Group Blog All Blog
|
บันทึกที่ถูกลืม...ใกล้ชิดสนิทใจ ตอน 12 วันที่ 22 พฤศจิกายน 2545 เวลา 19.36 น. กีฬาสีวันสุดท้ายแล้วล่ะวันนี้ และมันอาจจะเป็นครั้งสุดท้าย ที่เราได้ร่วมกีฬาสีด้วยกัน ตอนเดินขบวนเราเดินด้วยกัน แต่ไม่ได้ใกล้กันหรอกนะในตอนแรก แต่พอเดินมาซักพักก็อยู่ใกล้กัน ตอนเมื่อเช้า เพื่อนฉันมารับที่บ้านแล้วก็ไปรับเค้าด้วย เพราะเราต้องไปแต่งตัวที่โรงเรียนตั้งแต่ตีสี่ ง่วงนอนมาก พอแต่งตัวเสร็จก็เลยมานอนรอกัน...นอนใกล้กันด้วยล่ะ วันนี้นั่งคุยกันอยู่ที่เต้นท์เกือบทั้งวัน ตอนช่วงบ่ายก็คุยกันมากหน่อย เราคุยกันถึงเรื่องความรักด้วย เค้าบอกว่า...ถ้าชอบใคร รักใคร แล้วทำไมต้องบอกว่ารักด้วย เห็นมาหลายคู่แล้ว ที่บอกว่ารักกันแล้วก็เลิกกัน ฉันเลยถามเค้าว่าถ้าไม่บอกแล้วจะรู้ได้ยังไงว่ารัก... เค้าตอบว่า คนๆ นั้น คงฉลาดพอที่จะรู้ว่ามีใครชอบ... แล้วเค้าจะฉลาดแค่ไหนกันนะ...เค้าจะรู้รึป่าวว่ามีใครชอบเค้าอยู่... พิธีปิดกีฬาสี ต้องร้องเพลงสามัคคีชุมนุม แล้วก็ต้องจับมือกัน ฉันจับมือกับเค้าด้วยล่ะ ก็ไม่ได้ดีใจอะไรมากหรอกนะ ออกจะไม่สบายใจด้วยซ้ำ เพราะเค้าคงไม่อยากจับมือกับฉัน แต่เราเป็นเพื่อนเค้านี่นา เค้าคงไม่รังเกียจหรอกมั๊ง พรุ่งนี้เค้าต้องไปแข่งคอสเวิร์ดแล้วล่ะ ฉันยังไม่ได้บอกให้เค้าโชคดีเลย แต่ไม่เป็นไรหรอก บอกไปก็เท่านั้น มันคงไม่ได้เป็นกำลังใจอะไรให้เค้าได้หรอก คิดแล้วใจหายเหมือนกันนะ ถ้าสอบเสร็จ ฉันอาจไม่ได้เจอเค้าอีก เพราะเค้าคงไปเรียนที่อื่น อยากให้เค้าเรียนอยู่ด้วยกันกับฉันตลอดไปจัง... ปัญหาที่ยังคาใจฉันอยู่ตลอดมาก็คือ...เค้าชอบเพนนีรึป่าวนะ ฉันไม่อยากจะคิดแบบนี้ แต่มันก็มีอะไรบางอย่างที่ทำให้คิดตลอดเลย ฉันแอบชอบเค้า ฉันก็น่าจะมองออกว่าเค้าแอบชอบใครรึป่าว "รักเค้าข้างเดียว" มันเป็นหัวใจของฉันเลยล่ะ และมันก็เจ็บมากๆ เลยด้วย อยากได้รูปเค้ามากๆ เลย แต่มันไม่มีโอกาสเลยน่ะสิ่ ให้บีบีถ่ายให้ก็ไม่ได้เพราะไม่มีกล้อง จะขอเค้าก็ไม่กล้า กลัวเค้ารู้ ... แต่ถึงจะไม่มีรูปก็ไม่เป็นไร ขอแค่มีตัวตนจริงๆ ของเค้า อยู่ข้างๆ กันไปนานๆ แม้อาจจะไม่ตลอดไปก็ยังดี... |
สมาชิกหมายเลข 3936687
Rss Feed Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
Link |