๙ ตุลาคม ๒๕๖๓ // 2020年10月9日 // October 9, 2020 ฝนตก ก็ยิ่งเหงา ยิ่งคิดถึง คิดถึงอดีต คิดถึงบุคคลอันเป็นที่รักนั่นคือ พ่อน้อยและแม่อ้วน และคิดถึงหมาสุดที่รัก นั่นคือ ไจแอนท์ ชีวิตฉันตอนนี้ อยู่เพื่อเหตุผลสองอย่าง 1.อยู่เพื่อดูแลแมว 12 ตัว 2.อยู่เพื่อคิดถึงความทรงจำในอดีต คิดถึงสิ่งอันเป็นที่รักที่ได้จากฉันไปตลอดกาล ในทุก ๆ วันที่ตื่นขึ้นมา ฉันก็อยู่เพื่อสองเหตุผลนี้เท่านั้น นอกเหนือจากนี้ ฉันไม่มีอะไร ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องอยู่ต่อ ความฝัน ความหวังใด ๆ ไม่มีแล้ว ในตอนนี้ ไม่มีอะไรเลย เฉย ๆ กับมัน ยังไงก็ได้ ไม่สนใจ ไม่ไขว่คว้า ไม่กระตือรือร้น ไม่ดีกว่า อย่าเขียนอะไรเยอะไปมากกว่านี้เลย ไม่อยากร้องไห้อีก เพราะเมื่อวานก็เผลอร้องไห้ไปแล้ว เหนื่อยแล้ว ปวดตา ถามว่า ชีวิตตอนนี้ ฉันมีความสุขดีหรือเปล่า มีความสุขเฉพาะเวลาอยู่กับแมว 12 ตัวของฉันเท่านั้น นอกเหนือจากนี้ ฉันเฉย ๆ ชินชา เบื่อหน่าย ฉันไม่สนใจอะไร ไม่ต้องการอะไร และฉันคิดว่าคงจะไม่มีใครหรืออะไรมาทำให้ฉันเปลี่ยนความคิดนี้ได้ ฉันคงจะคิดแบบนี้ไปตลอด ไปจนวันสุดท้ายของชีวิตนั่นแหละ ดึกมากแล้ว ไปนอนดีกว่า วันหลังจะมาเขียนใหม่ Facebook Twitter |