ขอจิ้นคุณพีกับน้องก้อง ฟิคน่ารักๆ บ้างนะคะ ตอนน้องก้องขี้น้อยใจ(1)

ณ สนามแข่งรถ ก้องมายืนดูพีแข่งรถ วันนี้พวกแอนนาและเพื่อนไม่ได้มา เพราะว่าช่วงนี้พีตัดขาดกับสาวๆ อย่างสิ้นเชิงเมื่อมีก้องแล้ว

รถวิ่งอยู่ในสนามแข่งอย่างรวดเร็วไม่รู้รอบที่เท่าไหร่แล้ว ก้องเริ่มมองดูนาฬิกาเพราะนี่มันจะสองชั่วโมงแล้วนะ ที่พี่ให้เค้ารออยู่ตรงนี้ ไหนบอกว่าจะแข่งรอบเดียวไง

ก้องเริ่มออกอาการเซง เพราะยืนดูก้อไม่มีเพื่อน แถมพียังไม่มองขึ้นมาเท่าไหร่เพราะว่ากำลังง่วงอยู่กับการเจรจากับช่างเพื่อซ่อมรถ

เวลาผ่านไปอีกซัก เกือบครึ่งชั่วโมง พีรีบวิ่งเข้ามาหาก้อง หน้าตาเลิกลั่ก รู้ตัวว่าทิ้งให้ก้องรอนานมากแล้ว

พี: “ก้อง ผมขอโทษนะ คุณรอนานมากใช่มั้ย พอดีรถผมมีปัญหาหลายอย่างน่ะ ถ้าเกิดไม่รีบแก้ เดี๋ยวแข่งครั้งหน้าจะไม่ทัน” รีบมองหน้าก้องด้วยสายตาเว้าวอน ขอโทษ

ก้อง: ไม่พูดอะไร แต่ไม่มองหน้า ทำหน้าเบื่อสุดฤทธิ์

พี: “ก้อง...พูดกับผมหน่อยสิ ผมขอโทษนะ ไม่ได้ตั้งใจว่ามันจะนานขนาดนี้เหมือนกัน” เดินไปจับมือก้องไว้ “ก้อง....ผมขอโทษนะ นะ อ่ย่าโกรธผมเลย”

ก้อง: ชักมือออก ยังไม่ยอมมองหน้า พูดขึ้นมาด้วยเสียงห้วนๆ “จะกลับได้รึยัง” ไม่รอคำตอบ แต่เดินนำหน้าไปเลย

พี: หน้าจ๋อยไปเพราะโดนชักมือออก แล้วก้อเดินคอตกตามก้องไป

ถึงรถพีรีบไปเปิดประตูให้ก้อง แล้วตัวเองก้อตามไปนั่งหลังพวงมาลัย สตาร์ทรถ แต่ยังไม่ออกรถ

พี: หันหน้าไปมองก้อง “ก้อง คุณยังโกรธผมอยู๋อีกเหรอ ไม่เอาน่า นะนะ หายโกรธผมเถอะ วันนี้ผมจะตามใจคุณหมดเลยคุณอยากไปไหน อยากกินอะไรมั้ย” ง้อสุดชีวิต

ก้อง: ยังโกรธอยู่ “ไม่ ผมจะกลับบ้าน” ไม่ยิ้ม ไม่มองหน้า

พี: “โธ่....ก้อง คุณอย่าโกรธผมเลยนะ ผมผิดไปแล้ว ให้ผมทำอะไรผมยอมทุกอย่างเลย แค่คุณหายโกรธผมนะ นะ” อ้อนก้องใหญ่

ก้อง: ตัดพ้อน้อยใจ “ไม่ต้องเลย ไม่ต้องมาทำเป็นพูดดี ทีเมื่อกี้ยังปล่อยให้ผมอยู่คนเดียวได้เป็นนานสองนาน ทีตอนนี้อยากมาอยู่ด้วยกัน ชิ ไม่ต้องมาพูด”

พี: รู้ว่าทำก้องน้อยใจอย่างแรง “ก้อแหม ก้อง ผมอยากอยู่กับคุณตลอดแหละ เมื่อกี้ที่ผมไปทำอย่างอื่นอ่ะ แค่ผมรู้ว่าคุณรออยู่ผมก้ออุ่นใจกว่าอยู่คนเดียวแล้ว ขอโทษนะที่ผมเอาแต่ใจตัวเอง ผมจะไม่ปล่อยให้คุณอยู่คนเดียวแล้วนะ ผมสัญญา”

ก้อง: “หึ ไม่ต้องมาพูดหรอก เพิ่งทำอยู่เมื่อกี้เนี่ย”

พี: “แต่ถึงตัวผมไม่ได้อยู่กับคุณ แต่ใจผมอยู่กับคุณตลอดนะ ถ้าคุณไม่เชื่อลองจับหัวใจผมสิ” เอื้อมมือไปจับมือก้องมาแนบอกข้างซ้ายของตน “มันเรียกหาคุณตลอดเวลาเลยนะ”

ก้อง: เขินเล็กน้อย ที่มือโดนจับไปแนบแผ่นอกของพี “คุณ ไม่ต้องมาอ้างเลย แก้ตัวน้ำขุ่นๆ” ถึงจะยังงอนอยู่ แต่ก้อเริ่มอมยิ้มนิดๆ

พี: “ผมไม่ได้แก้ตัวน้า ผมพูดจริงๆ ก้อใจผมมันอยู่กับคุณตลอดเลยจิงๆ นี่ คุณไม่ได้ยินเหรอ งั้นสงสัยต้องใช้วิธีนี้” ว่าแล้วก้อรวบหัวก้องอย่างรวดเร็วมาแนบไว้กับอกของตนเอง แล้วกระซิบข้างหูก้อง “ได้ยินรึยังครับ ที่รัก”

ก้อง: ไม่ทันตั้งตัว ไม่คิดว่าพีจะรวบหัว (รวบหาง...เฮ้ยไม่ใช่) เค้าไปซบอก เขินหน้าแดงสุดๆ แก้มแนบชิดอยู่กับหน้าอกพี ลมหายใจของพีที่เรียกเค้าว่าที่รักเป่าอยู่ข้างหู แอบยิ้มเล็กน้อย แต่ก้อยังเหวี่ยง “ฮึ้ยส์ คุณนี่” ผลักตัวเองออกมาจากอกพี แต่ใจเต้นโครมคราม

พี: ทำหน้าจิงจัง จิกก้องด้วยสายละลายภูเขาน้ำแข็ง “ก้อง ผมขอโทษนะ ผมจะไม่มีวันปล่อยคุณไว้คนเดียวอีก ผมสัญญา” เอื้อมมือไปจับมือก้องขึ้นมากุมไว้ แล้วค่อยๆ ยกมือก้องมาประทับริมฝีปากลงไป “ให้อภัยผมได้มั้ยครับ”

ก้อง: เขินๆๆๆ แอบอมยิ้ม แกล้งตอบแบบรำคาญๆ “อืมๆ รู้แล้วน่า ไม่โกรธแล้วก้อได้”

พี: ยิ้มกว้างอย่างดีใจ “จริงนะ ก้อง...ผมรักคุณที่สุดเลย” ยกมือก้องขึ้นมาจูบอีกที แล้วหันไปเตรียมออกรถ “งั้นเราจะไปไหนกันดีครับ”

ก้อง: นึกสนุกขึ้นมาได้ “อืม งั้นขอร้านอาหารที่แพงๆ ละกัน คุณต้องเลี้ยงผม นี่คือการลงโทษ”

พี: คิดเหรอว่าจะยอมแพ้ “ได้ งั้นเดี๋ยวเราไปโรงแรม 5 ดาวนะ แล้วจองห้องสักห้อง สั่งรูมเซอร์วิสขึ้นมากิน แพงสุดๆ เลยคุณ” หันหน้ามายิ้มเจ้าเลห์ “อ่อ แล้วไหนๆ จองห้องแล้ว เราก้ออยู่มันซักคืนนึงนะ แล้วในเมื่อผมสัญญาแล้วว่าผมจะไม่ปล่อยคุณให้อยู่คนเดียว งั้นคุณก้อต้องตัวติดผมตลอดทั้งคืน แบบนี้เป็นไง”

ก้อง: “ฮึ้ยส์...นี่คุณ คิดงี้ได้ไงเนี่ย ทะลึ่ง”

พี: “อ้าวคุณ ก้อคุณบอกเองว่าเอาแพงๆ ไม่ใช่เหรอนี่ไง นอกจากอาหารแล้ว ผมแถมห้องให้ด้วยนะ” ว่าแล้วก้อออกรถ “งั้นเราไปกันเลยนะ”

ก้อง: “เฮ้ย ไม่นะ...คุณ” แต่ไม่รู้เสียงจะไปถึงพีรึเปล่า

------------------------------------

Create Date : 08 ธันวาคม 2552 Last Update : 31 ธันวาคม 2552 11:38:56 น. Counter : 843 Pageviews.		6 comments
Share Tweet