Group Blog
 
<<
สิงหาคม 2560
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
2728293031 
 
18 สิงหาคม 2560
 
All Blogs
 
[R]ตะลอนนั่งรถไฟไปรัสเซีย 18 - ณ จุดหมาย ที่(ยัง)ไม่ใช่ปลายทาง



เราไม่เคยบอกให้ใครเอาชนะความกลัวด้วยการเดินทาง
ดังนั้นฉันจึงไม่มีภาษิตใด ๆ ที่จะยกมาเขียนถึง 








เช้ามืดในวันที่ 4 บนรถไฟ
ขณะที่ยังไม่มีใครตื่นนอน และบนรถไฟยังก็คงมืดอยู่
ฉันตื่นขึ้นมาเพราะได้ยินเสียงประหลาดจากเตียงล่างดังขึ้น แชะ...แชะ
บวกกับการรื้อค้นอะไรบางอย่างเพื่อเก็บข้าวของ ...
ต้นเสียงนั้นมาจากลุงวิตารี่ ที่อยู่เตียงล่างฝั่งเดียวกับฉันนั่นเอง

เย้ยย...นี่แกคงไม่คิดจะเอาไฟแช็คนั่นมาจุดบุหรี่สูบในตู้ขบวนหรอกนะ!?

"เอาไฟฉายไปใช้ไหม?" 

ฉันโผล่หน้าไปทักพร้อมกดแสงจากกระบอกไฟฉายให้ลุงดู
มันน่าจะง่ายกว่าใช้วิธีโบราณแบบนั้นตั้งเยอะ แต่เขาก็ปฏิเสธไม่ยอมใช้
โทรศัพท์มือถือของแกร่วงลงไปในอยู่ที่หัวเตียง กว่าจะรื้อออกมาได้ก็ง่อนแง่น
ฉันดูเขากำลังนั่งประกบชิ้นส่วนที่แยกเปิดออกและทดสอบการโทรออก
วันนี้วิตารี่จะลงจากรถไฟแล้วเขาอาจมีความจำเป็นที่จะต้องติดต่อกับใครสักคน
เออ...เท่าที่จำได้ก็เมื่อวันก่อนแกเอาโทรศัพท์ไปเสียบชาร์จไว้ตรงขอบหน้าต่าง
หน้าห้องน้ำ ที่ ๆ ดันมีปลั๊กไฟสาธารณะใช้ในตำแหน่ง สู๊ง สูงงงง
แล้วด้วยความที่รถไฟมันกะยึกกะยักด้วย มือถือแกก็เลยร่วงกระจายหนนึง



วันนั้นเลยไปหาถุงพลาสติกที่พกติดกระเป๋ามาห้อยแขวนโทรศัพท์ชั่วคราวให้
ตำแหน่งปลั๊กสูงมั้ยล่ะ? 
แต่ดันมีคนมาใช้งานมันต่ออีก เราก็เลยไม่ได้เอาลง
แต่สักพักพนักงานทำความสะอาดสาวสวย 
คงเห็นว่ามันดูไม่เจริญหูเจริญตาล่ะมั้ง
เลยปลดมือถือในนั้นออกมาวางที่ขอบเหล็กเหนือหน้าต่าง แล้วก็เอาถุงไปทิ้งลงถังขยะซะ



หลังทดสอบการโทรออก ดูเหมือนว่าผลลัพท์นั้นจะออกมา
ไม่ค่อยได้ความเท่าไหร่ 
โทรศัพท์อาจใกล้เจ๊ง หรือสัญญาณฯ
บนรถไฟไม่ค่อยดี ...

วิตารี่ งัดไม้ตายสุดท้ายมาใช้โดยการเอามือถือไปเคาะกับขอบโต๊ะ 
เพื่อหวังให้อาการมันเลิกรวน

โป๊ก! โป๊ก! โป๊ก!






ก่อนจะลงจากรถไฟเราต้องม้วนฟูกและเอาหมอนไปวางไว้ที่ชั้นวางเหนือเตียงชั้นบน
ซึ่งเตียงที่ไร้เจ้าของนี้ ก็จะดูว่างเปล่าไม่มีเบาะรองนอน



วันนี้จะมีผู้คนเดินทางลงจากรถไฟไปมากพอสมควร ฉันเห็นใครหลายคน
เริ่มทำการ
ถอดปลอกหมอนและผ้าปูที่นอนส่งคืนให้แก่เจ้าหน้าที่ หลังจาก
ที่คุณปราว้าดนิก 
เดินมาแจ้งบอกให้รู้เวลาล่วงหน้าก่อนที่จะถึงสถานีปลายทาง
ของแต่ละคน 
ทั้งนี้ตั๋วโดยสารรถไฟของรัสเซียมันจะมีจำนวนสองแผ่นซ้อนกัน 
โดยเจ้าหน้าที่ผู้ดูแลตู้ขบวนจะฉีกส่วนหน้าไว้เก็บเป็นข้อมูล

คาดว่าคงไม่มีใครคิดลักไก่ หรือนั่งเลยไปจากสถานีปลายทางของตนได้แน่

แม้ว่าพวกเขาจะเข้มงวดในเรื่องของลำดับที่นั่ง (เตียง) แค่ไหนก็ตาม
มันก็มีเรื่องพลาดจนได้ ที่ฉันจะต้องมาเจอกับแขกผู้ไม่ได้รับเชิญ
ที่แฝงมากับการถือวิสาสะตีเนียน


ช่วงสายของวันตามของนาฬิกา หรืออาจจะยังเช้าอยู่ตามเวลาท้องถิ่น
แต่ก็ช่างเหอะ ฉันเลิกพะวงกับการเทียบเวลาไปแล้วล่ะ บนรถไฟเริ่มเหลือ
ผู้โดยสารเพียงไม่กี่สิบคน รวมไปถึงเตียงล่างของวิตารี่ก็ด้วย 
ที่ตอนนี้
มันอยู่ในสถานะว่างไปพักใหญ่... 

ฉันคงไม่มีความคิดที่จะไปสลับที่สลับเตียงนอนแทนหรอก
ยังไงเสีย มันก็จะมีคนขึ้นมาแทนในอีกไม่ช้าอยู่ดี
และที่สำคัญ คงไม่มีใครอุตริคิดอยากแลกมาอยู่เตียงชั้นบนแน่ ๆ




ตอนที่แอบย้ายตัวมานั่งที่ซีกมุมหนึ่ง ป้ารัสเซียที่เดินทางมากันสองคนก็ทำแซนวิชมาให้กิน
สักพักก็ตามมาด้วยขนม ลูกอม และชีส ที่วางไว้ข้างหน้าอย่างที่เห็น





ฉันปลีกตัวมานั่งยังฝั่งริมหน้าตรงข้ามกับเขตนอนตามเคย
ดีใจมากที่วันนี้มันโล่ง และมีอีกหลายที่ให้เลือกด้วย
มีสายตาจากใครคนหนึ่ง ที่นั่งอยู่ตรงเตียงล่างหันเหลือบมามองอยู่บ่อยครั้ง
เขาสวมเสื้อเชิ้ตท่าทางดูดีและแอบท้วมลงพุงตามฉบับคนดื่มจัด 
แต่ก็ไม่ได้คิดระแวงอะไรนัก นี่ก็เข้าสู่วันที่สี่แล้ว...ฉันเริ่มชินกับสายตา
ของคนบนนี้ 
ที่มักจะหันมามองเวลาที่ลุกเดินไปกดน้ำร้อน หรือเดินผ่าน
ไปยังที่อื่น ๆ เพราะหน้าตาที่ดูต่างจากพวกเขาแค่นั้น...

แม้ว่าทางเลือกส่วนใหญ่ของนักท่องเที่ยว มักจะหันเหไปเลือกจอง
ตู้โดยสารที่เป็นห้องหับมิดชิด (Kupe) 
มากกว่าที่จะมาอยู่รวมกับคนรัสเซียล้วน ๆ
เช่นตู้โดยสารชั้นสาม 
ที่ไร้ซึ่งความเป็นส่วนตัว  แต่ก็แน่นอนว่าราคาค่าโดยสาร
มันถูกลงกว่าตั้งครึ่ง


ไม่นานนักชายคนนั้นก็เดินมาคุยกับลุงนิโคไล ...พวกเขาอาจรู้จักกันอยู่แล้ว
และลองขอทำการย้ายที่มายังเขตนอนของฉันแทน ตรงเตียงเก่าของวิตารี่ 
เนื่องจากที่นั่งเดิมของเขามันเป็นเตียงล่าง ดังนั้นการแลกเปลี่ยนระหว่าง
เตียงล่างกับเตียงล่าง จึงดูไม่น่ามีปัญหา
เพราะยังไงก็ใกล้จะถึงมอสโกพรุ่งนี้เช้า
อยู่แล้วด้วย

เจ้าหน้าที่ หยิบนำเอกสารการขอแลกเตียงมาให้เขากรอก และเซ็นรับทราบ
เพื่อแจ้งให้คนที่จะขึ้นมาใหม่ได้ย้ายสลับมายังเตียงล่างที่ย้ายออกแทน
และจากนั้นเขาก็มาเป็นส่วนหนึ่งของเขตนอนนี้ แขกผู้ไม่ได้รับเชิญที่ชื่อ
นายปาเวล หรือ ปาช่า (ในชื่อเล่น) แต่ฉันอยากจะเรียกว่า ป่าช้า มากกว่า

พอย้ายที่นั่ง และทุกอย่างเริ่มเข้าที่เข้าทาง จากที่เห็นการถอดเสื้อออก
เพื่อสร้างความเป็นกันเอง แล้วก็ตั้งวงดื่มในระหว่างเดินทางเหมือนเช่นเคย 
พวกเขาเรียกให้ฉันกลับมายังเขตนอนเพื่อทำความรู้จักพูดคุยตามประสา
คนคุ้นหน้าค่าตาบนรถไฟ 
ซึ่งนั่นก็ไม่ใช่เรื่องน่าแปลกอะไรนัก

อ้อ...ตั้งแต่เขียนเล่ามาเนี่ย ฉันไม่เคยร่วมดื่มด้วยสักหนหรอก
ถึงลุงนิโคไล จะเคยถามตามมารยาทว่าจะเอาด้วยไหม พอฉันส่ายหน้าว่าไม่
แกก็ไม่เคยคะคั้นคะยอ (ไม่เหมือนกับหมูสามชั้น) แถมบอกว่า "ดีแล้ว" เสียอีก 
ดังนั้นฉันจึงไม่คิดระแวงนิโคไล จนกระทั่งถึงในตอนนี้

แต่สิ่งที่ทำให้เราเริ่มเงียบลงในวันนั้น กับคนที่มาใหม่นี่สิมันช่างแย่ซะจริง

หลังเหล้าเข้าปากนานเข้านายปาช่าก็เริ่มหมา เขาพูดในสิ่งที่ฉันฟังไม่รู้เรื่อง
โดยสีหน้าและท่าทางได้แสดงออกถึงอะไรบางอย่าง ...จากนั้นก็หัวเราะร่วน
และเป็นเช่นนี้อยู่นานเชียว ฉันหาคนช่วยแปลไม่ได้ว่ามันคืออะไรกัน?
ในขณะที่สีหน้าของเพื่อนคนสุดท้ายที่ฉันมีอยู่ กำลังส่งสัญญาณว่า
ประโยคเหล่านั้น ดูไม่ใช่ใจความที่ดีเลย ... 

นิโคไล เบือนหน้าไปจาก ปาช่า นานพอควรและไม่พูดอะไรอีก
หลังจากนี้ ฉันไม่เห็นรอยยิ้มของลุงอีกแล้ว...
ในขณะที่ หมอนั่นยังคง เอิ๊กอ๊าก อยู่เพียงลำพัง 

หนักเข้าฉันแยกตัวหนี ให้พ้นจากที่ตรงนั้นเพื่อไปยังที่นั่งอื่นแทน
ในขณะที่มันยังว่างอยู่ ... 
และอาจจะต้องกระเถิบย้ายไปเรื่อยหากเจ้าของที่นั่งปรากฏตัวหลังจากนี้
นายป่าช้า กลับตามมานั่งพูดอะไรด้วยก็ไม่รู้จนน่ารำคาญ ในท่าทางที่ไม่รู้ว่า
จะมาดีหรือร้าย?  ฉันมานั่งอยู่ไกลจากเขตนอนตัวเองพอควร 
แต่ที่เตียงฝั่งตรงข้ามของเขตนอนนั้น ยังมีชายรัสเซียคนหนึ่งนั่งมองอยู่ 
นั่นก็ทำให้ตัวเองแอบเบาใจลงได้บ้าง ตราบใดที่พื้นที่บนนี้มันไม่มีที่ลับตาคน

รถไฟชั้นสามที่หลายคนมองว่ามันไม่ปลอดภัย 
มาจนวันนี้ มันคือที่ปลอดภัยสำหรับฉัน 
หากย้อนเวลากลับไปได้ฉันก็ยังคงเลือก Platskart นะ
คิดดูสิถ้าเรื่องแบบนี้มันเกิดขึ้นในห้องโดยสารที่มิดชิด ฉันคงคุ้มคลั่งตายแน่!

เรื่องนี้จบลงอย่างคลุมเครือ พร้อม ๆ กับความขุ่นเคือง
กับชีวิตการเดินทางที่อาจไม่ได้ผูกร้อยเป็นเรื่องราวอันสวยงามเสมอไป
บนพื้นที่หลากชีวิตก็ย่อมมีความแตกต่างให้ได้เรียนรู้ไปกับสิ่งเหล่านี้
ถ้าจะมัวคิดแต่เรียกร้องให้ทุกอย่างเป็นไปตามใจนึก 
ฉันคงอาจไปไหนได้ไม่ไกลเกินหน้าบ้าน








การขนส่งอาวุธยุทโธปกรณ์ไปตามทางราง 


ช่วงบ่ายแก่ของวันสุดท้าย 
รถไฟก็ยังคงวิ่งสู่ตะวันตกด้วยความเร็วในอัตราเท่าเดิม
แสงอาทิตย์ในวันนี้น่าจะสว่างนานอยู่ แม้ว่าจะมีฝนเทลงมาเกือบตลอด
เราหลุดเข้ายุโรปและออกจากทวีปเอเชียมาตั้งแต่เมืองเยคาเตรินเบิร์กแล้ว
สู่เส้นเวลาวิ่งถอยหลังย้อนร่นลงช้ากว่าเดิม  ผู้คนบนรถไฟหากเป็นหน้าเก่า 
ที่ขึ้นมารอนแรมอยู่บนนี้นับตั้งแต่วันแรก ๆ ไม่ว่าจะเมาหรือไม่ได้เมามาย 
พวกเขาต่างเริ่มเอนตัวหลับกันตั้งแต่หัววัน คงเพื่อปรับเวลาสำหรับวันพรุ่งนี้

นอกจากอาการหัวเสียที่เกิดขึ้นจากเรื่องไม่เป็นเรื่องแล้ว
บนหัวของฉันมันก็เริ่มส่งสัญญาณเตือนให้รู้ว่า หลายวันที่ผ่านมา
มันขาดการสระล้างอย่างที่ควรเป็นมาตลอด เส้นผมที่ร่วงจากหนังศีรษะ
ที่มันย่อง 
มันจะหลุดออกเป็นกระจุกเมื่อเอามือมาสาง 
ไหนอาการคันที่เผลอเอามือไปขยี้แรง ๆ จนหัวถลอกอีก
ยังไงซะ ฉันจะไม่ยอมไปถึงเมืองหลวงในสภาพกระเซอะกระเซิงอยู่แล้ว




โอกาสที่จะได้ใช้ห้องน้ำนาน ๆ ได้โดยไม่มีใครมายืนรอต่อคิว
ก็เห็นจะเป็นตอนนี้ล่ะ  
ฉันไปตรวจดูเวลาการเข้าสถานีใหญ่ที่ตาราง
เผื่อว่าพนักงานทำความสะอาดสาว 
จะไม่มาทุบประตูเรียกให้ออกมา
และทำการล็อคประตูช่วงระหว่างนั้นได้

ฉันจะสระผม



เมื่อเดินกลับมายังเขตนอนตัวเอง ที่ตอนนั้นกลับน่าชังเพราะใครบางคน
คนทั้งสองต่างฝ่ายต่างนอนหลับกันอย่างเงียบเชียบ  
ฉันปีนขึ้นไปหยิบแชมพู และผ้าขนหนูที่อยู่ในเป้เล็กบนเตียงนอน
และหยิบแก้วน้ำของตัวเองจากโต๊ะด้านล่างที่วางนิ่งอยู่หลังการกินดื่มสิ้นสุดลง
มันถูกหยิบยืมเอาไปใช้ชั่วคราว  โดยยังคงมีน้ำอยู่ในนั้นราวค่อนแก้วได้
จากนั้นก็มุ่งตรงไปยังห้องน้ำที่ในขณะที่ไม่มีใครลุกขึ้นมาแย่งใช้

ก๊อกน้ำโลหะ จะติดตั้งไว้ตรงอ่างล้างหน้า ซึ่งการเปิดใช้มันอาจดูยากหน่อย
เพราะมันไม่ได้ใช้วิธีบิดหมุนวาล์ว แต่ต้องใช้มือดันจุกที่อุดอยู่ขึ้นตรงที่ปล่อยน้ำ
วิธีเดียวที่จะง่ายต่อการสระผมในอ่างล้างหน้า และป้องกันไม่ให้พื้นเปียกแฉะ
ก็เห็นจะเป็นต้องใช้แก้วน้ำรองนี่แหละ

ในเมื่อก๊อกน้ำมันเปิดลำบากนัก น้ำที่ยังคงค้างเติ่งในแก้วนั้น
จึงถูกราดลงเป็นน้ำแรกของพิธีสระผมในรอบสี่วัน 

แต่แทนที่การชำระล้างจะเต็มไปด้วยความละมุนละไม
มันกลับกลายเป็นอาการแสบร้อนแทน 
เมื่อรอยถลอกที่เกิดจากการเผลอเกาหัวแรง ๆ 
ได้มาเจอกับ วอดก้า 

"!!!!!" 


สีวอดก้ามันใสกริบเสียแบบนั้น 
และฉันก็ไม่ได้ดมตรวจก่อนนี่นา
เรื่องของการสระผมบนรถไฟ
จึงใช้เวลานานมากกว่าที่คิดไว้มากทีเดียว





.....




เช้ามืดของวันที่ 5  
ฉันตื่นขึ้นมาเป็นครั้งที่สองพร้อมกับแสงไฟบนรถไฟ
เปิดขึ้นท่ามกลางความมืด
ประมาณตีสามครึ่ง พร้อมกับมองเห็นใครบางคนกำลังนอนหลับ
อยู่ที่เตียงบน
ฟากตรงข้ามกับฉัน เขาเป็นผู้โดยสารที่มาใหม่พร้อม ๆ กับคนหลายคน
ที่เพิ่งมาขึ้นรถไฟเมื่อช่วงเย็นของเมื่อวานนี้ ทำให้ตู้ขบวนเต็มไปด้วยผู้คนที่มี
จุดหมาย
ของการเดินทางไปที่ กรุงมอสโก ทั้งหมด

ทุกคนต่างต้องลุกตื่นโดยบังคับ เพราะอาจต้องไปใช้ห้องน้ำหรือไม่ก็เก็บข้าวของ
และส่งปลอกหมอน ผ้าปูที่นอน ส่งคืนให้เจ้าหน้าที่  ฉันตื่นไปล้างหน้าตั้งแต่
ตีสามล่วงหน้าแล้วกลับมาหลับต่อ 
ดังนั้นพอถูกปลุกอีกหนก็จึงไม่มีปัญหากับ
การที่ต้องไปแย่งใช้ห้องน้ำกับคนอื่น นอกเสียจากเก็บกระเป๋าเตรียมพร้อมเท่านั้น

หลังจากทุกอย่างเข้าที่เข้าทางเป็นที่เรียบร้อย ก็ต้องลงมานั่งรอเวลาที่เตียงล่าง
ฉันขอสลับที่นั่งมาอยู่ยังฝั่งของนิโคไล 
กับชายคนนั้นที่เพิ่งมาใหม่ แทนที่จะนั่ง
ตรงเตียงล่างฝั่งที่ตัวเองนอน เพราะไม่ชอบหน้านายคนนั้นเอาเสียแล้ว

มันเป็นเรื่องที่น่าเสียดายกับความรู้สึกวันสุดท้าย ที่เราไม่ได้จากลาด้วยดีเท่าไหร่


ณ ปลายทางของเช้าวันนี้สิ้นสุดลงแล้วในเวลาตี 4.41 น.
เมื่อรถไฟเข้าเทียบชานชาลาตรงตามเวลาไม่ผิดเพี้ยน
ยังสถานีรถไฟคาซานสกาย่า (Kazanskaya) กับความหนาวเย็น ที่ไม่อาจ
คาดเดาได้ว่ามันคือความผิดปกติของฤดูกาล หรือเพราะร่างกายของเราเอง



ฉันยังคงนั่งเก็บตัวอยู่ในสถานี 
รอคอยให้เวลาผ่านไปสักพักก่อน ด้านนอกยังดูมืดอยู่
ส่วนตั๋วรถไฟสำหรับเดินทางต่อไปยังที่หมายสุดท้ายในรัสเซีย
นั่นก็คือ เมืองเซ็นต์ปีเตอร์สเบิร์ก ก็ยังไม่ได้ทำการซื้อไว้
เพราะคุยถามจุดจำหน่ายตั๋วกับคนแถวนี้ไม่เข้าใจ เลยกะว่าหลังจากนี้
คงไปตั้งหลักยังที่พักก่อนแล้วค่อยออกมาใหม่ก็คงจะดีกว่า
เป็นเรื่องดีที่เครือข่ายรถไฟใต้ดินในมอสโก มันโยงใยครอบคลุมเกือบทั่วเมือง
จน
แทบจะโผล่ไปถึงทุกที่ กระทั่งนักท่องเที่ยวซื่อบื้อแบบฉันเองก็ยังไปถูก




สหพันธรัฐรัสเซีย มีเมืองหลวงที่ชื่อว่า มอสโก
โดยอิงตามการสะกดของราชบัณฑิตยสถาน
ส่วน มอสโคว์ คือชื่อเรียกทับศัพท์จาก Moscow
หรือถ้ามาถึงรัสเซียแล้วจะใช้เรียกแบบคนที่นี่ว่า "มัสกวา"
(บางคนก็เขียนว่า มาสควา) ก็ได้นะ




จากสถานีรถไฟ จะมีเมโทรที่ชื่อว่า Komsomolskaya ตั้งอยู่ใกล้ ๆ
และค่าเดินทางก็น่ารักเพราะไม่ว่าใกล้ไกล ก็แค่ 30 รูเบิ้ลเท่านั้น (ปี 2013)

เกือบเจ็ดโมงเช้า ฉันมาโผล่ที่ เมโทร  Kropotkinskaya
ที่น่าจะใกล้กับทางไปที่พักที่สุด 
โดยจะมีวิหาร Cathedral of Christ the Saviour
ตั้งอยู่ที่ถนนฝั่งตรงข้าม... 
ฉันไปเดินหลงเลยหาทางข้ามถนนแถว ๆ สถานทูต
มาดากัสการ์ อยู่พักหนึ่ง จนรถที่วิ่งมาชะลอหยุดและโบกมือให้ข้ามเดิน

สภาพแวดล้อมช่วงนั้นยังคงมืดตึ๊ดตื๋อยังกับตีห้าบ้านเรา และหนาวจัดตามอย่างที่
การพยากรณ์อากาศบอกไว้ในรายการโทรทัศน์  ขณะนั้น
มีคนออกมาวิ่งออกกำลัง
ในตอนเช้า
แถวทางเดินเลียบแม่น้ำมอสโคว์ แค่คนสองคน  ที่อุณหภูมิ 2 ํc 
พอมองไปรอบ ๆ ก็ยังไม่ค่อยมีใครออกมาเดิน
เพ่นพ่านเท่าไหร่นัก





ก่อนที่ฉันจะหาสะพานเดินข้ามไปยังเกาะ Bolotny ที่เป็นที่ตั้งของโฮสเทล
ที่จองไว้ 
ก็ได้หยิบกล้องออกมาเก็บภาพแรกของมอสโก ที่ตั้งตระหง่านอยู่ใน
ความมืด
เป็นที่ระลึก  จำได้ว่ามือไม้มันแข็งไปหมดหลังถอดถุงมือออก ... 
และความเย็นนี้คงมีมากพอที่จะทำให้มือนิ่งได้โดยไม่ต้องพึ่งขาตั้งกล้องล่ะมั้ง









credit

เพลงประกอบ


Complete History Of The Soviet Union,
Arranged To The Melody Of Tetris

Youtube >  pigwiththefaceofaboy





และ 
Tetris Melody ประวัติโซเวียตฉบับสมบูรณ์ [ Sub Thai ]

Youtube > Armmer Tv. [Gaming and Translation]






Create Date : 18 สิงหาคม 2560
Last Update : 31 สิงหาคม 2560 19:07:22 น. 16 comments
Counter : 1874 Pageviews.

ผู้โหวตบล็อกนี้...
คุณtoor36, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณสองแผ่นดิน, คุณKavanich96, คุณlovereason, คุณSweet_pills, คุณtuk-tuk@korat, คุณชีริว, คุณhaiku, คุณทุเรียนกวน ป่วนรัก, คุณMax Bulliboo, คุณInsignia_Museum, คุณข้ามขอบฟ้า


 
เจอเพื่อนร่วมทางดีก็ดี เจอพวกเรื้อนๆ ก็แย่ครับ ของอย่างนี้เราทำอะไรไม่ได้ด้วย ต้องทำใจอย่างเดียวเลย

เอาวอดก้าราดหัวแบบนี้กว่าจะล้างเสร็จนี่เหลือเลย


โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 18 สิงหาคม 2560 เวลา:20:58:13 น.  

 
พี่คิดภาพตาม จริงเลยเนอะ บางที เราจำเป็นต้องอยู่กับคนอันตราย แต่ถ้าอยู่ในที่โจ่งแจ้งไม่ใช่ห้องหับมิดชิด (ที่เราคิดว่าปลอดภัย) มีหลายคนเป็นเพื่อนน่าจะดีกว่าเนาะ

วอดก้าราดหัว แสบร้อนแบบนี้ แปลว่าเหล้าแรงใช่เปล่าเนี่ย

2 องศา แม่เจ้า พี่เคยเจอเลขตัวเดียวไม่กี่ครั้ง แต่หนาวบ้านเรา ที่พี่เจอ 9-10 องศา นี่ก็จะแย่แล้วจ้ะ


โดย: สายหมอกและก้อนเมฆ วันที่: 19 สิงหาคม 2560 เวลา:18:45:12 น.  

 
ขอบคุณที่แบ่งปัน


โดย: Kavanich96 วันที่: 20 สิงหาคม 2560 เวลา:1:06:48 น.  

 
ไปเองไม่รอดแน่ ๆ ค่ะ เกาะขาลุยมาดีกว่า


โดย: tuk-tuk@korat วันที่: 21 สิงหาคม 2560 เวลา:15:31:58 น.  

 
เกลียดเพลง 555

ถุงสารพัดประโยชน์นี่เห็นบนเฟซนี่เอง ทีแรกคิดว่าอ่านบล็อกเก่าที่เอามาเรียบเรียงใหม่ซะอีก 7-11 แถวนั้นก็มีหรือเอาถุงมาจากประเทศไทยเนี่ย?
เป็นผมก็ยอมจ่ายแพงนอนเตียงเอกเทศนะ แต่ก็คงไม่ได้ใกล้ชิดนักเดินทางชาวรัสเซียคนอื่นๆขนาดนี้
นายป่าช้า ขนาดฟังไม่ออกยังไม่สบอารมณ์เลยครับ ได้เห็นรถไฟขนรถถังด้วยอะ
ลุงขี้เมาเหลือน้ำอยู่ในแก้วยังเอามาราดหัวอีก น้ำหายากนี่เนอะ เปิดใช้ก็ลำบาก เอาวอดก้าราดหัวไปพลางๆก่อน ....ผิด!
มอสโก 2 องศา แถมมืดมิด เห็นแล้วก็หนาวเหน็บถึงหัวใจน้อ


รูปบล็อกแมวยังไม่ได้ไปแก้เลยจ้า โฟโต้บัคเก็ตเดี้ยงนี่โศกนาฏกรรมชัดๆ

ป.ล. วันนี้อัพบล็อกใหม่ไม่ได้ง้ะ ถามเพื่อนๆหลายคนก็อัพไม่ได้เหมือนกัน สงสัยบล็อกแก๊งเตรียมปิดตัว ...เย้ย!


โดย: ชีริว วันที่: 22 สิงหาคม 2560 เวลา:22:27:28 น.  

 
นั่งดูคลิป/ฟังเพลงจนจบเลย Complete History Of The Soviet Union
มีเลนิน สตาลิน แล้วก็จบ(เห่)ที่กอร์บาชอฟ
อืม...บรรยากาศทึม ๆ หลังม่านเหล็ก มันคือโซเวียตจริง ๆ ด้วย
แถมเจอบรรยากาศมาคุในรถไฟ ชวนให้อึดอัดชะมัด

คราวหน้าถ้าเนื้อหาบล็อกทริปรัสเซียสดใส แล้วจะเอาเพลงรัสเซียมาประกอบบล็อก
ขอเพลงแซบ ๆ หน่อย ประมาณ All the Things She Said - t.A.T.u.
หรือจะเอาแซบ ๆ กว่านี้ก็ได้นะ 55


ป.ล. "เรื่องนี้จบลงอย่างคลุมเคลือ..." (คลุมเครือ ^^)


โดย: ทุเรียนกวน ป่วนรัก วันที่: 24 สิงหาคม 2560 เวลา:22:21:42 น.  

 
เห้ยยย prey or pray มันก็เหมือนๆกันแหระ 555 ตอนพิมพ์อ่ะรู้สึกทะแม่งๆไงพิกล รอน้องๆมาท้วง ฮ่าาาาา คราวหน้าจะพิมพ์เป็นภาษาจีนแระ ฮ่าๆๆ แต่คงหนีไม่พ้นเพราะแก๊งค์เรามีคนเก่งเยอะ อิอิ แหมเวลาท้วงเนี่ย พิมพ์ให้มันตัวเล็กกว่านี้หน่อยได้ป่าวว จะไม่ได้ไม่มีใครเห็น ฮ่าๆ

จิบอกว่า วันนี้ยุ่งมาก โหวตก่อน เซฟไว้แล้ว ไว้จะมาอ่านทุกตัวอักษร(หาคำผิดไปด้วยล่ะ 555) อาจจะพรุ่งนี้วันนี้ตารางแน่นมากกกกก แอร๊ยยยย คิดถึงน๊า จูบุ๊ จูบุ๊


โดย: Max Bulliboo วันที่: 25 สิงหาคม 2560 เวลา:14:03:16 น.  

 
อัพรูปบล็อกแมวแล้วจ้า (โครงการปล่อยแมวคืนสู่บล็อก)
แต่เจ้าตัวไม่อยู่แล้วนะ หายไปหลายปีแล้ว แมวตัวใหม่ๆที่มาอยู่บ้านพ่อไม่ได้น่ารักเท่าเจ้าตัวนี้เล้ย

All the Things She Said ก็ดีนะ ชอบเพลง t.A.T.u. ชอบสุดก็ All about Us


โดย: ชีริว วันที่: 27 สิงหาคม 2560 เวลา:21:57:55 น.  

 
แต๊งกิ้วที่มาแชร์เรื่องราวครอบครัวน้า ฟ้าเป็นลูกครึ่งไทยจีนนี่เอง ถึงได้เหมือนคนเนปาล //ไม่ใช่ละ
ผมจีนสัก 87.5% ได้ มียายเป็นลูกครึ่งไทย-จีน นอกนั้นจีนเรียบ

โชคดีที่ได้ไปพบคุณปู่ในงานแต่งคุณอานะครับ เพื่อนของยายผมบางคนหลังได้กลับมาพบกับยายอีกครั้งไม่นานก็เสีย เหมือนกับได้ปลดล็อคอะไรบางอย่างออกไปแล้วก็หมดห่วง


โดย: ชีริว วันที่: 31 สิงหาคม 2560 เวลา:23:48:47 น.  

 
ขอบคุณมากนะคะที่แวะเวียนไปเยี่ยมที่บล็อก
ตอนนี้สมุยเราเริ่มเดินมาถูกทางแล้วหละคะ
ทุกภาคส่วนช่วยกัน เรื่องการกำจัดขยะต้นทาง
ไม่ต้องเป็นภาระให้กับเทศบาลมากนัก

แต่เราก็จำเป็นต้องใช้บริการของเทศบาลในการกำจัดขยะอยู่ดีค่ะ
โดยการจ้างบริษัทข้างนอกมาจัดเก็บ และเอาไปทิ้งที่อื่นค่ะ

ตอนนี้เรามีปัญหา เตาเผาขยะที่สมุยไม่สามารถใช้งานได้ค่ะ

แต่ก็ยังมีชาวบ้านบางส่วนที่พวกเขายังไม่ได้รับการอบรม
ให้มีความรุ้มากนักเรื่องการแยกประเภทขยะ และการกำจัด

ตอนนี้พวกเราช่วยกันให้ความรู้ และทำเป็นตัวอย่างให้กับชาวบ้านด้วยคะ

ถ้ามีเวลาเชิญมาเยี่ยมชมสมุยบ้านเราได้นะคะ

คนสมุยยินดีต้อนรับค่ะ

เราหวังว่า สมุยจะเป็นเมืองปลอดขยะในเร็ววันนี้ค่ะ

"รัสเซีย" สักวันป้าจะตามรอยคุณไปสักครั้งให้ได้ค่ะ..
เที่ยวให้สนุกนะคะ


โดย: ป้าสำอางค์ วันที่: 13 กันยายน 2560 เวลา:8:34:22 น.  

 
่กลับมาแล้วจ้า คิดถึงงงงงง ฟ้าสบายดีนะ
พี่ไปทำงานก่อนนะ แล้วจะกลับมาอ่านจ้ะ


โดย: ข้ามขอบฟ้า วันที่: 13 กันยายน 2560 เวลา:13:22:10 น.  

 
ตามมาอ่าน สนุกเหมือนเคยค่ะ


โดย: honeynut วันที่: 14 กันยายน 2560 เวลา:11:15:02 น.  

 
พี่หล่ะอยากร้องไห้เมื่อคืนเขียนไปตั้งเยอะพอกดส่งดันมีปัญหา คอมเม้นท์หายหมด
แล้วเมื่อคืนก็เข้าบล๊อกฟ้าไม่ได้เลย จริงๆก็เข้าบล๊อกใครไม่ได้เลย
เข้าได้บล๊อกแค่ตัวเองเซ็งมากกกกกกกกกก

ไว้พี่กลับจากทำงานจะแวะมาใหม่จ้า
ไปทำงานทำใจก่อน เซ็ง 555


โดย: ข้ามขอบฟ้า วันที่: 14 กันยายน 2560 เวลา:13:29:11 น.  

 
ไปเที่ยวลพบุรีกันไหมเธอ


โดย: ชีริว วันที่: 14 กันยายน 2560 เวลา:22:04:14 น.  

 
อีกรอบ สู้ๆๆๆ (ให้กำลังใจตัวเอง อิอิ)
แล้วก็มีวันนี้วันที่ฟ้ามีเพื่อนร่วมเดินทางที่ไม่สบอารมณ์
แต่พี่ว่าฟ้าโชดดีมากนะ ตลอดการเดินทางเจอแต่เพื่อนร่วมทางที่ดีมีน้ำใจ

คิดในทางที่ดีก็ยังโชดดีอีกนั้นหล่ะ
ลองคิดดู ถ้าเกิดเจ้าหมอนี่ขึ้นมาพร้อมกันกับฟ้าแล้วลงพร้อมกัน
ตลอดการเดินทางบนรถไฟคงมีแต่ความอัดอัดแน่นอน

ขำวิตารี่เอามือถือไปเคาะกับขอบโต๊ะ
แล้วสรุปใช้งานได้เหมือนเดิมหรือว่าขว้างทิ้งไปแล้ว

อยากขำก็อยากขำ สงสารก็สงสาร
เคาหัวจนถลอกแล้วยังราดด้วยวอดก้าอีก แสบถึงทรวง 555

ฟ้ากล้ามากเดินทางท่องเที่ยวคนเดียว
ถ้าเป็นญี่ปุ่นหรือยุโรปตะวันตกพี่ไม่แปลกใจหรอก แต่นี่รัสเซีย
พี่หล่ะยอม ยกนิ้วให้เลย พี่ก็คงจะได้แค่รอท่องเที่ยวตามฟ้าต่อ


โดย: ข้ามขอบฟ้า วันที่: 15 กันยายน 2560 เวลา:1:04:32 น.  

 
การลุยเดี่่ยวเที่ยวไปในโลกกว้าง มันเป็นการเดินทางที่มีเสน่ห์ ก็ตรงที่เราไม่สามารถ คาดเดาได้ ว่า เราจะพบกับบุคคลที่จะมาเป็น ผู้นั่งอยู่ในจุดที่เราก็ยากจะหนี,

ลุงเพิ่งฟังเพลง ภาษารัสเซีย(ฟังไม่ออกแปลว่าอะไร?) ที่หลานฟ้ามาวางไว้ ก่อนจบตอน ยอมรับ เพิ่งเคยฟัง สังคมที่ถูกกำหนดให้เลือกข้าง มันมีผลให้ลุงไม่ยอมออกมาจากกลาง่ายๆเลย,

ลุงแอ็ด แม้นจะมี"ฝัน"อันแรงกล้าสักเพียงใด? แต่ข้อจำกัดในภาษา ทั้งอ่าน/เขียน ที่จะใช้สื่อสารกัน ต่อสังคมคน เช่น ประเทศรัสเซียฯลฯ ลุงก็ไม่กล้าเสี่ยง ที่จะออกมาผจญภัย,


โดย: ธนู ลุงแอ็ดชวนเที่ยว (สมาชิกหมายเลข 4365762 ) วันที่: 18 มกราคม 2562 เวลา:0:28:13 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

กาบริเอล
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 58 คน [?]




ชอบต้นไม้, แมว, หนังสือ
และออกเดินทางท่องเที่ยวบ้าง

ไม่ชอบพบปะผู้คนมากนัก
เป็นมนุษย์จำพวก introvert

การเขียนบล็อก
คืออีกพื้นที่บอกเล่าผ่านตัวอักษร
และตัวตนของเราก็อยู่ในสิ่งที่เขียนค่ะ

ขอบคุณ Bloggang
สำหรับพื้นที่แบ่งปันตรงนี้

....

เริ่มต้นลงบันทึกอย่างเป็นทางการ
ณ วันที่ 16 ม.ค. 2014


###ไม่สะดวกพูดคุยหลังไมค์นะคะ###

© ขอสงวนลิขสิทธิ์ ภาพถ่าย 
ห้ามนำไปใช้ ดัดแปลง แก้ไข 
โดยไม่แจ้งที่มา ก่อนได้รับอนุญาต


New Comments
Friends' blogs
[Add กาบริเอล's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.