จิ้น คุณพีกับน้องก้อง ฉากหวานสุดโรแมนซ์

บ่ายวันหนึ่ง ณ บ้านของก้อง โทรศัพท์ก้องดังขึ้น ก้องเห็นชื่อ “พี” โทรมา ก้อรีบรับสาย เพราะวันนี้ พี บอกแล้วว่าไม่ว่าง คงจะไม่ได้คุยกัน พอพีโทรมาก้อเลยดีใจ

ก้อง: “ฮัลโหล พี”

พี: “ก้อง คุณเตรียมตัวออกจากบ้านเลยนะ เดี๋ยวอีกครึ่งชั่วโมงผมไปรับ”

ก้อง: ดีใจที่จะได้เจอแต่แอบมีเหวี่ยง “อะไรของคุณน่ะ นี่มันจะเย็นแล้วนะ คุณจะให้ผมไปไหนเหรอ”

พี: “เอ๊ะ คุณนี่ อย่าถามมากสิ ผมจะพาแฟนผมไปไหนก้อได้น่ะ คุณลุกไปแต่งตัวได้แล้วเดี๋ยวผมก้อจะถึงแล้วเนี่ย ถ้าช้าผมบีบแตรเรียกหน้าบ้านไม่รู้ด้วย แค่นี้นะ”

ก้อง: “นี่คุณ” แต่ไม่ทันซะแล้วฝั่งโน้นวางสายไปแล้ว เลยลุกขึ้นไปเตียมตัวแบบงงๆ แต่ก้อแอบอมยิ้มเล็กๆ

พี: ขับรถมาถึงหน้าบ้าน โทรเรียกก้องออกมา

ก้อง: เดินออกมาจากบ้านได้ ก้อโวยทันที “นี่คุณทำอะไรของคุณน่ะ เรียกผมออกมา ไม่บอกอะไรก่อนด้วย คุณจะให้ผมไปไหนหะเนี่ย”

พี: เห็นแฟนตัวเองเหวี่ยง แล้วก้อยิ้มออกมา ช่างน่ารักจิงๆ ว่าแล้วก้อเข้าไปง้อซักหน่อย “โธ่ ก้อง ก้อผมอยากให้คุณแปลกใจอ่ะ ผมเลยไม่ได้บอกคุณก่อน อยากจะเซอร์ไพรส์คุณ” แล้วก้อแกล้งงอนคืน “แต่ถ้าคุณไม่พอใจ ผมไม่ไปแล้วก้อได้ คุณจะกลับเข้าบ้านเลยมั้ยล่ะ” (แกล้งงอนด้วยอ่ะ น่าร้ากกก)

ก้อง: เห็นพีงอนก้อตกหลุมเค้าอีกและ “ผมก้อไม่ได้ไม่พอใจอะไรซักหน่อย แค่อยากให้คุณบอกล่วงหน้าอ่ะ แล้วเราจะไปกันรึยังล่ะ”

พี: “ครับๆ เชิญคร้าบ” เดินไปเปิดประตูรถให้ก้อง และอ้อมไปนั่งฝั่งคนขับ “ผมบอกคุณเลยก้อได้ วันนี้ คือวันที่เราจะไปเดทกันครั้งแรกอย่างเป็นทางการนะครับ คุณก้องบดินทร์” อันดับแรก “นี่ครับ” เอื้อมมือไปเบาะหลัง หยิบช่อดอกไม้บูเก้เล็กๆ ที่มีสีขาวแซมสีเขียวอย่างน่ารักลงตัวให้ก้อง “ของขวัญวันครบรอบ 1 เดือนที่เราคบกันครับ”

ก้อง: “....เอ๊ะ วันนี้เหรอ” เงียบคิดไปครู่นึง แล้วก้อคิดว่าเออใช่ “นี่คือเหตุผลที่คุณจะชวนผมไป...เดทเหรอ”

พี: “ใช่ครับ ก้อเรายังไม่เคยไปเดทกันเลยนี่ มีแค่ผมเคยไปรับคุณหลังเลิกงาน หรือไม่ก้อไปเที่ยวกับครอบครัวคุณ ผมเลยถือโอกาสนี้ซะเลย คุณจะรับดอกไม้ผมได้มั้ยครับ”

ก้อง: เขินกันไป “รับสิ ขอบคุณมากนะ น่ารักมากเลย” ว่าแล้วก้อรับดอกไม้มาไว้ในอ้อมแขน

พี: “งั้นเราไปกันเลยนะ วันนี้ผมมีแผนไว้แล้ว คุณต้องชอบแน่”

ก้อง: พูดไรไม่ออก เป็นปลื้มที่พีเอาใจใส่ ดูแล และรักเค้ามากขนาดนี้

ขับรถออกไปเรื่อย จนไปถึงที่แห่งหนึ่ง พระอาทิตย์เริ่มคล้อยต่ำลง พีเปิดประตูให้ก้องลงจากรถ แล้วก้อเอื้อมมือไปปิดตาก้อง

พี: กระซิบข้างหูก้อง “ขอปิดตาไว้ก่อนนะ ผมมีเซอร์ไพรส์” ว่าแล้วก้อพาก้องเดินไปถึงที่ แล้วเปิดตา “อ่ะ มองได้แล้ว”

สิ่งที่ก้องลืมตาเห็นก้อคือ โต๊ะกินข้าวน่ารัก ตั้งอยู่ท่ามกลางต้นไม้ ดอกไม้ ในสวนกว้าง มี 2 ที่นั่ง พร้อมอาหารจัดไว้อย่างสวยงาม พร้อมเทียนระยิบระยับบนโต๊ะ มีฉากหลังเป็นพระอาทิตย์ที่กำลังจะตกดิน

ก้อง: “โอ้โห นี่คุณทำเองเหรอเนี่ย”

พี: “ใช่” ว่าแล้วก้อเดินไปเลื่อนเก้าอี้ให้ก้องนั่ง “เชิญครับ”

ก้อง: เดินไปนั่งทั้งอึ้งๆ แต่ก้อยิ้ม เพราะรู้สึกแปลกใจ ปนดีใจไปพร้อมกัน ไม่คิดว่าแฟนตัวเองจะโรแมนติกได้ขนาดนี้ “นี่อย่าบอกนะว่า ที่วันนี้คุณบอกผมว่ามีธุระคือทั้งหมดนี่”

พี: ยักไหล่ กวนๆ “ใช่ครับ แล้วทำไมล่ะไม่ดีเหรอ” ส่งยิ้มยียวนกลับไป

ก้อง: เขิน อมยิ้มหน้าบาน

แล้วทั้งสองก้อดินเนอร์กันใต้แสงเทียน

พี: “ก้อง” เอื้อมมือไปจับมือก้อง “คุณรู้มั้ยว่าผมอยากให้เวลาหยุดลงตรงนี้ ผมมีความสุขมาก มีแต่เราสองคนไม่มีคนอื่น” ถอนหายใจหนึ่งเฮือก เมื่อเห็นก้องทำท่าจะเถียง “ผมรู้ว่ามันไม่ใช่ความเป็นจริง แต่แค่ตอนนี้เท่านั้น เราจะมีแค่กันและกันได้มั้ย”

ก้อง: อึ้งไป แต่ก้อเหนด้วย พยักหน้าน้อยๆ

พีลุกขึ้นจูงมือก้องไปยืนที่ใต้ต้นไม้ต้นนึง มองออกไปเห็นวิวเมืองเกือบทั้งเมืองติดไฟสวยอยู่เบื้องหน้า

ก้อง: ตกตะลึงที่เห็น เดินนำพีไป “โหหห สวยจัง”

พี: กะไว้แล้วว่าต้องชอบ ถือโอกาสตอนก้องเผลอ เดินเข้าไปกอดก้องจากทางด้านหลัง แล้วเอาหน้าซบไหล่ก้อง

ก้อง: ตกใจเล็กน้อย แต่ก้อรับอ้อมกอดของพีไว้ ค่อยๆ เอามือไปจับมือพีที่อยู่ที่เอวของตัวเอง แล้วดื่มด่ำกับบรรยากาศที่เต็มไปด้วยความรักของทั้งสองโดยไม่ต้องพูดอะไร

เวลาผ่านไปซักพัก

ก้อง: “ดึกมาแล้วเดี๋ยวผมคงต้องกลับแล้วล่ะ เดี๋ยวที่บ้านจะเป็นห่วง”

พี: “เดี๋ยวผมไปส่งคุณแปปเดียวก้อถึง ขออยู่ต่ออีกนิดนะ”

ก้อง: เขินอ่ะ “ไม่เอา คุณ ผมต้องกลับแล้ว” ปลดมือของพีที่กอดอยู่ “กลับเถอะ” ทำท่าจะเดินไป

พี: “เดี๋ยว!!! ก้อง” เอื้อมมือไปจับมือก้องไว้

ก้อง: ค่อยๆ หันมา “......”

พี: ล้วงกระเป๋ากางเกง หยิบแหวนทองคำขาววงเกลี้ยงขึ้นมาชูตรงหน้า “ของขวัญอีกชิ้นที่ผมอยากให้คุณ คุณจะรับได้มั้ย” ว่าแล้วก้อค่อยๆ ยกมือซ้ายของก้องที่จับไว้ขึ้นมา

ก้อง: “เอ่อ...” เขินสุดชีวิต ไม่คิดว่าจะมามุกนี้

พี: “แหวนนี้จะเป็นคำมั่นสัญญาของผม ว่าผมจะอยู่ข้างคุณ...ตลอดไป” พูดพร้อมสวมแหวนที่นิ้วนางของก้อง เสร็จก้อยกมือข้างนั้นขึ้นมาประทับริมฝีปากลงไปอย่างแผ่วเบา

ก้อง: หน้าแดงไปถึงหู แอบยิ้ม ตอนที่พีก้อหน้าลง พอพีเงยหน้าขึ้น ก้อชักมืออก เอาแหวนมาส่องดู ด้วยหน้าที่เก็บอารมณ์ดีใจไว้ไม่มิด

พี: “คุณชอบมั้ย ผมลำบากแทบแย่กว่าจะรู้ไซส์นิ้วของคุณ” พูดเสร็จก้ออมยิ้ม หลบตาเขิน

ก้อง: “อืม....” สายตายังไม่ละจากแหวน แต่ทำท่าเหมือนนึกอะไรขึ้นมาได้ เห็นพีกำลังก้มหน้าเขิน ก้อเลยฉวยโอกาสนี่ ประทับริมฝีปากที่แก้มของพีอย่างรวดเร็ว เมื่อทำเสร็จเองก้อเขินเองหลบสายตา

พี: รู้สึก ก้อตกใจเล็กน้อยเอามือจับแก้มของตน “ก้อง...” ยิ้มกว้าง

ก้อง: “ไม่ใช่อะไรนะ ผมก้อแค่เหนว่าคุณทำอะไรให้ผมตั้งเยอะแยะ ผมก้อเลยอยากขอบคุณ ก้อแค่นั้นแหละ” ตอบแบบเหวี่ยงแก้เขิน

พี: ยิ้มละลายหัวใจ แล้วทำท่านึกขึ้นได้ “แต่คุณ ผมทำตั้งหลายอย่างนะ ทำไมได้ครั้งเดียวเองล่ะ”

ก้อง: เหวี่ยงเลย “พอได้และคุณ มันจะมากไปและ ฮึ้ยส์...”

พี: หัวเราะร่วน

แล้วคุณพีก้อกลับไปส่งน้องก้องที่บ้าน อย่างมีความสุข

-------------------------
เอ่อ หวังว่าคงจะไม่เลี่ยนไปนะคะ คือเรานี่ชอบจิ้นแบบหวานมากมายอ่ะค่ะ คือคิดถึงหน้าคุณพีตอนทำซึ้งแล้วมัน อิ๊น อิน อ่ะค่ะ สนองนี๊ดตัวเองสุดๆ

Create Date : 29 พฤศจิกายน 2552 Last Update : 24 ธันวาคม 2552 16:00:21 น. Counter : 483 Pageviews.		3 comments
Share Tweet