ร่วม หวาน ขม กับ หวาน ขม Bittersweet BoydPod the Short Film (มีสปอยล์นี้ดเดียวค่ะ)

ไม่เคยรับเคยรู้ว่าเค้ามีหนังเรื่องนี้ รู้อีกทีเค้าแถลงข่าวไปแล้ว พยายามหาข้อมูลว่าเค้าขายตั๋วกันยังไง พอรู้ว่าไม่มีขายบวกกับชีวิตช่วงนี้ยุ่งขิง (ทำไมต้องขิง ) เลยตัดใจซะง่ายๆ ว่าชั้นไม่ได้ดูหรอก ว่าแล้วก็ลืมดับ ไม่มีปรารภเรื่องนี้กับผู้ใด 1 สัปดาห์ให้หลัง แม่เพื่อนรักเพื่อนเลิฟก็เดินมาหาทำหน้าเครียดอยู่หน้าโต๊ะทำงาน เราก็ตกใจว่าเธอมีอะไร แต่แล้วเธอก็ถามประโยคที่ชวนกรี๊ด คือ พรุ่งนี้ว่างไหม ฝาละมีได้ตั๋วมา 4 ใบเพราะที่บริษัทเป็นสปอนเซอร์ อ๊า ดีใจจัง (แต่ไม่แสดงออก) ประมาณยังงงๆ เพราะลืมไปแล้ว เฮ่อ ชั้นนี่มันแฟนพันธุ์แท้จริงๆ ขนาดตัดใจไปแล้วยังมีตั๋วมาเกยถึงที่ คริ คริ



ว่าแล้วก็แต่งตัวเฉิดฉายไปลั้น ลัน ลาที่เอสพลานาด หนังรอบ 18.30น. รีบกินกันซะ พอขึ้นไปก็ "รอซักครู่ครับ หนังเก่ายังไม่เลิก" ฮึ้ยยย รู้งี้ชั้นกินไอติมด้วยดีกว่า และแล้วก็ถึงเวลาเข้าไปนั่งลั้นลาในโรง แล้วก็ดูหนังตัวอย่างที่บางคนเบื่อ แต่เราชอบอะ มันกระตุ้นต่อมจินตนาการดี ว่าเรื่องนี้ต้องแนวไหน บางทีดูแค่ตัวอย่างเรารู้สึกเหมือนดูจบเรื่องเลย เพราะเดามันเอง แต่งานนี้ หนังตัวอย่างยาวมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก คือ เหมือนชั้นได้ดูทุกเรื่องแล้ว ยกเว้นหวานขมที่ชั้นตั้งใจจะมาดู สรุปกว่าจะได้ดูก็เกือบ 2 ทุ่ม ว่าแล้วหนังสั้น 13 เรื่องที่สร้างจากแรงบันดาลใจของ 13 เพลง ก็ได้เริ่มขึ้น

ไม่ได้ว่างั้นงี้นะ แต่หนังเรื่องที่เปิดเพลงประกอบในเวลาที่ใช่เนี่ย มันสนุกกว่าจริงๆ ยิ่งฟังเสียงป๊อดในโรง โอ้โห เสียงดีจังค่ะ

ข้างล่าง คือ สปอยล์ แต่ไม่เยอะ

ชอบเรื่อง "รักคุณเข้าอีกแล้ว" หาคนเล่นได้เก่งมากกก มุขในเรื่องก็ดี ถึงจะเดาได้แต่น่ารักอยู่ดี

เฉยๆ กับเรื่อง "เพื่อน" บทโอเคและทำได้ลึกซึ้งกว่านั้น แต่นักแสดงไม่โอเคนอกจากหล่ออย่างเดียว แต่ฮากับการตั้งชื่อของ 3 นักแสดง คงเป็นความเก็บกดของใครบางคน

ชอบเรื่อง "เรื่องบ้าๆ" ถึงจะไม่มากมาย แต่ก็กลมกลืนดี นักแสดงเล่นเก่งแต่รู้สึกเครียดๆ แฮะตอนดู

ซึ้งกับ "บทเรียน" ดูมันจะละเมียดละไมที่สุด เทียบกับเรื่องอื่นๆ ถ้ามีโอกาสอยากดูเรื่องนี้ใหม่

ฮากับ "สิ่งที่ไม่เคยเปลี่ยน" เห็นเป็นเป้เล่น เลยไม่คิด ไม่คิดจริงๆ ว่าจะกลายเป็นหนัง...

กระแดะอยากเปลี่ยนบทอยู่เรื่อง คือ "คอย" พระเอกมันไม่ใช่คอยธรรมดาอะ มันคอยแบบ...

ชอบ "น้องเอ๋ย" จริงๆ เรื่องนี้ประเด็นมันจริงจังนะ น้องเล่นดีมากๆ ทั้งคู่ ในความเป็นจริงถ้าเจอแฟนแบบนี้ล่ะก็ เฮ่อ...น้องเอ๊ยยยยย

ไม่ค่อยอินกับ "คำไม่กี่คำ" เข้าใจประเด็นนะ แต่ไม่อินอะ

"?" เป็นเรื่องที่ภาพสวยดี เหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อน การเปลี่ยนความสนใจคนดูก็ดี ตัวเอกเหมาะสมดี

"Yoo Hoo" ก็น่ารัก เรียบง่าย แต่เฉยๆ

ส่วน "ที่วันนี้" ก็เป็นเรื่องที่ตรงเป๊ะๆ จากบทเพลง เจอยาโน่ซังเล่น คิดถึงตอนเห็นเค้าเล่นละครใบ้ครั้งแรก ไม่น่าเชื่อเลยว่าเป็นคนๆ เดียวกัน

"หวานขม" เป็นเหมือนตอนต่อรวมมิตรของทุกเรื่อง แค่ชั้นเห็นพี่นพเดินผ่านกล้องหน่อยนึง ช้านก้อพอจายยยย

เก็บเรื่องนี้ไว้สุดท้าย "ช่วงที่ดีที่สุด" แค่ฟังเพลงก็ชอบสุดๆ ช่วงเวลาที่ดีที่สุดของเธอกับชั้นมันผ่านไปแล้ว แล้วช่วงที่มีอยู่ตอนนี้มันไม่ดีขนาดนั้นใช่ไหม แล้วเธอกับชั้นอยู่กันยังไง ถ้าย้อนกลับไปคิดมันน่าจะออกแนวเศร้าเสียดายใช่ไหม แต่ตอนฟังเพลงนี้อารมณ์มันไม่ใช่ มันเหมือนย้อนกลับไปคิดถึงด้วยความสุข

พอดูหนัง จริงๆ แล้วมันก็ไม่ค่อยเป็นแนวตามที่เราหวัง ภาพสวย นักแสดงเล่นดี แต่ที่โดนใจเราที่สุด คือ บทพูดของนักแสดงหญิง ที่ต้องขอสปอยล์
พระเอกหลงรักเพื่อนสนิทมานาน จนบอกความในใจออกไป เมื่อถูกปฏิเสธพระเอกจึงเป็นฝ่ายจากไป ในที่สุดเมื่อกลับมาเจอกันอีกครั้ง พระเอกถามนางเอกว่า "เรายังเป็นเพื่อนกันอีกได้ไหม" นางเอกเลยตอบว่า "แน่นอนสิ เธอต่างหาก ที่เป็นฝ่ายไม่อยากเป็นเพื่อน"

?!?!?!

โอย โดนๆๆ จริงด้วยอะ ทั้งๆ ที่รู้นะว่าถึงแม้ฝ่ายสารภาพรัก ถ้าไม่สมหวังจะน่าสงสาร แต่ฝ่ายถูกสารภาพรักก็น่าสงสาร และลำบากใจไม่แพ้กัน แต่เพราะคำพูดนี้ ทำให้เรารู้สึกเลยว่าพระเอกจุกไปเลย ประมาณโดนสอยคาง ก็มรึงนั่นแหละไม่อยากเป็นเพื่อน แล้วยั้งมาถามกรูอีก ว่ายังเป็นเพื่อนกันอยู่อีกไหม หนอยแน่ะ ทำยังกับชั้นเป็นฝ่ายตัด ไอ้ที่สารภาพก็มัน ไอ้ที่หนีไปก็มัน ชั้นนี่สิต้องถูกทิ้งไว้ กับความเป็นเพื่อนที่มันหมดไปแล้ว

ดูแล้วขอบคุณ "คนนั้น" ของเราเหลือเกิน ที่ยังอยู่เป็นเพื่อนกัน ยังเป็นเพื่อนคนเดิมคนนั้น

หวาน..ขม

Create Date : 30 พฤศจิกายน 2551 Last Update : 30 สิงหาคม 2552 3:25:58 น. Counter : 1343 Pageviews.		9 comments
Share Tweet