จิ้น คุณพีกับน้องก้อง เวอร์ชั่น คุณพีขึ้นหึงค่ะ

ณ ห้างแห่งหนึ่ง หลังจากพีก้องทางอาหารเย็นด้วยกันเสร็จ และกำลังเดินดูของในห้างอยู่นั้น

มีผู้หญิงคนนึงเดินเข้ามาใกล้ๆ ทั้งสอง จ้องหน้าก้องอยู่พักนึงแล้วทำท่านึกขึ้นได้ เรียกขึ้นมา “พี่ก้อง พี่ก้องบดินทร์ ใช่มั้ยคะเนี่ย”

ก้อง: เงยหน้าขึ้นมาจากของแล้วมองมาที่ต้นเสียง นึกอยู่สักพัก ก้อร้องขึ้น “อ้าว...น้องน้ำฝน ใช่มั้ย” (แนะนำตัวละคร “น้องน้ำฝน” คาร์เรกเตอร์น่ารัก ใสๆ อ่ะค่ะ)

น้ำฝน: “ใช่ค่ะพี่ ไม่น่าเชื่อเลยค่ะว่าจะมาเจอพี่ก้องที่นี่ ไม่ได้เจอกันมาตั้งนานนะคะ พี่ก้องดูดีขึ้นเยอะเลยนะคะเนี่ย” ส่งสายตาชื่นชมไปที่ก้อง

ก้อง: ยิ้มรับ “ไม่ขนาดนั้นหรอกครับ แล้วนี่เป็นไงบ้างล่ะ” ก้องชวนคุย

พี: ยืนอยู่ข้างๆ เห็นท่าไม่ค่อยดี รู้สึกตะหงิดๆ ว่าตนเองเป็นส่วนเกิน เลยกระแอมขึ้นมา “อะแฮ่มๆ”

ก้อง: ได้ยินเสียงกระแอม นึกขึ้นได้ เลยแนะนำ “เอ่อ ฝน นี่เพื่อนพี่ ชื่อพีรวิชญ์” “พี นี่น้องน้ำฝน เค้าเป็นรุ่นน้องที่มหาลัยน่ะ เป็นน้องรหัสของผมเอง”

พี: ได้ยินน้ำเสียงสนิทสนมแอบหมั่นไส้ขึ้นมาในใจ แต่ไม่แสดงออก ได้แต่ตอบไปว่า “ยินดีที่ได้รู้จักครับ”

น้ำฝน: มองไปที่พีแค่ 2 วินาที รับคำว่า “ค่ะ” แล้วหันไปสนใจก้องต่อ

พี: เริ่มเส้นเลือดโป่งตรงหน้าผาก คิดในใจ ไม่สนใจตรูเลย

น้ำฝน: “เอ่อ พี่ก้องคะ คือพอดีน้ำฝนกำลังจะนัดเพื่อนๆ และรุ่นพี่รวมตัวกันอยู่พอดีเลยค่ะ ถ้าพี่ก้องไปด้วยจะดีมากเลย เพื่อนๆ น้ำฝนคงอยากเจอพี่ก้องกันมากเลยอ่ะค่ะ”

ก้อง: “เหรอ พี่ว่าคงไม่ขนาดนั้นมั้ง ตอนไปเรียนพี่ก้อไม่ค่อยได้สนิทกับรุ่นน้องเท่าไหร่นี่”

น้ำฝน: “แหม ถึงแม้จะไม่สนิท แต่พี่ก้องก้อดังในหมู่สาวๆ นะคะ เพื่อนๆฝนกรี๊ดพี่กันทั้งนั้นล่ะค่ะ”

ก้อง: เริ่มรู้สึกเสียวสันหลังเพราะรังสืออำมหิตของคนข้างๆ ส่งสายตาไปมองหน้าแฟนตัวเองนิสนึง แล้วเจอกับสายตาพิฆาต เลยหันกลับมาตอบว่า “อ่อ เหรอ พี่ไม่เหนรู้เลย”

น้ำฝน: “เอ่อ ยังไง ฝนขอเบอร์พี่ไว้ได้มั้ยคะ เผื่อฝนนัดเมื่อไหร่จะได้โทรบอกพี่ได้ไงคะ”

พี: เส้นเลือดในสมองแทบแตก เมื่อได้ยินว่าจะขอเบอร์ แทบจะแยกเขี้ยวขู่อยู่แล้ว (หวงแฟนสุดๆ กีสสส)

ก้อง: “เอ่อ...” กลืนไม่เข้าคลายไม่ออก หันไปเห็นหน้าที่แทบจะเป็นยักษ์ของพี แล้วก้อตกใจ แต่ว่าไม่รู้ว่าจะปฏิเสธยังไง “ได้สิ...เบอร์ 08x-xxx-xxxx”

น้ำฝน: ยิ้มดีใจรีบเมมเบอร์ เสร็จยังไม่พอ “เอ่อ ขอถ่ายรูปคู่กะพี่หน่อยได้มั้ยคะ ฝนอยากเอาไปอวดเพื่อนอ่ะ นะคะ นะ เดี๋ยวเพื่อนไม่เชื่อว่าฝนเจอพี่ก้องจิงๆ” ว่าแล้วก้อเดินไปหาพี “พี่คะ รบกวนถ่ายรูปคู่ให้หน่อยได้มั้ยคะ กดตรงนี้ค่ะ” ส่งโทรศัพท์ให้พีแล้วตัวเองก้อเดินกลับไปหาก้อง

พี: กายละเอียดนี่ เขวี้ยงโทรศัพท์ใส่หัวยัยน้ำฝนตอนเดินกลับหลังไปแล้ว แต่เนื่องจากความเป็นสุภาพบุรษ เลยไม่แสดงออก แค่ทำหน้าเซ็งๆ

น้ำฝนเดินไปยืนข้างก้อง แล้วเนียนจับแขนก้องเพื่อจะถ่ายรูป

ก้อง: เหนน้ำฝนเดินเอากล้องไปให้พี ก้อจ้องหน้าพีด้วยแววตาขอโทดตลอด ยิ่งพอเห็นคนรักทำหน้าเซงก้อรู้ตัวว่าซวยแล้ว แต่ยิงน้ำฝนเดินมาจับแขนอีก ก้อคิดในใจ ตรูตายแน่ อย่างงี้มีเคลียร์ยาว เลยพยายามจะเถิ่บห่างให้มือฝนให้หลุดจากแขนของตน จนมือฝนหลุดจนได้ ก้อค่อยโล่งใจนิดนึง

พี: เหนฝนเดินไปจับแขนก้อง ควันแทบจะออกหู หน้าแดงด้วยความโกรธ จึงแกล้งถ่ายรูปให้เอียงแบบเหนก้องแค่ครึ่งหน้า กับอีกค่อนตัว เหลือที่ว่างอีกข้างของยัยน้ำฝนเป็นเมตร มองก้อไม่รุว่ามันถ่ายกับใคร สมน้ำหน้า

พีถ่ายเสร็จ ก้อทำเป็นดูนาฬิกา แล้วทำท่านึกได้

พี: “ก้อง เราต้องรีบไปแล้วล่ะ หนังที่ ‘เรา’ จะดูด้วยกันจะฉายแล้วเดี๋ยวไม่ทัน” ว่าแล้วก้อรีบเดินไปจับมือก้อง จูงออกไป “อ่ะ นี่โทรศัพท์” ยื่นโทรศัพท์คืนให้ยัยน้ำฝน แล้วลากก้องเดินออกมาทันที

ก้อง: ยังไม่ทันจะได้อ้าปาก ก้อโดนคุณพีลากออกมา เลยตะโกนไป “เอ่อ พี่ไปก่อนนะ”

น้ำฝน: เห็นพีจับมือลากก้องออกไปก้อตกใจเล็กน้อย แถมเห็นอาการของพีอีก ก้ออึ้งไป ก้มลงดูโทรศัพท์ตัวเอง แล้วตกใจ “เฮ้ย”

พีลากก้องเดินมาที่ลานจอดรถ

ก้อง: “พี พี เดี๋ยวก่อนสิ นี่คุณ ผมเจ็บนะ” สะบัดมืออก แต่ไม่หลุดจากมืออันแข็งแรงของพีไปได้

พี: ลากก้องมาถึงรถเปิดประตูฝั่งคนนั่ง แล้วจับก้องลงนั่ง ผิดประตูใส่ แล้วอ้อมไปนั่งฝั่งคนขับ พอลงนั่งได้ ก้อหันมาหา “ก้อง คุณทำไมทำแบบนี้ ทำไมไม่ปฏิเสธเค้าไป คุณถ่ายรูปกับเค้าไปให้เบอร์เค้าได้ไง” พูดพร้อมกับหน้าแดง ควันพร้อมจะอออกหูทุกเมื่อ “คุณชอบเค้าใช่มั้ย”

ก้อง: “คุณนี่ มีเหตุผลหน่อยได้มั้ย ผมไม่ได้คิดอะไรกะเค้าเลยนะ เค้าก้อเป็นแค่รุ่นน้อง ผมไม่ได้มีอะไรกะเค้าซักหน่อย”

พี: “ไม่ได้คิดแล้วทำไมไม่ปฏิเสธ ห๊า” โกรธสุดๆ (แมนมากกก)

ก้อง: “คุณจะให้ผมปฏิเสธยังไงล่ะ มันเสียมารยาทนะ น้องเค้าก้อไม่ได้ขออะไรมากมายซะหน่อย”

พี: “จะมากจะน้อยก้อไม่ได้ทั้งนั้นล่ะ นี่คุณก้อง คุณ....เป็น.....ของ....ผม นะ คุณจะไปให้อะไรใครไม่ได้ทั้งนั้นล่ะ นอกจากผม คุณเข้าใจมั้ย”

ก้อง: ถึงแม้จะโดนดุ แต่ก้อรู้สึกดี ว่าเค้ากำลังหึงสุดๆๆ เขินกับประโยคแสดงความเป็นเจ้าของ แต่ยังไม่ยอมแพ้ “ก้อจะให้ทำไงได้ล่ะ ก้อให้ไปแล้วนี่ จะไปทวงคืนเค้าได้ไง”

พี: “หึ คุณไม่ต้องห่วงหรอก ยัยนั่นไม่ได้อะไรไปทั้งนั้นล่ะ ถ่ายรูปก้อไม่เหนหน้าคุณ ส่วนเบอร์คุณผมแอบลบจากเครื่องเค้าไปแล้ว ตอนมือถืออยู่กะผม” ทำหน้าโกรธต่อ

ก้อง: ตกใจว่าแฟนตัวเองเป็นเอามาก “ฮึ้ยส์...นี่คุณ มันจะไม่มากไปหน่อยเหรอ”

พี: “ทำไม คุณเสียดายเหรอไง หะคุณก้อง คุณอยากให้ผู้หญิงคนนั่นอ่ะโทรหาคุณใช่มั้ย หรือว่าอยากให้เอารูปคุณไปอวดคนอื่น ฮึ้ยส์...ผมไม่ยอมหรอกนะ” หันไปทุบพวงมาลัยรถ แล้วฟุบหน้ากับพวงมาลัย

ก้อง: เห็นอาการคนตรงหน้า แทนที่จะโกรธ หรือกลัว กลับกลายเป็นความน่ารัก มันทำให้เค้ารับรู้ว่าคนตรงหน้ารักเค้ามากแค่ไหน หวงเค้ามากแค่ไหน เค้ายิ้มออกมาน้อยๆ แล้วพูด “พี คุณ...” เอื่อมมือไปจับบ่าพี “ใจเย็นๆ นะ ผมไม่มีอะไรกับเค้าจิงๆ ผมก้ออยู่นี่กับคุณนี่ไง......ใจผมอยู่กับคุณคุณคนเดียวนะ”

พี: เงยหน้าขึ้นจากพวงมาลัย เอื้อมมือมาจับมือก้อง “จิงๆ นะ คุณ...รักผมคนเดียวจิงๆ นะ”

ก้อง: คิด ฮึ้ยส์ ทำไมต้องบีบคั้นให้พูดด้วยเนี่ย “อืมมมม...ผม...รัก...คุณ...คนเดียว”

พี: เริ่มยิ้มออก แต่ก้อหุบยิ้มทันที “แต่ยังไงอ่ะคุณก้อต้องโดนทำโทษที่ทำให้ผมเป็นอย่างนี้ นี่ถ้าผมไม่ลบเบอร์ กับแกล้งถ่ายรูปไม่ติดเนี่ย คุณโดนหนักแน่”

ก้อง: “ทำโทษเหรอ” ร้อนตัวว่าจะโดนแกล้งอะไรอีก “ทำโทษอะไรของคุณ”

พี: ยื่นแก้มซ้ายไปให้ก้องอย่างรู้งาน “เร็วๆ เลย” “คุณทำให้ผมใจเสียอ่ะ คุณต้องปลอบใจผมหน่อย”

ก้อง: “จะบ้าเหรอเดี๋ยวมีคนเห็น” แต่หันซ้ายหันขวา ลานจอดรถเงียบกริบ ไม่มีคนเดินมาซักคน (บรรยากาศมันเปนจายย)

พี: ยักคิ้วทีหนึ่งเหมือนจะบอกว่ามันไม่มีใครแถวนี้หรอก “ไม่ต้องอ้างเลยคุณ เร็วๆ เลย”

ก้อง: เหวี่ยงนิดนึง กับที่ต้องแพ้คนๆ นี้อีกแล้ว ค่อยจรดริมฝีปากลงบนแก้มของคุณพี อย่างว่าง่าย

พี: ยิ้มเมื่อคนรัก จรดริมฝีปากลงบนแก้ม ค่อยๆ หันมายิ้ม แล้วกระดิกนิ้วเรียกก้องเข้ามาใกล้ “คุณก้อต้องโดนด้วย หันแก้มมาซะดีๆ”

ก้อง: “หา ต้องด้วยเหรอ” แต่ก้อต้องยอมแพ้ ค่อยๆ เอียงแก้มไปให้คนรัก แล้วก้อเจอคุณพี ขโมยหอมซะฟอดใหญ่ จึงเขินหน้าแดงอีกครั้ง

---------------------------------

ขอจิ้นให้หึงผู้หญิงนะคะ ถ้าเป็นผู้ชายเดี๋ยวจะซ้ำค่ะ

Create Date : 29 พฤศจิกายน 2552 Last Update : 24 ธันวาคม 2552 16:00:09 น. Counter : 779 Pageviews.		5 comments
Share Tweet