จิ้นคุณพีกับน้องก้อง เวอร์ชั่น เอาฮาปนหวานเล็กน้อยค่ะ (ต่อ)

ต่อจาก ต้อนเข้ามุม (เท่าที่ยังไม่เกินเรท ฉ)

พีกึ่งลากกึ่งจูงก้องมาที่เตียง พอมาถึงเตียงก้อเหวี่ยงก้อลงไปนั่ง

ก้อง: “พี คุณเป็นอะไรเหรอ” ยังทำงงได้อีก

พี: “ก้อคุณน่ะ.....คุณ....ฮึ้ยส์.....คุณทำให้ผมรักคุณมากเกินไปแล้วนะ ทำไมต้องทำตัวน่ารักขนาดนี้ด้วย...ฮึ”

ก้อง: เขิน “บ้า....อะไรของคุณน่ะ ผมไม่ได้ทำอะไรซักหน่อย คุณคิดเอาเองคนเดียว”

พี: เห็นก้องเขิน แล้วมันน่ารักกสุดๆ อ่ะ ฮึ้ยส์ ไม่อยากจะทนแล้ว
แต่....ต้องทนให้ได้เพราะเค้าเป็นคนบอกก้องเองว่าไม่ต้องกลัวไม่ต้องกังวลอะไรทั้งนั้น เค้าจะไม่เป้นคนทำลายความเชื่อใจของก้องเด็ดขาด

ถอนหายใจหนึ่งเฮือก รวบรวมลมปราณเพื่อสงบสติอารมณ์

ก้อง: “คุณดีขึ้นรึยัง ไม่ได้เป็นอะไรใช่มั้ย”

พี: ได้ยินเสียงหวาน แสดงความเป้นห่วงแล้วลมปราณเริ่มแตกซ่านขึ้นมาเล็กน้อย แต่เริ่มควบคุมตัวเองได้ แต่คิดในใจยังไงคืนนี้ไม่ปล่อยให้นอนกันง่ายๆ แน่ ยังไงก้อต้องต่อ

คิดได้ก้อผลักตัวก้องนอนลง แล้วตัวเองก้อก้มลงไป เอาแขนสองข้างล๊อคก้องไว้ไม่ให้หลุดไปไหน

ก้อง: ตกใจที่โดนจู่โจมกะทันหัน “พี ทำอะไรอ่ะ”

พี: “....” ไม่ตอบแต่ค่อยโน้มตัวลงไปหาก้อง

ก้อง: “เฮ้ยคุณ ทำไรอ่ะ” พูดไป แต่เหนว่าหยุดพีไม่ได้แล้ว จึงหลบตาปี๋ เบนหน้าหนี

พี: ก้มลงประทับริมฝีปากที่คอก้องอย่างแผ่วเบา พร้อมกัยสูดกลิ่นกายของก้องจากซอกคอก้อง เงยหน้าออกมาเหนก้องหลับตาปี๋ก้อหัวเราะ “คุณ....เป็นอะไร”

ก้อง: ค่อยๆ ลืมตามา จับที่คอของตน “คุณอ่ะ ผมตกใจหมดเลย”

พี: ถอยออกมาจากตัวก้อง สนุกที่ได้แกล้งเล่น หัวเราะใหญ่ “คุณคิดว่าผมจะทำอะไรเหรอ..เอ๊ะ หรือว่า คุณ....ก้อ....หวังให้ผมทำงั้นสิ” หัวเราะ

ก้อง: “พอเลย คุณนี่ พอผมพูดดีด้วยทำเป็นได้ใจนะ เดี๋ยวเหอะ” ค่อยลุกขึ้นมานั่งข้างๆ พี

พี: หันไปทำหน้ายียวนใส่ “ทำไม อย่างคุณจะทำไรผมได้”

ก้อง: “ก้อทำอย่างงี้ไง” ยื่นหน้าเข้าไปใกล้พี แอบขโมยหอมแก้มคุณพีฟอดใหญ่

แล้วค่อยๆ ถอยออกมายิ้มให้อย่างยียวน

พี: เอาแต่แกล้งเค้าไม่รุว่าเค้าแกล้งคืนได้ ตกใจ ชะงักไป ไปต่อไม่เป็น ไม่เคยเหนก้องรุกแบบวันนี้มากอ่น

ก้อง: หัวเราะ เพราะเหนแฟนทำไรไม่ถูก “ที่นี้ จะยอมไปนอนดีๆ ได้รึยัง ฮึ” หันหน้าเตรียมลุกหนี

พี: อึ้ง แต่ไม่ยอมแพ้ กอดเอวก้องที่กำลังจะลุกให้ล้มมานอนบนเตียงด้วยกัน “อืม พร้อมนอนและ ราตรีสวัสดิ์ นะก้อง”

กอ้ง: “ฮึ้ยส์ คุณจะนอนแบบนี้เนี่ยนะ”

พี: “อื้ม นอนอย่างนี้แหละ” กระชับกอดก้องให้แน่นขึ้นอีก พร้อมฉวยโอกาสสูดกลิ่นกายก้องไปด้วย “สบายที่สุดแล้ว”

ก้อง: ดิ้นหนีไปไม่ได้ (หรือว่าไม่อยากหนีไม่รุ) ก้อยอมอยู่ในอ้อมกอดคุณพีอย่างนั้นทั้งคืน

-----------------------------

ชั้นบ้าไปแล้วมานั่งแต่งฟิดตอนเที่ยงคืน

Create Date : 02 ธันวาคม 2552 Last Update : 24 ธันวาคม 2552 15:59:00 น. Counter : 593 Pageviews.		5 comments
Share Tweet