Group Blog All Blog
|
บันทึกที่ถูกลืม...ใกล้ชิดสนิทใจ ตอน 3 วันที่ 6 พฤศจิกายน 2545 เวลา 19.37 น. วันนี้ก็คุยกันเหมือนเดิม ไม่มีอะไรพิเศษมากมายนัก เค้าดูมีความสุขและสดใสมาก ก็เพราะวันนี้... เป็นวันเกิดของคนที่เค้าชอบ ตอนเย็นเค้าเอาข้อความนึงให้ฉันดู ข้อความนี้ เค้าเคยพูดให้ฉันฟังตอนเรียนคอมฯ แต่เค้าไม่ได้พูดให้ฉันหรอกนะ ก็เพราะข้อความนี้... ส่งมาจากคนที่เค้าชอบ มันมีเนื้อหาที่ฉันพอจะจำได้อยู่ว่า... "มีรถบรรทุกคันหนึ่ง ได้บรรทุกความคิดถึงมาเต็มคันรถ พอถึงอุโมงค์ รถบรรทุกคันนี้ ไม่สามารถแล่นผ่านไปได้ เพราะความคิดถึงที่บรรทุกมานั้นสูงเกินอุโมงค์ไปเพียงหนึ่งนิ้ว เค้าต้องเอาความคิดถึงออกไปหนึ่งนิ้ว เพื่อที่จะสามารถผ่านอุโมงค์ไปได้ แต่เค้าไม่ทำ เขายอมปล่อยลมยางรถ ออกทั้งสี่ล้อ แล้วรถก็สามารถแล่นผ่านไปได้ ส่งความคิดถึงไปให้กับเธอคนนั้น ...แม้มันอาจจะช้า แต่มันก็มั่นคง..." เค้าถามฉันว่า คนนั้นส่งมาให้อย่างนี้ แล้วจะให้คิดยังไง มันไม่ใช่คำถามที่ต้องตอบหรอกนะ...เพราะรู้อยู่แล้วว่ามันต้องเป็นยังไง ฉันก็ดีใจนะ ที่ได้เห็นเค้ามีความสุขแบบนี้ แม้ฉันอาจจะมีเวลาที่เสียใจบ้าง แต่ฉันว่ามันคงไม่ตลอดไปหรอกมั๊ง กับการที่เราต้องเสียใจ ซักวันฉันคงทำใจได้ เรื่องที่คนนั้นส่งข้อความมาให้เค้า เค้าก็บอกแค่ฉันคนเดียว เพื่อนในกลุ่มของฉันไม่มีใครรู้เรื่องนี้ แต่เพื่อนเค้าก็คงมีบางคนที่รู้ ฉันดีใจนะที่เค้าบอกฉัน มันดูตลกจังเลย...ฉันยังดีใจอยู่ได้ยังไงอีก เมื่อแต่ละเรื่องที่เค้าบอกฉัน มันเป็นเรื่องของเค้ากับคนนั้น... ตอนนี้สำหรับฉัน...ความหมายของคำว่ารัก ก็คงจะเป็นการให้ในสิ่งที่คนที่เรารักต้องการ เค้าคงต้องการเป็นแค่เพื่อนกับฉัน ฉันก็จะพยายามเป็นเพื่อนที่ดี แค่เห็นเค้ามีความสุข ก็คงจะเพียงพอแล้วล่ะนะ แค่ได้อยู้ใกล้ๆ ทุกวันก็ดีมากแล้ว... เก็บไว้ในใจเสมอมา สายตาที่บอกว่าแอบคิดถึง เก็บเธอเข้ามาไว้เป็นส่วนหนึ่ง ในวันที่คิดถึงจนเหงาใจ ไม่เคยบอกกับใครให้เขารู้ ว่าใจฉันนั้นอยู่ด้วยความอ่อนไหว แม้จะรักเธอมากสักเพียงใด ก็ต้องเก็บรักไว้อย่างเช่นเคย...
|
สมาชิกหมายเลข 3936687
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
Link |
|||||||||||||
SiLeNt GirL
