ยินดีด้วยกับสมาชิกคนใหม่ มาอิ น่ารักน่าชังมากๆ ขอให้แข็งแรง โตวันโตคืนอนะคะ

น้องมาอิน่ารักมากๆเลยค่ะ แอบชอบรูปจุ๊บปากกับโอนิจังอ่ะ น่ารัก

ยินดีด้วยนะคะคุณโอ๋ มาอิจังน่ารักเชียวค่ะ ส่วนหนุ่มน้อยสงสัยว่าอนาคตท่าจะรุ่งนะคะ
ขอให้เลี้ยงง่ายๆ สุขภาพแข็งแรงทุกๆ คนเลยนะคะ
ใกล้เดินทางแล้วสิคะ รักษาสุขภาพด้วยนะคะ

สวัสดีค่ะกลับมาจากงานแต่งน้องชายแล้วค่ะ
งานทุกอย่างผ่านไปเรียบร้อยดี ขอบคุณมากๆ สำหรับคำอวยพรและ แวะไปเยี่ยมทุกวันนะคะ ^_^







เหนื่อยๆอย่างนี้ มีกอดอุ่นๆ ฟรีจร้า




คิดถึงนะคะและก็กลับมาแล้วค่ะ กลับมาป่วนได้อีกแล้ว



อยากให้หายเหนื่อค่ะ เลยแวะเอาชากล่องมาฝากจร้า




Have a good time ค่ะ

มาอิแรกเกิดนี้น่ารักน่าชังจังคุณโอ๋ ผิวแดงเชียว ส่วนคุณพ่อนั้นยังหนุ่มอยู่เลยนะคะ มาอิดูเหมือนคุณพ่อนะคะคุณโอ๋ สาวนเจ้าแสบนั้นจะไปทางคุณโอ๋นะเพราะดูจากรูปโครงหน้าและคิ้วแล้ว อิอิอิ ช่างวิเคราะห์จริงๆเลยเรา

ขอให้มาอิมีสุขภาพแข็งแรงนะคะ
และขอให้คุณโอ๋และครอบครัวมีความสุขมากๆค่ะ

สวัสดีคะ เป็นไงบ้าง แผลหายดียังเอ่ย หนูมาอิคงกำลังน่ารักเนอะตอนนี้
เอารูปมาอวดด้วยนะ อิจฉาคนได้ลูกสาว

สวัสดีค่ะ เห็นหลายคนก็บอกว่า คนท้องหลังคลอดผมจะร่วง ...แต่ผมเก่งเองก็ก็ร่วง ทั้งๆที่ยังไม่ได้ท้อง ยังไม่ได้แต่งงาน 55555 เป็นเพราะว่าผมเสียมากจนเกินเยียวยาค่ะ พอจับ สางๆ ผม จะต้องมีติดมือมา เยอะมากกกกกกกกก สุดท้าย พอตัดออก ตอนนี้สบายใจมากค่ะ สางผม ก็ไม่มีผมติดมือมาแล้ว

สวัสดีค่ะ ^_^





แวะเอาดอกไม้มาฝากด้วยค่ะ





พานา่งฟ้ามาอวยพรค่ะ มีความสุขมากๆนะคะ




เพื่อนยังไงก็คือเพื่อนวันยังค่ำ ทิ้งกันไม่ได้แน่นอนเนาะ





เดินทางปลอดภัยค่ะคุณโอ๋ มาอิ และเจ้าแสบ พร้อมทั้งคุณสามีผู้น่ารักด้วยนะคะ
โชคดีนะคะคุณโอ๋

แวะมาทักทายค่ะ สบายดีนะคะ





Have a good time นะคะ ^_^

สวัสดีค่ะคุณโอ๋ เข้าที่เข้าทางหรือยังคะ การเดินทางเป็นอย่างไรบ้างเอ่ย สะดวกดีทุกอย่างเนาะ











็Have a good time ค่ะ

มาแว๊ววววว สวัสดีค่ะพี่ๆเพื่อนๆทุกคน ขอโทษนะคะที่เข้ามาทักทายช้า ตอนนี้อยู่ที่ปักกิ่งแล้ววว ช่วงเช้าเกือบจะทุกวันสามคนแม่ลูกอุดอยู่แต่ในโรงแรม จะได้ออกข้างนอกทานข้าวเย็นก็ตอนคุณสามีกลับจากออฟฟิศสงสารก็แต่มาอิทั้งหนาวทั้งลม เอกสารเกี่ยวกับการตรวจสุขภาพของโอ๋ที่เอามาเปลี่ยนเป็นวีซ่า 1 ปีดันหมดอายุคุณเลขาพลาดอย่างแรงงงงY_Y เมื่อวานเลยต้องไป รพ ดูดเลือดไปอีกรอบ อุตส่าห์ทำมาจากโตเกียวแล้ว หิมะตกถนนลื่นนั่งรถไปเกร็งตามคนขับไปด้วย รถลื่นไถลแบบเห็นๆ มาอิโดนปาป๊าอุ้มขึ้นรถแบบหมวกหลุดหิมะเต็มหัวลูกไม่รู้อีก

Happy Valentine's Day

สวัสดีวันแห่งความรักจ้ะ






และ Happy valentine's day ค่ะ





ขอให้มีความสุขมากๆในวันแห่งความรักนี้และขอให้รักดีๆอยู่คู่กับคุณและคนที่คุณรักตลอดไปเลยนะคะ ^_^

้Have a wonderful day ค่ะคุณโอ๋
แล้วมาอิสบายดีเนาะ โดนหิมะอย่านั้น ป่าป๊าไม่ได้มองหัวมาอิสงสัยห่วงการเดินทางค่ะคุณโอ๋แกก็คงระวังอย่างอื่นเนาะ

ขอให้พี่บุษมีความสุขมากๆเช่นเดียวกันคะ เข้ามาทักทายช้าขอโทษด้วยนะคะ รักษาสุขภาพให้มากๆด้วยนะคะ

ขอบคุณมากๆนะคะคุณเจน ขอให้คุณเจนมีความสุขมากๆเช่นเดียวกันค่ะ ไม่ได้เข้ามาทักทายคุณเจนเลยต้องขอโทษด้วยมากๆนะคะ ช่วงนี้ตะลอนออกข้างนอกกัน ได้วีซ่าถาวรญี่ปุ่นมาครอบครองแบบเฉียดฉิวก่อนมาจีน เข้าจีนขอวีซ่าได้ 1 เดือนมาถึงนี่ขอเปลี่ยนวีซ่าเป็น 1 ปีอีก มึนจริงๆ ส่วนมาอิเป็นหวัดอีกตามเคยค่ะคุณเจน น่าสงสารเพิ่งจะเกิดแท้ๆพ่อก็พามาตลุยดินแดนมหัสจรรย์ซะแล้ว โชคดีที่บริษัทอำนวยความสะดวกให้ทุกอย่าง การเดินทางไปโน้นไปนี่เลยสะดวก แต่แย่ตรงที่โอ๋เมารถนี่แหละค่ะ นั่งรถกลับแค่ 10 นาทีถึงโรงแรมก็เกือบแย่แล้ว เข้าห้องได้ก็ไม่ไหวขาพันกันต้องนอนพักแล้วค่ะ อาหารที่ปักกิ่งก็ไม่ถูกปากเอาซะเลย เมื่อวานคุณสามีจองห้องอาหารไว้อุตส่าห์ดีใจคิดว่าคงอร่อยแน่ๆ แต่ก็ต้องแง๊ววววอีกตามเคย อาหารแต่ล่ะอย่างเห็นแล้วน่ากลัวอีกต่างหากทานบ่อยๆคงได้ไปสวรรค์เร็วๆ น้ำมันทั้งนั้น

วันนี้ถ้าไม่มีปัญหาอะไรคงได้ Stamp 1 ปีพรุ่งนี้บ่ายโมงก็ขึ้นเครื่องไปเฉินตูซะที 3 ชม.ถึงที่นั่นค่ะ บนเครื่องเจ้าแสบคงเดินป่วนเหล่สาวๆพี่แอร์เหมือนตอนมาปักกิ่งยิ่งพี่แอร์มาคุยด้วย หาหนังสือ ขนม น้ำ มาให้ ยิ่งเอาใหญ่ มาถึง Immigration ที่สนามบินปักกิ่งเจ้าแสบก็ป่วนวิ่งเข้าประตูนั้นประตูนี้ซะจนเจ้าหน้าที่นั่งกันไม่ติด จับแขนไว้ไม่เคยทัน ส่วนมาอิขึ้นเครื่องหลับเกือบตลอด ไม่งอแงเลยค่ะ เสียดายก็แต่ที่นั่งบริษัทอุตส่าห์จัดตั๋ว Business Class ให้เลยต้องให้กระเป๋าถือนั่งแทนมาอิ เสียดายมาอิยังนั่งไม่ได้น่าจะเปลี่ยนเป็นเงินได้เนอะคุณเจน แฮ่ๆงก บ่นให้ฟังซะยาวเลย เหมือนไม่ได้คุยกันนานเลยคะ คิดถึงอยู่เสมอนะคะคุณเจน

Good Morning ค่ะ
5555 เอาอีกแล้วคุณโอ๋เค้าไม่เรียกงกจ้ะ เค้าเรียกใช้สิทธิ์เราให้เต็มที่ อิอิ ฟังดูดีเนาะ คิดถึงมาอิจังคุณโอ๋ คงหลับปุ๋ยตลอดทางไม่กวนมามี๋ ปาปี๊เลยนะคะ
เจ้าแสบคงวิ่งไปมาเพราะความตื่นเต้นค่ะ แล้วนี่เจ้าแสบต้องย่ายโรงเรียนด้วยใช่มั้ยคะ







Have a good time ค่ะ

Take care ค่ะ

สวัสดีจ๊ะคุณเจน มาถึงเฉินตูซะทีค่ะปีนขึ้นมาอยู่สวรรค์ชั้นที่ 26 มองลงไปเบื้องล่างแล้วลมจะจับ มาถึงตั้งแต่เมื่อวานแต่กระเป๋าสัมภาระที่เปิดเอาของบางส่วนออกมาใช้ยังนอนกางเขนกางขาเหมือนเมื่อวานที่เปิดอยู่เลย เจ้าแสบตั้งแต่เมื่อวานมาถึงห้องก็เริ่มสำรวจทุกซอกทุกมุม ส่วนมาอิก็ยังเป็นสาวน้อยอารมณ์ดียิ้มเก่งถึงแม้เธอจะยังเป็นหวัดอยู่

เจ้าแสบยังไม่เคยเข้าโรงเรียนค่ะคุณเจน คิดว่าจะให้มาเข้าที่นี่เลยทีเดียวตอนนี้ก็รอแค่ทางบริษัทจัดการให้น่ะค่ะ

อ้อดีจัง คราวนี้เจ้าแสบก็จะได้ภาษาเยอะเลยค่ะคุณโอ๋
ขอให้ทุกอย่างผ่านไปได้ด้วยดีค่ะ เมื่อวานไปไหว้พระทำบุญมาด้วยค่ะ แวะเอาบุญมาฝากนะคะ ขอให้ทุกคนในครอบครัวนี้มีความสุขมากๆและสุขภาพแข็งแรงค่ะ

ขอบคุณมากๆนะคะคุณเจน คราวนี้มาจีนเจอคนจีนน่ารักๆหลายคนทีเดียว คงเป็นเพราะคุณเจนเคยอวยพรให้พบเจอแต่คนดีๆ ตอนนี้เจ้าแสบกับพ่อลงไปห้องเด็กเล่น มีเด็กๆหลายภาษาเลยที่นี่ เมื่อวานพ่อพาลงไปเจ้าแสบติดใจเพราะได้เพื่อน คุยกันคนละภาษาแต่เด็กๆก็เล่นกันได้สนุกสนานเชียวค่ะ เมื่อวานเก็บของที่หอบมาด้วยเข้าที่เข้าทางซะเรียบ วันนี้ทางบริษัทบอกให้เปลี่ยนห้องปีนขึ้นไปอยู่ข้างบนอีก แค่นี้มองลงไปข้างล่างก็จะแย่แล้ว ดีนะคะของที่ส่งมาก่อนยังมาไม่ถึงไม่งั้นคงเป็นงานช้างเลยเนาะ จัดของไปคิดไปค่ะคุณเจน จะอยู่ได้มั้ยเนี่ยเรา ไปไหนคนก็เยอะแออัดจริงๆ ยังงัยก็ขอให้ผ่านไปได้ด้วยดีอย่างที่คุณเจนอวยพรให้นะคะ

หวัดดีค่ะ โอ๋
พิมพ์แล้วทำไมไม่ผ่าน
นานา หายไปเลย เพราะกลับไทยยย ซะนาน
ไม่อยากกลับมาญี่ปุ่นเลย
โอ๋ ไปอยู่เฉินตูรักษาสุขภาพนะ
นานา อยู่ญี่ปุ่นสักปีก่อน แล้วค่อยตามสามีไปเซียงไฮ้ สงสัยแมวไม่อยู่หนูร่าเริงแน่ๆ
ไว้ติดต่อใหม่นะ
คิดถึง
นานา

แง๊ นานาดีใจที่ติดต่อมา เราไม่กล้าติดต่อหาเพราะกลัวนานายุ่ง วันนี้ก็นั่งกลุ้มๆอยู่ จะอยู่เฉินตูได้มั้ยเรา ต่อรองกับสามีขอกลับไปรอที่ไทยอยู่เนี่ย อ้าปากพูดทีไร ตาสามีชอบทวงคำพูดก่อนแต่งงานทุกทีเลย เคยพูดกับเค้าไว้ เค้าไปไหนก็จะตามไปด้วย ตอนนี้เปลี่ยนใจแล้วหง่ะ

คิดถึงเหมือนกันน๊า รักษาสุขภาพด้วยนะจ๊ะ

อยู่จีนแล้วสิคะคุณโอ๋ หนาวมากไหมค่ะ
พักนี้เทียนจินหิมะเริ่มละลายแล้วค่ะ
อัพบล๊อกไว้ๆนะคะ รออ่านอยู่ค่ะ

คุณโอ๋ย้ายมาจีนแล้วหรอค่ะ คุณโอ๋เล่นเฟสบุคไหมเอ่ย ถ้าเล่นก็แอดคุยกันทางนี้ได้นะคะ bud kita นะคะ

น้องมาอิ เป็นไงบ้าง กี่เดือนแล้ว อยากเห็น อัพรูปให้ดูหน่อยสิคะ

5555 ถึงขั้นเป็นงานช้่างเลยเหรอคุณโอ๋ 555 สงสัยบ้านนี้ของเค้าเยอะจริงๆ เด็กๆเค้าจะมีความสามารถพิเศษจ้ะคุณโอ๋ คือเค้าจะเล่นด้วยกันถึงแม้จะคุยกันไม่รู้เรื่อง ดีซะอีกเนาะเจนว่าเพราะเจ้าแสบจะได้มีประสบการณ์ที่ดีในการคบคนและมีมิตรภาพที่งดงามกับเำื่อนต่างชาติด้วย อิจฉาจังคุณโอ๋ เจนว่าครอบครัวนี้เด็กๆโตขึ้นต้องเป้นผู้ใหญ่ที่น่ารักมากๆเลยคุณโอ๋
แล้วมาอิหล่ะค่ะ เป็นไงบ้างแปลกที่ แล้ว งอแงมั้ยคะ

555 เรื่องจัดของยังไงก็ขอให้มีที่ให้มาอินอนอก็แล้วกันจ้ะ อิอิ เข้าข้างอาอิอย่างออกนอกหน้า่ นอกตาเลย

ขอให้คุณโอ๋เจอเพื่อนคนไทยที่น่ารักและคอยช่วยเหลือกกันได้ทุกเรื่องด้วยนะคะ

แวะมาขอบคุณสำหรับคำอวยพรที่มอบให้กับพี่ช้างนะคะ น่ารักมากๆเลยและพี่ช้างก็ฝากมาขอบคุณด้วยค่ะ

สวัสดีค่ะคุณมาร์ช อยู่เฉินตูเรียบร้อยแล้วค่ะ ไม่รู้จะอยู่ได้ถึงเมื่อไหร่อยากแอบพาลูกๆหนีกลับไทยก่อนสามีแล้วค่ะ กร๊ากกกก เมื่อวานออกไปเดินเล่นซื้อของกัน เดินเข็นรถเข็นตัวเล็กหลับ อีกมือจูงพี่คนโต ส่วนสามีก็หอบของพะรุงพะรังไฟเขียวเดินข้ามถนนกันทั้งรถยนต์ จักยาน มอเตอร์ไซด์ และอะไรก็ไม่รู้เหมือนจะเป็นมอเตอร์ไซด์หรือจักยานหนอ แต่ไม่ใช่ทั้งสองอย่าง วิ่งสวนมา แว๊กกก ทั้งงง ทั้งมึนตาลาย ขนาดเข็นรถเข็นเด็กรถยังไม่ฉลอให้เลยค่ะ กลับถึงห้องกอดลูกบ่อน้ำตาแตกเกือบจะพาลูกที่ยังเล็กๆอยู่สองคนมาตายที่นี่ซะแล้ว บ่นไปน้ำตาไหลไป ตอนนี้เลยคิดกันว่า จะไม่พาลูกออกไปข้างนอกโดยไม่มีรถไปส่งและรับอีกโอ๋กลัวน่ะค่ะระวังยาก วันเสาร์ที่ผ่านมาไปเดินเล่นแถวๆบ้านพัก มีตลาดคล้ายๆตลาดสดบ้านเรา สามีซื้อส้ม จ่ายตังค์แล้วส้มก็ได้แล้ว แต่เงินทอนรอตั้งนานเค้าก็ไม่ทอนให้สักทีคนที่มาซื้อส้มมีคนจีนคนนึงแล้วก็สามีโอ๋ ถามขอเงินทอนเค้าก็ไม่พูดเหมือนยุ่งอยู่ สามีเรียกเค้าก็ไม่พูด สามีโอ๋ก็ไม่ยอมเลยหยิบส้มลูกนึงเดินถือออกมาคราวนี้ได้ผล คนขายส้มเรียกตาม สามีก็เถึยง จีนมุงกันใหญ่ ส่วนโอ๋ยืนจับรถเข็นลูกอีกมือจับมือลูกคนโตแบบสั่นๆ โอยยยกลัวจริงๆค่ะ กลัวพาลูกหนีออกมาไม่ทันถ้ามีอะไร สุดท้ายอีกคนก็ยอมรับว่ายังไม่ได้ทอนเงินให้ เลยได้ตังค์ทอนคืน โอยยยจะบ้าตาย บ่นให้ฟังซะยาวเลยค่ะคุณมาร์ช คุณมาร์ชอยู่ที่โน้นมีปัญหาอะไรบ้างมั้ยค่ะ เล่าให้โอ๋ฟังบ้างนะคะอยากฟัง


สวัสดีพี่บุษด้วยนะคะ อยู่จีนแล้วค่ะเสียดายมากๆเลย เฟชบุคใช้ไม่ได้เหมือนกันบล็อคซะหมด เลยอดได้คุยกะพี่บุษเลยเนาะ ตอนนี้มาอิเพิ่งได้ 2 เดือนกว่าเองค่ะ แต่ต้องมาตะลอนๆกับพ่อแม่ซะแล้ว รออีกสักนิดดดนะคะพี่บุษจะอัพรูปมาอิ เพิ่งจะเก็บของที่แบกมาด้วยได้ให้เข้าที่เข้าทางเสร็จ เบื้องบนก็สั่งลงมาอาจจะให้ปีนขึ้นไปอยู่ข้างบนอีก แค่นี้มองลงไปข้างล่างขาก็สั่นแล้ว ลูกก็ยิ่งซนๆอยู่ด้วยค่ะ

ฮ่าๆ เหมือนคุณเจนเห็นเลยนะเนี่ย ห้องนอนหลังจากยัดเตียงของเจ้าแสบข้างขวาแล้ว เตียงของมาอิก็ต้องมานอนแอ่งแม้งที่ปลายเตียงแทนพื้นที่ไม่พอ ถ้าย้ายไปห้องใหม่แล้วถึงจะมีห้องนอนสองห้องยังงัยก็ต้องได้นอนยัดกันเหมือนเดิมอยู่ดี แต่คราวนี้สามารถยัดเตียงมาอิของคุณเจนเข้าไว้ข้างๆได้ไม่ต้องให้มาอินอนปลายเตียงแล้วล่ะค่ะ เมื่อคืนเสียงเจ้าแสบตกเตียงดังสนั่นหวั่นไหว พ่อกับแม่สะดุ้งตื่นขึ้นพร้อมกันเลยทีเดียว เจ้าแสบลุกขึ้นจากข้างเตียงได้ ก็ปีนขึ้นเตียงมุดเข้ามานอนกลางพ่อกับแม่บ่นให้ฟังอีกสองคำว่าเจ็บ แล้วก็หลับต่อไปซะอย่างงั้น คิดว่าจะต้องได้พาลูกไปเย็บแผลแน่ๆแล้วซะอีกค่ะคุณเจน

เรื่องของตอนเก็บมาก็คิดว่าเก็บมาเฉพาะที่จำเป็น แต่พอมาถึงเก็บให้เข้าที่แล้วยังเหลือของที่ส่งแต่ยังมาไม่ถึง ถึงได้งงว่าสมบัติอะไรของเราหนักหนาหว่า อุตส่าห์ดีใจว่าห้องนี้ที่เก็บของเยอะสุดท้ายที่เก็บก็ไม่พอเก็บอยู่ดี

มาอิงอแงมากตอนอายุได้สองสัปดาห์ค่ะคุณเจน ส่วนตอนนี้นิิสัยเปลี่ยนเป็นเด็กดีมากๆ ไม่งอแงเลยค่ะ อิ่มแล้วเค้าก็หลับ ถึงเวลานมเปลี่ยนผ้าอ้อมให้เค้าตื่น เค้าก็ยิ้มให้ งัวเงียอยู่ก็ยิ้ม บางทีพ่อเค้าเรียกมาอิกำลังเคลิ้มจะหลับ ตาก็หลี่ลงแล้วเค้ายังยิ้มแบบกำลังจะหลับยังงั้นน่ะค่ะ บนเครื่องแอบคิดไว้ว่ามาอิคงงอแงแน่ๆ แต่ก็ไม่งอแงเลย ดีใจจริงๆเลยค่ะ ยังงัยโอ๋ก็ขอให้มาอิเป็นเด็กอารมณ์ดี ยิ้มเก่งอย่างนี้ตลอดไปค่ะ

ขอให้คุณเจนและพี่ช้างรักกันอย่างนี้ตลอดไปและขอให้มีความสุขมากๆด้วยนะคะ

โทษที่จะไม่ได้ตอบเลย กำลังเป็นโรคคิดถึงบ้าน เพิ่งกลับจากไทยอาการรุนแรงใช้ได้เลย โอ๋ เมล์มาได้จ๊ะ ไม่ต้องเกรงใจ ไม่ยุ่งมาก แต่ไม่ค่อยได้เข้ามา เอาไว้จิตใจสงบ ห้าห้าห้า จะมาคุยหัวอกเดียวกัน ไม่อยากไปแต่ก็ไม่อยากแยกกันอยุ่
อ่านที่โอ๋เขียนมาแล้ว อิอิ นานาเจอเยอะกว่าโอ๋มาก จนไม่อยากไปอยู่ที่นั้นเลย อาจเป็นเพราะเราฟังออกพูดได้มัง พี่ๆหลายคนเค้าพูดไม่ได้ เค้าจะสนุกกะการอยู่ที่โน้นมาก เอ่อ เรามีลูกด้วยแหละ ปัญหาตรงนี้เลยคิดไม่ตก สมัยยังไม่มีลูก ไปไหนไปนั้น ตอนนี้ไม่เหมือนกันเลย เป็นห่วงไปหมด กะสภาพแวดล้อมที่แตกต่าง เอ่อ ว่าจะไม่เขียนมากแล้วนะ
อิอิ
รักษาสุขภาพนะ
ปล วิธี การทะเลาะกะคนจีน นะ ให้เราเสียงดังกว่าเค้า แล้วเราจะชนะ ห้าห้าห้า หรือไม่ก็เรียกตำรวจค่ะ
ดูแลลูกหลานนานาดีๆนะ ระวังเป็นหวัดนะ

โทษที่จะไม่ได้ตอบเลย กำลังเป็นโรคคิดถึงบ้าน เพิ่งกลับจากไทยอาการรุนแรงใช้ได้เลย โอ๋ เมล์มาได้จ๊ะ ไม่ต้องเกรงใจ ไม่ยุ่งมาก แต่ไม่ค่อยได้เข้ามา เอาไว้จิตใจสงบ ห้าห้าห้า จะมาคุยหัวอกเดียวกัน ไม่อยากไปแต่ก็ไม่อยากแยกกันอยุ่
อ่านที่โอ๋เขียนมาแล้ว อิอิ นานาเจอเยอะกว่าโอ๋มาก จนไม่อยากไปอยู่ที่นั้นเลย อาจเป็นเพราะเราฟังออกพูดได้มัง พี่ๆหลายคนเค้าพูดไม่ได้ เค้าจะสนุกกะการอยู่ที่โน้นมาก เอ่อ เรามีลูกด้วยแหละ ปัญหาตรงนี้เลยคิดไม่ตก สมัยยังไม่มีลูก ไปไหนไปนั้น ตอนนี้ไม่เหมือนกันเลย เป็นห่วงไปหมด กะสภาพแวดล้อมที่แตกต่าง เอ่อ ว่าจะไม่เขียนมากแล้วนะ
อิอิ
รักษาสุขภาพนะ
ปล วิธี การทะเลาะกะคนจีน นะ ให้เราเสียงดังกว่าเค้า แล้วเราจะชนะ ห้าห้าห้า หรือไม่ก็เรียกตำรวจค่ะ
ดูแลลูกหลานนานาดีๆนะ ระวังเป็นหวัดนะ

มาอีกรอบ อ่านที่พิมพ์ไปตกๆหล่นๆ ต้องขอโทษด้วยนะ แป้นพิมพ์ญี่ปุ่นนะ แล้วนอนพิมพ์ด้วย ขี้เกียจสุดๆ ห้าห้าห้าห ไปจริงๆล่ะ

โหหห นานายังมีมากกว่านี้อีกเหรอ แค่นี้โอ๋ก็จะไม่ไหวแล้ว โอยยยยยหนูอยากกลับบ้านนนน จริงอย่างที่นานาพูด ยิ่งมีลูกด้วยยิ่งห่วงหนักขึ้นไปอีกเมื่อก่อนอยู่กวางโจวยังไม่มีลูกไปไหนก็ไปกันเหมือนกัน แต่ไปก็ไปแบบ เที่ยวไปบ่นไปนะ บางครั้งน้ำมูกน้ำหูน้ำตาไหลไปด้วยเพราะโมโห ทั้งเจ็บใจ ทั้งเจ็บทรวงทำอะไรมันไม่ได้ ที่กวางโจวเคยโดนแบบเบาะๆ ผู้ชายตัวแมนๆอายุไม่น่าถึง 33 ด้วยซ้ำเบียดดขึ้นรถ โดนเบียดทั้งซ้ายทั้งขวาข้างหลังก็โดนดันอีกต่างหาก เบียดซะก้าวขึ้นรถไม่ได้ หัวก็จะทิ่มอีกต่างหาก หลุดก้าวขึ้นรถได้ ปรี๊สสสตลาดแตก ยืนตะโกนถามเค้าอีก ว่ารู้จักการเข้าแถวบ้างมั้ย สะกดออกมั้ยคำว่าสุภาพบุรุษ เรามาก่อนแท้ๆ สามีบอกเหนื่อยป่าว เพราะเค้าฟังภาษาอังกฤษไม่เข้าใจหรอก เอ่อดีเหมือนกันเพราะไอ้ที่พูดไป ไม่รู้พูดถูกป่าว โมโหจัดเลยพรั่งพรูออกมาซะลืมเรียบเรียง

สวัสดีค่ะคุณเจน เวลาที่จีนเร็วกว่าเมืองไทย 1 ชั่วโมงค่ะ

นานาเคยเจออะไรน่ากลัวๆ เล่าให้ฟังมั่งน๊า ที่นี่คนเยอะจริงๆ เข้าใจว่ามีทั้งคนดีและคนไม่ดีเหมือนบ้านเรา รำพังแค่ตัวเองกะสามีก็ไม่เท่าไหร่แต่กลับมาอยู่ที่นี่อีกคราวนี้ มีลูกเล็กๆมาด้วย ห่วงสารพัด เรื่องของกินของใช้ด้วย ยังงัยช่วยบอกมั่งอะไรต้องระวัง วันก่อนซื้อทิชชู่มา แกะออกกำลังจะเช็ดน้ำมูกตัวเอง กลิ่นน้ำมันเครื่องโชยอย่างแรงเลย

โอ๋จ๋า
โทษที่หายไปเลยอีกแล้ว เดียวขอนานาไปรับลูกก่อนนะ
ไงดี เอาไว้นานาเป็นเมล์ที่ฮอลเมล์ของโอ๋ล่ะกันนะ
แต่คงอาทิตย์หน้านะเพราะพรุ่งนี้กะเสาร์อาทิตย์ไม่ว่างเลย เอ่อ อยู่กะแม่สามีก็งี้แหละ นั่งหน้าคอมนานๆไม่ได้ 555

จ้ารอได้ๆ วันไหนนานาว่างๆโน้นแหละจ้า

ขอบคุณจ้ะคุณโอ๋ ที่เข้าไปจอยกันในบ้านนะคะ ^_^

เป็นไงบ้างคะ เร่ิมชินกับอาหาร อากาศ และผู้คนหรือยังเอ่ย






เมื่อวานเพิ่งกลับดึกค่ะ งานเยอะมาก สแกนนิ้วมืออกจากออฟฟิศก็ราว 7.40 นู่นเลยค่ะ เพื่อนสาวก็โทรมาชวนไปเล่นเกมส์ที่ช่อง 3 เราก็อ๋อ ถ้าคุณแน่อย่าแพ้ ป.4 อ่ะเหรอ 555 เพื่อนบอกจะบ้าเหรอ เค้าจบไปตั้งนานแล้วตอนนี้มี X GAMES ย่ะ ได้เงินรางวัลเยอะด้วยนะ เราก็ย้อนถามเพื่อนทันทีทันใดว่า แล้วแกมั่นใจเหรอว่าจะตอบถู เพื่อนบอก 70 % นะ เพราะเค้ามีตัวเลือกด้วย ไม่เห็นจะยากตรงใหนเลย 5555 เราก็นึกว่าเพื่อนมั่นใจที่จะตอบถูก 555 พึ่งดวงซะงั้นเลยค่ะ

กรี๊ดดด ไปแล้วรึยังค่ะคุณเจน อยากดูๆค่ะ ไปเมื่อไหร่อย่าลืมส่งข่าวมั่งนะคะ


ที่ญี่ปุ่นก็หนาวอากาศเลยไม่มีปัญหาค่ะคุณเจน ตอนนี้มีปัญหาเปลี่ยนโหมดภาษาไม่ทันค่ะ ฮ่า ฮ่า ทั้ง hai ทั้ง yes แต่เปลี่ยนโหมดแล้ว ภาษาอังกฤษก็นึกไม่ออกอยู่ดี ไปอยู่ญี่ปุ่น 3 ปีกว่า นอกจากภาษาญี่ปุ่จะไม่ได้แล้ว ภาษาอังกฤษที่ไม่ได้ใช้เลยตั้งแต่พ่อเจ้าแสบบอกอยากใช้ภาษาไทยให้แข็งแรง ยังลืมซะแบบต้องกลับไปเรียนใหม่อย่างนั้นเลยค่ะ อาหารมีปัญหากันทั้ง 3 คนแม่ลูก อาหารที่เฉินตูรสชาติเผ็ด เค็ม โอ๋ทานเผ็ดมะไหว จะทำอาหารญี่ปุ่นทานเองบรรดาเครื่องปรุงที่สั่งยังมาไม่ถึง เจ้าแสบก็เหมือนกันค่ะอาหารไม่ถูกปาก ทานข้าวยังกับแมวดม ถามหาแต่อาหารญี่ปุ่น ส่วนมาอิก็อาหารไม่ถูกปากเหมือนกัน ฮ่า ฮ่า นมผงที่เอามาด้วยจากญี่ปุ่นหมด เลยต้องเปลี่ยนนมผงที่นำเข้าจากเดนมาร์กแทน ปรากฏว่าไม่ค่อยยอมดูดเลยค่ะ มีงอแงโมโหหิวนิดๆด้วย ไม่รู้ว่าทำมัยนมผงของญี่ปุ่นเค้าไม่เอามาขายเนาะ

สวัสดีค่ะ







มีความสุขมากๆนะคะ








ภาพนี้ดูดีๆนะคะ น่ารักดีนะ เหมือนโดนเพื่อนแกล้งยังไงไม่รู้ค่ะ 555 โทษฐานหมั่นใส้แน่เลย






โมโหหิว อุ้ย มาอิเนี่ยเหรอคะ อิอิอิ น่ารักเชียว เจนเลี้ยงหมุอ่ะค่ะคุณโอ๋ เวลามันหิวหน่ะ มันจะงอแงมากๆ พอเราไม่ให้อาหารมันก็จะงอน แล้วมันก็จะตายเร็วมากๆค่ะ 555
แวะไปดุอาหารที่บล๊อกเจนได้นะคุณโอ๋ ลองดูว่าจะถูกปากมั้ย อิอิอิ

มาแรกๆ เป็นเหมือนกันค่ะคุณโอ๋ เดินซื้อของคนก็เยอะ แออัด ยิ่งเทศกาลสามีนี่แหวกทางไม่ได้เลย
มาร์ชละดันมันไปเลย ไม่หลบก็ชน อิอิ มีใช้ทีนชีของด้วยนะคะ โยนแบบดูไม่มีมารยาท
ตอนนี้ยังไม่ค่อยกล้าข้ามถนนเท่าไหร่ค่ะ ดีหน่อยที่มีซุปเปอร์ใกล้บ้าน เดินนิดเดียวเองค่ะ
แต่ตลาดแถวนี้แม่ค้าใจดีนะคะ ไม่ค่อยมีปัญหากะแม่ค้าค่ะ
หน้าร้อนเค้าใส่ชุดนอนบางๆ เดินซื้อของกันเลยนะคะ แบบเห็น กกน.กันเลย
ผช.ใส่บอกเซอร์ ไม่ใส่เสื้อนะคะ ตกใจแทบแย่ แต่นานๆ ก็ชิน เริ่มทำใจ
ที่ไม่ชอบก็พวกขากถุยอะคะ เจอแล้วอารมณ์เสีย ฮ่าๆ แรกๆ ก็ไม่อยากอยู่ค่ะ
กะว่าจะอยู่ไทยหรือญี่ปุ่นรอสามีดีกว่า แต่นึกอีกทีก็สงสารค่ะ
คิดแต่ว่าเค้าเป็นของเค้าแบบนี้ เราก็คงได้แต่ปรับตัวและเลี่ยงที่ไม่ชอบอ่ะคะ
คุณโอ๋มีลูกก็อาจจะยุ่งหน่อยนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
มีอีกมากมายที่ต้องเจอค่ะ อิอิ ตอนนี้มาร์ชชิวๆ ล่ะ เลือกที่เราชอบและเลี่ยงที่ไม่ชอบ
เพราะงัยมาร์ชก็ต้องอยู่น่ะคะ ทำงัยได้น้อ เลือกห้าง เลือกช่วงเวลาเดินค่ะ เย็นๆ
หรือวันหยุดคนจะเยอะ ไม่ชอบเดินเหมือนกันค่ะ สู้ๆ ค่ะ
เมษากลับไทยด้วยกันไหมค่ะ ฮ่าๆ

5555 ดูกี่รอบๆก็น่ารักค่ะคุณเจน โดนเพื่อนตบซะหัวทิ่ม น่ารักกก
...เมื่อคืนย่องเข้าไปขอน่องไก่กับพิชซ่ามาแล้วนะคะ เสียดายไม่มีข้าวเหนียวไม่งั้นคงได้แอบจกมาฝากเจ้าแสบกับมาอิด้วย ฮ่า ฮ่า มาอิเวลาหิวจัดๆน่ากลัวค่ะคุณเจน หลอกล่อยังงัยก็ไม่ได้ผล เสียงดังคงที่ฝาบ้านแทบระเบิดเชียวค่ะ โชคดีที่ไม่บ่อยเพราะไม่กล้าปล่อยให้เธอหิวจัดๆอีก ฮ่า ฮ่า ร้องซะพ่อตกลงราคาค่าขนย้ายของบางส่วนเก็บเข้าโกดังของบริษัทแทบไม่รู้เรื่อง วิ่งเข้ามาดูลูกเพราะคิดว่าลูกต้องมีที่ไหนสักที่เจ็บ คนของบริษัทขนย้าย พอตกลงกันเรียบร้อยแล้วก็รีบเผ่นซะจนลืมเอกสารต้องกลับมาอีกรอบ ส่วนมาอิหลังจากที่เธอดูดนมอิ่มแล้ว เธอก็กลับมายิ้มแป้น อารมณ์ดีตามปกติ



ขอบคุณคุณมาร์ชมากๆนะคะที่สละเวลาเล่าให้ฟัง ตั้งแต่วันที่เจอรถวิ่งสวนกลับถึงห้องก็บอกกับสามีว่าจะไม่พาลูกๆอยู่ที่นี่แล้ว ที่นี่ไม่ปลอดภัยสำหรับครอบครัวที่ยังมีลูกเล็กๆอย่างครอบครัวเรา ไม่สบายใจที่จะต้องระวังทุกสิ่งทุกอย่างแบบนี้และคงจะระวังลูกแบบนี้ไปตลอดระยะเวลา 2-3 ปีที่ต้องอยู่ที่นี่ไม่ไหว เราจะตายกันหมดถ้าต้องอยู่ที่นี่ พรั่งพรูออกมาสามีแทบฟังไม่ทัน สามีก็ยืนยันว่าจะไม่ยอมให้กลับแถมยังพูดซะน่าสงสารถ้าต้องอยู่คนเดียว ได้ฟังคุณมาร์ช พี่ๆเพื่อนๆเล่า ตอนนี้ก็ชักเริ่มมีกำลังใจพาลูกๆอยู่ต่อ ไม่ใช่โอ๋คนเดียวที่เจอปัญหาอย่างนี้ คนที่มาอยู่ที่นี่ก็เจอทั้งนั้น สงสารเหมือนกันค่ะถ้าพ่อกับลูกเค้าต้องอยู่ไกลกัน เหมือนคุณมาร์ชพูดก็เค้าเป็นอย่างนี้ของเค้า เราเองต้องปรับตัว ที่ไหนไม่ชอบก็เลี่ยง

อยากกลับไทยเหมือนกันค่ะ แต่ยังไม่รู้ว่าจะได้กลับเมื่อไหร่ อยากกลับกันเองแล้วก็อยู่ที่ไทยสัก 3 เดือนแล้วค่อยกลับมา อิอิ

ขอบคุณคุณมาร์ชมากๆนะคะ โอ๋มีกำลังใจขึ้นเยอะเลยค่ะ

สวัสดีคะ พี่จะกลับ สิบสองเดือนมีนานี้แล้ว อดดูซากุระเหมือนกัน ต้องรีบกลับ ขึ้เกียจมีปัญหาเรื่องท้องแก่นะ แล้วพ่อไทโยก็โอเค ลางานไปส่งได้ ไปคราวนี้คงได้อยู่นาน อยู่จนเบื่อ
แต่เราก็ยังทักทายกันได้นะ ที่จีนเป็นไงบ้าง อัพรูปสาวน้อยให้ดูบ้างนะ

สวัสดีเช้าวันจันทร์ค่ะ ใกล้จะถึงเดือนหน้าใกล้จะได้กลับเมืองไทยแล้ววววว ท้องแก่แล้วต้องเดินทางนานๆรำบากมากๆค่ะ โอ๋มาญี่ปุ่่นตอนท้องเจ้าแสบได้เจ็ดเดือน นั่งแทบไม่ไหว เอนซ้ายเอนขวาก็แล้ว สามีทั้งช่วยบีบช่วยนวดแทบจะได้ทุบกันเลยทีเดียว ฮ่า ฮ่า สุดท้ายไม่ไหวจริงๆค่ะต้องยกขาทั้งสองข้างขึ้นพาดขาสามีไว้ ปวดหลังปวดขาไปหมด โชคดีที่นั่งข้างๆไม่มีคนนั่ง มาถึงบ้านเห็นขาตัวเองแล้วต๊กกะใจยังกับคนเป็นโรคเท้าช้างยังงั้นเลยคะ


อยู่ที่จีนช่วงนี้ก็รำบากเรื่องอาหาร (อาหารที่เฉินตูไม่อาหย่อยย) เรื่องออกไปข้างนอกค่ะ ไม่กล้าพาลูกๆออกไปเดินเล่นซื้อของกันเองเลยค่ะพี่ คนเยอะ รถเยอะระวังลูกคนเดียวไม่ไหวแน่ๆ เจ้าแสบก็กำลังซนสุดๆด้วย โอ๋เลยรอสามีมารับอย่างเดียวเลย ไม่รู้ว่าถ้าชินกับที่นี่แล้วจะกล้าพาลูกออกไปเดินเล่นกันเองหรือเปล่า

กำลังโหลดรูปอยู่พอดีค่ะ ช้าสักหน่อยนะคะ ใกล้ๆถึงวันที่จะเดินทางโอ๋จะไปรอส่งขึ้นเครื่องกลับนะคะ

โอ๋ จ๋า
นานา ไปเขียนที่ฮอลเมล์แล้วนะ อิอิ ตามสัญญา
ใช่เลย นานา อาจไปเซียงไฮ้ เดือน 7 น่ะ
ไปเดือนหนึ่งนะ ไปส่งเสบียงให้สามี 555 ไงนานาของเบอร์โทรของโอ๋ ได้ป่าวจ๊ะ
ไว้นานา โทรไปหา
แล้วทำไมตอนโอ๋ อยู่ญี่ปุ่นไม่ขอเบอร์โทรหรือคุยกันทางโทรศํพท์เนี่ย
รักษาสุขภาพนะ

โอ๋ ไปเขียนทิ้งไว้ที่ฮอลเมล์ได้นะจ๊ะ
ขอบคุณค่ะ

สวัสดีค่ะ วันนี้มาช้าอีกตามเคย

เมื่อเช้ายุ่งๆนิดหน่อยค่ะ พอดีเจ้านายพา เจ้าหน้าที่จากญี่ปุ่นเข้ามาแนะนำและเดินชมบริษัทค่ะ เราก็มอง แล้วมองอีก น่ารักค่ะ ยังเด็กอยู่เลย สูงมากด้วย พูดง่ายๆก็หล่อแหล่ะ ค่ะ จะมาประจำที่ประเทศไทย 1 ปี คงจะได้เจอกันอีกนานเลย ^_^
คนญี่ปุ่นสมัยก่อนในความทรงจำ จะออกรูปร่างเตี้ยนะคะ และท้วมๆหน่อย ทำงานเก่ง ขยัน และคล่องไปทุกอย่าง พอมาตอนนี้เปลี่ยนไปแ้ล้วค่ะ หล่อ ล่ำ สูงยาว และภาษาอังกฤษเก่งมากค่ะ สมัยก่อนคนญี่ปุ่นจะรักภาษาตัวเองมากๆ แต่พอมาตอนนี้ เค้าเปลี่ยนไปแล้วเนาะ ดูได้จากเศรษฐกิจที่ก้าวหน้าเยอะมาก

โชคดีที่เราได้ทำงานร่วมกับต่างชาติบ้าง เจ้าของเป็นคนไทยค่ะ แต่เรานำเข้าสินค้าอุตสาหกรรมจากญี่ปุ่นเลยต้องติดต่องานกันตลอดเลย

สนุกดีค่ะ แต่เหนื่อยมากๆ งานเยอะ เอกสารเพียบ ^_^





อยากจะบอกว่า คิดถึงนะคะ

รักษาสุขภาพด้วยค่ะ

สวัสดีจ้านานา เมื่อวานร่อนเมลหาแล้วนะจ๊ะ ส่วนเบอร์โทรศัพย์สามีโอ๋ส่งเมลมาบอกพอดีว่าหาซิมด์การ์ดให้แล้ว อิอิโอ๋ส่งเมลไปทวงนะถึงได้ ถ้าไม่ส่งเมลไปทวงสงสัยพี่แกลืมนึกออกอีกทีก็กลับถึงบ้านเมียถามหาโน้นแหละ เดี๋ยวคืนนี้ลองเอาซิมด์ใส่โทรศัพย์ก่อนใช้ได้ป่าวไม่รู้ แล้วจะส่งเมลไปหานะจ๊ะ

สวัสดีจ๊ะคุณเจน ว่าจะพูดหลายครั้งแล้วก็ลืมทุกทีเลยค่ะ ว่าจะพูดว่า คุณหัวหน้าคุณเจนคงจะใจดีมากเลยนะค่ะ มีขนม ของว่างให้ทานบ่อยๆด้วย ตอนที่โอ๋ทำงานอยู่หัวหน้าก็ใจดีอย่างนี้เหมือนกัน ไม่ดุ ใจเย็น แถมเลี้ยงข้าวบ่อยๆ เพราะงั้นน้องๆทำงานให้แบบถวายหัวเลย ว่าแล้วก็คิดถึงพี่เค้าจังค่ะ
วันนี้กำลังตั้งกะทะจะผัดอูด้งทาน อาหารเที่ยงโอ๋กับเจ้าแสบค่ะ ตั้งกะทะไว้แล้วก็กลับมานั่งอ่านข้อความของคุณเจนรอกะทะร้อน กำลังอ่านถุงงงง หล่อ ล่ำ สูงยาว กะทะร้อนพอดี วิ่งกลับจะไปเทน้ำมันลง ดันหยิบขวดมิรินเทลงกะทะซะนี่ เลยต้องล้างกะทะตั้งไฟใหม่รอร้อนอีกรอบ ไอ้ยินว่าหล่อหูถึงกับตั้งเชียว สู้ สู้ นะคะคุณเจน ระหว่างรอน้องใหม่เข้ามาช่วยงาน คงเหนื่อยหน่อยนะคะ ยังงัยก็รักษาสุขภาพให้มากๆด้วยเช่นกันคะ คิดถึงเสมอเหมือนกันค่ะ

โอ๋จ้า
ขอบคุณมากจ๊ะ
นานาเองก็คิดล้านแปดตลบแล้วว่าเอาไงดี เพราะลักษณะงานของแฟนนานาไม่เหมือนคนอื่นๆนะ
แต่นานาอ่านแล้ว ก็ทำให้คิดได้เหมือนกัน เพราะพ่อลูกผูกพันธ์นะ
วันนี้ที่นานาอยู่หิมะตกแหละ แต่ไม่มาก แดดออกแล้ว
ไว้นานา มาคุยใหม่นะ จะเอาเสื้อออกไปตาก
รักษาสุขภาพจ้า

หวัดดีจ้านานา เช้านี้ส่งเบอร์โทรไปให้แล้วนะจ๊ะ เครื่องเปล่าบ้านเราเอามายัดซิมด์การ์ดของจีนใช้ได้ด้วยแฮะ

ช่วงนี้ที่เฉินตูก็เหมือนจะเริ่มไม่ค่อยหนาวเท่าไหร่แล้ว เหมือนอากาศกำลังดีไม่หนาวและไม่ร้อนน่าพาลูกออกไปเดินเล่น เสียดายยังหลอนนอยู่ เห่อ เห่อ

บทความนี้ตอนแรกที่ได้อ่าน รู้สึกถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นจริงๆกับเราทุกคนเลยนะคะ ทั้งเรื่องพ่อ แม่ เรื่องเพื่อน เรื่องแฟน บางครั้งเราก็โกรธ งอน น้อยใจ เสียใจ เอาแต่ใจโดยไม่มีเหตุผล พออ่านเรื่องนี้จบแล้วก็ทำให้รู้สึกได้อะไรดีๆเยอะเลยค่ะ อยากจะแบ่งมาให้อ่านด้วยกันค่ะ




**ถ้าคุณโกรธใครขึ้นมาแล้วไม่มีใครอยู่ตรงนั้นเพื่อช่วยแก้สถานการณ์

จงทำด้วยตัวเอง บางทีใครคนนั้นอาจจะยังคงอยากเป็นเพื่อนกับคุณอยู่
และถ้าคุณไม่ทำ พรุ่งนี้อาจสายเกินไป **


** ถ้าคุณตกหลุมรักใครสักคนแต่คนๆ นั้นไม่รู้ จงบอกเค้าไป
บางทีคนๆ นั้นอาจจะกำลังรักคุณอยู่ด้วยเช่นกัน
และถ้าคุณไม่บอกเค้า บางทีพรุ่งนี้อาจจะสาย **


** ถ้าคุณอยากจะจูบใครสักคนหนึ่งเหลือเกิน
ทำเสียสิบางทีเค้าคนนั้นอาจจะกำลังต้องการจูบของคุณอยู่ก็ได้
และถ้าคุณไม่ได้ทำ บางทีพรุ่งนี้อาจจะสายเกินไป **


** ถ้าคุณยังคงรักใครสักคนที่คุณคิดว่าป่านนี้เค้าคงลืมคุณไปแล้ว
จงบอกเค้าวันนี้ บางทีเค้าอาจจะยังคงรักคุณอยู่เช่นกัน
ถ้าคุณไม่บอกเค้าวันนี้ บางทีพรุ่งนี้อาจจะสายเกินไป
**

** ถ้าคุณต้องการการกอดจากเพื่อนสักคนหนึ่ง
บอกเค้าสิ บางทีพวกเค้าอาจกำลังอยากให้คุณกอดมากกว่าที่คุณเป็นเสียอีก
และถ้าคุณไม่ทำวันนี้ บางทีพรุ่งนี้อาจจะสายเกินไป **


** ถ้าคุณรู้สึกว่าเพื่อนคุณแสนดีเหลือเกิน จงบอกพวกเค้าด้วย
เพราะเค้าเองก็อาจจะกำลังรู้สึกอย่างเดียวกับคุณเช่นกัน **

** ถ้าคุณไม่ทำแล้วเค้าต้องจากไปเสียแล้ว บางทีพรุ่งนี้อาจจะสายเกินไป **

** ถ้าคุณรักพ่อแม่ของคุณและยังไม่มีโอกาสแสดงออกมา ทำซะเถอะ
ท่านยังอยู่ตรงนั้นเพื่อให้คุณได้มีโอกาสแสดงให้ท่านรู้
หากท่านจากไปวันนี้ พรุ่งนี้ก็สายเกินไปเสียแล้ว **


ไม่งั้น...บางที...พรุ่งนี้อาจจะสายเกินไป




เป็นไงบ้างคะ ตรงหลายข้อเลยเนาะ อย่าลืมกลับไปทำดีกับคนรักของตัวเองนะคะ และไม่แน่เค้าอาจจะเป็นจิ๊กซอว์พิเศษของเราที่จะเติมเต็มทุกอย่างที่ขาดไปเนาะ


สวัสดีวันแห่งความสุขนะคะ พักผ่อนกันเยอะๆค่ะ

Have a nice weekend

อิอิคุณเจนช่างสรรหามาอ่านจริงๆค่ะ อ่านแล้วก็คิดตาม เมื่อครั้งกระโน้นนนนถ้าโอ๋ไม่ตัดสินใจพูดอะไรบางอย่างกับพ่อของเจ้าแสบ วันนี้ก็อาจจะไม่มีเจ้าแสบกับมาอิ

ครั้งนึงคุณตาอยากไปสถานที่นึงเลยเอ่ยปากชวนให้โอ๋พาไป แต่โอ๋คิดว่าที่ที่คุณตาอยากไปไม่มีอะไรน่าสนใจ เลยไม่ได้พาคุณตาไป ไม่นานคุณตาก็เสีย ทุกวันนี้ก็ต้องมานั่งรู้สึกเสียใจเสียดายที่ไม่ได้พาคุณตาไป