จิ้นต่อจากละคร หลังจากพีปิดไฟ แล้วทำอะไรในห้องก้อง

หลังจากปิดไฟแล้วพีไม่อยากเดินออกจากห้องไปเลย เค้ายังไม่สามารถลืมภาพแผงอกขาวที่ลอดผ่านกระดุมเสื้อที่ยังติดไม่เสร็จนั้นได้เลย มองไปที่เตียงเห็นก้องนอน น้ำนองหน้าตกใจ รีบวิ่งเข้าไปคุกเข่าข้างเตียงก้อง เค้าทนต่อไปไม่ไหวแล้ว ทนเห็นก้องร้องไห้ไม่ได้ เลยตัดสินใจพูดออกไป

พี: “ก้อง”

ก้อง: นอนอยู่ สะดุ้งสุดตัวขึ้นมานั่ง “พี คุณมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง เป็นคุณจิงๆ ใช่มั้ย ที่แม่บอกว่าเป็นคนที่มาดูแลผม”

พี: ลุกขึ้นมานั่งข้างเตียง จับไหล่สองข้างของก้องไว้ “ก้อง ฟังผมก่อน ผมอยากดูแลคุณนะ ขอให้ผมอยู่ข้างๆ คุณนะ แม่คุณอนุญาตให้ผมดูแลคุณแล้วนะ”

ก้อง: ได้ยินก้ออ่อนลง “จิงเหรอ แม่ ยอมรับคุณแล้วเหรอพี”

พี: “จริงสิ ก้อง ผมบอกแม่คุณไปแล้วนะ ว่าผมรักคุณ”

ก้อง: อึ้งไป กวาดสายตาที่มองไม่เหนนั้น เหมือนกับจะค้นหาใบหน้าคนรัก “คุณ บอกแม่ผม....ว่ารักผมเหรอ”

พี: “ผมรักคุณนะก้อง ผมไม่ต้องการใครอีกแล้วในชีวิตผม ให้ผมดูแลคุณนะ ผมอยากอยู่ข้างๆ คุณ ไม่มีที่ไหนที่ผมอยากอยู่มากไปกว่านี้แล้ว”

ก้อง: “พี แต่ผม....”

พี: ไม่ฟังเสียงใดๆ ทั้งสิ้น รู้ว่าสีหน้า แววตาเค้าคงไปไม่ถึงก้องอีกต่อไปแล้ว มีทางเดียวเท่านั้น จึงจับไหลก้องให้เข้ามาใกล้ ยื่นหน้าเข้าไปหาก้อง แล้วประทับริมฝีปากกับก้อง อย่างหนักหน่วงและยาวนาน หวังจะสื่อความรักอันมากล้นที่เค้ามีต่อก้อง

ก้อง: พูดยังไม่ทันจบ ก้อโดนปิดปากด้วยริมฝีปากของพี ตกใจในตอนแรก แต่ตาที่มองไม่เห็นนั้นก็ค่อยๆ ตอบสนองจุมพิตของพี ด้วยการหลับตาพริ้มรับรสสัมผัสที่ริมฝีปากเต็มที่ มือที่วางอยู่ข้างตัวยกขึ้นมาจับที่เอวของพี

พี: รู้ว่าก้องตอบสนองแล้ว จากมือที่จับไหล่อยู่ก้อยกขึ้นมาโอบก้องไว้ในอ้อมกอด กระชับกอดแน่น ให้ร่างกายแนบสนิทกัน เพื่อบ่งบอกว่าเค้าไม่อยากแยกจากก้องมากแค่ไหน

ก้อง: มือที่วางอยู่ข้างตัวเริ่มคลำหาคนตรงหน้า จับแขน จับไหล่ได้ ก้อค่อยๆ เอาแขนโอบรอบคอพีไว้แน่น ดึงตัวให้เข้ามาใกล้กันมากกว่าเดิม

พี: กอดก้องแน่นขึ้น ประทับริมฝีปากให้หนักแน่นกว่าเดิม เมื่อรู้ว่าก้องก้อรู้สึกเหมือนกันกับเค้า ก้อค่อยกดน้ำหนักทับไปที่ก้อง เพื่อจะเอนตัวก้องให้นอนลงโดยที่ไม่ได้คลายอ้อมกอดและริมฝีปาก

ก้อง: รับรู้การถ่ายน้ำหนักของพี ค่อยๆ เอนตัวลงตามน้ำหนักพีอย่างว่าง่าย จนหัวลงกระทบหมอน


พี: ถอนจุมพิตออกเมื่อร่างเค้าเหนือร่างก้องพอดี จ้องหน้าก้องอย่างสื่อความหมายแต่เค้ารู้ว่าแววตาของเค้าก้องจะไม่มีวันรับรู้อีกแล้ว ต้องใช้สัมผัสอย่างเดียวเท่านั้นที่จะส่งผ่านไปถึงก้องได้

ก้อง: ตกใจเล็กน้อยที่พีถอนริมฝีปากไป ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น รู้แค่ว่าพีเอนนอนอยู่เหนือร่างของเค้า จึงลองเรียก “พี มีอะไรเหรอ”

พี: ไม่ตอบ แต่ค่อยๆ ใช้ริมฝีปากของเค้าประทับไปที่แก้มของก้องอย่างแผ่วเบา แล้วค่อยริมฝีปากลงมาที่ซอกคอของก้อง

ก้อง: รู้สึกถึงลมหายใจพี ที่เป่าจากใบหน้าลงไปที่คอ เริ่มหายใจหอบเล็กน้อย อยากถาม อยากห้าม แต่พูดไม่ออก เพราะว่าพีคือสิ่งที่เค้าต้องการมากที่สุดเหมือนกัน

พี: ประทับริมฝีปากที่คอของก้อง มือเอื้อมไปทาบบนแผ่นอกของก้อง ในหัวมีแต่ภาพแผ่นอกขาวที่เล็ดรอดออกมาจากช่องว่างของเสื้อที่เค้าเห็นเมื่อกี้ เริ่มจะลดริมฝีปากลงไปต่ำกว่าซอกคอ

ก้อง: เริ่มหายใจหอบมากขึ้นเมื่อมือพีมาแนบอก “....พี…”

พี: ได้สติคืนมาจากเสียงของก้อง จึงค่อยๆ ลากริมฝีปากของตัวเองขึ้นไปที่หูของก้อง “ก้อง ผมรักคุณนะ”

ก้อง: รู้สึกถึงลมหายใจอุ่นที่เป่าหูอยู่ ได้ยินคำบอกรักเต็มๆ เป็นครั้งแรก ทำเอาน้ำตาปริ่มขอบตาด้วยความติ้นตัน “พี...ผม...ก็รักคุณ”

พี: ได้ยินคำบอกรักเต็มๆ ครั้งแรกเหมือนกัน ยิ้มดีใจ เอามือสองข้างมาจับใบหน้าก้องไว้ แล้วประทับริมฝีปากไปกับริมฝีปากก้อง อย่างหนักหน่วงอีกครั้ง เพื่อจะถ่ายทอดความรักหมดหัวใจที่เค้ามี

ก้อง: รู้สึกถึงมือที่จับใบหน้า รับรู้ถึงรสจูบอีกครั้ง กอดคอพีไว้แน่น เค้าไม่ต้องจากพีไปอีกแล้ว เค้าอยากจะบอกพีเหลือเกินว่าเค้าดีใจแค่ไหน

จุมพิตอันยาวนานผ่านไป พีจำใจถอนหน้าออกมา

พี: “คืนนี้ให้ผมนอนกอดคุณได้มั้ย ผมอยากอยู่กับคุณ...คืนนี้ ผมสัญญาว่าจะไม่ทำอะไรที่เปนการทำลายความไว้วางใจของแม่ของคุณ”

ก้อง: ในใจนึกว่า จิงๆ จะทำลายซะก้อได้นะ แต่ก้อกลัวว่าจะออกนอกหน้าไปหน่อย เดี๋ยวเอาไว้วันหลังก้อได้ เพราะหลังจากนี้พีจะอยู่กับเค้าไปอีกตลอดชีวิต จึงพยักหน้า “อืม...พี...งั้นคุณอยู่ข้างๆ ผมทั้งคืนเลยนะ”

พี: “ได้ก้อง ผมจะอยู่กับคุณทั้งคืน” เอนตัวลงนอน ดึงก้องเข้ามากอด ให้หัวก้องหนุนที่อกพอดี กอดก้องไว้แน่น

ก้อง: เอนตัวตามแรงของพี เมื่อเอาหน้าซบกับอกพีได้ ก้อเอามือโอบเอวพีไว้แน่น

พี: “ก้อง เราจะไม่มีวันแยกจากกันนะ ผมจะไม่มีวันทิ้งคุณ...ผมรักคุณนะก้อง”

ก้อง: ยิ้มรับ “อืม...พี...เราจะไม่มีวันแยกจากกัน...จะอยู่ด้วยกันตลอดไป”

แล้วทั้งคู่ก้อนอนกอดกันแน่นทั้งคืน

-----------------------------------------------

Create Date : 17 ธันวาคม 2552 Last Update : 31 ธันวาคม 2552 11:40:17 น. Counter : 601 Pageviews.		6 comments
Share Tweet