มาถึงตอนจบซะที...กับบันทึกเล่มแรก ส่งท้ายด้วยต้นเหตุของความรู้สึกทั้งหมดที่มันเกิดขึ้น ณ ตอนนั้น ที่ฉันได้บันทึกไว้...ซึ่งหากเหตุการณ์เหล่านั้น มาเกิดตอนนี้ อาจจะเป็นแค่สิ่งเล็กๆ ที่ผ่านเลย
และไม่สำคัญอะไร...
แต่ ณ ตอนนั้น...มันทำให้เด็กหญิงคนนึงหัวใจพองโตขึ้นมาได้
สุดท้ายนี้...ต้องขออภัยทุกๆ ท่านจากใจจริงที่อาจพลาดกดเข้ามาอ่าน blog นี้ เพราะชื่อหัวข้อมันลวงตา 555้
จริงๆ ตั้งใจอยากบันทึกและแบ่งปันความไร้สาระของเด็กหญิงคนนึงเมื่อสิบกว่าปีที่แล้ว ความประทับใจที่ฉันลืมมันไปแล้ว..."ใครอีกคนที่ฉันเคยเป็น"...
.
.
.
ปล. เรื่องราวเพ้อเจ้อยังคงมีต่อ ติดตามได้ใน "บันทึกที่ถูกลืม...ใกล้ชิดสนิทใจ"
(ยัง ๆ ยังคิดว่าจะมีใครอ่านอีกเรอะ!!! ( ̄ー ̄)ゞ )