1 2 3 4 5 6 7
8 9 10 11 12 13 14
15 16 17 18 19 20 21
22 23 24 25 26 27 28
29 30 31
เสม็ดกับทริปที่บอกว่าเป็นทริป เหงาเข้าใจ
ไปเที่ยวเสม็ดกันมั้ยพี่ รุ่นน้องวัยเดียวกับเราโทรมาถาม ไปกันกี่คนล่ะ ก็ไปกันสองสามคนนี่แหละ ว่าจะโทรไปหา...ว่ามันจะไปมั้ย ถามไปนิดหน่อยว่า อารมณ์ไหนเนี่ยแก อารมณ์ "เหงา...เข้าใจ"พี่ โอเค เหงาเข้าใจ.. มีธีมด้วย ไม่ได้ถามต่อ คิดเอง ตีความเอง ตามความเข้าใจ ;) ตัวเรากะว่าจะเที่ยวอยู่แล้ว เพราะอยากจะฉลองทำงานวันสุดท้าย แต่ก็ไม่ได้คิดว่าจะไปทะเลนะ อยากขึ้นดอยมากกว่า นึกจะไปเยี่ยมค่ายแต่หาคนไปด้วยไม่ได้ นึกจะไปออกค่าย แต่ก็ยังไม่ได้สมัคร และก็พอดีมีคนมาชวนไปเสม็ด ทริปบางทริปเราก็อยากไป เพราะคนที่ไปด้วย มากกว่าสถานที่ ก็ลองตกลงไปง่ายๆ ในทริปนี้ แต่กลายเป็นว่า ทั้งสถานที่ ทั้งคนไปด้วย ทำให้สนุก ไปถึงเกาะเสม็ด ภาระกิจแรกที่ต้องทำคือ หาที่พัก เพราะเรายังไม่มีที่พักกันเลย เค้าว่ามันเต็มจองไม่ได้ พวกเราสามคน ก็เลยต้องนั่งรถและเดินหาที่พัก สองคนนั้นเป็นคนจัดการ ส่วนเราในฐานะที่ไม่ได้ศึกษาไรมาก่อน ไม่มีความรู้เรื่องเสม็ดนัก ไม่ได้มานานแล้ว ก็เลยรับอาสาเก็บเงิน เป็นเหรัญญิก ปกติไม่ค่อยได้ทำหรอก เดินไปหาสองที่ ที่พักหาไม่ได้ น้องคนนึงก็บอกว่า นี่เป็นเสน่ห์อย่างหนึ่งของเสม็ด เออออไปตามเรื่องแบบขำๆ สักพักแบกเป้ไปมา ก็ได้ที่พักสักที ก็ไอ้ที่แรกนั่นแหละ พอดีมีคนเช็คเอาท์ ก็เลยโทรมาตามพวกเรา...ร้อนก็ร้อน หนักก็หนัก แต่ก็ไม่ได้คิดไร ขำๆ ก็มันเป็นเสน่ห์ของเสม็ดนี่หว่า .... ที่นี่เค้าให้อยู่ได้คืนเดียว คืนต่อไปเราก็ต้องไปเดินหาอีก... ได้ที่พักดีใจกันใหญ่ ตากแอร์สักพักแล้วก็มานั่งริมหาดสั่งอาหารกินกัน... นั่งดูธรรมชาติ ท้องฟ้า ทะเล ฟังเสียงคลื่น ฟังเสียงเพลง มันชิลล์ดี อารมณ์เหงาเข้าใจ ใช้เวลาส่วนใหญ่กับการทำตัวสบายๆ ขำๆ เล่าเรื่อง คุยกัน ถ่ายรูปๆ ร้องเพลงและเต้น ว่ายน้ำ นั่งริมชายหาด หาอะไรกิน นั่งฟังเพลง นอนพัก อ่านหนังสือ คืนแรกได้นั่งริมชายหาดฟังดนตรีสด และก็ได้ไปแดนซ์ในผับที่ร้านเดียวกัน ด้วยคอนเซ็ปต์ แดนซ์ ด๊อน ดริงก์ ( ไม่ใช่ ดริงก์ ด๊อน แดนซ์) แดนซ์กันจนเหนื่อย ง่วงแล้วก็เดินกลับที่พัก ถึงที่พัก พนักงานบอกว่าน้องกลับมาเร็วจัง เด็กๆก็เงี้ยกลับเร็ว ถ้าเป็นผู้ใหญ่กลับตีสาม... ไม่ใช่อารมณ์อยากแดนซ์ มันส์ ขนาดนั้นนี่นา โลกเปลี่ยนไปแล้ว เดี๋ยวนี้เราอารมณ์สุขภาพ ขอนอนพักดีกว่า ฮ่าๆๆ หลับคนแรกซะเลยเรา ........................ถ้ามีเวลาจะมาเล่าต่อ................
Create Date : 31 กรกฎาคม 2550
8 comments
Last Update : 31 กรกฎาคม 2550 11:54:04 น.
Counter : 457 Pageviews.
โดย: ganblade 31 กรกฎาคม 2550 15:50:14 น.
โดย: Aui_haui 31 กรกฎาคม 2550 16:46:11 น.
โดย: Executive member -- เหงาเข้าใจ Trip IP: 58.8.102.100 31 กรกฎาคม 2550 21:20:37 น.
โดย: ไกด์ VIP IP: 125.24.215.113 1 สิงหาคม 2550 19:53:56 น.
โดย: The phu IP: 58.9.188.12 2 สิงหาคม 2550 11:37:17 น.
โดย: Tudtoo IP: 202.57.129.99 17 กันยายน 2550 17:42:20 น.
Location :
Bangkok Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [? ]
Hi, I am very pleased to have my own blog. This blog was inspired from a friend from Pantip -Klaiban.... Actually I do write diary in my book..not everyday but quite often.. and in Thai. I started to know Klaiban (Pantip) when I intended to have a Toefl test and found out adviser there. Many friends gave recommend on my essays and encouraged me in writing. I wish I can do it better. ========== มาเขียนเพิ่ม ( 9 พย 2552 ) กลับมาเป็นนักศึกษาได้สองปีกว่าแล้ว ตอนนี้เรียนอยู่ที่ปักกิ่ง หาความรู้ รวมทั้งค้นหาตัวเองอยู่ รักในธรรมชาติ และธรรมชาติ เขียนบล็อกเพื่อช่วยให้ตัวเองได้บันทึกเรื่องราว อีกทั้งเพื่อจะได้แชร์ความรู้สึกตัวเองออกมา บล็อกช่วยแก้เหงาในบางครั้ง ตอนนี้ใครอยากถามอะไรเกี่ยวกับจีนๆ รวมทั้งภาษาจีน อยากให้ถามมาเลย ตอบได้ตอบไม่ได้ไม่รู้ แต่จะพยายามหาข้อมูลมาให้ค่ะ ขอให้มีความสุขในทุกๆวันนะคะ
ท่าทางสนุกกันน่าดูเลยนะคะ....
แล้วแวะมาเล่าต่อนะคะ