ทบทวนตัวเอง ณ.ขณะรู้สึกตัว

ปี 2553 การเจริญสติได้เข้มข้นกว่าทุกปีที่ผ่านมา
เหมือนเป็นชะตาฟ้าลิขิต ให้ใช้ชีวิตใกล้ชิดกับทางธรรมะมากยิ่งขึ้นทุกวัน
พิสูจน์ด้วยตนเองว่าธรรมะคือของจริง...

1.เิริ่มต้นที่เปิดศักราชใหม่ ปี 2553 เดือน มกราคมได้เิดินทางไป
วัดป่ามหาปัญโญ อ.แม่ริม จ.เชียงใหม่ซึ่งเป็นวัดป่าอยู่บนดอยสูง
ด้วยการเดินทางแบบ backpack ไปแบบเหมือนไปผจญภัย
อยากไปวัดนี้มากก็เลยรวมพลังกัน ได้สติและความรู้เนื้อรู้ตัวกลับมานับว่าคุ้มมาก

เดินจงกรมข้างน้ำตก อากาศก็หนาว อินทรีย์ก็อ่อน สู้ทำความเพียรกัน
ไปความคิดว่าเรามาทำอะไรกันที่นี่ได้หมดไปล่ะ ได้บทเรียนใหม่ๆ เพิ่มขึ้น


2.ปฏิบัติธรรมที่อาศรมวงศ์สนิท ด้วยพลังของเพื่อนกัลยาณมิตร
ส่งผลให้ทำความเพียรด้วยความตั้งใจ ไม่ขี้เกียจ ไม่พูดไม่บ่นกะตัวเอง
ก้มหน้าทำความเพียรไป



3. เมื่อ 7 วันที่ฉันรู้สึกตัวที่วัดป่ามหาปัญโญ จ.เชียงใหม่ ในวันสงกรานต์
ตามประเพณีปกติต้องกลับบ้านหาญาติพี่น้อง แต่ธรรมะจัดสรร
ให้เดินทางไปปฏิบัติธรรมแบบเข้มข้นที่สุดในชีวิต ปฏิบัติเดี่ยว
นอนในป่า ตื่นเดินจงกรมตั้งแต่ตี 3 ความมืดมิดของป่าทำให้ได้ยินแต่
เสียงเต้นของหัวใจตัวเองชัดมากๆ



4.พาน้องวัยรุ่นไปปฏิบัติธรรมที่วัดป่าโสมพนัส น้องใหม่ร้ายบริสุทธิ์ 10 คน
ไปฝึกสติ แปลกใหม่สำหรับชีวิตพวกเขา ก็ฝึกด้วยน้ำตากันทีเดียว
เกิดความรัก ความศรัทธาในพระพุทธศาสนาซึ้งกันจัด
ก็ถือว่าคุ้มทีเดียว อานิสงค์นี้ส่งผลให้เราไม่หันหลังให้ธรรมะ
ให้มีโอกาสก้าวเดินต่อไปในทางธรรม ถึงแม้งานจะมาก แต่ก็ทำให้มี
จังหวะและโอกาสในทางธรรมเกิดขึ้นอีกหลายครั้งตามมา



5. ร่วมทอดผ้าป่า อีกครั้งกับวัดป่ามหาปัญโญ คราวนี้พาญาติธรรม
ขึ้นไปทอดผ้าป่า ได้ปลูกต้นไม้ปลูกป่าด้วยจิตอาสา
ปฏิบัติเดินจงกรมบ้างเล็กน้อย แต่กำหนดสติด้วยการทำงานไปในตัว



6. กิจกรรมวันเข้าพรรษา ทั้งร่วมปฏิบัติ และร่วมกิจกรรมในวันพระ



7. กลับไปวัดป่าโสมพนัส ที่สกลนครอีกครั้ง ขอปฎิบัติอย่างเต็มที่
ถึงแม้จะน้อยวันก็ตาม โดดเดี่ยวและเงียบเหงาไปบ้าง แต่ไม่เป็นไร เราทำได้


8. ยกวัดมาไว้อพาร์ตเม้นต์ เป็นการฉลองขึ้นอพาร์ตเม้นต์ใหม่
เพื่อเอาฤกษ์เอาชัย ต้องให้คนมาปฏิบัติธรรมมาเจริญสติฉลอง
เป็นความคิดที่สุดยอดมาก ปฏิบัติได้อารมณ์ไปอีกแบบ
เคยฝึกแต่ในวัดป่า ในเขา บนดอยพอมาเดินจงกรมลอยฟ้าบนตึก
ก็แปลกดี ได้อารมณ์ไปบ้าง


9. ไปวัดป่าในวันที่น้ำหลาก ครึ้มฟ้าครึ้มฝน น้ำท่วม ไม่มีแดด
ได้อารมณ์เหงาๆ คิดถึงบ้านชะมัด แต่ก็ต้องอดทน ผ่านมันไปให้ได้



10. ด้วยคอร์ส 2 Days Mindfulness Retreat
ภารกิจตามเด็กอนุบาลไปปฏิบัติธรรม ที่กรุงเทพนี่เอง
แถวสุขุมวิท ณ รร.อนุบาลจุฑาภรณ์
งานนี้เด็กสอนให้รู้ว่าการปฏิบัติธรรมไม่ใช่เรื่องยาก
เด็กๆ 3-5 ขวบก็ทำได้แบบซิลๆ ซะอีก

ได้แต่เฝ้าถามน้องว่าง่วงนอนหรือป่าวค่ะ แก้ง่วงยังไง
หนูเบื่อไหมค่ะ หนูคิดถึงบ้านไหม คิดถึงคุณพ่อคุณแม่ ของเล่นหรือป่าว พี่มีคำถามแบบโลกๆ มาก

หนูๆ เดินจงกรมตั้งแต่ 9 โมงเช้าถึง 5 โมงเย็นแบบไม่ถอยไม่ง่วงนอนเลย
เล่นเอาผู้ใหญ่อย่างเราแปลกใจมาก เด็กเพียรยิ่งกว่าเราเสียอีก




11. ไปส่งน้องขึ้นดอยไปปฏิบัติธรรมตอนปิดเทอม งานนี้พี่อย่างเราก็ทำความเพียรด้วยเล็กน้อย
ขึ้นไปถึงตั้งเชียงใหม่ ปีนี้ไปเชียงใหม่ ครั้งนี้ครั้งที่ 4 ล่ะ


12. ไปทอดกฐิน ถึงแม้ว่าจะใช้เวลาเดินทางไปทั้งคืนเพื่อไปเดินจงกรมด้วยเวลาเพียงเล็กน้อย 2 ชั่วโมง ก็ตาม แต่ด้วยความศรัทธาที่เต็มหัวใจ...เหนื่อยแค่ไหนก็จะไป ไปพร้อมคณะเด็กน้อย เดินจงกรมทำความเพียรตามเวลาที่มี



13.งาน 100 ปี ชาตกาล หลวงพ่อเทียน ที่กรุงเทพ มีส่วนร่วมในงานเล็กน้อยได้ไปเจริญสติบ้างในงาน แต่ก็เป็นงานที่รวมเอาศิษย์ของหลวงพ่อเทียนจำนวนมากมารวมกัน งานเรียบง่ายประทับใจยิ่ง



14.สุดท้ายปิดจบด้วยการปฏิบัติธรรมส่งท้ายปี ทั้งหนาว ทั้งคนน้อย
แต่ก็เต็มที่กับความเพียร 9 โมงเช้า ถึง 5 โมงเย็น โดยไม่ได้พูดคุย
กับใครเลย ไม่เห็นใคร ลำพังเพียงคนเดียว ลมก็แรงมากได้ยิน
แต่เสียงลมพัดใบไม้ กับเสียงเท้าที่เดินจงกรมของเราเอง
เดียวดายท่ามกลางสายลมอันเย็นยะเยือก อยู่กับตัวเองอย่างเต็มที่


จากที่เคยมีคำถามกับตนเองมากมายว่าทำไมเราถึงเลือกทางนี้ เรามีทุกข์มากนักเหรอ คุยกับตัวเองรู้เรื่องรึป่าว อยู่กับปัจจุบัน ณ ขณะ ที่รู้สึกตัวหนทางนี้มันเงียบเหงาทำไมเราเลือกที่จะเดินมาทางนี้

ทำไมไม่ไปเี่ที่ยวเล่นสนุกสนานเหมือนที่ผ่านมาก ความคิดนี้อยู่ได้ไม่นาน เหมือนมันตัดไปโดยอัตโนมัติ คิดเรื่องโน้น นั่น นี่ บ้าง แต่ก็เล็กน้อย ไม่มากไม่เข้าไปในความคิดปัดออกเร็ว และรู้สึกตัวเร็วขึ้นไม่หลงนาน

ทางธรรมเจริญขึ้นไปไหม ก้าวหน้าบ้างหรือป่าว หลังจากที่ทบทวนตลอดทั้งปีเราแทบจะไม่มีกิจกรรมอื่นเลยนอกจากการเจริญสติ การเดินจงกรม และก็ทำงานพากเีพียรทำมาหาเลี้ยงตนไปในทางโลก

รู้แต่ว่าให้ใช้ชีวิตอย่างมีสติ การปฏิบัติธรรมก็ดีอย่างทำให้เราไม่ตื่นเต้น ตื่นหลงไปกับกระแสอะไรมากนัก รู้จักวางใจเป็น ความกลัวในเรื่องต่างๆ ลดน้อยไปทีละนิด

ปีหน้าจะเป็นอย่างไร ก็ขอให้ตนเองดำรงชีวิตไปอย่างมีสติ

Create Date : 03 มกราคม 2554		0 comments
Last Update : 3 มกราคม 2554 21:08:35 น.
Counter : 3660 Pageviews.
Share Tweet