Bloggang.com : Analayo : อดีตเยาวชน เขียนถึงวรรณกรรมเยาวชนในปัจุจบัน

อดีตเยาวชน เขียนถึงวรรณกรรมเยาวชนในปัจุจบัน

**หมายเหตุ: ช่วงนี้ไม่ค่อยมีอารมณ์เขียนเรื่องทหารเท่าไหร่ครับเนื่องจากปัญหาส่วนตัว เลยขอเขียนเรื่องเบา ๆ บ้างสัก 1 Blog นะครับ ^ ^

.... ผมโตมากับวรรณกรรมเยาชนครับ

ตอนเด็ก ๆ ครอบครัวผมจะมีงาน ๆ หนึ่งที่ต้องไปทุกปี คืองานสัปดาห์หนังสือแห่งชาติ แม้แต่ในปัจจุบันก็ยังไปไม่ได้ขาด ซื้อมาได้อ่านหรือไม่ใช่ประเด็นสำคัญว่าได้ซื้อหรือเปล่า

ตอนเด็ก ๆ ป. 2 ป.3 พ่อให้ผมนั่งรถเมล์ไปงานเองด้วยซ้ำ ตอนนั้นงานยังจัดที่ถนนลูกหลวงอยู่เลย เพราะว่าตอนตรุษจีนจะได้เงินแต๊ะเอียจากลุงป้าน้าอามาราว ๆ 3,000 บาท ผมถือว่าเยอะมาก เพราะได้เงินไปโรงเรียนวันละ 10 บาท

หนังสือที่ผมชอบที่สุดก็คือ "วรรณกรรมเยาวชน" นี่แหละ

ตอนเด็ก ๆ ผมชอบอ่านหนังสือของเจมส์ เฮอร์เรียตมาก อ่านแล้วไม่เบื่อเลยครับ แกเป็นหมอที่เขียนหนังสือเก่งมาก ที่เด็ดก็คือสัตว์ที่แกเขียนถึงนั้นมีพวกวัว ม้า ลา เข้ามาด้วย และแกไม่ได้เขียนถึงสัตว์อย่างเดียว แกเขียนถึงคนเลี้ยง เขียนถึงเรื่องราวการรักษา เขียนถึงบรรยากาศความเป็นไปในช่วงนั้น แกเขียนเรื่องธรรมดา ๆ ในชีวิตประจำวันให้คนอ่านสนุกได้เป็นอย่างดี

ของโรอัลด์ ดาห์ลผมก็อ่านเป็นบางเล่มนะครับ เพราะหนังสือของสำนักพิมพ์ผีเสื้อแพงมาก (เนื่องจากคุณภาพการผลิตดี) ทำให้ไม่ค่อยมีโอกาสได้ซื้อ และถ้าต้องเลือกระหว่างซื้อเจมส์ เฮอร์เรียตกับโรอัลด์ ดาห์ล ผมก็ยังเลือกเจมส์ เฮอร์เรียตมากกว่า

ชุดราโมนา ซึ่งน้องสาวผมชอบมาก ส่วนผมก็อ่านได้เรื่อย ๆ ไม่รู้จะไปตามหาให้ครบซีรี่ย์ได้ยังไง เลยอ่านทิ้ง ๆ ขว้าง ๆ

นอกนั้นก็มีอีกหลายเล่มซึ่งผมไม่รู้จักคนแต่งครับ เพราะก็เห็นมีอยู่เล่มเดียวที่หาได้ อีกอย่างนอกจากเจมส์ เฮอร์เรียตแล้ว ผมเลือกหนังสือเพราะชอบเรื่อง ไม่ใช่ชอบคนแต่ง

เรื่องซื้อหนังสือเป็นเรื่องใหญ่สำหรับผม เพราะมันต้องใช้งบประมาณค่อนข้างมาก อีกอย่างเงิน 3,000 บาทต้องใช้ทั้งปี (ซึ่งส่วนมากจะหมดตั้งแต่ครึ่งปี) ดังนั้นต้องเลือกดี ๆ

ผมเลิก ๆ อ่านวรรณกรรมเยาวชนพวกนี้ไปราว ๆ ม.ปลาย เพราะตอนนี้บ้าเกมส์คอมพิวเตอร์มาก Counter นี่ยิงกระจาย มีช่วงนึงมือขึ้นมาก ไปเล่นที่สยามจนซี้กับเจ้าของร้าน เคยสร้างช็อตมหัศจรรย์ฆ่าได้ 4 ตัวในแม็คกาซีนเดียว จนเด็กอัสสัมในร้านตะโกนถามว่า "ครายคือสะกายแมนง่ะ? - -' " (ไอ้เราก็กลัวโดนเขาทุบหัว ^ ^") กลับมาบ้านก็เล่น Americian Army เกมส์ FIFA นี่ผมตามซื้อทุกปี เก็บตังค์แทบตาย นอกนั้นก็อาศัยเวลาไปขับเครื่องบินเล่น ผมมีชั่วโมงบินมาแล้วหลายร้อยชั่วโมงกับเครื่องบินฝ่ายสหรัฐแทบทุกแบบ เด็ดไหม ไฟล์ซิมเนี้ยสุดยอดจริง ๆ ^ ^

ผมกลับมาเข้าร้านหนังสืออีกครั้งเมื่อตอนเรียนมหาลัย เพราะผมอยากหาหนังสือเล่มอื่นนอกจากแฮร์รี่ พ็อตเตอร์

มองไปมองมา .............. ไม่เจอเลย!!!

ชิบหายแล้ว วรรณกรรมเยาวชนกรูหายไปไหน จะว่าเขาจำกัดอายุคนซื้อให้ไม่เกิน 18 ก็ใช่ที่ ......... แต่มันหาไม่มีจริง ๆ ครับ

กลับกลายเป็นว่า สิ่งที่มีมาแทน คือ วรรณกรรมเยาวชนแฟนตาซี

ผมก็ชักจะอ๊ะใจว่า มันมีเยอะขนาดนั้นจริงหรือเปล่า? .......... จริงแท้แน่นอนฮะ ผมมองไปทางไหนก็เห็นแต่วรรณกรรมเยาวชนแฟนตาซีทั้งสิ้น

อีกทั้งที่ผมตกใจที่สุด วรรณกรรมเยาวชนแฟนตาซีเหล่านั้นถูกเขียนขึ้นจากนักเขียนรุ่นใหม่ของไทยทั้งสิ้น

งานเข้าแล้วกรู!?!

ผมเลยกลับมาย้อนถามตัวเองว่า ตอนเด็ก ๆ เคยอ่านวรรณกรรมเยาวชนของนักเขียนไทยบ้างไหม เพราะเท่าที่นึกออกก็มีแต่นักเขียนต่างชาติ

นึกไปนึกมา นึกได้บางเล่มเหมือนกัน

ผมชอบอ่านเรื่องบ้านพิลึกของ ว.วินิจฉัยกุล เป็นเรื่องของครอบครัวที่อยู่บ้านที่เต็มไปด้วยหนังสือ พ่อขี่จักรยานที่ดีดกระดิ่งเป็นเพลงนิ้วโป้งอยู่ไหน ๆ มีพี่สาวที่ชอบเลี้ยงคางคง บ้านนี้ซ้อมระนาดกันทุกวัน ตัวเองซึ่งเป็นลูกสาวคนสุดท้องจะเป็นคู่กัดกับเด็กผู้ชายที่มีฐานะดีมากที่อยู่บ้านข้าง ๆ มันน่ารักมากเลยครับ

อีกเรื่องนึกที่ผมชอบ ...... นิกกับพิมพ์ของว.ณ ประมวญมารคหรือพระเจ้าวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าวิภาวดีรังสิตครับ ....... เพราะแม้ว่าหนังสือจะเดินเรื่องแบบเก่า ๆ และไม่ใช่หนังสือแนวที่เด็กผู้ชายบ้าเกมส์อย่างผมชอบนัก แต่การดำเนินเรื่องน่ารักดีครับ เพราะเมื่อพระเอกงอนนางเอกกลับเมืองไทยแล้ว ทั้งสองคนเลยเริ่มมาจีบกันใหม่ผ่านหมาที่เลี้ยงที่ชื่อนิคและพิม โดยให้หมามันคุยกันผ่านจดหมาย

กลับไปมองชั้นหนังสือที่ร้านหนังสือใหม่ .......... งานเข้าจริง ๆ แล้วกรู!?!

ผมเคยหยิบวรรณกรรมเยาวชนแฟนตาซีเหล่านั้นมาเปิดดูเหมือนกันนะครับ พบสิ่งที่น่าสนใจหลายอย่างซึ่งผมเดาเอาเองว่ามันเป็นอย่างนั้น

ประการแรก ทั้งหมดล้วนได้รับอิทธิพลจากหนังสือแฮร์รี่ พ็อตเตอร์ทั้งสิ้น ทั้งสิ้นเลยครับผมเชื่ออย่างนั้น แม้ว่าเนื้อเรื่อง ตัวละคร หรือการดำเนินเรื่อง มันจะเป็นแฟนตาซีมากกว่าแฮร์รี่ พ็อตเตอร์ก็ตาม แต่ดูแล้ว มันบอกได้ว่ามีจุดกำเนิดมาจากแฮร์รี่ พ็อตเตอร์

แต่อีกด้านหนึ่งในประการที่สอง ผมเห็นได้ชัดว่าวรรณกรรมเยาวชนแฟนตาซีเหล่านี้ได้รับอิทธิพลมาจากวัฒนธรรมการ์ตูนญี่ปุ่นทั้งสิ้น แค่ภาพหน้าปกที่เป็นแอนนิเมะ ก็ยังไม่เท่าลักษณะของตัวละคร การวางพล็อตเรื่อง การพัฒนาการของตัวละคร ที่อ่านดูแล้วคล้าย ๆ แนว ๆ เซ็น เซย่าอะไรเทือกนั้น

ที่สำคัญที่สุด ....... มันถูกเขียนด้วยนักเขียนเด็ก ๆ เยาวชนไทย

ผมไม่ได้บอกว่าวรรณกรรมเยาวชนแฟนตาซีเหล่านี้นั้นผิด ไม่เหมาะสม ไม่มีคุณค่าเลยนะครับ เพราะผมเชื่อว่าหนังสือทุกอย่างมีประโยชน์ทั้งสิ้น แม้แต่หนังสือโป๊

แต่ผมกลัวว่า ต่อไป ผมจะไม่ได้เห็นเด็กไทย เขียนวรรณกรรมเยาวชนที่มีพื้นฐานมาจากสังคมไทยอีกแล้ว

แฮร์รี่ พ็อตเตอร์เกิดมาจากวัฒนธรรมยุโรปที่เรื่องพ่อมดแม่มดเป็นนิทานปรัมปรามานาน แต่วรรณกรรมเยาวชนแฟนตาซีของเด็กไทย ผมยังหาจุดยืนพื้นของมันไม่ได้เลยนอกจากแฮร์รี่ พ็อตเตอร์และการ์ตูนญี่ปุ่น

........ ผมเขียนถึงตรงนี้ ผมต้องหยุดเขียนไปเกือบ 20 นาที เพราะผมหาคำมาเขียนต่อให้ทุกท่านเข้าใจไม่ได้ว่าผมไม่ได้ต่อต้านหรือประณามนักเขียนวรรณกรรมเยาวชนแฟนตาซีเปล่านี้

งั้นผมจะขอพูดตรง ๆ เลยว่า ผมไม่อยากเห็นวรรณกรรมซีไรท์ในอีก 20 ปีข้างหน้า เป็นเรื่องของอัศวินแห่งอาณาจักรสักแห่งที่ไปค้นพบดาบศักดิ์สิทธิ์เพื่อที่จะไปช่วยเจ้าหญิงในตำนาน

ใช่ว่าผมจะไม่ชื่นชมกับนักเขียนเหล่านั้น ผมยินดีกับพวกเขาด้วย ที่เรื่องที่พวกเขาเขียนในอินเตอร์เน็ตได้รับการตีพิมพ์ และมีพลงานเป็นของตนเอง

แต่ว่า ผมยังไม่อยากเห็นเด็กและเยาชนไทย อ่านเรื่องที่มีแต่จินตนาการที่ไร้ขอบเขต ปราศจากความเป็นจริงหรือรากเหง้าของตน

ใช่ว่าผมจะอยากบังคับให้เด็ก ๆ อ่านแต่หนังสือเรียนที่น่าเบื่อ หรือหนังสือวิชาการสีสวย ๆ ที่ผู้ใหญ่คิดว่าเด็กจะชอบแต่กลับกลายเป็นว่ามันแย่กว่าหนังสือเรียนแบบเดิม ๆ เสียเดิม

แต่ว่า ผมอยากเห็นเด็ก ๆ และเยาวชนไทย นอกจากจะอ่านวรรณกรรมเยาวชนแฟนตาซีเหล่านั้นแล้ว มีหนังสือแนวอื่นให้เขาได้อ่านบ้าง ให้เขาได้รับกรอบความคิดใหม่ ๆ บ้าง

ใช่ว่าผมจะอยากเห็นแต่หนังสือที่เข้าใจยากที่เต็มไปด้วยปรัญชาล้ำลึกข้างใต้ตัวอักษร ที่อ่านไปยังไงก็ไม่เข้าใจ หรือกว่าจะเข้าใจได้ก็ไม่รู้ว่าเข้าใจไปแล้วได้ประโยชน์อะไรกับชีวิต

แต่ว่า ผมอยากเห็นความสวยงามของวรรณกรรม ที่ไม่ได้มาจากความยิ่งใหญ่อลังการของการเดินเรื่องและฉากต่าง ๆ ในตัวหนังสือ แต่เป็นการผูกเรื่องราวที่คมคาย มีเสน่ห์ และเข้าถึงได้ง่าย

ใช่ว่าผมจะไม่อยากให้มีการแต่งวรรณกรรมเยาวชนแฟนตาซีอีกต่อไป

แต่ว่า ผมแค่อยากเห็นหนังสือที่เด็กไทยแต่ง มีความหลากหลายมากขึ้นเท่านั้นเอง

เพราะในอีก 20 ปีข้างหน้า เด็ก ๆ กลุ่มนี้ ถ้าพวกเขายังยึดอาชีพนักเขียนอยู่ พวกเขาก็จะเป็นกลุ่มคนที่สามารถชี้นำสังคมได้ผ่านงานเขียนของพวกเขา

ผมไม่ได้บอกว่าเขียนหรืออ่านวรรณกรรมเยาวชนแฟนตาซีแล้วคิดไม่เป็น แต่ผมกำลังจะบอกว่าเขียนหรืออ่านวรรณกรรมเยาวชนแฟนตาซีแล้วจะคิดให้เข้ากับสังคมได้หรือเปล่า

ผมแค่กลัวว่า ในอนาคตต่อไป ชั้นหนังสือของเราจะมีแต่หนังสือแฟนตาซีที่ได้รับอิทธิพลมาจากวัฒธรรมโอตากุซึ่งคล้ายกับหนังสือในตำนานอย่างแฮร์รี่ พ็อตเตอร์

ผมแค่กลัวว่า ในอนาคตต่อไป จะไม่มีหนังสือแบบความสุขของกะทิอีกต่อไปแล้ว

ผมคิดผิดหรือถูก ผมไม่รู้ ผมไม่เคยเรียนการวิเคราะห์วรรณกรรมเยาวชน ถ้าอยากรู้ต้องถามพี่ MeMoM ให้ฝากไปถามบัดดี้อีกที

ผมแค่พูดในมุมมองของคนอ่านเท่านั้นเอง ...... ผมแค่อยากอ่านหนังสือที่เต็มไปด้วยความคิดและความหมายที่ลึกซึ้ง มากกว่าจินตนาการที่ไร้ขอบเขตจนเอื้อมไม่ถึงก็เท่านั้นเองครับ

อย่าว่าผมเลยนะ ^ ^

เพลงไม่ได้เข้ากับเนื้อหาเลยพับผ่าเถอะ

Let Love BeYour Energy - Robbie Williams

Create Date : 20 ธันวาคม 2551

Last Update : 22 พฤษภาคม 2553 0:53:27 น.

30 comments

Counter : 988 Pageviews.

เจิมเฟ้ย ........ emo

โดย: น้าหนูนีล_น้องขวัญ

วันที่: 20 ธันวาคม 2551 เวลา:13:50:38 น.

วันนี้เซ็งมาก เพราะเราถูกเจิมแต่เราไม่ได้เจิมกลับ

โดย: Analayo

วันที่: 20 ธันวาคม 2551 เวลา:13:51:08 น.

สวัสดีครับพี่โย

ผมมีความเห็นว่า(เดา)

การที่พม่าเร่งต่อเรือ และเพิ่มกำลังทางน้ำและๆอื่นๆ

จะเกี่ยวข้องกับตอนที่มีปํญหาเรื่องเขตน้ำมันกลางทะเลกับบังคลาเทศรึป่าวอ่ะครับ เห็นตอนนั้นส่งเรือรบมาขู่เลย

ไม่ทราบว่าพี่โยมาแนวคิดอย่างไรบ้างครับ

โดย: ฉื่อง่วนเพ้ง วันที่: 20 ธันวาคม 2551 เวลา:13:05:01 น.

....
....
....

^ ^ ผมว่าใช่ครับ เห็นด้วย จำได้ว่าสมัยก่อนที่เราเริ่มเจอก๊าซธรรมชาติในอ่ายไทยมาก ๆ รัฐบาลก็อนุมัติงบประมาณให้กองทัพเรือจัดหาเรือเร็วโจมตี (อาวุธปล่อยนำวิถี) จำนวน 3 ลำโดยใช้เงินสัมปทานที่ได้จากเอกชน เพื่อมาดูแลแท่นขุดเจาะเหล่านั้น เพราะตอนนี้นกองทัพเรือไทยยังล้าสมัยมาก ผมจำไม่ได้แล้วครับว่าเป็นชุดร.ล.ปราบปรปักษ์หรือชุด ร.ล.ราชฤทธิ์

พม่าเจอน้ำมันและก๊าซธรรมชาติมากขึ้นทุกวัน ดังนั้นกำลังทางเรือเป็นสิ่งจำเป็นมากครับ เพราะพื้นที่ทับซ้อนที่มีน้ำมันมากอยู่ติดกับบังคลาเทศและอาจจะรวมถึงอินเดียด้วย อีกทั้งกองทัพเรือพม่าเป็นเพียงกองเรือชายฝั่ง (Green Navy) มีแต่เรือตรวจการณ์ขนาดเล็ก ไม่สามารถเข้าไปวางกำลังคุ้มครองเขตเศรษฐกิจพิเศษหรือ EEZ (Exclusive Economic Zone) ตอนตนได้ ซึ่งในที่สุดจะทำให้บริษัทน้ำมันต่างชาติไม่มั่นใจในการเข้าไปลงทุนขุดเจาะน้ำมันในพม่าครับ

ผมว่าเรือในชั้น 77 เมตร 3 ลำนี้ยังเป็นแค่จุดเริ่มต้นเท่านั้นครับ ถ้าเรือมีประสิทธิภาพดีจริงน่าจะมีการต่อเพิ่มแน่นอน หรือถ้าประสิทธิภาพไม่ประทับใจ อาจจะมีการจัดหาเรือชั้นอื่น ๆ ที่ใหญ่กว่าจากจีนได้ครับผม

ถือว่าเป็นพัฒนาการที่น่าสนใจครับ

โดย: Skyman (Analayo

) วันที่: 20 ธันวาคม 2551 เวลา:13:59:45 น.

หวัดดีครับพี่โย

ผมอ่านหนังสือเยาวชนน้อยมากเลยครับ
ม.2 ก็อ่านท่านพุทธทาสแล้วครับ
แต่อ่านไม่รู้เรื่องหรอกครับ 5555

ผมอ่านเพราะไม่รู้ว่า ม.2 เค้าอ่านอะไรเท่าานั้นเองครับ

emo

โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า

) วันที่: 20 ธันวาคม 2551 เวลา:15:09:30 น.

เข้ามาอ่านความคิดดีๆ ของคุณ จขบ. ค่ะ

เราเคยเขียน blog เกี่ยวกับการเขียนนิยายวัยรุ่นยุคนี้ไว้เหมือนกัน ถ้าคุณ จขบ. มีเวลาว่างพอ ก็ขอเชิญไปเขียน comment แลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันได้ที่ blog ค่ะ

โดย: ThE BooK@HoLiC

วันที่: 20 ธันวาคม 2551 เวลา:15:14:54 น.

woodchippath น้องสาวพี่ จบด๊อกที่เมกาสาขาวรรณกรรมเด็กและเยาวชนมาโดยเฉพาะ
แต่เธอไม่ชอบพูดมากนอกจากเวลาพี่ถามเอาจริงๆ
แต่ก็นับว่าดีเพราะบ้านเรามีกูรูตัวจริง

วรรณกรรมเยาวชนของเมกา
แบ่งตามอายุ ช่วงวัย
ความสนใจ ความยากง่าย
ยิ่งตอนนี้มีวิคิพีเดีย
พี่เลยสบายตามอ่านให้ทันลูก

ถึงแม้ว่าบางเล่มเนื้อหาคุณค่าดีๆ
อย่างของเจมส์ แฮรเรียต นั้นน่าอ่านมากแต่
ไม่เหมาะกับวัยเด็กๆ
เช่นอเล็กซ์
เพราะแง่มุมในการมองชีวิตเป็นปัจเจกมาก(พี่ว่านะ)
และยุคสมัย ความแตกต่างทางวัฒนธรรม
มันทำให้เมกันอ่านไม่สนุก

อเล็กซ์ดีอย่างที่เวลาอ่านเค้าไม่ค่อย
มีปัญหาเรื่องตัวเอกต้องเป็นผู้ชาย

เค้าเพิ่งอ่านมาทิลด้าไปเมื่อเดือนที่แล้ว
(ซึ่งถือว่าแปลกสำหรับเด็กเมกันที่ผู้ชาย
จะมาอ่านเรื่องเด็กผู้หญิง)

เรื่องของจินตนาการน่ะนะ
ของจริงมันก็ต้องไร้ขอบเขต
แต่พ่อแม่คงต้องคอยแนะนำไปด้วย
ไม่ใช่ให้อ่านเอาจินตนาการอย่างเดียว

นิยายพวกนี้ดีถ้าหากมันเป็นภาษาอังกฤษ
ข้อดีที่เห็นได้ชัดกับอเล้กซ์คือเรื่อง
การเรียนแกรมม่าและคำศัพท์ภาษาอังกฤษ

ซึ่งตรงนี้พี่ว่า
เมื่อแปลเป็นภาษาไทย เด็กเราไม่สามารถได้ประโยชน์จากตรงนี้

เวลาอ่านแล้วต้องรู้จักวิเคราะห์
หนังสือทุกเล่มที่อเล็กซ์อ่านเค้า
ต้องล็อกอินที่โรงเรียนเพื่อทำข้อสอบ
แล้วก็ต้องมีการรายงานปากเปล่ากับครูหรือผู้ปกครองที่มาช่วยในชั้นเรียน

มันก็เลยได้ประโยชน์มากกว่าการอ่านเฉยๆเพื่อเอาจินตนาการ

(พี่พิมพ์ไปเนี่ย มองบ่เห็นตัวหนังสือเลย
แบคกราวน์มันสีดำอ่ะ

โดย: เพลงเสือโคร่ง

วันที่: 21 ธันวาคม 2551 เวลา:2:47:29 น.

ปล ที่บอกเรื่องน้อง
เผื่อโยอยากคุยกะเธอเรื่องหนังสืออ่ะนะ

...

หนังสือคลาสสิคดีๆที่แปลแล้วบ้านเราได้อ่านนั้น
โดยปกติถ้าเป็นต้นฉบับภาษาอังกฤษ
มันถูกจัดให้อยู่ในระดับสูง วึ่งส่วนใหญ่
เด็กๆประถมที่นี่
จะไม่สามารถอ่านรู้เรื่อง
หนังสือจินตนาการนั้นเลยเป็นทางออกใหม่
เพราะว่าความงายในการอ่านสามารถ hook the children up to reading

พี่ไม่แน่ใจว่าวรรณกรรมแฟนตาซีบ้านเราเป็นอย่างไร
แต่พี่พยายามผลักดันน้องสาวพี่ให้ทำหนังสือดีๆออกมาให้เด็กไทยได้อ่านบ้าง
แต่หนังสือดีๆมันก็ต้องใช้เวลา
เพราะคุณเธอต้องการงานดีจริงๆ
ขายไม่ได้ตังค์ไม่เป็นไร
เนี่ยขนาดมีนายทุนอย่างพี่รอออกตังค์ให้นะเนี่ย

ขนาดวิทยานิพนธ์ที่ไปได้รางวัลมาจากเมกาเธอยังไม่มีเวลาแปลเป็นไทยเลย

โดย: เพลงเสือโคร่ง

วันที่: 21 ธันวาคม 2551 เวลา:2:53:59 น.

แต่ขอเมนต์เรื่องอะไรน้า
ความสุขของกะทิรึอะไรเนี่ย
ถึงแปลมาพี่ก็คงไม่ให้ลูกอ่านนะ มันเป็นความรู้สึกของผู้ใหญ่
ที่ใช้เด็กสื่อมากกว่า

โดย: เพลงเสือโคร่ง

วันที่: 21 ธันวาคม 2551 เวลา:2:56:05 น.

เกือบลืมว่าจะมาถามเรื่อง
หนังสือพระพุทธเจ้า เรื่องไรอ่ะ

โดย: เพลงเสือโคร่ง

วันที่: 21 ธันวาคม 2551 เวลา:2:56:58 น.

เยาวชน ตก วอ แหวน น้อง

จำไม่ได้แล้วหนังสือเล่มสุดท้ายที่อ่านเรื่องอะไร

เพราะอยู่หน้าจอมากไปแล้วเรา emo

โดย: จูหน่านพ

วันที่: 21 ธันวาคม 2551 เวลา:9:47:51 น.

วรรณกรรมเยาวชนของไทย ชอบเรื่องหุบเขากินคนมากๆ
แก้วจอมซน/จอมแก่นก็น่ารักดี จำได้ว่าตอนเด็กๆ อ่านแล้วติดงอมแงม

เราเองก็เคยสงสัยนะว่าทำไมวรรณกรรมเยาวชนแบบแฟนตาซีของไทย
ถึงไม่ออกแนวไทยบ้าง ชื่อตัวละครก็ฝรั่งจ๋ามาเลย มันเลยดูไม่มีเอกลักษณ์ น่าเสียดาย

โดย: รัตตะ (ratta

) วันที่: 21 ธันวาคม 2551 เวลา:10:44:20 น.

^
^
^
โอ้ววว ใช่ครับใช่ ผมลืมไปเลย เรื่องแก้วจอมแก่นกับแก้วจอมซนของสมเด็จพระเทพ เล่มนี้ก็อ่านสนุกครับ

พี่กิ๋ว

"พี่ไม่แน่ใจว่าวรรณกรรมแฟนตาซีบ้านเราเป็นอย่างไร"

แบบเนี๊ยน่ะครับพี่

//www.se-ed.com/eShop/Products/Detail.aspx?CategoryId=498&No=9789743627880

พี่ ...... มันคือ Harry Potter + การ์ตูนญี่ปุ่นดี ๆ นี่เองครับ ไม่มีอะไรเลยยกเว้นผมมีเจ้าชายจากอีกโลกนึงมากอบกู้โลกนี้ด้วยเวทมนต์และดาบอะไรสักอย่าง emo

ผมไม่ได้บอกว่ามันแย่เลยนะพี่ แต่ผมกำลังจะบอกว่าผมไม่เห็นนิยายแบบอื่นเลยยกเว้นแบบนี้ มันตาม ๆ กันมาหมดเลยครับ ผมว่าถามน้องสาวพี่ได้ครับ เหอ ๆ

ความสุขของกระทิ มีแปลเป็นภาษาอังกฤษแล้วนะพี่ พวกชมรมห้องสมุดของสหรัฐเขาเลือกให้เป็น recommended book ด้วยฮะ ..... ผมว่าผมไม่ค่อยเห็นด้วยนะครับเนื่องที่ว่ามันเป็นความรู้สึกของผู้ใหญ่ที่ใช้เด็กสื่อ ...... คือมันอาจจะเป็นอย่างนั้นนั่นแหละ แต่ผมก็เห็นว่าวรรณกรรมเยาชนส่วนมากก็ผู้ใหญ่แต่งทั้งนั้น การแก้ปัญหาในเรื่อง เราเห็นว่ามันมีสไตล์ของผู้ใหญ่ค่อนข้างมาก .... ไม่รู้สิครับผมอาจจะชอบหนังสือที่มันค่อนข้างลึกซึ้งหน่อยก็ได้นะ emo

โดย: Skyman (Analayo

) วันที่: 21 ธันวาคม 2551 เวลา:15:18:15 น.

เรื่องนี้น่ะพี่กิ๋ว

//www.boomerangshop.com/web/productdetail.aspx?pid=232039

อยากได้ไหมพี่ ถ้าอยากได้เดี๋ยวผมซื้อส่งไปให้พร้อมกันครับ เพราะผมกำลังจะส่ง post card ให้อวยพร 3 หนุ่มด้วยอ่ะพี่ emo

โดย: Skyman (Analayo

) วันที่: 21 ธันวาคม 2551 เวลา:15:34:17 น.

โยคงชอบเรื่องวิเคราะห์ไง
ก็เลยชอบเรื่องกะทิ
หนังสือเยาวชนก็ผู้ใหญ่แต่งทั้งนั้นแหละ
แต่พี่ก็คงยังไม่ให้ลูกอ่านจนกว่าจะโตสักหน่อย
เนื้อหามันหนักไป
คลาสสิคสำหรับเด็กเล็ก
ต้องเป็นเนื้อหาเด็กๆที่ไม่ซับซ้อน
ไม่ว่าเวลาผ่านไปหลายสิบปี
เด็กๆกี่ยุคกี่สมัยก็ยังอ่านได้อ่านดี
อย่างเรื่อง
where the wild things are
พี่ว่ามันน่ารักดี
เด็กรู้สักใช้ coping mechanism
เพื่อจัดการกับ
anger ของตัวเอง
และใช้ในทางที่ใสสะอาดแบบเด็กๆ
เนื้อเรื่องไม่มีอะไรเลย
แต่ความคิดลึกซึ้ง

Think deeply of simple things....
เป็นแนวที่พี่อยากให้ลูกอ่านมากกว่า
เนื้อหาเข้ม ความคิดลึ้ง
ต้องแปลกันวุ่นวาย
เพราะการวิเคราะห์ concept ของนักเขียน
บางทีคนวิเคราะห์คิดมากเกิน คนเขียน
อาจจะไม่ได้นึกถึงประเด็นนั้นเลยก็ได้
เรื่องแบบนี้พี่ยังไม่ซื้อให้ลูกอ่าน

เวลาอ่านแล้วอยากให้เค้าคิดได้เองในแง่มุมที่เค้ามอง
ไม่จำเป็นต้องถูกหรือผิด

แหะๆ
นิยายแฟนตาซีไทย
ลูกๆพี่คงอ่านไม่ได้ เพราะอ่านไม่ออก

แล้วทำไมโยเครียดอ่ะช่วงนี้
...
ปีใหม่ไปไหนรึเปล่า
บ้านพี่ไม่มีแพลน
ขี้เกียจไปช่วงวันหยุด คนเยอะ
เฝ้าบ้านดีก่า

โดย: เพลงเสือโคร่ง

วันที่: 21 ธันวาคม 2551 เวลา:19:41:18 น.

อย่าอ่านเลยพี่ ไปซื้อการ์ตูนญี่ปุ่นมาอ่านก็คล้าย ๆ กันน่ะครับ ^ ^"

ผมเหรอครับ หลายเรื่องน่ะพี่ เรื่องงาน เรื่องที่บ้าน เรื่องเรียน เรื่องโน้นเรื่องนี่ เยอะครับพี่ มันมาเป็นพัก ๆ emo

วันหยุดผมอยู่บ้านครับ ไปไหนก็เจอแต่คน ไม่มันส์เลยอ่ะ emo

โดย: Skyman (Analayo

) วันที่: 21 ธันวาคม 2551 เวลา:20:00:16 น.

ความสุขของกะทิพี่ไม่ได้ว่าไม่ดีนะน้องโย
แหมได้รางวัลซีไรท์ต้องมีคุณค่าในตัวแหละ
เป็นนักอ่านก็ต้องอ่านไว้ก่อน
พี่ไม่ได้เป็นพวกแอนตี้สังคมนิ
อะไรเค้าว่าดีก็จะไปขัดซะหมดเพียงแต่
พี่มีความคิดเป็นของตัวเอง
ในแง่ของคนเป็นแม่ที่ต้องเลือกหนังสือให้ลูกอ่าน
ที่เหมาะที่ควรตามวัย ตาม
ความสามารถของกระบวนการทางความคิดของเขาเท่านั้นเอง

เวลาผู้ใหญ่อ่าน
เราก็อ่านแบบผู้ใหญ่
มีการคิด การวิเคราะห์
คล้อยตาม ขัดแย้งกับเนื้อหา จิปาถะ
แถมแต่ละคนยังมีแบ็คกราวน์ความรู้ความคิด
ประสบการณ์ที่มีผลต่อการอ่านหนังสือเสียด้วย
หนังสือเล่มเดียว
ให้คนอ่านเป็นหมื่นคน
ก็คงได้หมื่น reflections

แต่เด็กเล็กอ่านจะไม่ได้มีกระบวนการขั้นตอนอย่างผู้ใหญ่
ลูกพี่ก็ยังอ่านได้ไม่ถึงขั้นการสังเคราะห์ซะด้วยดิ
ที่พี่บอกว่าไม่ให้ลูกอ่านนั้นเพราะวัยเค้าต่างหากเป็นตัวสำคัญ
ความสุขของกะทิในที่นี่บางแห่งได้ถูกจัดอยู่ในกลุ่ม

Juvenile Fiction Books ::
Family Books :: Multigenerational Books

Juvenile Fiction Books :: People & Places Books :: Asia Books

Juvenile Fiction Books ::
Social Situations Books :: Death & Dying Books

Juvenile Fiction Books :: Social Issues Books :: Death & Dying Books

เริ่มแรกนั้นดูมีความสุขจริง
แต่หลังจากนั้นเป็นเนื้อหาความเศร้าโศรก
การที่เด็ก 9 ขวบ จะคิดได้ลึกซึ้งขนาดนี้ก็ย่อม
เป็นที่เข้าใจว่าเธอผ่านความทุกข์อะไรมาบ้าง

ถ้าพี่ซื้อมาให้อเล็กซ์อ่านตอนนี้สามีคงวางมวย
ความตายเแ็นสิ่งที่พระพุทธเจ้าสอนว่าเป็นธรรมชาติของมนุษย์
ซึ่งก็เป็นส่วนหนึ่งของวัฒนธรรมไทย
เราเลยเห็นเป็นเรื่องปกติ
แต่ในอีกโลกนึงอาจจะเห็นเป็นเรื่องแปลกก็ได้
อเล็กซ์ได้อ่านเรื่องความตายในตอนที่หญิง
คนหนึ่งเสียลูกไปและได้ไปขอให้พระองค์ชุบชีวิตลูกขึ้นมา
พระพุทธเจ้าตรัสบอกให้ไปขอเมล็ดถั่วมาจากบ้านที่ไม่มีคนตาย
แล้วจะทำพิธีให้
ซึ่งก็ชัวร์อยู่แล้วว่า
ทุกบ้านต้องมีคนตาย
ลูกพี่ก็เข้าใจเรื่องความตายและความเศร้าโศรกว่า
เป็นสิ่งที่ทุกผู้ทุกคนต้องประสบพบเจอ
เป็นพ่อเป็นแม่เนี่ยยากนะน้องโย
อยู่เป็นโสดน่ะดีแล้ว(คนละเรื่องกันเลย)

แต่พี่ก็ยังยืนยันว่าไม่เหมาะกับเด็กที่อายุต่ำกว่า 10 ขวบ
ถึงเด็กๆจะรู้เรื่องการรบการ ตายจากในเกมส์
แต่บางเรื่องที่เหมือนจริงมากมันก็คงต้องรอไปก่อน

อะไรที่เค้าว่าดีๆก็ซื้อมาอ่านหมดแหละ
แต่จำไม่ค่อยได้
หลังจากมาอยู่นี่
ไม่ได้ซื้อเลย

เกือบลืมสมัยเด็กๆพี่อ่านนิยายจีนกำลังภายในอย่างเดียวเลย
ติดนิยายตั้งแต่ ป.2

อยู่บ้านนอกนิ
ไม่มีหนังสือดีๆให้อ่าน
ร้านหนังสือสมัยก่อนนู้นตาม
ต่างจังหวัดไม่ค่อยมีหนังสือเด็กดีๆหรอกน้อง
โตขึ้นมาไปเรียน กทม
ค่อยได้ซื้อหามาเก็บ
บ้านพี่ก็เป็นหนอนหนังสือกันเหมือนกัน
อ่านหนังสือของสามีอย่างเดียว

ซื้อเยอะก็ตอน
รุ่นประมาณ 12-13 ปีที่แล้ว
ซื้อไว้หลายร้อยเล่ม(คงมิถึงพัน)
รวมกับของน้องแล้วก็เต็มบ้าน

......

ปล
ซื้อเครื่องบินจิ๋วมาฝากจากมิวเซียม
ของฝากโย หนูนีล
หมิงหมิง เต็มบ้านแล้ว
แต่ไม่เคยส่งซักที

โดย: เพลงเสือโคร่ง

วันที่: 21 ธันวาคม 2551 เวลา:20:28:15 น.

อืมมมมมม อย่างงี้นี่เอง

บางทีผมอาจจะโตเร็วไปหน่อยก็ได้มั๊งพี่ เพราะผมอ่านพวกนิยายวิทยาศาสตร์แนว ๆ Dystopia มาตั้งแต่ประถมแหนะ

..... ผมเลยอาจะมองว่าเป็นเรื่องธรรมดาก็ได้มั๊งครับ .... ความจริงแม่ผมสอนให้อ่านหนังสือนะ แม่ค่อยได้จัดลักษณะหลังสือตามอายุเลย ผมเลยอ่านเหวี่ยงไปเรื่อย ...... เลยแก่เร็วไปหน่อย

ถ้าพี่กิ๋วพูดมาอย่างงี้ล่ะก็เห็นด้วยครับ

อย่างงั้นเดี๋ยวผมขอเปิดเกมส์ซื้อฝากพี่กิ๋วเลยแล้วกันครับ 555+ .... คนผลัดวันประกันพรุ่งแบบผมกับพี่นี่ ถ้าให้รอคงไม่มีวันได้ส่งแน่นอน ผมเนี๊ยตัวเอ้เลย emo

โดย: Skyman (Analayo

) วันที่: 21 ธันวาคม 2551 เวลา:21:08:31 น.

อย่างงั้นเดี๋ยวผมขอเปิดเกมส์ซื้อฝากพี่กิ๋วเลยแล้วกันครับ 555+ .... คนผลัดวันประกันพรุ่งแบบผมกับพี่นี่ ถ้าให้รอคงไม่มีวันได้ส่งแน่นอน ผมเนี๊ยตัวเอ้เลย

^
^
ถูกต้องอย่างแรง

ขออีกที
อเล็กซ์ก็อ่านแฮรี่ พอตเตอร์ ตั้งแต่ ป.1
แต่ fiction-fantasy
มันไม่ค่อยมีปัญหาไง

โดย: เพลงเสือโคร่ง

วันที่: 21 ธันวาคม 2551 เวลา:22:17:36 น.

โยเกิดเดือนมกรารึเปล่าน่ะ

โดย: เพลงเสือโคร่ง

วันที่: 21 ธันวาคม 2551 เวลา:22:18:13 น.

ผมเกิดเดือนมีนาวันที่ 30 ครับพี่

โดย: Skyman (Analayo

) วันที่: 22 ธันวาคม 2551 เวลา:0:25:52 น.

หวัดดีครับพี่โย

เม็ดส้มติดคอนี่ยังฮาได้อีกน้อ 555

เม้นท์พี่โยทำให้ผมนึกถึงเรื่องต้นส้มแสนรักนะครับ

โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า

) วันที่: 22 ธันวาคม 2551 เวลา:8:28:32 น.

ไร....เจิมไม่ได้เพราะพลาดความหล่อหมิงหมิง นิ

โดย: น้าหนูนีล_น้องขวัญ

วันที่: 22 ธันวาคม 2551 เวลา:9:00:16 น.

^
^
^
^

โดย: Skyman (Analayo

) วันที่: 22 ธันวาคม 2551 เวลา:9:15:25 น.

วรรณกรรมเยาวชนที่หนูอ่านนึกออกก็มีแค่บ้านเล็กในป่าใหญ่อะ กับโตโต๊ะจังอะ

พวกแนวแฟนตาซีชอบดูแต่ขี้เกียจอ่านอะ

อ้อ ที่อ่านมีแค่เรื่องเดียว เลโมนี่ สนิกเก็ต อยากให้โลกนี้ไม่มีโชคร้ายอะ ชอบสำนวนของคนเขียนอะ

โดย: น้องผิง

วันที่: 22 ธันวาคม 2551 เวลา:10:25:13 น.

ืำไมพิมพ์อะไปเยอะจัง อ่านแล้วรำคาญตัวเองจัง

โดย: น้องผิง

วันที่: 22 ธันวาคม 2551 เวลา:10:26:22 น.

แหมไม่เห็นเป็นไรเลยพูดมากครื๊นเครงดีออกฮะ

โดย: Skyman (Analayo

) วันที่: 22 ธันวาคม 2551 เวลา:11:32:36 น.

กล้องรุ่นที่โยบอกนี่ พอถ่ายพี่แล้วหน้าตาจะออกมาแบบนี้ใช่ไหม

แล้วความละเอียด 8.0 ล้านพิกเซล นี่น้อยไปป่ะ หรือพอดีแล้ว
วันนี้นั่งจ่อมอยู่หน้าเวปฟูจิ 2 ชม.หล่ะ เหมือนจะไปถอยตอนนี้เลยแฮะ

แต่ดูไปนานชักอยากกินฟูจินี่สิ