The old guitar and the song. ของบางอย่างมีค่า... เมื่อเราได้สูญเสียมันไปแล้ว แต่ถึงกระนั้น... เราก็ไม่เคยจดจำข้อนี้ได้ ไม่ว่ามันจะเกิดมากี่ที กี่รอบ กี่หน ----------------------------------------------------- 1. The old guitar ณ จุดหนึ่งของเวลาที่ผ่านมา คุณโจโจ้ได้ตกจากชั้นวาง ตกลงกระแทกพื้นอย่างรุนแรง ทำให้ลำตัวและแขนหลุดออกจากกัน ภาพเหตุการณ์นั้นยังปรากฏอยู่ในจิตของข้าพเจ้า ซึ่งนำมาสู่การสั่นใหวของจิตใจทุกครั้ง มันสั่นสะเทือนราวกับจะมีสึนามิระลอกใหม่ สั่นจนเกือบทำให้ทำนบน้ำในใจแตก ไหลอย่างรุนแรงมาทางดวงตา บางทีเราคงต้องเรียนรู้และยอมรับ สังขารนั้นไม่เที่ยง ขอไว้อาลัยแต่...มันยังไม่สายเกินไปคุณโจโจ้ ได้ฟื้นคืนชีวิตอีกครั้ง ด้วยฝีมือของคุณพ่อ แม้จะหมดหล่อไปนิด แต่ก็ได้คุณโจโจ้ ไว้เป็นเพื่อน ข้าพเจ้า ต่อไป My old guitar never die อืม อึ้ง กลับมาถึงตรงนี้ ข้อความที่เป็นสีเขียวอ่อนนั้น คุณพ่อข้าพเจ้าเป็นคนเขียนแก้ ระหว่างข้าพเจ้าไปช่วยคุณแม่ทำกับข้าว แล้วยังมาทำไม่รู้ไม่ชี้อีก ท่านพ่อ 2. The song “If I could reach the stars Pull one down for you Shine it on my heart So you could see the truth –“ นี่คือเพลง Change the World ของ Eric Clapton ความหมายคล้ายกับข้อความในหนังสือการ์ตูนเรื่อง Bleach “แม้เราจะเอื้อมมือปัดเป่าเมฆหมอก คว้าจับดวงจันทรา แต่เราก็ยังไปไม่ถึงความจริง” นักปรัญญาจากเรื่อง โลกของโซฟี บอกว่า... “คนฉลาดจะไม่อวดตัว และยอมรับว่า... ตัวเองโง่เขลายิ่งนัก เพราะมีความจริงอีกตั้งมากมายที่พวกเขายังไม่รู้” ใครๆก็ว่าอย่างนั้น แต่เราก็ยังไม่เคยยอมรับความจริงกันซะที ยังใช้ชีวิตเกินตัว หัวเราะ เยียบย่ำผู้อื่นซึ่งเป็นมนุษย์เช่นเดียวกับตัว สนัขจิ้งจอกในเรื่อง “เจ้าชายน้อย” บอกว่า “เราจะเห็นความจริง เมื่อมองด้วยใจ” แต่น้อยคนนักจะใช้ดวงใจของพวกเขามองสิ่งต่างๆ ถ้าคุณใช้ใจมอง... คุณจะได้เห็น ในสิ่งที่คุณไม่เคยรู้ว่ามีอยู่ จะได้ไม่ต้องเหนื่อยวิ่งตาม อะไรที่มันไม่มีตัวตนอีกแล้ว ลองดูสิ ------------------------------------------------------------ รู้สึกอยากบอกว่าขอบคุณจังเลยคะ ที่อยู่เคียงข้างกันมา การรับรู้ว่ามีใครซักคนบนโลกรับรู้เรื่องราวของเรานั้น ไม่ว่าจะเป็นสุขหรือทุกข์ มันช่างอบอุ่นหัวใจยิ่งนัก แต่ก็รู้สึกว่าจะขี้เกียจอัพเดตบล็อกไปมากทีเดียว ช่วงนี้ไปรับงานทำเว็บไซต์มา ก็เลยไม่ค่อยจะว่าง หรือมีกะจิตกะใจคิดอะไรมากมายอย่างแต่ก่อน ทั้งที่แต่ก่อนรับงานตามอารมณ์ เอาแต่ใจหน้าดู พอใจทำก็ทำ ไม่พอใจก็ทำ แต่ตอนนี้ก็ไม่ค่อยเกี่ยงงานซักเท่าไหร่ แค่ดูว่าได้ตังค์แน่ๆ ไม่โดนโกง ก็ทำหมด แต่ยังไงก็จะไม่ยอมให้เงินมีอำนาจมาอยู่เหนือตนเอง เราก็ต้องขยันหน่อยคะ เห็นพี่สาวรับปริญญา ก็อยากรับบ้าง ตั้งใจเรียน ตั้งใจทำงาน กันต่อไป เวรกรรมไม่สิ้น ก็ดิ้นรนกันต่อไป สวัสดีคะ หมายเหตุ ชื่อเรื่องเอามาจากหนังสือ The old man and the sea หนังสือรางวัลโนเบล ว่าด้วยความพยายามของชายแก่คนหนึ่งกับปลาตัวใหญ่   Create Date : 18 มกราคม 2550 10 comments Last Update : 18 มกราคม 2550 20:42:45 น. Counter : 554 Pageviews. Share Tweet

ไม่ได้แวะมาเยี่ยมนานเยย สบายดีไม๊ก๊ะ   โดย: Love U forever. 18 มกราคม 2550 22:13:28 น.

คุณพ่อน่ารักจริงๆ แก้เสียสละสลวยเลย "งานคือเงิน เงินคืองาน บันดาลสุข" เอ จะวัตถุนิยมเกินไปมะเนี่ย ทำงานแล้วก็อย่าลืมหาอะไรทำคลายเครียดด้วย เช่น อัพบ๊อก 5555 ไปดูแคลปตันกะเขาป่าอะ ส่วนข้าพเจ้ามิได้ไป   โดย: Together In 80s Dream 19 มกราคม 2550 9:54:05 น.

หวัดดีจ้า แวะมาเยี่ยมเยียนอีกครั้ง คิดถึงเรนเหมือนกันนะ ช่วงนี้มีอะไรรุมเร้าเข้ามาบ่อยๆ จนบางครั้งก้อคิดอะไรไม่ออก นอกเสียจากระบายมันออกมาเป็นตัวอักษร และก้อลืมๆ มันไปเสีย ตอนนี้เรื่องกลุ้มๆ ไม่ใช่เรื่องรักแต่เป็นเรื่องเพื่อน ไม่เคยคิดว่าตัวพี่เองจะแคร์คนที่เป็นเพื่อนได้มากขนาดนี้ โดยเฉพาะเพื่อนใหม่ที่ไม่ใช่เพื่อนเก่าน่ะ หรือจริงๆแล้วพี่ก้อแคร์ไปหมดทุกคน แล้วก้อหวังว่าเขาจะแคร์เราเหมือนกัน มันก้อเลยเป็นทุกข์อยู่นี่ไง เห้อ วันนี้ไม่แน่จะโทรหานะจ๊ะเรน เรียนเป็นไงบ้างจ๊ะ เก็บเกี่ยวความรู้และความสนุกในรั้วมหาวิทยาลัยเอาไว้นะ เวลาผ่านไปเราจะได้ไม่รู้สึกเสียดาย ถ้าเราทิ้งช่วงเวลานี้ไปอย่างไม่ได้เก็บอะไรไว้เลย แล้วจะเข้ามาเยี่ยมอีกนะ ขอบใจจะสำหรับมุมมองของเราที่ทำให้พี่มีกำลังใจได้หลายต่อหลายครั้งเลยล่ะ สู้ต่อไปค่ะ คิดถึงนะ พี่อร ^ ^ ปอลอ สอนพี่เล่นกีตาร์บ้างจิ อิอิ เอ หรืออยากได้เพื่อนโจโจ้บ้างมะ อิอิ   โดย: Water Runs Dry IP: 124.120.94.43 20 มกราคม 2550 6:40:07 น.

แวะมาดึกๆดื่นๆๆ ชีวิตเกิดมาเพื่อให้จิตใจได้เรียนรู้ การเติบโตพร้อมกันระหว่างกายกับใจ การก้าวไปพร้อมกันระหว่างหนทางและความเข้าใจ เรากำลังโตขึ้น พ่อกำลังชราลง ความทรงจำจะยังคงอยู่ ภาระหน้าที่ มีมากขึ้น เราเรียนรู้ที่จะจัดการ เหมือนที่ พ่อเคยซ่อมคุณโจโจ้ ไม่มีอะไรสาย... แวะมาเป็นกำลังใจให้น้องเรเจ้า   โดย: กวิสรา 24 มกราคม 2550 2:39:36 น.

สวัสดีวันศุกร์ค่ะ... เข้ามาเยี่ยมชมพร้อมทักทายค่ะ ...   โดย: ไม้หอม (Maihom ) 26 มกราคม 2550 14:01:41 น.

ดีครับ ผมเชื่อว่า ของของเราก้อเป็นของเราวันยังค่ำนะคัรบ ไม่ว่ามันจะไปอยู่กับใคร.. ในเมื่อมันมีเราเป็นเจ้าของเสมอ..   โดย: เทียมฟ้า-benjarong9 (benjarong9 ) 1 กุมภาพันธ์ 2550 5:11:02 น.

อ่านเรื่องกีร์ต้า ซ้ำหลายหน ของรักนี่ เสียไปก็เสียใจ มีอยู่ก็ต้องทะนุถนอมละ ซึ้งใจพ่อนะครับ   โดย: ลุงไม้ (ไม้หลักปักมั่นคง ) 3 กุมภาพันธ์ 2550 9:12:36 น.

คุณพ่อน่ารักจังเลย มาทำแบบนี้แล้วยังทำไม่รู้ไม่ชี้อีก ^^ นะ ช่วงนี้คงกำลังยุ่งๆ อยู่ล่ะสิ ทำเว็บด้วย เรียนด้วย ใกล้สอบแล้วอย่าลืมอ่านหนังสือนะ T^T เทอมนี้ขอ 4.00 ให้ดูเป็นขวัญตาหน่อยเหอะ ยังไงก็มาถึงขั้นนี้แล้ว สู้ๆ เพื่อนแกรอเป็นกำลังใจอยู่ ^^   โดย: แพนด้า...T^T IP: 210.246.160.4 4 กุมภาพันธ์ 2550 17:12:18 น.

...สวัสดีค่ะ เจนนี่แวะมาทักทายค่ะ ต้องขอโทษด้วยน่ะคะ ที่ไม่ได้แวะมาเยี่ยมเยือนเลย เพราะช่วงนี้ เจนนี่รู้สึกแย่ๆ กับชีวิต เลยไม่ค่อยมีอารมณ์ได้เข้ามาเล่นเน็ตเท่าไหร่ค่ะ... ...ไว้ว่างๆเจนนี่จะแวะเข้ามาเยี่ยมใหม่น่ะคะ.... ...ขอให้วันนี้และวันต่อๆไป เป็นวันดีดี ของคุณค่ะ...   โดย: jenny (สาวอิตาลี ) 6 กุมภาพันธ์ 2550 16:04:19 น.

เอาดอกไม้มาฝากเสียดึกเลย แต่ไม่เป็นไรเน้าะ เพราะทุกๆๆวัน คือวันแห่งความรักอยู่แล้ว คิคิคิ รักษาสุขภาพจ้าน้องสาว   โดย: กวิสรา 15 กุมภาพันธ์ 2550 0:09:19 น.