เป็นกำลังใจให้สู้ๆ นะค๊า

ขอบคุณที่แวะมาทักทายกันที่บล็อคนะคะ

อยู่ต่างแดนคงเหงาเนอะ สู้ๆแล้วกันคะ แวะมาให้กำลังใจ

ขี่บ่นพอกานเลยเรา...อิอิ

สู้ สู้คะ คุณลูกแม่ดอกบัว
ยังไงอย่าทำให้จิตเครียดบ่อยๆ นะ

... เข้ามาฟังเพลง ของคุณอ้อม สุนิสา ... เป็นที่ให้กำลังใจดีเชียวแหละ แต่เราฟังทีไร น้ำตาไหลทู้กทีสิน่า

ไม่เป็นไรนะจ๊ะ ปุ้มจัง เพชรแท้ อยู่ที่ไหน ก็ยัง คงค่าของเพชรอยู่นั่นแหละจ๊ะ
ไม่ว่าจะถูก แรงกดดันแค่ไหน ก็ผ่านได้อยู่แล้วนะจ๊ะ

... อยากบอกว่า ที่ผ่านมา เราก็ โดน จิตมันปรุงแต่งให้เรา วิตก ไปก่อน ที่เหตุการณ์จะเกิดจริงๆ ด้วยจ๊ะ (ตอนที่ ต้องเจอเหตุการณ์ที่ไม่ชอบใจ กลับ ดีกว่าที่เรา กังวล ก่อนที่จะเกิดเหตุการณ์ขึ้นซะอีก) ... เดี๋ยวคงได้ บ่น ให้กันฟังนะจ๊ะ ^^

มาเป็นกำลังใจให้นะค่ะ

ดูเหมือนว่านาวาชีวิตคุณลูกแม่ดอกบัวจะคล้ายๆกันกับลูกสาวคุณบัว..
อ่านเรื่องราวแล้วก็ขอเป็นกำลังใจให้เช่นกันนะคะ

ไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเองเป็นพลเมืองชั้นสอง หรือชั้นสามสำหรับสวิตเซอร์แลนด์
แต่รู้สึกอย่างเดียวว่า "Switzerland is not my home" เข้าใจความรู้สึกของคุณ
ลูกแม่ดอกบัวค่ะ

อ่านแล้วน่าสนุกดีจังเล้ยยย

เจ๋ง มั๊ก ๆ ...

สู้ สู้ ...

แล้วเขาก็จะได้รู้ว่า " หมอไทย " นะเยี่ยมขนาดไหน ..

สู้ๆนะพี่ปุ้ม อย่าท้อนะจ้ะ เอ๋เป็นกำลังใจให้ค่ะ

"ขออย่ายอมแพ้ อย่าอ่อนแอแม้จะร้องไห้
จงลุกขึ้นสู้ไป จุดหมายไม่ไกลเกินจริง"

เด็กโข่งๆอย่างเอ๋ ยังพยายามจนเรียนจบได้เลยพี่ปุ้ม
อย่างพี่ปุ้มเก่งสุดๆอยู่แล้ว ทำได้ทุกอย่างแน่นอน ฟันธง!!

ดีใจด้วยนะคะ ที่รู้สึกดีขึ้น

เห็นด้วยเลยค่ะ กับค่ำที่ว่า "สิ่งที่เรากังวลอยู่นั้นเป็นเรื่องของอนาคตอีกแล้ว ไม่อยู่กับปัจจุบันอีกแล้ว คิดไปกังวลไปมันจะได้อะไรไม๊เนี่ย"

จริงๆ นะคะ ... บางทีกลุ้มๆ กังวลกับอนาคนที่มันยังมาไม่ถึง ... และที่สำคัญ ถ้าคิด แล้วแก้ไขปัญหาได้ มันก็ดี ไป ... แต่มันยังมาไม่ถึง คิดไป ก็ช่วยอะไรไม่ได้ นอกจากทำให้จิตตก ทำให้ชีวิตปัจจุบันมีแต่ความทุกข์

เราเคยเป็น ... กลุ้มเรื่องอนาคต นอนไม่หลับเลย ... โทรไปหาแม่ ... แม่บอก แล้วหนูจะกลุ้มไปทำไม คิดไปเราก็ทำอะไรไม่ได้ ทำวันนี้ให้ดีก่อน ... พอเวลามาถึงจริงๆ มันอาจจะไม่เลวร้ายมากขนาดที่สมองเราจินตนาการไปเองก็ได้ ... และเมื่อเรามีสติ เวลาที่ปัญหามาถึง ทางออกมันอาจจะไม่ได้ไกลอย่างที่เราคิดไปก็ได้

มันจะเลวร้ายแค่ไหน ... ซักวัน ถ้ามันจะเกิดมันก็ต้องมาถึงเราซักวันนึง และ และถ้ามันมาถึง เราก็ต้องผ่านมันไปได้ ... มันเป็นเรื่องธรรมชาติ ... เวลาไม่ได้หยุดอยู่กับที่ ... ก็เหมือนกับปัญหมันก็ไม่ได้หยุดอยู่กับเราตลอดไป ... เวลาผ่านไป ปัญหามันก็เปลี่ยนไป

วันนึงมันผ่านมา เดี๋ยวมันก็ผ่านไป ... ฟิวววว

สวัสดียามเย็นค่ะ

วันก่อนดูรายการโอปรา มีผู้หญิงคนนึงบอกว่า ตอนกลางคืน ถ้าเราเอาคนที่เรารักเข้านอน ห่มผ้าห่มให้ หอมแก้มเขา และหวังให้เขาลืมความทุกข์ หลับฝันดี

ให้เราลองคิดว่าคนๆนั้นคือเราเอง เราเองก็ควรจะมีสิทธิได้รับความเห็นใจ ได้รับความสงสารและการปลอบโยนเหมือนกันค่ะ

สู้ๆนะคะพี่ปุ้ม เหนื่อยเครียด อย่าลืมเติมน้ำใสลงในใจทุกวันนะคะ ไม่งั้นใจจะแห้งเหี่ยวได้ค่ะ ใจก็เหมือนร่างกาย ต้องการพลังงานไม่น้อยเลยค่ะ

หวัดดีจ๊ะ น้องปุ้ม พี่ดีใจด้วยนะที่รู้สึกดีขึ้นมากแล้ว และก็ได้อาจารย์ที่ใจดีให้คำปรึกษาและช่วยเหลือถึงสองท่านด้วย อนาคตเนี่ยเป็นสิ่งที่ไม่แน่นอนจริงๆ ใครจะรู้ว่าพรุ่งนี้จะมีสิ่งที่ดีกว่ารอเราอยู่ เพราะฉะนั้นอย่าคิดมาก พยายามอย่ากังวลในสิ่งที่ยังมาไม่ถึงนะจ๊ะ

ปล น้องปุ้มจะกลับไทยเมื่อไหร่จ๊ะ

หวัดดี ปุ้ม

สบายดีไหม เราไม่ได้ไปเยี่ยมใครเลย
งานเยอะมากมาก ลืมบล๊อคไปเลย

ดีใจจังที่พี่ปุ้มรู้สึกดีขึ้นแล้วนะค่ะ
ฝ้ายไม่ค่อยคิดถึงเรื่องอนาคตเท่าไร
การจดจ่ออยู่ที่ปัจจุบันมันทำให้เรากังวลน้อยลงนะค่ะ
พี่ปุ้มสู้ๆ นะค่ะ

ดีใจด้วยนะคะ คุณปุ้ม ที่เจอ อ. ใจดี เคยทำงานกับพวกเมกันเหมือนกัน รู้เลยว่าพวกนี้ชอบดูถูกคนต่างชาติแค่ไหน คิดแต่ว่าตัวเองดี
สู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้

มันคือรสซาด ฟามเปนคนจ้า...

สู้ๆนะคะ อย่าท้อน๊า เป็นกำลังใจให้จ้ะ

สวัสดีค่ะ..
วารี มาชวน ชาว..bloggang...

ขอน้อมส่ง...... นางฟ้าเสด็จสู่สรวงสวรรคาล ัย .