จิ้นคุณพีกับน้องก้อง เวอร์ชั่นคุณพีกับมอเตอร์ไซค์

ณ บ่ายวันหนึ่ง ก้องรีบวิ่งออกมาจากบ้าน ใส่รองเท้า รีบเปิดประตูวันนี้เค้านัดกับพีไว้ แล้วพีก้อไม่ได้บอกเหมือนเดินว่าจะพาไปไหน แต่ที่รู้ๆ คือตอนนี้เค้าสายแล้ว เดินออกมาหน้าบ้าน มองไปไม่เหนรถ lexus ตันเดิม ก้อนึกว่าเค้าคงยังมาทัน ปิดประตูรั้วเสร็จหันมา ก้อเหนพียืนรออยู่แล้ว แต่ไม่เหนรถ

ก้อง: “พี อ้าว คุณไม่ได้เอารถมาเหรอ”

พี: เหนก้องเดินออกมาก้อยิ้มหน้าบาน “ก้อง ผมก้อเอามานี่ไง” หลบตัว ให้เห็นมอเตอร์ไซค์คันใหญ่ หรู จอดอยู่ข้างทาง

ก้อง: “หา วันนี้เอามอไซค์มาเหรอ” ทำหน้าตกใจ

พี: “อื้ม ก้อผมอยากเปลี่ยนบรรยากาศน่ะ ทำไม คุณกลัวเหรอ” ท้าแบบยิ้มๆ

ก้อง : โดนท้า รีบตอบ “เปล่า แค่มอไซค์เองทำไมผมต้องกลัวด้วย ผมนั่งมอไซค์รับจ้างออกบ่อยไป”

พี: “งั้นไปกันเลยมั้ยคุณ” หยิบเสื้อหนังมาใส่ (กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด) แล้วก้อหยิบหมวกกันน๊อคยื่นให้ก้อง “อ่ะ ใส่ซะ”

ก้อง: รับหมวกกันน๊อคมาแบบงงๆ แต่ก้อสวมหัว แบบไม่ค่อยชิน พยายามจะรัดสายรัดแต่มองไม่เห็น

พี: มองเห็นก้องทุลักทุเล เลยยื่นมือไป “มา ผมช่วย” ยื่นหน้าเข้าไปใกล้เพื่อช่วยล๊อคหมวก แอบเอาหลังมือแนบหน้าก้องเต็มๆ

ก้อง: จ้องมองหน้าพีที่ยื่นเข้ามาใกล้ด้วยความรัก สายตาสื่อความหมาย

พี: ใส่เสร็จ หันมามองหน้าก้อง “ไปกันเถอะ ขึ้นมาเลย” ตบเบาะด้านหลังให้ก้องนั่ง แล้วตัวเองก้อหยิบหมวกกันน๊อคของตัวเองมาใส่

ก้อง: ขึ้นคร่อมซ้อนท้ายรถพี ไม่ค่อยชินเท่าไหร่

พี: ดึงมือก้องสองข้างมากอดเอวตัวเองแน่น “กอดผมแน่นๆนะ ตกไปไม่รู้ด้วย” พูดแล้วก้อยิ้มละลายใจ

ก้อง: มองค้อนนิดนึง รู้เลยว่าเป็นแผนของพี แต่ก้อไม่ได้รคิดจะปล่อยมือ พร้อมกระชับกอดแน่น “รู้แล้วน่า อย่าขับเร็วล่ะ ผมกลัว”

พี: “คร้าบรูแล้วคร้าบ ไปกันเลยนะ” ว่าแล้วก้อบิดแฮนด์ออกรถ

พี่ขี่มอไซค์ออกมาที่ถนนร่มรื่น สองข้างทางเต็มไปด้วยต้นไม้ บรรยากาศดีมาก ลมเย็นสบาย

ก้อง: นั่งอยู่ด้านหลังกระชับกอดเอวพีแน่น ไม่ใช่เพราะความกลัว แต่เป็นเพราะความรัก ก้องเป็นคนไม่กล้าแสดงออกเท่าไหร่ เค้าจึงหาเรื่องที่จะกอดพีแน่นๆ แบบนี้มานานแล้ว ถ้าเป็นปกติอ่ะเหรอ เค้าไม่กล้าขอกอดพีแบบนี้หรอก คิดไปพร้อมเอาคางเกยไปที่ไล่พี ทำให้ตัวแนบกันใกล้ชิดยิ่งขึ้น

พี: รู้สึกถึงความใกล้ชิดที่ก้องแสดงออก หันหน้าไปหาก้องเล็กน้อย แล้วก้อยิ้มที่ก้องแสดงออกถึงความรักที่มีต่อเค้ามากขนาดนี้

ขับไปถึงลานชมวิวแห่งหนึ่ง ณ ชานเมือง พีจอดรถ

พี: ถอดหมวกกันน๊อค ลงรถ หันไปช่วยก้องถอดหมวกกันน๊อค แล้วจูงมือก้องลงจากรถ ไปยืนชมวิว ให้ก้องยืนอยู่ด้านหน้าส่วนตัวเองตวัดแขนไปยืนโอบก้องจากทางด้านหลัง เอาคางเกยไหล่ก้องไว้ “ก้อง สวยมั้ย ตรงนี้มองเห็นเมืองทั้งเมืองเลยนะ”

ก้อง: ยิ้มรับ เอามือโอบรอบแขนของพีอีกที “อืม สวยมากเลย คุณรู้จักที่นี่ได้ไงอ่ะ”

พี: “ผมชอบมาที่นี่ตอนเด็กๆ น่ะ พ่อแม่ผมพามา แต่ตั้งแต่เสียพวกเชาไป ผมก้อชอบมาที่นี่คนเดียวนะ มันทำให้หัวผมโล่งน่ะ ผมอยากให้คุณมาเห็นด้วย”

ก้อง: หันไปประจันหน้ากับพี ยื่นมือนึงประคองหน้าพีไว้ “พี ต่อไปนี้คุณไม่ต้องมาที่นี่ คนเดียวอีกต่อไปแล้วนะ คุณจะมีผมมาด้วย”

พี: ยิ้มรับ จับมือก้องที่จับใบหน้าให้แนบสนิทกับหน้าตัวเองมากขึ้น “ก้อง ผมรู้นะ ต่อจากนี้ผมก้อไม่อยากมาที่นี่คนเดียวอีกต่อไปแล้ว ผมต้องมากับคุณเท่านั้น คุณเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตผมแล้วนะก้อง” ดึงมือก้องที่จับไว้มาประทับริมฝีปากลงไปอย่างแผ่วเบา

ก้อง: ยิ้มรับคำพูดของพี แล้วมองหน้าพีที่ก้มลงไปจุมพิตทีมือเค้าอย่างมีความหมาย จ้องตากันสักพัก “ว่าแต่ ทำไมต้องเอามอไซค์มาด้วยล่ะ ขับรถมาก้อได้นี่”

พี: หน้าตามีพิรุธ “ก้อบังเอิญผมเพิ่งยืมมอไซค์เพื่อนมาได้อ่ะ แล้วนี่รุ่นใหม่เลยด้วยนะ ผมอยากขี่มานานแล้ว แล้วบังเอิญผมนัดคุณไว้ ผมก้อเลยบังเอิญเอามอไซค์มารับคุณไง” ยิ้มสู้ “คุณอยากลองขี่มั้ยรุ่นใหม่ขี่ง่ายมากเลยนะ”

ก้อง: ตอนแรกจะเหวี่ยง แต่ก้อแอบสนใจอยู่เหมือนกัน “จิงเหรอ ขี่ง่ายมากเลยเหรอ”

พี: “มาสิเดี๋ยวผมสอนให้” จับมือก้องมานั่งคร่อมด้านหน้ารถ อธิบายวิธีการ ทั้งหมด “ลองขับดูมั้ย”

ก้อง: เริ่มสนุก พยักหน้าตอบ “อืม”

พี: ขึ้นหลังด้านหลังก้องเอามือทั้งสองโอบมาด้านหน้า มาช่วยก้องจับแฮนด์ “นี่ จับอย่างนี้นะ”

ก้อง: ตกใจเล็กน้อยที่พีเอามือสองข้างมาล๊อค แต่ก้อไม่ได้คิดไร รับฟังที่พีสอนต่อไป

พี: เห็นก้องฟังอย่างตั้งใจ หันไปมองหน้าก้อง เหนหน้าตั้งอกตั้งใจแล้วมันอดไม่ได้ ขโมยหอมแก้มไปฟอดใหญ่

ก้อง: “เอ๊ะ คุณนี่” เอามือมาจับแก้มข้างที่โดนหอม

พี: “ขอโทด ขอโทด มันอดไม่ได้น่ะ ก้อคุณเล่นตั้งใจฟังซะน่ารักขนาดนี้”

ก้อง: เขินเหวี่ยง “อะไรของคุณน่ะ ไม่รงไม่เรียนมันแล้ว” พยายามจะปลดแขนพีที่ล๊อคเค้าไว้ออก

พี: อย่าหวังว่าจะยอม แขนที่จับแฮนด์อยู่ เลื่อนมากอดก้องไว้อย่างแน่น ไม่ให้หนีทันที พร้อมกับแนบตัวเข้าประชิดก้องมากกว่าเดิม ลมยังไม่อาจพัดผ่านตัวทั้งสองคนได้เลย “โอ๋ ๆๆ ไม่เอาน่า ผมขอโทดนะ ก้อคุณน่ารักจนผมทนไม่ไหวนี่”

ก้อง: จกใจที่โดนพีรัดแน่น พยายามดิ้นเล็กน้อยพอเป็นพิธี “เอ๊ะ คุณนี่ ปล่อยนะ”

พี: ก้องยิ่งดิ้นเค้ายิ่งกอดแน่น “โธ่คุณ อย่าโกรธผมเลยนะ ผมขอโทดอ่ะ ก้อแฟนผมน่ารักอย่างเนี่ย จะให้ผมอดใจไหวได้ยังไงล่ะ คุณไม่ชอบเหรอ ผมไม่ทำแล้วก้อได้ ผมสัญญา” ทำหน้าเศร้าไปนิดนึง แต่ยังไม่ปล่อยมือ

ก้อง: เห็นเค้าทำหน้าเศร้า ประกอบกับกลัวว่าพีจะไม่ทำอีกจิงๆ จึงหยุดดิ้น “เอ่อ....เปล่าผมก้อไม่ได้โกรธอะไรขนาดนั้น ผมก้อแค่....แค่.....อายน่ะ”

พี: ยิ้มขึ้นมาทันที “จิงเหรอก้อง...คุณไม่โกรธผมนะ...แต่จิงๆ คุณไม่เหนต้องอายเลย ก้อเราเปนแฟนกันนะ จะทำเรื่องแบบนี้ก้อไม่แปลกซักหน่อย จิงมะ”

ก้อง: “แหม คุณนี่มันที่สาธารณะนะ หัดเกรงใจสถานที่ซะมั่ง”

พี: ยิ้มเมื่อได้ยินทันที “ที่นี่อ่ะไม่มีคนหรอก จิงๆ มันเป็นที่ของผมเอง พ่อแม่ซื้อไว้ให้” หันมามองหน้าก้อง “แล้วววว.....ถ้าที่นี่มันไม่ได้สาธารณะแล้ว คุณก้อโอเคใช่มั้ย”

ก้อง: ตกใจ “หา ที่นี่เปนที่ของคุณเหรอ” หันหน้าไปหาคนด้านหลัง เห็นพีพยักหน้ายิ้มรับ

พี: โน้มหน้าเข้าไปใกล้ก้องมากขึ้นๆๆ ขโมยหอมแก้มก้องอีกที เห็นก้องยังนิ่ง หน้าก้อยังคงหันมาหาเค้า แสดงว่าโอเคแบบไม่ต้องพูด จึงยื่นริมฝีปากเข้าไปใกล้ริมฝีปากของก้อง แล้วประทับจุมพิตไปที่ริมฝีปากของก้องอย่างแผ่วเบา

ก้อง: หันไปก้อโดนขโมยหอมแก้ม รู้สึกอบอุ่นเปนที่สุด จึงไม่หันหน้ากลับ เห็นพียื่นหน้าเข้ามาใกล้ก้อหันหน้าไปรับจุมพิตจากพีตอบ เริ่มหันตัวมาด้านข้างเพื่อให้ริมฝปากตรงกันมากขึ้น ยกมือนึงขึ้นจับใบหน้าของพี รู้สึกได้ถึงความรักเต็มเปี่ยมที่มีให้กัน

พี: เมื่อรู้สึกถึงการตอบสนอง ก้อกอดก้องแน่นขึ้น เวลาผ่านไปเท่าไหร่ไม่รุ รู้แต่เพียงว่าเปนช่วงเวลาแสนสุข แต่ก้อต้องถอยหน้าออกมา เพราะเหนจากหางตาว่าเปนเวลาพระอาทิตย์เริ่มคล้อยต่ำแล้ว เดี๋ยวก้องจะกลับดึกเกินไป “เรากลับกันมั้ย”

ก้อง: พยักหน้า มึนจูบ

พี: เหนก้องมึนๆ อดไม่ได้อีกครั้ง ขโมยหอมแก้มไปฟอดใหญ่ พร้อมจุ๊บปากไปหนึ่งที “อืม ปากคุณเริ่มเย็นนะ เอานี่” ถอดเสื้อหนังออก สวมให้ก้อง “เดี๋ยวนั่งรถแล้วจะไม่สบาย”

ก้อง: ยิ้มรับ กระชับเสื้อพีให้แน่น สูดกลิ่นกายจากเสื้อของพี ย้ายไปนั่งข้างหลัง กอดเอวพีแน่นยิ่งกว่าขามา เหนพีหน้าตามีความสุข อดไม่ได้ เลยขโมยหอมแก้มพีไปฟอดใหญ่เหมือนกัน

พี: โดนขโมยหอมแก้ม ตกใจเล็กน้อย หันมาส่งสายตาละลายขั้วโลก ยิ้มให้ “ผมรักคุณนะก้อง” แล้วก้อออกรถ

Create Date : 16 ธันวาคม 2552 Last Update : 1 มกราคม 2553 19:14:01 น. Counter : 499 Pageviews.		5 comments
Share Tweet