--[ศิลปะ โอ้ววว อ๊างงงง อูยยยยย T_T]--

นี่เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นมาตั้งแต่เมื่อวันศุกร์แล้วครับ
แต่เพิ่งจะมีโอกาสได้เอามาเล่าให้ฟังกันในวันนี้ เนื่องจากข้าพเจ้า
ติดภาระกิจสำคัญ ตลอดช่วง 3 วันที่ผ่านมา นั่นก็คือ


"นอน!!! T_T"


ครับ ข้าพเจ้านอนไปหลายวัน ถ้าจะเอาไปเปรียบกับคำที่ว่า นอนกินบ้านกินเมือง
ข้าพเจ้าคิดว่า ข้าพเจ้าคงกินไปได้หลายจังหวัดแล้วแหล่ะ T_T

ตื่นมางี้ ขนขึ้นเต็มตัวเลย หลังยาวขึ้นมาอีก 2 เซนติเมตร อย่างที่เค้าเรียกกันว่า
"สันหลังยาว" นั่นแหล่ะครับ T_T

ชีวิตผ่านมา 3 วัน มีเรื่องที่น่าตื่นเต้น ก็คงเป็นวันที่ 31 ธันวาคม 2549
วันส่งท้ายปีเก่า เตรียมจะต้อนรับปีใหม่ ที่ข้าพเจ้าไปสิงสถิตย์อยู่ในเมือง

แม่ของข้าพเจ้าโทรมาตอนเวลาประมาณ 1 ทุ่มได้มั้งครับ
โทรมาด้วยน้ำเสียงร้อนรนตามประสาคนเป็นแม่ ที่ห่วงเงินในกระเป๋าลูก T_T

"อยู่ที่ไหน อยู่ในกรุงเทพหรือเปล่า"
"อยู่ ทำไมเหรอแม่"

"กลับบ้านเดี๋ยวนี้"
"ทำไมล่ะ"

"เค้าวางระเบิดกันในกรุงเทพ รู้มั่งไหมเนี่ย"
"อ้าว แล้วจะรู้ไหม"

"กลับบ้านเลย ไม่ต้องไปไหนแล้ว"
"รอรถอยู่"

ระหว่างที่ข้าพเจ้าพูด ข้าพเจ้านั่งรอรถอยู่ที่ป้ายรถเมล์ด้านหลังเซนทรัลลาดพร้าว
ด้านที่ติดกับสวนรถไปนั่นแหล่ะครับ

"รอรถอยู่ที่ไหน"
"เซนทรัล"

"ที่เซนทรัลก็ระเบิด"
"อ้าว ไหงแม่พูดอย่างนั้นล่ะ"

"รีบกลับมาเลย"
"ครับ ๆ ๆ"

จริง ๆ แล้ว เซนทรัล วันที่ผมนั่งอยู่นั่น ไม่มีระเบิดครับ แต่ด้วยความเป็นห่วงของแม่ข้าพเจ้า
แม่ข้าพเจ้าเลยโกหกลูกชายตัวเอง แบบเนียน ๆ ด้วยที่รู้ว่า ข้าพเจ้าไม่รู้เรื่อง ไม่ได้ฟังข่าว
ว่า ที่เซนทรัล มันก็มีระเบิด!!!

ได้ผลครับ ข้าพเจ้าบึ่งกลับบ้านแทบไม่ทัน!!

กว่าจะรู้สึกตัวว่าโดนแม่ตัวเองหลอก ก็ตอนถึงบ้านแล้วเนี่ยแหล่ะ T_T


กลับมาที่เรื่องราวในวันศุกร์ที่ 29 ที่ผ่านมากันดีกว่าครับ ข้าพเจ้าชอบพาออกนอกเรื่องอยู่เรื่อย!!!
วันที่ 29 เป็นวันที่บริษัทของข้าพเจ้า จัดงานแข่งขันกีฬาสี และมีงานเลี้ยงปีใหม่
ก่อนที่จะหยุดยาว 4 วันรวด ไม่รวมข้าพเจ้านะ เพราะข้าพเจ้าไม่ต้องไปอีกแล้ว
เนื่องจากข้าพเจ้า ลาออกแล้ว และวันที่ 29 ก็เป็นวันสุดท้ายที่ข้าพเจ้าไปร่วมงาน!!!

ข้าพเจ้าจะขอข้ามเหตุการณ์ในงานกีฬาสีไปเลยนะครับ
ขอมาเล่าตอนที่มีงานเลี้ยงปีใหม่ในช่วงเย็น - ค่ำเลย เพราะ ไฮไลท์ทั้งหมด
มารวมอยู่ในช่วงนี้!!!

แน่นอนครับ ว่า เมื่อมีงานเลี้ยงก็ต้องมีวงดนตรีมาช่วยในการขับกล่อม
และปีนี้ จากการติดต่อของพนักงานซึ่งเป็นคณะกรรมการจัดงาน
ได้ไปติดต่อ วงดนตรีวงหนึ่ง ที่มีชื่อว่า "หยดเทียน"

"หยดเทียน" เป็นวงดนตรีที่ออกแนวลูกทุ่งอย่างที่เพื่อน ๆ คงจะเคยเห็นกันมาบ้างแล้ว
ที่จะมี "หางเครื่อง" สาว ๆ สวย ๆ มั่ง ไม่สวยมั่ง แต่พอโดนไฟแล้วสวยหมด T_T

ขึ้นมาในชุดสวย ๆ มีปีก มีเฟอร์ ฟูฟ่องเต็มเวทีไปหมด
ต่างจากทุก ๆ ปีที่ผ่านมาหางเครื่อง ต้องเน้นที่การประหยัดเครื่องแต่งกาย
ใส่ยังไงก็ได้ ให้น้อยชิ้นที่สุด โชว์เรือนร่างให้มากที่สุด!!!

นั่นคือทุกปีที่ผ่านมาครับ แต่ไม่ใช่ปีนี้ เพราะปีนี้ แม้แต่หน้าก็แทบจะไม่ได้เห็น T_T
ไม่รู้ว่าชุดอะไรของเค้าเหมือนกัน เห็นแต่ตากับจมูก ขนาดปากยังปิดเลย

แต่ที่ข้าพเจ้าพูดนั่น มันเป็นแค่เพียงตอนเปิดตัวเท่านั้นครับ ชุดที่ข้าพเจ้าว่านั้น
จะออกมาในตอนแรก ช่วงที่ยังไม่ค่อยมืดเท่าไหร่ ออกแนวเรียบร้อย
จนพนักงานที่มาร่วมงาน บ่นกันเป็นแถบ ๆ ว่า ตกลงจะให้ดูอะไร เห็นแต่เฟอร์ปลิวไสวทั่วเวที

แถมชุดเปิดตัววง ดันออกมาด้วยชุดสีส้มเข้าไปอีก

มองไกล ๆ นึกว่าใครนิมนต์พระมาบิณฑบาตรตอน 6 โมงเย็น T_T
ส้มเต็มเวทีไปหมด เพื่อน ๆ อาจจะนึกสีส้มไม่ออก เพราะมันมีหลายโทน

ให้นึกโทนพระไว้ครับ ส้มนั้นเลย ไม่รู้ว่าใครคิดเหมือนกันไอ้ชุด ๆ นี้
มองไกล ๆ นึกว่าขบวนพระ T_T

เอาล่ะครับ เราออกนอกเรื่องพระกันดีกว่า ก่อนที่ข้าพเจ้าจะตกนรกขุมที่ลึกไปกว่านี้!!!
ก็อย่างที่บอกแหล่ะครับ ว่า ชุดที่ปิดมิดชิดนั้น ออกมาแค่ช่วงหัวค่ำเท่านั้น

หลังจาก 1 ทุ่มครึ่งไปแล้ว สไตล์การแต่งตัวของหางเครื่อง
เปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด เปลี่ยนชนิดที่ว่า จากหน้ามือ เป็นหลังตรีน (ขอโทษครับ) ยังไงยังงั้น T_T

เสื้อผ้า เครื่องแต่งกายเริ่มน้อยชิ้น ๆ ลงเรื่อย ๆ

จนในที่สุด การโชว์ชุดพิเศษที่พวกเราไม่ได้คิดว่าจะมี ก็มาถึง!!
วงชื่อ "หยดเทียน" ก็ต้องมีโชว์ที่เรียกว่า "หยดเทียน"


โชว์หยดเทียนเป็นอย่างไร ให้นึกภาพตามข้าพเจ้าไว้นะครับ


บนเวที มีสาวสวย (หรือเปล่า T_T) 2 คน ขึ้นมายืน พร้อมกับ เทียนในมือทั้ง 2 ข้าง
ไม่ได้ถือมาข้างละเล่มนะครับ แต่ข้างละกำ!!!!!

ประมาณว่า เทียนที่เธอทั้งสองถืออยู่นั่น สามารถต้มมาม่าให้สุกได้สบาย ๆ T_T
นั่นก็ยังไม่เร้าใจเท่า ชุดที่เธอทั้ง 2 ใส่ออกมาครับ

ยกทรง + กางเกงใน สีดำ!!!


แค่นั้นครับ แค่นั้นจริง ๆ ใจกล้ามาก ๆ ใส่ออกมาแค่นี้
ขนาดก่อนที่จะออกมาโชว์ ข้าพเจ้านั่งดูหางเครื่องที่เริ่มแต่งตัว X ขึ้นเรื่อย ๆ
ข้าพเจ้ายังต้องเอากระดาษทิชชู่ มาเช็ดเลือดจากจมูกอยู่เนือง ๆ เพราะเร้าใจเหลือเกิน

นั่งอยู่เกือบท้ายสุด ห่างจากเวทีเกือบ ๆ 50 เมตร สายตาก็สั้น แว่นข้าพเจ้าก็ไม่ได้ใส่
ขนาดนั้น ข้าพเจ้ายังเช็ดเลือดไม่ได้หยุด มองด้วยกระแสจิตล้วน ๆ จินตนาการเอา
ในส่วนที่ข้าพเจ้ามองไม่ถนัด ว่ามันควรจะเป็นอย่างไร T_T

แถวบ้านข้าพเจ้าเรียก "หื่น" ครับ T_T

แค่นั้นข้าพเจ้าก็แทบตาย แล้วน้องออกมาแค่ ยกทรง + กางเกงใน อย่างนี้
ข้าพเจ้าแทบจะปิดตา เพราะรับไม่ได้เป็นอย่างยิ่ง ไม่อายกันเลยหรือไง
ข้าพเจ้ารับไม่ได้ ต้องหลับตา แล้วเดินไปหน้าเวที นั่งที่โต๊ะพนักงานที่อยู่ด้านหน้า
แล้วลืมตา เพื่อจะได้ดูได้ชัด ๆ ว่า อะไรมันเป็นอะไรกันแน่ T_T

(โธ่ ทำเป็นคนดีนะคุณนะ)


หลังจากนั้น โชว์หยดเทียนก็เริ่มขึ้น ด้วยการที่สาวทั้ง 2 คน ค่อย ๆ ร่ายลีลา
เอาน้ำตาเทียน หยดลงบนร่างกาย!!!!!

อุ๊แม่เจ้า!!! น้องครับ ไม่ร้อนเหรอครับนั่น หยด ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ลงไป
หยดให้ทั่ว ๆ โอ้วววววว แค่เห็น ผมก็ร้อนแทนแล้ว

เห็นแล้วสงสาร ว่าทำไมต้องมาทรมานอย่างนี้ด้วย
สงสารจริงๆ ครับ จนข้าพเจ้า แทบจะขึ้นไปถือเทียนหยดให้บนเวที!!!

จะได้ไม่เมื่อยไงล่ะ T_T

ครับ เท่านั้นยังไม่พอ เมื่อบรรดาพนักงาน ตกตะลึงกับโชว์ชุดดังกล่าวที่เริ่มขึ้น
สาวทั้ง 2 คน วาดลวดลายนัวเนียเทียนไปตามตัว หันหน้า หันข้าง หันหลัง
นอนลงกับพื้นเวที แล้ว แอ่นนนนนนนนนนนน!!!!!!!

แอ่นที พนักงานก็ลุ้นกันตัวโก่ง เหล้าเหลิ้วที่วางอยู่บนโต๊ะ ไม่มีคนสนใจแม้แต่นิด
สายตาทุกคู่จับจ้องขึ้นไปบนเวที เพื่อลุ้น ว่าอะไรจะเกิดขึ้นต่อไป

ทุกอย่างเป็นไปด้วยดี ยกเว้น เสียงบรรยายของ DJ ประจำวง!!!

"โปรดมองเป็นศิลปะนะครับ คิดเสียว่า น้อง ๆ ทั้ง 2 คนนี้ ขึ้นมาโชว์ศิลปะให้ดูกัน โอ้วววววววว อ๊า........ อู๊ววววววว"

"เฮ้ย ๆ ๆ อย่าแอ่น ๆ ศิลปะ ๆ นะครับ โปรดดูให้เป็นศิลปะ
โอ้ววววววว อ๊างงงงงงงง อูยยยยยยยยยย"

"ท่านผู้บริหารทั้งหลายครับ ที่เราขึ้นมาโชว์ให้ดู โปรดมองให้เป็นศิลปะนะครับ อย่าคิดในแง่อนาจาร
นี่เป็นการร่ายรำ ที่แสดงให้เห็นถึงศิลปะของเรา โอ้ววววววววว อู๊วววววววว ซีดดดดดดดดดดดดดดด"


เฟ้ยยยยยยยย อะไรครับ ก็อยากให้ข้าพเจ้าดูเป็นศิลปะ แล้วทำไมท่านต้องครางตามมาด้วยละครับ
โอ้ววววว อ๊า อู้วววววว จะครางตามทำไมครับ บอกมาสั้น ๆ ก็พอแล้วว่า เป็นศิลปะ ๆ

แล้วจะครางตามมาทำพระแสงดาบค่ายทำไมครับ


ข้าพเจ้าฟังไปก็งงไป ว่า ตกลงมันเป็นศิลปะ หรืออะไรกันแน่
ถ้าพูดว่า มันเป็นศิลปะ ก็คงจะลดดีกรีความหื่นในตัวของข้าพเจ้าลงได้บ้าง


"เป็นศิลปะนะครับ เป็นการร่ายรำที่มีแบบแผนชั้นสูง"

พูดมาแค่นี้ก็น่าจะพอ ข้าพเจ้าจะได้มองให้มันเป็นศิลปะอย่างที่เค้าว่า
ถึงแม้ว่า ผู้หญิงทั้ง 2 คนนั้น จะใส่แค่ยกทรง กับ กางเกงในออกมาก็เถอะ!!
ข้าพเจ้าพอจะทำใจมองให้มันเป็นศิลปะได้อยู่

แต่นี่ดันมีครางตามท้ายมาอีก ศิลปะ เลยกลายเป็น ศิลแตก!!!
แล้วเพื่อน ๆ เชื่อไหมครับ ท่าสุดท้ายที่น้องทั้ง 2 เค้าทำคือท่าอะไร!!!


"สะพานโค้ง"


โอ้ววววววว พระเจ้าจอร์ช มันช่างยอดเยี่ยมอะไรเช่นนี้ T_T
ศิลปะล้วน ๆ เลย โอววววว ศิลปะอะไรมันช่างบะลักกั๊กเช่นนั้น!!!!

เท่านั้นยังไม่พอครับ เมื่อ DJ พากษ์ในสิ่งที่ข้าพเจ้าคิดออกมาด้วย

"โปรดมองดูให้เป็นศิลปะนะครับ เรามาโชว์ถึงศิลปะในการร่ายรำ และนี่เป็นท่าจบแล้วครับ โอ้ววววววว สามโคกกกกกกกก อ๊า!!!!!!!!"


เห็นภาพเลย "สามโคก T_T"



สวัสดีปีใหม่ครับ!!!


สมันน้อย เบอร์ 14

Create Date : 02 มกราคม 2550 Last Update : 2 มกราคม 2550 20:27:21 น. Counter : 621 Pageviews.		10 comments
Share Tweet