ดูข่าวบ้านเมือง เลยมาเปิดเพลงให้ฟังอีกแล้ว

ความจริงผมเขียนอะไรไว้เยอะในช่วงนี้ เขียนเหมือนเดิมเหมือนที่เคยเขียนเมื่อ 7 ตุลาคราวพันธมิตร และสงกรานต์เลือดคราวเสื้อแดง .... แต่ไม่กล้าเอามาลงที่นี่ เพราะไม่แน่ใจว่าจะกลายเป็นประเด็นอะไรอีกหรือเปล่า โดยเฉพาะพี่ ๆ ในกองทัพที่ให้เกียรติติดตามพฤติกรรมของผมอยู่มานานหลายเดือนแล้ว (แหมตอนผมถูกยำเพราะช่วยพี่ทำไมไม่มาช่วยกันบ้างนะ ทีผมกระทุ้งพี่พี่กลับสะดุ้ง ^ ^) .... ทั้ง ๆ ที่ผมก็คิดว่า ที่เขียนไป ถ้าคนอ่านทุกฝ่ายอ่านด้วยใจเป็นธรรม ละอคติที่มีอยู่ออกไป เชื่อว่าข้อมูลจะเป็นประโยชน์แน่ โดยเฉพาะกองทัพที่ผมเขียนทั้งบวกและลบต่อกองทัพมาตลอด .... แต่ไป ๆ มา ๆ ผมก็ไม่มั่นใจในสิ่งนั้น เลยว่าเก็บไว้ก่อน จบจากเรื่องนี้ค่อยเอามาลง

ก็เลยคิดว่า ไปพูดเรื่องอื่นดีกว่า วันนี้ก็เลยมาเปิดเพลงให้ฟังกันเหมือนเดิมครับ ^ ^

เผอิญมีคนส่งมาให้ เพลงนี้อดีตนายกสมัครร้องไว้เป็นครั้งสุดท้ายในคอนเสิร์ตอักษราสุนทราภรณ์ชุดที่ 1 กับวงดนตรีสุนทราภรณ์เมื่อวันที่ 14 สิงหาคม 2551 (อย่ามากระแดเรื่องที่ผมเรียกนายกสมัครว่านายกสมัครนะครับ นายกทักษิณผมก็เรียกนายกทักษิณ นายกชวนผมก็เรียนนายกชวน นายกบรรหารผมก็เรียกนายกบรรหาร นายกอนันต์ผมก็เรียกนายกอนันต์ เป็นปกติของผมอยู่แล้ว)

ฟังแล้วประทับใจเนื้อเพลงมากสมกับฝีมือระดับครูแก้ว อัจฉริยะกุล ตอนแรกจะเอา VDO ที่นายกสมัครร้องไว้มาลง แต่ไป ๆ มาตอนนี้บ้านเมืองเรามีแต่อคติ เลยเปิด version ที่ครูเอื้อท่านร้องไว้ให้ฟังดีกว่า ทุกคนจะได้ตั้งใจฟัง และบังคับฟังด้วยเพราะตอนนี้มันก็เล่นอยู่ ^ ^

โลกเรามันก็เท่านี้ เราเกิดมาเพื่อใช้กรรมเก่า บทบาทสุดท้ายไม่มีแคล้วตาย ด้วยเหตุนี้จึงต้องมาทำความดีให้มากที่สุด นายกสมัครร้องไว้เหมือนรู้ว่าอีกไม่นานตัวเองจะจากโลกนี้ไปแล้ว

สำหรับผม อันนี้ออกตัวไว้ก่อนเลยว่า ในช่วงที่นายกสมัครเป็นนายก ผมเห็นค้านกับท่านไว้หลายเรื่อง หลายเรื่องนี่อยู่คนละขั้วกันเลย ยอมรับว่าด่าท่านไว้หลายรอบ ด่าออกไมค์ด้วยให้ตายสิ แต่เมื่อท่านเสีย ผมกลับมานั่งนึกย้อนดู ความดีที่ท่านทำไว้ก็มีมากมาย ทำไมผมจะต้องมานั่งจดจำจ้องล้างจองผลาญสิ่งที่ผมคิดว่าท่านทำไม่ดี? เป็นผมต่างหากที่จะต้องตกอยู่ในนรกแห่งความเกลียดชังไปอีกนาน ....

ผมเลยเขียนไว้อาลัยท่านที่หัว Blog ทุกท่านคงจำได้

ปรากฏมีแฟน ๆ เสื้อเหลืองด่าผมมาหลายคน ว่าทำไมไปขึ้น Blog แบบนี้ คุณเป็นแดงไปแล้วหรือ คุณต้องสะใจสิ ต้องให้สมัครทรมานกว่านี้สิ

ครับ .... นี่คือตรรกกะของชาวม็อบทุกสีที่ผมเจอมา ผมก็ไม่รู้ว่าอะไรทำให้คนเราเห็นความตายเป็นเรื่องน่าอภิรมณ์ แต่มันก็เกิดขึ้นแล้ว

แต่ก่อนผมจะเฉย ๆ ยอมทนฟัง แต่ตอนนี้ผมไม่รู้ว่าผมจะเฉยทำไม ทำไมผมต้องมารับกรรมถูกด่าอยู่ตลอดจากพวกคนมีสีพวกนี้ (หมายถึงแดงเหลืองและสีอื่น ๆ นะ ทหารอย่าเพิ่งสะดุ้งนะครับ แต่ถ้าท่านเป็นทหารแตงโมหรือทหารสัปปะรดล่ะก็กรุณารับคำด่าไปด้วยแล้วกันครับ 555+)

ผมสวนพวกเขากลับไปว่า .... แล้วทำไมตอนผมด่านายกสมัคร แล้วคำด่าผมไปเข้าทางเสื้อเหลืองอย่างพวกคุณ พวกคุณไม่ได้ยิน?

พอผมไว้อาลัยนายกสมัคร พวกคุณกลับมาสะดีดสะดิ๊งว่าผมเป็นแดง? ตรรกกะส่วนไหนที่ทำให้คิดแบบนี้ คุณรู้จักผมมากพอแล้วหรือ?

หรือว่า มโนสำนึกของพวกคุณก็คือ ใครคิดไม่เหมือนพวกเดียวกันเอง คือศัตรู!!!

ถ้าแบบนั้นผมก็เชื่อว่ามาตราฐานจิตใจผมสูงพอ พ่อแม่ครูบาอาจารย์ผมสอนมาดี ผมเลยแยกแยะอะไรได้ ลงท้ายด้วยว่าอย่ามาคุยเรื่องนี้กันเลย ให้อารมณ์พวกคุณเย็น ๆ ก่อนค่อยมาว่ากัน

มันก็เหมือนกันกับตอนนี้ เสธ.แดงถูกยิง ถ้าท่านเคยอ่านที่ผมเขียนจะรู้ว่า ผมอยู่ขั้วตรงข้ามกับเสธ.แดงยิ่งกว่านายกสมัครเสียอีก ตรงข้ามแบบคุยกันไม่รู้เรื่องแน่

แต่สุดท้าย เมื่อแกตายไป ตอนแรกผมก็มนุษย์ปุถุชน สะใจนิ๊ด ๆ .... แต่พอได้สติ ผมก็ทำเหมือนเดิม คือเลือกมองแต่ส่วนที่ดีของเสธ.แดง ซึ่งพอมองเข้าจริง ๆ ผมก็เจอส่วนที่ดีที่ผมก็ดันเลือกที่จะมองข้ามไปเองตอนแกยังมีชีวิต

ดังนั้นผมจะทำเหมือนเดิม ใครจะว่ายังไงผมไม่สน ในฐานะที่ช่วงนี้เป็นงานพระราชทานเพลิงศพของพลตรีขัตยะ สวัสดิผล ผมก็จะไว้อาลัยเสธ.เหมือนเดิม

เอ้อ มาย้ำตรงคำว่า "งานพระราชทานเพลิงศพ" นะครับ .... ท่านที่ตะเบงว่าฝ่ายแดงทั้งมวลเป็นฝ่ายล้มเจ้า ล้มสถานบัน แต่พอเสธ.แดงตาย เจ้าที่สูงที่สุดในประเทศนี้ทรงทำสิ่งที่พวกที่บอกว่าตัวเองปกป้องสถาบันงงนั่นก็คือ ทรงพระราชทานเพลิงศพให้กับเสธ.แดง

งงสิ ก็พวกที่บอกว่าปกป้องสถาบัน ต่างสะใจกับการฆ่า สะใจกับความตาย แหมบอกด้วยซ้ำว่าทำไมไม่ให้ทรมานกว่านี้ ... ก็ไม่เข้าใจว่า ที่บอกว่าตัวเองปกป้องสถาบันนั้น ปกป้องแต่ปาก แต่ไม่เคยเรียนรู้สิ่งที่ในหลวงทำเลย

น่าเศร้าใจ

อันนี้เขียนเอาไว้ตั้งแต่วันที่เสธ.ตาย ขอเอามาลงอีกรอบ

ผมขอแสดงความเสียใจกับเสธ.แดงและครอบครัวครับ ครอบครัวของเสธ.เป็นตัวอย่างหนึ่งของครอบครัวประชาธิปไตย แม้ว่าลูกสาวของเสธ.แดงจะเป็นสีเหลืองเต็มตัว ตัวเสธ.จะเป็นสีแดงเต็มตัว แต่ก็อยู่กันได้ด้วยดี แม้ว่าที่ผ่านมาผมจะเห็นตรงข้ามกับเสธ.แดงแทบทุกประเด็น แต่ในวาระสุดท้าย ในฐานะมนุษย์และที่สำคัญคือคนไทยด้วยกัน ขอแสดงความเสียใจกับคุณขัตติยา ลูกสาวและขอให้เสธ.ไปดีครับ ขออโหสิให้กับทุกอย่างที่เสธ.ทำและขอให้เสธ.อโหสิผมด้วยเช่นกันครับ

ผมยังจำได้ ... มีบทกลอนของท่านพุทธทาสที่ผมท่องได้ขึ้นใจ

"เขามีส่วน เลวบ้าง ก็ช่างเขา
จงเลือกเอา ส่วนที่ดี เขามีอยู่
มีประโยชน์ ต่อโลกบ้าง ยังน่าดู
ส่วนที่ชั่ว อย่าไปรู้ ของเขาเลย

จะหาคน มีดี โดยส่วนเดียว
อย่าไปเที่ยว ค้นหา สหายเอ๋ย
เหมือนเที่ยวหา หนวดเต่า ตายเปล่าเลย
ฝึกให้เคย มองแต่ดี มีคุณจริง"

มันติดอยู่ตรงโทรศัพท์บ้านของผม ตั้งแต่อยู่ที่บ้างหลังเก่า ตั้งแต่เด็ก ๆ รู้สึกพ่อผมได้มา ผมเอาไปติดไว้เอง เตือนใจไว้เวลาคุยโทรศัพท์

ผม "ฝึกให้เคย" แบบที่ท่านพุทธทาสสั่งสอนแล้ว ... เสธ.แดงอาจจะตาย แต่ไม่ว่าอะไรที่ผมยืนตรงข้ามกับแกมา ผมขออโหสิทั้งหมด รวมถึงขอให้แกไปสู่สุคติ

มองด้วยใจเป็นธรรม แกได้เลือกทางเดินของแกแล้ว ไม่ว่ายังไงแกก็ยังมีคุณความดีอยู่ในอดีตที่เคยทำไว้ และผมจะจดจำ เชื่อว่าถ้าบ้านเมืองเราปกติ แกน่าจะเป็นคนที่ทำประโยชน์ให้กับบ้านเมืองได้ไม่มากก็น้อย

เช่นเดียวกัน ไม่ว่าคนที่ตายในเหตุการณ์นี้จะเป็นใคร ฝ่ายไหน ผมไม่รู้ ผมรู้แต่ว่าไม่มีใครสมควรตายแบบนี้ ถ้าใครผิด ก็ต้องเข้าสู่กระบวนการยุติธรรม ให้ศาลตัดสิน ออกมายังไงก็ต้องยอมรับ

ไม่มีใครมีสิทธิฆ่าใครตายทั้งนั้น

ขอไว้อาลัยให้กับทุกชีวิตที่จากและกำลังจะจากไป เพราะทุกคนคือคนไทย คือเพื่อนร่วมชาติของผม ผมทนไม่ได้ที่เห็นเพื่อนของผมต้องตาย มโนสำนึกของผมสั่งให้ตัวเองสะใจไม่ได้เลย

มองดูเถิดครับทุกท่าน ... สุดท้ายแล้ว ความเป็นมนุษย์ของท่านยังมีอยู่มากน้อยแค่ไหน ... เหมือนที่หัว Blog บอก

เมื่อไหร่ที่เราเห็นการตายของคนเป็นเรื่องสนุก ... เราก็เริ่มไม่ใช่คน

พอดีว่าผมยังเป็นคนอยู่ ....

Create Date : 19 พฤษภาคม 2553		2 comments
Last Update : 22 พฤษภาคม 2553 0:55:22 น.
Counter : 802 Pageviews.
Share Tweet