ช่วงนี้

อารมณ์อ่อนไหวมาก

ประหนึ่งเป็นว่าวที่ลอยติดลมบน ลู่ลมจนเชือกจะขาดอยู่รอมร่อ

แค่เหงา ..และอ่อนไหว ((บ่อยๆ))

ทำไมคนเราต้องเหงา

โอ๊ย..ถ้าถามกันอย่างงี้

เอามีดมาปาดที่คอหอย หักไหปลาร้าทิ้งกันไปเลยดีกว่า....

ขึ้นชื่อว่า "มนุษย์" มันมักจะมีความแปลกและประหลาดอยู่ในตัวกันมากมาย

สำหรับฉัน....

ฉันก็ไม่รู้ว่ามันจะเรียกว่า แปลก หรือ ประหลาดดี กับสิ่งที่ฉันเป็น

แค่เหงา และอ่อนไหว ( ( ( บ่อยๆ จนออกแนวบ่อยเกินไปแล้วนะยะ ) ) )

เหงาตอนแปรงฟัน

เหงาตอนกินข้าวเช้า

เหงาตอนขี่รถไปโรงเรียนตอนเช้า

เหงาตอนนั่งเล่นเฟสบุ๊ค

เหงาตอนฟังเพลง

เหงาตอนทำงาน

เหงาตอนอาบน้ำ

เหงาตอนดูละครหลังข่าวภาคค่ำ

เหงาตอนได้เห็นคนมีแฟน

เหงาตอนเล่นกีฬาสี

...

และเหลาอีกหลายๆตอน

และตอนนี้

ฉันก็ว่าฉันกำลังตกอยู่ในอาการนี้อีกแล้ว

...

อ่อนไหวกับคำพูด บางคำพูดของคนอื่น

อ่อนไหวกับการกระทำ บางการกระทำของคนอื่น

โอ๊ย...สงสารตัวเองเสียจริง

ไปอยู่ตรงไหน ไปเจอใคร

ก็ไป "แอบ" รู้สึกแปลกๆกะเค้าซะงั้น - - '

สงสัยว่า...ต้องให้พ่อสร้าง "กรง" ให้ ( ( หั ว ใ จ ) ) อยู่ซะมั้งเนี่ย

บ่ายวันนี้

ขณะที่กำลังวิ่งวุ่นถ่ายรูปพิธีปิดกีฬาสีโรงเรียน

จู่ๆก็นึกขึ้นมาว่า...ฉันอยากมีแฟน

อยากมีคนคอยคุยด้วย

อยากมีคนคอยรับฟัง

อยากมีคนที่ยอมให้เรางี่เง่าได้

อยากมีคนคอยสอน

อยากมีคนคอยปลอบ

อยากมีคนคอยลูบหัวเรายามเราร้องไห้

อยากมีคนคอยให้คำแนะนำ

อยาก..อีกตั้งหลายอย่าง

แต่... ((อีกหนึ่งความแปลกประหลาดของฉัน))

แอบเสียดาย "โลกส่วนตัว"ที่เราเคยมี

เฮ้อ... โลกส่วนตัวของฉันมันกว้างเสียด้วยสิ

....

ว่าแต่

พวกคุณเคยได้ยินคำๆนี้มั๊ย

"การไม่แฟน เป็นทุกข์อันประเสริฐ"

มันเป็นทุกข์เหมือนกันนะ กับการที่ต้องเหงา ที่ต้องอยู่คนเดียว

แต่ว่าทุกข์ที่ว่านั้น..มันกลับกลายเป็นสิ่งที่ประเสริฐ..

ประเสริฐที่สุด..เท่าที่คนคนหนึ่ง((ที่ไม่แฟน))จะมองได้

โอ๊วววว

วันนี้ฉันเป็นอะไรไป เซลล์สมองที่ใช้ในการคิดมันถึงได้สับสนปนเปกันเช่นนี้

เมาแดด

หูอื้อ

ตาลาย

อยู่กับเด็กมาก

....

ปัจฉิมลิขิต :

ขออนุญาตไม่มี...

Create Date : 07 มกราคม 2554
Last Update : 7 มกราคม 2554 20:06:08 น.		1 comments
Counter : 448 Pageviews.
Share Tweet