ที่ทำให้เรา ตระหนักถึงความตาย ตลอดเวลา ^^

ระหว่างทางที่นั่งในรถ มีโอกาสได้คุยกัน ...
เราปิติมากเลยนะจ๊ะ ได้คุยหลายสิ่ง หลายอย่าง แต่หากเทียบกะ
การคุยกับเพื่อนๆ ที่ผ่านมา แม้จะดู สนทนากันน้อยคำ (กว่าเพื่อนคนอื่น)
..... ไม่ต้อง พูดอะไรมาก แต่ มันทำให้ เรา ซึ้งใจ ในคำว่า
กัลยาณมิตร ได้อย่างลึกซึ้งจ๊ะ

โดย: Geerorogunso

วันที่: 18 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:23:35:40 น.

มาดูรูปค่ะ คิดถึงเมืองไทยจังเลย

อาหารอร่อยๆ หาทานก็ง่าย อยากกลับบ้านจังเลยค่า

โดย: A Princess

วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:5:10:46 น.

คำถามของพี่ปุ้มเป็นคำถามที่ฝ้ายเฝ้าถามตัวเองมาตั้งแต่เด็ก เพราะฝ้ายเป็นลูกคนเล็ก พอฝ้ายโตขึ้นพ่อแม่ก็แก่แล้ว ตอนนี้ 68 แล้วค่ะ แถมฝ้ายก็ไม่มีครอบครัวตอนนี้เลยอยู่กับพอแม่ มันยิ่งทำให้กลัวมากกว่าตอนเด็กอีกค่ะ ต้องพยายามคิดว่า เกิด แก่ เจ็บ ตาย เป็นเรื่องที่ทุกคนต้องเจอค่ะ

โดย: Cottony

วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:15:22:57 น.