SweetieKate's Fiction blog
|
|||||
จิ้นคุณพี กับน้องก้อง เวอร์ชั่น ติดเกาะค่ะ จิ้นฉากติดเกาะของคุณกับน้องก้อง (โฮกกกก) พีกับก้อง ด้วยความเป็นห่วงพี่แก้วจึงนั่งเรือออกมาด้วยกัน เพื่อตามหาพี่แก้ว ซึ่งไม่รู้ว่าอยู่ที่เกาะไหน เวลาใกล้มืด พีกับก้องที่แวะเกาะแล้วเกาะเล่าก้อยังไม่เจอพี่แก้ว จนเริ่มมืด พี: ก้องเรากลับกันก่อนมั้ย วันนี้ใกล้มืดแล้ว เดี๋ยวเราจะขับเรือต่อไปไม่ได้นะ ก้อง: แต่พี ก้องว่าเราอีกซักเกาะดีกว่านะ เวลายังพอมีอยู่ พี: หันไปมองฟ้า พระอาทิตย์เริ่มคล้อยต่ำ ตกลงเชื่อก้อง โอเค ก้อได้ ทั้งคู่ก้อขับเรือแล่นไปยังเกาะต่อไป เมื่อถึงเกาะร้างแห่งหนึ่งพีกับก้องก้อลงไปเที่ยวตามหาพี่แก้วและปอ แต่เกาะมีขนาดใหญ่ และมีชายหาดหลายฝั่งมากจึงเสียเวลาเดินหากันอยู่นานทำให้พระอาทิตย์ตก (หน้าหนาวค่ะพระอาทิตย์ตกเร็วมากกก บรรนากาศมันต้องเป็นใจ) พี: วิ่งหอบมา ก้อง มืดแล้วล่ะ เราจะขับเรือกลับกันยังไงดี ถอนหายใจ เรื่องขับเรือผมไม่ว่า แต่เส้นทางเรือนี่สิผมไม่คล่องซะด้วย ก้อง: ทำหน้ากังวล หา จิงเหรอ แต่ยังไง เราลองขับกลับกันดูก่อนมั้ย พี: ไม่ไหวแน่คุณ ผมว่าแทนที่เราจะได้กลับเราได้ลอยกลางทะเลทั้งคืนแน่ ก้อง: งั้นคืนนี้เราต้องค้างที่นี่ไปก่อน งั้นเหรอ พี: พยักหน้า อืม ผมว่าคงต้องเป็นอย่างงั้นน่ะ ตัดภาพ มีกองไฟอยู่กองนึงตรงริมหาด และทั้งสองกำลังช่วยกันหาข้าวของบนเรือเพื่อนำมาใช้เป็นเครื่องมือในการพักแรม หาไปก้อเจอเตนท์เล็กๆๆ 1 อัน กับถุงนอน 1 ชุด (กรี๊ดด) ตอนเจอของก้องและพีก้อแอบสบตากันเล็กน้อยอย่างเขินๆ แต่ก้อไม่มีใครกล้าพูดอะไร พี: เดี๋ยวผมไปกางเตนท์ให้นะ ก้อง: เดี๋ยวผมจะลองไปหาดูว่ามีอะไรพอกินได้นะ (ต๊ายยย...คนนึงจัดบ้าน คนนึงช่วยทำอาหารค่ะ) เมื่อกางเตนท์เสร็จ สองคนก้อลงมานั่งกินอะไรที่พอหาได้แถวนั้นริมกองไฟ กินเสร็จ ก้อง: ป่านนี้ไม่รู้ว่าแม่จะเป็นห่วงรึเปล่า ผมกลัวจังเลยอ่ะพี (กลัวอีกแล้วอ่ะ น่ารักก) พี: ไม่เป็นไรนะก้อง แม่คุณก้อรู้ว่าเราออกมาหาพี่แก้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าเราก้อรีบกลับไปหาป้าฟองก่อน แล้วค่อยกลับมาหาพี่แก้วกันอีกทีละกัน แม่คุณจะได้ไม่เป็นห่วง ว่าแล้วก้อเอามือโอบก้องไว้เพื่อปลอบโยน ก้อง: อืม ทำเนียนเอนตัวเข้าไปซบไหล่ที่พีโอบมา พร้อมกับกระชับแขนรอบตัวเอง พี: ก้องคุณหนาวเหรอ ลมที่นี่เย็นกว่าที่บ้านพักมาก ผมว่าเราเข้าไปในเตนท์กันเถอะ ก้อง: อืม ก้อดีเหมือนกัน ผมก้อเพลียแล้ว ดับไฟเสร็จ พีเดินจูงมือก้องไปที่เตนท์ เปิดเตนท์มาก้อมีถุงนอนวางอยู่ 1 อัน ทั้งสองสบตากันเล็กน้อย พี: คุณนอนในถุงนอนเถอะ เดี๋ยวจะไม่สบาย ผมไม่เป็นไร ผมไม่หนาวเลย (สุภาพบุรุษมาเองค่ะ) ก้อง: ไม่หนาวตรงไหน มือคุณเย็นออกอย่างเงี้ย ว่าแล้วก้อยกมือพีขึ้นมา พี: โดนจับได้ เอาน่าผมไม่เปนไรหรอก ถุงนอนมีอันเดียวคุณนอนไปเถอะ ก้อง: เดี๋ยวนี้วิชารุกแก่กล้า ไมต้องหรอก ก้อนอนมันด้วยกันนี่แหละ พี: ตกใจ แต่ก้อเข้าทาง หะ เอางั้นเหรอ ว่าแล้วทั้งคู่ก้อพยายามเข้าไปอยู่ในถุงนอนเดียวกัน พี: นอนตะแคงหันหน้าเข้าหาก้อง ค่อยๆ ช้อนแขนรองหัวก้องไว้ เพื่อแทนหมอนหนุน อีกมือนึงก้อกอดกระชับก้องไว้ เพื่อให้ไออุ่น ก้อง: เห็นพียกเขนก้อค่อยยกหัวขึ้นอย่างรู้กัน ให้พีสอดแขนเข้ามารองรับไว้แทนหมอน เมื่อพี่ตวัดมือกอดเค้า เค้าก้อค่อยๆ ซุกหน้าเข้าไปในอ้อมอกพีอย่างเหมาะเจาะ พร้อมกับยกแขนอีกข้างของตนโอบกอดพีไว้เช่นกัน ณ ตอนนี้ ที่นี่ ไม่มีอะไรมากั้นกลางระหว่างความรู้สึกของเค้าทั้งสอง ไม่มีใครมาขัดขวาง ไม่ต้องคิดถึงใคร ไม่ต้องกังวลถึงอะไรอีกต่อไป ทั้งสองจึงปล่อยให้ความรักของทั้งคู่อบอวลอยู๋ในบรรยากาศรอบเตนท์ (อย่าคิดลึกค่ะ เค้าแค่กอดกันนอนค่ะใจเย็นๆ นะคะ) พี: ก้อง ก้อง: เงยหน้าไปมองพี ส่งสายตาหวานอย่างมีความหมาย หืม พี: ก้มลงจ้องตาก้องอย่างมีความหมายเหมือนกัน เอื้อมมืออีกข้างมาจับใบหน้าของก้องไว้ ผมรักคุณนะ เราจะอยู๋ด้วยกันตลอดไป จะไม่มีอะไรมาทำให้เราแยกจากกันได้ พูดเสร็จก้อจ้องตาก้องอย่างมีความหมาย จับมือก้องข้างนึงขึ้นมาประทับริมฝีปาก ก้อง: เห็นสายตาที่สื่อความจริงใจของคนรัก จึงส่งสายตาแสดงความรักตอบอย่างท้วมท้น มีความรู้สึกอยากแสดงออกถึงความรักที่ตัวเองมีอย่างหมดหัวใจ (ประกอบกับเห็นริมฝีปากของพี มันไม่ไหวแล้ว) ทนไม่ได้ จึงค่อยๆ ยื่นหน้าเข้าไป เพื่อประทับริมฝีปากของตนไปบนริมฝีปากของคนรักอย่างแผ่วเบา พร้อมกระชับอ้อมกอดของตัวเองเพื่อตอกย้ำความรัก (น้องก้องรุกฆาตค่ะ) พี: ตกใจเล็กน้อยที่ก้องเป็นฝ่ายเริ่มแต่ก้อตอบรับด้วยความรักทั้งหมดที่มี ลดมือลงจากใบหน้า เพื่อกลับมากระชับกอดของตนให้แน่นขึ้นเหมือนกัน ทั้งสองเกือบจะ ปล่อยอารมณ์ตอนนี้ให้เป็นไปตามความรู้สึกรักล้นใจที่พวกเขามีอยู่ แต่ทั้งคุ่ก้อยับยั้งชั่งใจไว้ได้ก่อน เพราะเรื่องหลายเรื่องยังเป็นปัญหาอยู่ แล้วตอนนนี้พี่แก้วก้อหายตัวไป พีเป็นคนหยุด พี: ค่อยๆ ถอยออกมาเล็กน้อย ใจเต้นแรง หูอื้อ ตาลาย ไปหมด ไม่คิดว่าก้องจะเป็นคนรุกเขามากขนาดนี้ ก้อง: ยังคงจ้องหน้าพีอย่างสื่อความรักออกมาเต็มดวงตาคู่นั้น พี: นอนเถอะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้า เดี๋ยวต้องรีบกลับเพราะทุกคนจะเป็นห่วง ถอนสายตาออกจากก้องเพราะสู้สายตาไม่ได้ ก้อง: อืม ค่อยๆ เบนสายตาออกจากพี แต่ก้อไม่ได้ยอมแพ้ เค้ายังชอบบรรยากาศที่ตลบอบอวลไปด้วยความรักหวานซึ้งอย่างนี้ พี ผมยังหนาวๆ อยู่เลยอ่ะ พี: ได้ยินแล้วรู้สึกเป็นห่วงมากทันที ยังหนาวอยู่เหรอ เอื้อมมือไปจับมือก้องขึ้นมาเป่าที่ปาก พร้อมถูไปมา มากอดผมแน่นๆ นะ แล้วก้อเอามือก้องมาวางที่เอวตัวเองพร้อมกับกระชับกอดให้แน่นขึ้น ก้อง: เอาเท้าของตนไปแนบกับเท้าของพีเพื่อลดความเย็นที่เท้า อื้ม อุ่นขึ้นเยอะเลย พูดพร้อมกับถูเท้าเปล่าของตนกับเท้าพี จนแทบจะเป็นนอนก่ายกันอยู่แล้ว (กรี๊ดดดด) สบายจัง พูดเสร็จก้อส่งยิ้มหวานให้คนรัก (น้องช่างกล้า) พี: เหนก้องยิ้มก้ออดไม่ได้ที่จะยิ้มตอบ ในใจก้อนึกเอ็นดูความน่ารักของแฟนตัวเอง ฮึ้ยส์... เอาหน้าก้องมาแนบชิดอกอย่างแรง (นึกในใจต้องอดใจไว้ๆๆ ให้ได้) ก้อง: เหนพีแสดงความรัก ก้อกอดตอบแน่นไม่แพ้กัน พร้อมทั้งซุกหน้ารับเอาไออุ่นจากร่างของพี และสูดกลิ่นหอมหวานของคนรัก พี: เห็นปฏิกิริยาของคนรัก แล้วก้อยิ้ม ก้มลงจูบบนผมของก้อง แล้วสูดเอากลิ่นกายเข้าไปเต็มปอด หลับฝันดีนะครับ ที่รักของผม ก้อง: เขินเล็กน้อย ยิ้มมมมม อืม...คุณก้อหลับฝันดีเหมือนกันนะครับ......ที่รัก.......ของผม แล้วทั้งคู่ก้อนอนหลับไปทั้งที่ยิ้ม ภายใต้บรรยากาศที่อบอวลไปด้วยความรัก และภายใต้อ้อมกอดของกันและกัน ------------------------------ เอ่อ รู้สึกว่าไม่ค่อยโฮกเลยอ่ะค่ะ อุตสาห์เขียนโปรยไว้ว่าจะต้องเสียเลือดกัน ยังไงก้อขออภัยนะคะที่ไม่ค่อยโฮกเท่าไหร่ เขียนฟิค ณ ตอนเที่ยงคืนมาสองคืนแล้ว มันเลยตันๆ น่ะค่ะ แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
โฮกกว่านี้ก้อ...แล้วอ่ะพี่เกดดดดดดดด หวานนนนนนนนนนนนนนนนนนน โดย: นุ้งไอซ์ปลาทอง IP: 118.172.142.148 วันที่: 21 เมษายน 2553 เวลา:19:48:38 น.
นึกหน้าโอกะฟลุคแล้วมันแอร๊ยยยยยยยยยย
โดย: อัง IP: 76.98.208.225 วันที่: 10 พฤศจิกายน 2554 เวลา:22:08:00 น.
|
StayOnYourSide
![]() ![]() ![]() ![]() ![]()
Group Blog
All Blog
Friends Blog Link |
||||
Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved. |
ถ้ามากกว่านี้มันจะติดเรทเกิ๊นนะคะ
น้องก้องรุกคุนพีได้เด็ดขาดจิงๆอ่ะ
เปลี่ยนจากพีก้องเป็นก้องพีดีมั้ยคะเนี่ย
55555555