ดังนั้นไม่ว่าฉันจะได้เลือกจองตำแหน่งเตียงล่างหรือบนสำหรับการเดินทาง
ด้วยรถไฟในรัสเซียหนสุดท้ายนี้ ก็คงมีค่าเท่ากันอยู่ดี

น่าจะเป็นเวลาเจ็ดโมงเช้าที่เจ้าหน้าที่ผู้ดูแลตู้ขบวนได้เริ่มเดินมาปลุกเตือน
ผู้โดยสารที่จะลงยังเมืองเซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก  ซึ่งก็มีหลายคนที่ลุกตื่นมาเตรียมตัว
กันก่อนล่วงหน้าแล้ว  เพราะการใช้ห้องน้ำบนรถไฟค่อนข้างจะจำกัด (แต่แปลกดี
นะที่ขบวนนี้มีห้องน้ำแยกไว้สำหรับชายและหญิง อีกทั้งยังดูสะอาดและใหม่มาก ๆ
เมื่อเทียบกับขบวนที่ฉันเคยนั่งมาถึงมอสโก แม้จะเป็นรถไฟชั้นสามเหมือนกัน)

เสียงการขยับตัวของใครหลายคนที่ลุกตื่นขึ้นมาเก็บข้าวของที่ซุกไว้ใต้เบาะล่าง
พร้อมกับการปัดที่นอนและเก็บผ้าคลุมเตียงคืนเจ้าหน้าที่ ดูเหมือนจะจอแจขึ้นตาม
เวลาที่กระชั้นชิด พวกคนที่อยู่ตำแหน่งเตียงล่างก็เริ่มเปิดม่านที่ถูกดึงลงมาปิดกระจก
หน้าต่างเมื่อช่วงกลางคืนขึ้น เพื่อรับแสงยามเช้าและมองทิวทัศน์ด้านนอก 

ผู้โดยสารบางส่วนได้เริ่มเตรียมตัวที่จะลงยังสถานีที่รถไฟจะแล่นไปถึงในไม่ช้า
และอีกบางส่วนที่ไม่ได้ลงยังสถานีนี้ก็มีคนที่ยังนอนหลับต่อ บ้างที่ตื่นแล้วก็เดิน
ไปปกดน้ำร้อนมาใส่แก้วเพื่อจิบชาดื่มกันแบบไม่เร่งรีบอะไรนัก

รถไฟที่วิ่งมาจากมอสโก ก็มักจะมาจอดที่สถานีรถไฟ Moskovsky (หรือ Moscow
Station) พอเมื่อใกล้เทียบสู่ชานชาลา ฉันยังจำภาพของผู้คนที่มายืนรอตรงปลาย
ทางนี้ได้ดี มีทั้งชายหนุ่มที่ถือดอกไม้ช่อโตกำลังชะเง้อมองหาผู้ที่เขามารอรับที่
จุดนัดพบ  รวมไปถึงบรรดาญาติ พี่น้อง หรือไม่ก็อาจเป็นเพื่อนฝูง ของใครบางคน
ต่างก็พากันมายืนคอยอยู่เป็นจำนวนหนึ่ง

พอเมื่อรถไฟได้หยุดจอดเพื่อให้ผู้โดยสารก้าวลงออกจากขบวน เหล่าผู้ที่มารอรับ
เหล่านั้นต่างโบกมือเพื่อเรียก  ไม่ก็เดินเข้าไปหาผู้ที่เพิ่งมาถึงและทักทายกันด้วย
ความดีใจ ก็มีทั้งการโอบกอด ส่งดอกไม้ ยิ้มรับ หรือจับไม้จับมือ กันไปตามเรื่องราว

สำหรับคนที่ไม่ได้มีญาติมารับ(อย่างเช่นข้าพเจ้า) ก็คงไม่ต้องใช้เวลาหยุดยืนรอ
กับที่ตรงนี้นานเท่าไหร่นัก พอจัดการกับสัมภาระที่ต้องแบกไว้บนหลังเรียบร้อย
แล้ว ฉันก็มุ่งหน้าไปที่สถานีรถไฟใต้ดินเพื่อทะลุไปโผล่ยังที่ตั้งของถนน
Gorokhovaya ต่อทันที

(อัตราค่าโดยสารของที่นี่จะถูกกว่ามอสโก คือ 28 รูเบิ้ล และใช้เหรียญแทนบัตร : อ้างอิงจากปี 2013)

แนวกำแพงป้อมปราการ Peter and Paul ที่ฝั่งเปโตรกราดบนเกาะแฮร์ (Hare Island)

....

(ความเดิม)  

หลังจากรู้สึกเซ็งเป็ดกับการเข้าพักในโฮสเทลที่เต็มไปด้วยความน่าอึดอัด และ
ต้องรีบเดินทางออกจากมอสโก ไวกว่ากำหนดหนึ่งวันเพราะความซื่อบื้อล้วน ๆ
นั่นก็เท่ากับว่าฉันได้มีเวลาอยู่ในเมืองเซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก เพิ่มขึ้นมาหนึ่งวันแทน

หากเมืองของปีเตอร์แห่งนี้จะต้อนรับฉันด้วยท้องฟ้าที่เปิดโล่ง โดยไม่มีสภาพ-
อากาศที่ขมุกขมัวแถมฝน อย่างที่ผ่านมาแล้วละก็ ฉันคงไม่นึกเสียดายหรืออาลัย
อาวรณ์กับมอสโกเท่าไหร่...ที่เหลือก็แค่ภาวนาให้บรรยากาศของที่พัก ที่ซึ่งตัวเอง
ต้องมาปักหลักอยู่นานจนกระทั่งถึงวันกลับเมืองไทยจะไม่เลวร้ายด้วย

ที่พักของฉันในเมืองนี้ก็เป็นโฮสเทลเล็ก ๆ อย่างเช่นในมอสโก นั่นแหละ
แต่มันก็ผิดตรงที่ว่า ผู้ที่ทำหน้าดูแลค่อนข้างมีรังสีของความเป็นมิตรมากกว่าเยอะ!
และนั่นก็ทำให้ฉันโล่งใจขึ้นมากทีเดียวที่แม้การเดินทางหนนี้จะไม่สามารถดำเนิน
เป็นไปอย่างสมบูรณ์แบบ แต่ก็เชื่อว่ามันก็จะจบลงด้วยความสงบแน่นอน

สำหรับการเลือกย่านที่พักอาศัยของนักท่องเที่ยว โดยมากแล้วมักจะนิยมไปอยู่
กันแถวถนนเนฟสกี้ (Nevsky) กันเยอะ แต่ในพิกัดที่ฉันอยู่นั้นจะเยื้องกับ Admiralty
หรือตึกบัญชาการฐานทัพเรือ และไม่ห่างไปจากที่ตั้งของเฮอร์มิเทจ ซึ่งไกลเพียง
แค่สองช่วงตึกเอง...ดังนั้นในช่วงเย็นของทุกวัน ฉันจึงมักหาโอกาสออกมาเดิน
เล่นที่ริมฝั่งแม่น้ำได้แทบตลอดระหว่างพำนักอยู่ในเมืองนี้ที่นานเกือบห้าวัน

โฮสเทลกับการปรับตัว   ที่จริงแล้วก็ไม่มีอะไรมากหรอก เพียงแต่ว่า
ฉันมักจะมีความประหม่ากับสถานที่และผู้คนในสภาพแวดล้อมใหม่เสมอ
และยิ่งครั้งนี้มันเป็นเวลาที่ยาวนานกว่าครั้งไหน ๆ ซะด้วยสิ 
พอผู้ดูแลฯ ได้พาฉันเดินดูสิ่งอำนวยความสะดวกที่มีให้หยิบยืมได้ในนี้ อย่างเช่น
พื้นที่ทำอาหารในครัว เครื่องซักผ้า ที่ตากผ้า ยันเตารีด ฯลฯ  โดยรวมแล้ว ก็แทบ
เหมือนอยู่บ้านยังไงงั้น...  

เมื่อได้ทำการเข้าพักและเลือกเตียงนอนแล้ว ฉันพยายามจัดเก็บข้าวของต่าง ๆ 
ที่แบกเป็นภาระมาวางเก็บแยกไว้ในล็อคเกอร์ให้ดูเข้าที่เข้าทางเสียที ทั้งยังรื้อ
เสื้อผ้าที่ต้องเตรียมซักออกจากเป้อย่างไม่รีบร้อน (โอ๊ย...แอบคิดดีใจที่หลุดมา
จากที่พักในมอสโกนั่นได้ด้วยซ้ำ)

ระหว่างนั้น ฉันได้เหลือบไปเห็นเพื่อนร่วมห้องที่กำลังหลับที่เตียงล่างฟากตรง
ข้ามหนึ่งราย และปลายเตียงที่อยู่ติดกับฉันอีกคน และด้วยความที่พวกเขานอน
คลุมโปงอยู่ก็ทำให้เดาไม่ถูกเลยว่าเป็นผู้ชายหรือผู้หญิง และปอยผมสีน้ำตาล่อน
ที่โผล่พ้นผ้าห่ม ทำให้ฉันคิดเหมาไปว่าคงเป็นผู้หญิงต่างชาติที่กำลังงีบหลับเอา
แรงจากปาร์ตี้หนัก ๆ ที่ผ่านมาเมื่อคืนแหง... 

คิดดูดิ เผลอทำของร่วงไปหลายหน หล่อนก็ยังนอนนิ่งแทบไม่กระดิกทั้งคู่

ก็ไม่รู้ว่ามีอะไรดลใจให้พวกเขาลุกพรวดขึ้นมาแบบดื้อ ๆ "ปรีเวียต!"
แม้จะยังดูงัวเงียกันอยู่ตาคนที่อยู่เตียงฝั่งตรงข้ามก็ส่งเสียงทักมา   จากนั้นฉัน
ก็ต้องมองไปยังปลายเตียง ที่ยังมีเพื่อนร่วมห้องอีกคนที่กำลังโผล่หน้าออกมา
จากผ้าห่ม ซึ่งก็ไม่ใช่หญิงสาวตามที่ฉันทึกทักไว้อีกแหละ รายนี้เป็นดูเหมือนจะ
มีอายุไม่มากนักเมื่อเทียบกับอีกนายคนนั้นที่เป็นผู้ใหญ่แล้ว  

เฮ้ออออ....

mixed dorm 8 เตียง ที่อย่าไปคาดหวังมากว่ามันจะต้องเป็นห้องพักรวมชายหญิง 

ทั้งสวาลา และเซอร์เก ต่างพูดภาษาอังกฤษได้ไม่มากนัก แต่พวกเขาก็ทำงาน
ที่โฮสเทลโดยผลัดเวรกันดูแล และมีที่พำนักประจำอยู่ในห้องนี้   ส่วนการพูดคุย
ของพวกเราหลายครั้งก็ต้องเพิ่ง Google translate  แทบตลอด (แต่มันก็ยังดีกว่า
ตอนที่เดินทางบนรถไฟก็แล้วกัน ที่คุยกันจนเมื่อยมือ) เพราะยังไง ๆ ก็ต้องเห็น
หน้ากันทุกวันยันเข้านอน 

คนจีน รึปล่าวววว ????

มีชายรัสเซียคนหนึ่งที่มาพักอยู่ห้องเดียวกับเราอีกคน (ไหง mixed dorm ของที่นี่
ไม่มีผู้หญิงเข้ามาพักเลยฟระ?) นั่งถามเรื่องโน่นนี่กับเจ้าเซอร์เก กระทั่งหันมาพูด
อะไรบางอย่างถึงฉัน จากการหันมามองแว้บหนึ่ง... "กีไต?"

ฉันไม่รู้ความหมาย เลยไม่ได้เออออตามน้ำไปด้วย 
เจ้าเซอร์เก เลยต้องพิมพ์คำถามและกดแปลมาให้อ่านอีกหน   
โดยในประโยคนั้นได้ถามว่า.....คุณมาจากประเทศอะไร?

"ไทยแลนด์"

ฉันออกเสียงไปตามนี้  

เซอร์เก จึงพูดย้ำกลับอีกหน  "ไตลานด์"
ทั้งบอกสำทับเพิ่มว่าฉันเป็น ไทสกี้ (คนไทย)

เอ๊ะ แล้วกีไต มันคืออะไร? 

ส่วนฉันเองก็มีคำถามต่อ ...จากนั้นบนหน้าจอแลปท็อป
ของเซอร์เกก็ต้องทำหน้าที่แสดงคำแปลอีกหน

ช่างเป็นมุก(เดิม ๆ) ที่คลาสสิคยิ่งนัก ...ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ 
ชาวตะวันตก มักชอบเหมารวมว่าคนเอเชียเป็นคนจีนเสมอ ๆ  

นอกเหนือจากนี้ ฉันยังเห็นคนที่มาพักอาศัยที่นี่อีกคู่ ซึ่งพวกเขาน่าจะอยู่ห้องที่
จัดแยกไว้เป็นสัดส่วน เป็นชายรัสเซียและสาวชาวจีนสุดเปรี้ยวที่พูดภาษารัสเซีย
ได้อย่างคล่องปร๋อ  และมีอยู่เช้าวันหนึ่งที่ฉันพยายามหาทางเปิดแก็สเพื่อต้มน้ำ
สาวจีนคนเดียวกับที่เอ่ยถึง ก็เดินตรงเข้ามาจุดไม้ขีดไฟให้พร้อมกับชวนคุยเป็น
ภาษาจีนกับฉันยกใหญ่  กระทั่งเธอเริ่มลังเลกับปฏิกิริยาตอบสนองอันเชื่องช้าของ
ฉัน และเปลี่ยนมาถามแบบสั้น ๆ ว่า   "ไชนิส?"

"เอ่อ ฉันไม่ใช่คนจีน"

ก็แอบหวังว่าเธอจะพูดตอบกลับมาเป็นภาษาอังกฤษแทน  แต่เปล่าเลย
ฉันจับใจความได้แบบงู ๆ ปลา ๆ กับภาษารัสเซียที่โต้กลับมาว่าเธอพูดได้แค่
ภาษารัสเซียกับจีนเท่านั้น 

ไม่น่าเชื่อว่า... 
คนจีนก็มีแอบเหมาว่าชาวเอเชียอย่างเรา ๆ นั้นเป็น คนจีนไปด้วย!

แต่เดี๋ยวก่อนนะ!  เธอข้ามขั้นไปเรียนภาษารัสเซีย 
โดยไม่ต้องผ่านวิชาภาษาอังกฤษได้ไงอ่ะ  
รึว่าที่จริงแล้ว มันไม่ใช่วิชาบังคับสำหรับทุกประเทศ ??? 

....

ที่ตั้งของเมืองเซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก บริเวณปากแม่น้ำเนวา 

ที่ตั้งของ Hermitage  เมื่อมองดูจากอีกฟาก และกิจกรรมการเล่นเจ็ทสกี
ของชาวเมืองในช่วงเวลาเย็น บริเวณริมฝั่งของเกาะ Vasilyevsky   

จากฟากที่เป็นใจกลางเมือง เราสามารถเดินเท้าข้ามสะพาน Dvrtsovy และ Birzhevoy 
เชื่อมต่อไปยังฝั่งเปโตรกราด (Petrograd Side) เพื่อไปเยี่ยมชมเกาะเล็ก ๆ ที่ชื่อว่า Hare Island
ซึ่งเป็นที่ตั้งของป้อมปราการปีเตอร์แอนด์พอลได้ 

Zayachy Island หรือ Hare Island

จะมีแนวกำแพงป้อมปราการล้อมรอบโดยแต่เดิมนั้นป้อมปราการสร้างด้วยไม้ (ค.ศ. 1703)
เพื่อป้องกันการบุกโจมตีของทหารสวีเดน  ภายหลังถูกสร้างใหม่ด้วยหิน และใช้งานสำหรับเป็นคุก
เพื่อคุมขังนักโทษทางการเมืองแทน (และผู้ที่ได้เข้ามาอยู่ในนี้เป็นรายแรกก็คือ โอรสองค์โตของ
ซาร์ปีเตอร์มหาราช นั่นเอง)

สิ่งก่อสร้างในบริเวณป้อมปราการ - หอระฆัง ที่มียอดสูง 122.5 เมตร  และที่ตั้งของ
Peter and Paul Cathedral มหาวิหารที่ใช้เป็นพื้นที่ฝังพระศพของราชวงศ์โรมานอฟหลายพระองค์
รวมไปถึงกษัตริย์องค์สุดท้ายของรัสเซีย ซาร์นิโคลัสที่ 2 และครอบครัวที่ถูกสังหาร

ไม่ได้เข้าไปเยี่ยมชมด้านในนะคะ กว่าจะเดินมาถึงก็โพล้เพล้แล้ว

เราหารูปปั้นกระต่ายป่าที่เป็นสัญลักษณ์ของเกาะนี้ไม่เจอ เจอแต่ปฏิมากรรมชั่วคราวรูปกระต่ายป่า (Hare) ที่ถูกนำมาวางแสดงไว้บนเกาะ และสะพาน Troitsky ที่พาดผ่านแม่น้ำตรงฉากหลัง จุดข้าม
ตรงสะพานนี้สามารถเดินข้ามไปยัง Field of Mars ได้ค่ะ  

ราคาน้ำมัน ช่วงต้นเดือนตุลาคม 2013

Saint Petersburg Mosque  ถือเป็นมัสยิดใหญ่ที่สุดในฝั่งยุโรป นอกเหนือไปจากประเทศตุรกี
แต่ว่าวันที่ไป โดนแนวสังกะสีปิดล้อมเพื่อซ่อมแซมหมดก็เลยได้ถ่ายมาแค่มุมนี้เท่านั้นแหละ

....

กลับมายังใจกลางเมืองกันบ้าง นี่เป็นรูปถ่ายแบบที่เราเดินเก็บภาพไปเรื่อย 
โดยไม่ได้ลำดับไล่เรียงไปตามความสำคัญมากนัก แม้จะใช้เวลาอยู่ที่เมืองนี้นาน
ก็ตาม  หากจะให้เทียบเคียงว่าเรื่องราวของเซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก เป็นห้องเรียน และ
นี่คือรายงานสรุปผล...ฉันคิดว่าตัวเองคงจัดอยู่ในกลุ่มของพวกที่มัวแต่คุยนอกเรื่อง
หรือไม่ก็มัวแต่วอกแวกกับภาพทิวทัศน์อื่นที่อยู่นอกหน้าต่างแน่ ๆ :)

สวนหย่อมด้านหน้ามหาวิหารเซนต์ไอแซค

นักท่องเที่ยวกำลังเก็บภาพอยู่บริเวณด้านหน้าของมหาวิหารเซนต์ไอแซค
ที่ได้ชื่อว่าเป็นโบสถ์ออโธดอกซ์ที่ใหญ่เป็นอันดับสามของโลก

รูปปั้นของ ซาร์นิโคลัสที่ 1 ที่ตั้งอยู่บริเวณกลางจตุรัส โดยได้หันหน้าเข้าหามหาวิหารเซนต์ไอแซค
ส่วนที่ตั้งของอาคารด้านหลังคือ Mariinsky Palace

....

หน้าตาของคูคลองที่ปรากฏให้เห็นอยู่บ่อย ๆ ในเมือง 

ระหว่างเซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก กับมอสโก มีอะไรที่ต่างกันมากไหม?
ถึงจะรู้สึกได้ชัดเจนถึงข้อเปรียบเทียบนั้น แต่ฉันก็ไม่อยากเขียนสรุปสักเท่าไหร่
เอาเป็นว่า ในช่วงเวลาที่ไปถึงสภาพอากาศของที่นี่ดูสดชื่นกว่าเยอะ และเป็นเรื่อง
น่าแปลกที่ฉันกลับรู้สึกว่ามันอบอุ่นกว่าในมอสโกซะได้ หากมองจากที่ตั้งที่อยู่ทาง
ตอนเหนือติดกับปากอ่าวฟินแลนด์เสียขนาดนี้

ฉันไม่รู้ว่ารูปแบบการเดินทางของคนอื่นจะเป็นยังไงกันบ้าง แต่จากเท่าที่เห็น
พวกเขามักจะนั่งรถไฟมาจากมอสโก และหลังจากเที่ยวชมเมืองนี้แล้ว ก็จะนั่ง
รถไฟย้อนกลับไปที่มอสโกกันอีกหน (เพื่อขึ้นเครื่องกลับเมืองไทย)

ฉันเองก็เช่นกัน ขณะที่เริ่มวางแผนเดินทางช่วงแรกก็ยอมรับว่าแอบมีความลังเล
ว่าจะใช้เวลาส่งท้ายที่เมืองไหนดี?  แต่พอเมื่อเส้นทางได้ดำเนินมาจนถึงตอนนี้
ก็แอบดีใจที่เลือกเมืองนี้ให้เป็นจุดหมายสุดท้าย...กระทั่งเที่ยวบินกลับเมืองไทย
ฉันก็ยังเลือกที่จะบินจากเซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก

เมืองนี้ได้ชื่อว่าเป็นหน้าต่างสู่ยุโรป และมีฉายาว่าเป็น เวนิสทางตอนเหนือ
(Venice of North) เพราะมีคูคลองต่าง ๆ ให้เห็นเต็มไปหมด ก็อย่างที่บอก...
เมื่อเดินเที่ยวไปสักพักก็ต้องข้ามสะพานเล็ก ๆ ที่สร้างเชื่อมพื้นที่อยู่บ่อยหน


เหล่านักเดินทางที่ฉันเคยเจอบนรถไฟต่างส่งเสียงเชียร์ให้กับ มอสโก กันทั้งนั้น
เพราะดูมีความเป็นรัสเซี๊ย รัสเซีย และมีเอกลักษณ์ที่ชัดเจนกว่า  ในขณะที่เมือง
เซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก ดูเหมือนกับยุโรปเกินไป (เป็นผลมาจากนโยบายการบุกเบิก
สร้างเมืองหลวงใหม่ที่ซาร์ปีเตอร์มหาราช  มีนโยบายสลัดคราบความล้าหลังของ
รัสเซียให้หมดไปก็ด้วย) และฉันคงรู้สึกเบื่อแน่ ๆ หากใช้เวลากับเมืองนี้เกินสามวัน
ไปกับ วัง โบสถ์ รูปปั้น และพิพิธภัณฑ์...วนไปอยู่อย่างนี้

Church of the Vladimir Icon of the Mother of God

Trinity Cathedral

ตลาดท้องถิ่น 

รูปปั้นของ Aleksandr Griboyededov ที่ Pionerskaya square ช่วงนั้นกำลังมีซุ้มของร้านปิ้งย่าง
และเครื่องดื่มมาตั้งขายกันด้วย ส่วนอาคารที่ตั้งด้านหลังคือโรงภาพยนตร์

ป้ายโฆษณาที่ลานจอดรถ 

คนเดินถนน และการจราจร จำไม่ได้แล้วว่ามาหลงอยู่ที่ย่านไหน 
แต่ขอบอกเลยว่า ทางม้าลายและสัญญาณไฟแดงของที่นี่ศักดิ์สิทธิ์มากกก 

ร้านขายดอกไม้ 

ร้านเบเกอรี่ 

ร้านสะดวกซื้อที่ตั้งอยู่ตามอาคารทั่วไป เปิดขายตลอด 24 ชั่วโมง

ร้านขายผลไม้เล็ก ๆ แห่งหนึ่ง  ส่วนราคาขายในปัจจุบัน น่าจะขึ้นตามค่าเงินที่เปลี่ยนไปแล้ว 

มหาวิหารคาซาน (Kazan Cathedral)

ชาวรัสเซียกับชุดแต่งกายที่นิยมใส่กันในปัจจุบัน และ ชาย-หญิง ที่ใส่ชุดย้อนยุค
(น่าจะเลียนแบบซาร์ปีเตอร์ และแคทเธอรีน) มาเป็นแบบถ่ายรูปคู่กับนักท่องเที่ยว

ลานน้ำพุหน้ามหาวิหารคาซาน และรูปทรงหัวมุมที่โดดเด่นของ Singer House บนถนนเนฟสี้ 

ลีมูซีนสีขาวสำหรับใช้เดินทางระหว่างพิธีแต่งงาน จอดอยู่ตรงหน้า โบสถ์แห่งหยดเลือด (Church on Spilled Blood)

บริเวณด้านใน สวน Mikailovsky ที่อยู่ด้านข้างโบสถ์แห่งหยดเลือด

คู่สมรส กับบรรดาญาติพี่น้องและเพื่อนฝูง ที่กำลังพากันเดินหาสถานที่ถ่ายรูปกันในสวน
ฉันเดาว่าน่าจะมากับรถลีมูซีนคันยาวที่จอดอยู่ตรงข้างโบสถ์ฯ

เรื่องราวทั่วไปของเซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก 

เมืองนี้ตั้งได้ก่อตั้งขึ้นในปี ค.ศ. 1703 โดยซาร์ปีเตอร์มหาราช ปฐมกษัตริย์แห่ง
ราชวงศ์โรมานอฟ จากความประสงค์ที่ต้องการให้รัสเซียมีพื้นที่ออกสู่ทะเล เพื่อ
ที่จะให้ได้ติดต่อกับยุโรปและประเทศต่าง ๆ ได้ง่าย ในอดีตนั้นพื้นที่แห่งนี้เคยเป็น
ดินเลนและมีสภาพเป็นหนองเป็นบึง ดังนั้นจึงต้องมีการถมที่ใหม่แทบทั้งหมด

สารคดีก่อร่างสร้างอาณาจักร (ช่วงนาทีที่ 18.59) :
https://youtu.be/557yy0Exu4A?t=18m59s

ต่อมาเมืองนี้ก็ได้สถาปนาขึ้นเป็นเมืองหลวงแทนกรุงมอสโก ในปี ค.ศ. 1712
จนมาถึงปี ค.ศ. 1918 หลังจากที่ระบบการปกครองถูกเปลี่ยนแปลง สถานภาพ
เมืองหลวงของจักรวรรดิรัสเซีย ที่ดำเนินมานานถึง 206 ปี ก็ต้องยุติบทบาทลง
และกรุงมอสโก ก็ได้กลับมาดำรงสถานะของเมืองหลวงของรัสเซียอีกครั้งจนถึง
ปัจจุบัน

เริ่มแรกชื่อของ เซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก หรือ Санкт-Петербу́рг ตั้งมาจากชื่อ
ของซาร์ปีเตอร์มหาราช ผู้สร้างเมืองนี้ โดยคำว่า burg มาจากภาษาเยอรมัน
แปลว่าเมือง ซึ่งก็มีความหมายที่เข้าใจโดยง่ายว่าเป็น เมืองของซาร์ปีเตอร์

เมื่อเข้าสู่ช่วงสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง ก็เกิดมีกระแสเรียกร้องให้เกิดความรู้สึก
รักชาติและต่อต้านเยอรมนีเกิดขึ้น ชื่อเดิมที่หยิบยืมภาษาเยอรมัน จึงถูกเปลี่ยน
การเรียกให้เป็นภาษารัสเซีย คือ เปโตรกราด

แต่แล้วชื่อของเมืองถูกเปลี่ยนใหม่อีกครั้งเป็น เลนินกราด ในช่วงปี ค.ศ. 1924-1991
เพื่อเป็นเกียรติแก่ เลนิน (Vladimir Lenin) ผู้นำการปฏิวัติฯ และหัวหน้าพรรคบอลเชวิก 

ท้ายที่สุดจนถึงทุกวันนี้ เมืองของปีเตอร์ ก็ได้กลับมาใช้ชื่อแรกดังเดิม นับตั้งแต่
ปี ค.ศ. 1991 ตามการลงมติของรัฐสภา โดยมีชื่อเรียกเล่นสั้น ๆ ว่า 'ปีเตอร์'  

นับจากปีที่สหภาพโซเวียตล่มสลายไปจนถึงปีที่ฉันเดินทาง ก็ห่างกันนานถึง
22 ปีมาแล้ว แต่เชื่อมั้ยล่ะ...ขณะเมื่อฉันยังเดินทางอยู่บนขบวนรถไฟที่จะวิ่งมายัง
มอสโก ชาวรัสเซียบางคนที่ได้เข้ามาพูดคุยด้วย ได้ถามว่าฉันจะไปที่ไหนต่อจากนี้
และเมื่อฉันบอกชื่อเมืองเซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก ... ชายคนนั้นได้พูดถึงเมืองดังกล่าวนี้
ในอีกชื่อหนึ่งว่า "เลนินกราด" ทันที  อายุของคนที่พูดถึง นับดูแล้วก็น่าจะเกิดใน
ยุคที่เรียกว่า Baby boomer ตอนปลายล่ะนะ ... พอกลับมานึกถึงก็แอบขำ นี่ฉัน
กำลังนั่งคุยอยู่กับผู้คนเคยใช้ชีวิตช่วงหนึ่งในสมัยโซเวียตจริง ๆ เรอะเนี่ย 

Create Date : 20 สิงหาคม 2561
Last Update : 22 กันยายน 2561 16:24:23 น.		9 comments
Counter : 1348 Pageviews.
Share Tweet