จิ้นคุณพีกับน้องก้อง เวอร์ชั่นน้องก้องรุกฆาต (2)

ฟิคนี้พอดีแต่งไว้แล้วอาจจะซ้ำๆ กับอันที่แล้วไปซะหน่อย ขออภัยนะคะ เอาไปอ่านแก้เบื่อก้อละกันค่ะ

หลังจากที่กลับมาจากระยอง ความสัมพันธ์ระหว่างก้องกับพีก้อสนิทแนบแน่นขึ้นมาก เพราะว่าทั้งคู่มีเรื่องให้ได้ใกล้ชิดสนิมสนมกันหลายเรื่อง ช่วงนี้บรรยากาศจึงตลบอบอวลไปด้วยความรัก

ณ คอนโดของพี ก้องเดินออกมาจากลิฟต์ มาหยุดที่หน้าห้องของพี กดกริ่ง ซักพักได้ยินเสียง “มาแล้วคร้าบบบบ”

พี: เปิดประตูรับแฟน พร้อมด้วยรอยยิ้มกว้าง “มาแล้วเหรอ”

ก้อง: ยิ้มรับ “อืม คุณทำอะไรอยู่ล่ะ” พูดพร้อมเดินเข้าห้อง

พี: ปิดประตูห้อง “ก้อรอคุณอยู่นี่แหละ ไม่เป็นอันทำอะไรเลย” เดินเข้าไปกอดก้องจากทางด้านหลัง เอาหน้าสูดกลิ่นหอมจากซอกคอก้อง “คิดถึงคุณจัง”

ก้อง: ตกใจนิดหน่อย แต่ก้อยิ้มรับ เอื้อมมือมาจับมือพีที่โอบเอวตัวเองอยู่ ค่อยๆ พลิกตัวกลับหันหน้ามาหาพี โดยที่แขนพียังโอบรอบเอวอยู่ แล้วก้อยกแขนตัวเองขึ้นโอบเอวพีกลับในเวลาเดียวกัน จ้องหน้าพีด้วยสายตาหวานหยด “อื้ม...ผมก้อคิดถึงคุณ”

พี: ใจเต้นที่เห้นก้องแสดงอารมณ์ความรู้สึกใส่เค้าตรงๆ แบบนี้ หลังจากกลับมาจากระยองก้องก้อเปลื่ยนไป ไม่อายไม่เขินไม่เหวี่ยงเท่าไหร่ แต่กลับเปิดใจกับเค้ามากขึ้น ซึ่งแบบนี้ยิ่งทำให้เค้ารักก้องมากขึ้นกว่าเดิมซะอีก

ก้อง: เห็นพีอึ้งไปเล็กน้อย เค้าก้อรู้ว่าที่เป็นอย่างนี้เพราะว่าเค้าทำอะไรที่ไม่ค่อยได้ทำ และการที่พียังคงดีใจกับทุกประโยคที่เค้าพูดแบบนี้ มันยิ่งทำให้เค้ารู้ว่าพีรักเค้ามากแค่ไหน แล้วเค้าก้ออยากแสดงความรู้สึกตอบกลับไปมากเท่านั้น “อืม ถ้าคุณไม่ได้ทำอะไรอยู่ ผมขอยืมเตียงหน่อยสิ ผมอยู่เวรตั้งแต่เช้าอ่ะ พอตกบ้านเลยง่วงชะมัดเลย”

พี: “หืมมม...คุณ...จะไป...นอนเตียงผมงั้นเหรอ”

ก้อง: ทำตาแบ้ว “อืม ทำไมล่ะ นอนไม่ได้เหรอ หรือว่า....ไม่อยากให้ผมรู้ว่ามีอะไรซ่อนไว้ใต้เตียง” ทำหน้าเจ้าเลห์

พี: “จะบ้าเหรอคุณ...ไม่ใช่ยังงั้น ผมแค่ตกใจน่ะ” ยิ้มๆ “อืม ไปสิ คุณจะได้พักผ่อนซะหน่อย แล้วเดี๋ยวผมทำอะไรให้กินรอคุณตื่นละกัน” จูงมือก้องพาเดินไปที่ห้องนอน

ก้อง: เดินมาถึงห้องนอน ก้อสำรวจห้อง ห้องเรียบร้อย สะอาด มีอะไรไม่มาก สมกับเป็นพี “อืม ห้องสวยดีนะ” นั่งลงบนเตียง “ขอยืมนอนหน่อยละกันนะ แค่พักสายตาเฉยๆ น่ะแปปเดียว”

พี: มองคนรักนั่งบนเตียงที่เค้านอนทุกวัน แล้วแอบใจเต้นเล็กน้อย คิดในใจว่าก้องช่วงดูเหมาะเจาะกับห้องเค้าจิงๆ เหมือนเป็นส่วนหนึ่งของห้องเค้า ที่เค้าไม่อยากให้หายไปเลย “อืม คุณจะนอนนานแค่ไหนก้อได้น่า ไม่เป็นไรหรอกเหนื่อยก้อพักเถอะ”

ก้อง: มองดูเตียงแล้วอมยิ้ม “อืม แต่ผมคงไม่หลับหรอก แค่พักสายตาเฉยๆ คุณอยู่เป็นเพื่อนผมหน่อยสิ ที่นอนไม่คุ้นไม่อยากนอนคนเดียว” ว่าแล้วก้อลงนอนพัก เอาแขนก่ายหน้าผาก

พี: ตกใจที่ได้ยินก้องช่างกล้า ชวนเค้านอนด้วย นี่ไม่รุเลยรึไงนะว่าสิ่งที่ก้องทำมันทำให้เค้าใจสั่นมากแค่ไหน “ได้สิ เดี๋ยวผมอยู่เป็นเพื่อน” นั่งลงข้างๆ เตียง หยิบผ้าห่มมาห่มให้ก้อง

ก้อง: ลืมตาขึ้น เปิดผ้าห่มที่ห่มตัว แล้วตบที่นอนด้านข้างตัว “พี มานี่สิ ไหนคุณสัญญาว่าคุณจะอยู่กับผมไง” (เริ่มรุกๆ)

พี: อึ้งเล็กน้อยกับการจู่โจม แต่ก้อรับแต่โดยดี ปีนขึ้นเตียงไปอยู่ใต้ผ้าห่ม เอนตัวกึ่งนั่งกึ่งนอนพิงหัวเตียงข้างๆ ก้องที่นอนหนุนหมอนอยู่

ก้อง: เงยหน้ามองพีเล็กน้อย หลับตาลงอีกครั้ง นิ่งไปซักพัก ก้องก้อพลิกตัวตะแคงไปทางที่พีนอนอยู่ เถิบตัวไปหาแล้วเอาหัวขึ้นไปซบที่แผ่นอกของพี พร้อมเอามือข้างนึง แนบอกของพีไว้ หลับตาพริ้ม (เนี่ยนได้อีก)

พี: ตกใจที่ก้องเป็นคนมากอดเค้าก่อน ซบอกเค้าแบบนี้ ใจเต้นแรงมาก ยังไงก้องก้อต้องได้ยินเสียงหัวใจเค้าแน่ๆ เห็นก้องนอนอมยิ้มก้อรู้แล้วว่าซ่อนความตื่นเต้นของตัวเองไว้ไม่อยู่ เค้าแพ้ทางผู้ชายคนนี้ขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย

ก้อง: ได้ยินเสียงหัวใจคนข้างๆ เต้น ก้ออดอมยิ้มไม่ได้ เค้ารู้ว่าพีแพ้เค้าในตอนนี้ เค้าเลยรุกต่อ โดยการเงยหน้าขึ้นส่งสายตาเป็นประกายไปให้พี “พี...ผมขอนอนอย่างนี้ได้มั้ย หมอนไม่ชินเลยหนุนไม่ค่อยสบาย อย่างนี้สบายกว่าเยอะ” ว่าแล้วก้อหันกลับไปแนบหน้ากับอกพี แล้วเอาแขนกอดเอวพีไว้แน่น

พี: “เอ่อ...อืม...เอาสิ” ยกแขนของตนอย่างเก้งก้าง เพราะทำตัวไม่ถูก ค่อยๆ มาโอบไหล่ก้องไว้ เมื่อตั้งตัวได้ ก้องมองคนรักด้วยความรัก พร้อมกับกระชับแขนโอบให้แน่นขึ้น

ก้อง: ทำเนียนหลับตา แต่ก้อแกล้งทำเป็นขยับตัวด้วยความง่วง โดยเลื่อนมือที่จับที่เอวของพีช้าๆ ค่อยๆ ลูบผ่านเอว แล้วไปหยุดที่แผ่นอกของพี

พี: รู้สึกถึงสัมผัสที่ลากผ่านเอวมาถึงอก ขนลุกเกรียว ตกใจเล็กน้อย แต่จับไม่ได้ว่าก้องแกล้ง ถอนหายใจเฮือกพยายามข่มใจ โดยเอื้อมมือไปจับมือก้องที่เลื่อนไปมาให้อยูที่อกเค้านิ่งๆ ดีกว่า ก่อนที่เค้าจะทนมากไปกว่านี้ไม่ได้

ก้อง: รู้ว่ามาถูกทางเพราะว่าใจพีเต้นแรงมาก เค้าอยากทดสอบอะไรอีกซะหน่อย จึงค่อยๆ เลื่อนตัวขึ้นมาจากที่ทาบอยู่บนอกพี ก้อค่อยๆ เลื่อนขึ้นมาจนหน้าแนบเข้ากับซอกคอของพี พอดิบพอดี ทำให้ลมหายใจร้อนผ่าวเป่าเข้าออกอยู่ที่คอของพี (โอ้.......)

พี: แทบจะกลั้นหายใจ ก้องรุกเค้าอย่างรุนแรงมาก หัวใจเค้าเต้นแรงแทบระเบิดออกมาจากอก รับรู้ลมหายใจก้องที่เป่าที่คอ

ก้อง: เห็นพีกลั้นใจ ตัวสั่นก้อเริ่มรู้สึกสนุก เลยเริ่มเอาริมฝีปากเข้าไปใกล้ซอกคอขอพีมากขึ้น แล้วประทับรอยจูบบนคอของพีอย่างแรง (กรี๊ดดดดดดดดดดดด)

พี: ตกใจ เขยิบตัวออกห่างเล็กน้อยด้วยความจั๊กจี้ “เฮ้ย คุณ...นี่คุณแกล้งผมเหรอ”

ก้อง: “ใครว่าผมแกล้ง ผมเอาจริงต่างหาก” (รุกฆาต) ส่งสายตาหวานไปให้

พี: “หา....เอาจริง...หมายความว่าไง” หน้าตาตกใจ

ก้อง: ไม่ตอบ แต่ส่งสายตายียวน “ก้อผมทนไม่ไหวนี่ เห็นคุณแล้วมันอดอยาก....ไม่ได้”

พี: ใจเต้นโครมคราม “อยาก....เหรอ....อยากอะไร”

ก้อง: เขินที่ต้องพูดออกมาเป็นคำ “ก้อ.....อยากอยู่ใกล้ๆ คุณ...อยากกอดคุณ...อยากสูดกลิ่นของคุณ....อยาก....” คิดในใจว่าทำไมไม่รู้ตัวสักทีนะ ทอดสะพานให้ขนาดนี้แล้วเนี่ยยย

พี: “อยาก....” หน้าอยากรู้เต็มที่

ก้อง: “อยาก.....จูบคุณ” พูดแล้วก้อเขิน เอาหน้าซุกผ้าห่ม

พี: ยิ้มอย่างดีใจ “จิงเหรอก้อง” เหนก้องไม่โผล่หน้ามา เลยเอาหน้าตามเข้าไปซุกผ้าห่มด้วย เจอหน้าก้องใต้ผ้าห่ม แล้วก้อเอาหน้าเข้าไปใกล้ๆ “จิงเหรอ แล้ว.....อยากแค่นั้นอ่ะเหรอ”

ก้อง: เขินหน้าแดง “คิดอะไรอ่ะ ทะลึ่ง”

พี: “นี่ผมยังไม่ได้พูดอะไรเลยนะ คุณจะมาว่าผมทำไมเนี่ย” แล้วก้อยิ้ม “งั้นเรามาทำอย่างที่คุณอยากให้หมดเลยละกันนะ” ยิ้มเจ้าเลห์ ยื่นหน้าเข้าไปใกล้ก้องมากๆ

ก้อง: เขินสุดๆ แต่ก้อไม่ได้หลบไปไหน

-----------------------------

เอ่อ จิ้นกันต่อ ก้อระวังผีผ้าห่มด้วยนะคะทุกคน

Create Date : 06 ธันวาคม 2552 Last Update : 9 มกราคม 2553 12:09:48 น. Counter : 628 Pageviews.		6 comments
Share Tweet